Βάσος Λυσσαρίδης, Ποιήματα (2)

Οι Εκδόσεις ΑΓΡΑ σε συνεργασία με τις Εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ,
οργάνωσαν τιμητική εκδήλωση, στη "ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ" για τη παρουσίαση
των ποιημάτων του Βάσου Λυσσαρίδη:

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009, στις 20.00.

Ομιλητές ήταν : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ, ποιητής, δοκιμιογράφος
- ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ, αναπληρωτής καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου
- ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΥΛΟΥ, φιλόλογος, συγγραφέας

ΣΣ: Αύριο αναμένεται η ομιλία του ποιητή Βάσου Λυσσαρίδη
και τα υπόλοιπα αποκλειστικά video του blog "Στοχασμός - Πολιτική".

Νάσος.


Σχετικό

Γράφει η Έφη Μαυροπούλου

Πολλοί είναι οι πολιτικοί που γράφουν και ασχολούνται με τη λογοτεχνία και τη ποίηση. Βέβαια, σπανίως γίνονται γνωστοί για το συγγραφικό τους έργο. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ακόμα υπάρχουν διαστρεβλωμένες αντιλήψεις. Θυμίζω παλαιότερη δήλωση πολιτικού ότι οι ποιητές είναι λαπάδες. Ευτυχώς, υπάρχει και η άλλη άποψη.

Η αφορμή για να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο στάθηκε ο ίδιος ο κ. Λυσσαρίδης. Παρακολούθησα μια πολιτική του ομιλία πρόσφατα, η οποία διανθίζονταν από διάφορους στίχους και, όπως μου αποκάλυψε στη συνέχεια σε κατ’ ιδίαν συζήτηση, οι στίχοι ήταν δικοί του. Βλέποντας την έκπληξή μου, μου χάρισε το συγκεκριμένο βιβλίο.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης, γνωστός στη Κύπρο και με το προσωνύμιο «γιατρός», υπηρέτησε την ιατρική για χρόνια και συγχρόνως μετείχε σε όλους τους μεγάλους αγώνες του Κυπριακού λαού. Διετέλεσε Πρόεδρος και ιδρυτής της ΕΔΕΚ από το 1969 μέχρι το 2001 και σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος.

Θεωρεί το γράψιμο ανάγκη αφού έχει δηλώσει ότι: «οι ποιητές πρέπει να γράφουν διαρκώς, γιατί έξαφνα πεθαίνουν και όταν νιώθεις την ανάγκη να γράψεις, δε συζητάς το θέμα αλλά παίρνεις τη πέννα και γράφεις... γράφεις ώσπου να λυτρωθείς».

Τα ποιήματα του είναι ευαίσθητα και διδακτικά. Διδακτικά όχι με την έννοια της αυστηρότητας αλλά με την ωριμότητα ενός ανθρώπου, που εμφανίζεται με ένα απόσταγμα σοφίας φυσικό επακόλουθο όχι μόνο της βιολογικής του ηλικίας του αλλά κυρίως ενός ανθρώπου που έζησε, είδε, έμαθε, αγωνίστηκε. Η πρόθεσή του δεν είναι να συμβουλεύσει και να επικρίνει, αλλά να μεταδώσει τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Αυτές τις γνώσεις που του χάρισε μια γεμάτη ζωή.

Βαθιά ερωτικά ποιήματα με τρυφερότητα και αλήθεια γι’ αυτά που ζει και κυρίως γι’ αυτά που νιώθει:

Όταν ο Μεγαλέξανδρος, με τράβηξε
στα μακρινά ταξίδια
πολύ μου έλειπες όσο και αν
κάποιες εξωτικές θεραπαινίδες
με πάθος με κοιτούσανε απ’ το ντιβάνι

Σημαντικά είναι και τα πολιτικά ποιήματα που περιέχονται στην ίδια συλλογή. Αναφέρονται στα σημαντικά γεγονότα του ελληνισμού και μέσα από αυτά περνά η ιστορία από την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο μέχρι τα πιο πρόσφατα γεγονότα του Κυπριακού ελληνισμού. Και πολλές φορές δεν κάνει μόνο ιστορικές αναφορές, αλλά καταγγέλλει. Μέσα από τον καταγγελτικό του λόγο μας θυμίζει γεγονότα του Ελληνισμού και μέσα από αυτόν τα ξαναγεννά. Ιδιαίτερα συγκινητικό είναι το ποίημα, που αναφέρεται στο τελευταίο βράδυ του ποιητή και συναγωνιστή του Δώρου Λοϊζου.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης είναι ένας κοσμοπολίτης ποιητής. Από τη Ρώμη μας μεταφέρει στην Αθήνα, στο Λούβρο, στο Λονδίνο στη Πάφο και στη Κερύνεια. Ένας πολυταξιδευτής, που έχει το βλέμμα στραμμένο στο κόσμο και τη ψυχή στραμμένη στη Κύπρο. Βαθιά ιδεολόγος, οραματιστής, αγωνιστής, ρομαντικός, μα και μαχητικός.
Είναι ένας αυτοβιογραφικός ποιητής και μέσα από την ποίησή του περνά όλη η ζωή του και εκτίθεται μπροστά μας. Οι έρωτες, οι αγώνες , τα πολιτικά γεγονότα που τον σημάδεψαν, οι πικρίες.

Σε μια γλώσσα λιτή, σχεδόν δωρική, με κάποιες σκόρπιες λέξεις στη κυπριακή διάλεκτο. Σε στυλ ρετρό και παλιομοδίτικό, χωρίς όμως να είναι ξεπερασμένο.
Και κάνει το απολογισμό του στο τέλος. Κλείνει αυτή τη συλλογή ποιημάτων με το ποίημά του «Απολογισμός».

Μιλά με πίκρα όχι τόσο για αυτά που έζησε αλλά κυρίως γι’ αυτά που δεν έζησε.
Γι’ αυτά που άφησε να φύγουν, λέγοντας χαρακτηριστικά:

Δεν ξέρω αν σκόρπισα πικρίες,
δε με δέρνουν.
Τα ανέγγιχτα με τυραννούν.

Με αυτογνωσία και ωριμότητα κάνει την ουσιαστική και ολοκληρωτική του κριτική για τη ζωή του αλλά και τη ζωή εν γένει:

Κάλλιο παιδί μου να πορεύεσαι με πίκρα,
Την πίκρα ενός οράματος που ξέφυγε,
Παρά τη γλύκα μιας ανώφελης φυγής.

Αν ισχύει αυτό που λένε, ότι ένας ποιητής δεν έχει βιογραφία αλλά βιογραφία είναι το ίδιο το έργο του, τότε η βιογραφία του ποιητή Λυσσαρίδη, όπως συμπεραίνουμε από το έργο του είναι πλούσια σε γεγονότα, εικόνες και συναισθήματα.

critique

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"