ΣΟΚ: ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ; Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΣΒΗΣΕΙ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2015;;; ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!

Ενέργεια του λιτανεύειν. Πάνδημη ικετήρια περιφορά. Λιτανείαι, τακτικές περιφορές σκευών ή απεικονήσεων ή μελών ανθρωπίνου σώματος... Πληθώρα αναφορών λιτανεύσεων στην ειδωλολατρική (εννοείται Πατρώα Θρησκεία Ελλήνων) αρχαιότητα της Ελλάδος, Αιγύπτου, Βαβυλωνίας
Η Παλαιά Διαθήκη δεν έχει ούτε έμμεσα να παρουσιάσει λιτανείες. Για ικεσία και μετάνοια, για αποτροπή πολέμων κλπ.
Θρησκευτικές τελετές, όμοιου τύπου με τις λιτανεύσεις είναι ξένες προς τις ειδικές και λεπτομερείς εντολές του Θεού, σχετικά με τη λατρεία Του.

ΣΙΠ - Απόσπασμα μελέτης

Ζούμε σχεδόν τις ίδιες ημέρες λίγο πριν την άλωση της Πόλης. Αντί να αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία καταστάσεις αφηνόμαστε στο έλεος του Θεού και του ιερατείου που για μια ακόμη φορά αντί να συμμετάσχει εμπράκτως και ειλικρινώς με τα "διαθέσιμα των πιστών" της εκκλησιαστικής περιουσίας, όχι μόνο αρνείται να πληρώσει ΕΝΦΙΑ και να διαθέσει μέρος της περιουσίας του (περιουσία πιστών και όχι των δήθεν ακτημόνων ρασοφόρων) επιδίδεται με την ανοχή της πολιτικής ηγεσίας (μη υποθέσω και την σύμπραξη) στα πατεριμά και στις λιτανείες για την αντιμετώπιση των λεγόμενων θεομηνιών (ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο αναγορεύεται ως δήθεν μάνητα του θεού) και η λιτανεία έχει σκοπό να εξευμενίσει την οργή του.
Παρά την εξέλιξη και την πρόοδο της επιστήμης οι πιστοί εμπιστεύονται σε ασθένειες  περισσότερο την ιατρική επιστήμη παρά το λιβάνισμα των παπάδων, όπως και σε άλλες φυσικές καταστροφές τον ΕΛΓΑ παρά το παγκάρι των "κοπιόντων" εκκλησιαστικών επιτρόπων. Βέβαια τα ιερατεία συναποφασίζουν και πολλές φορές επιβάλλουν την άποψη τους στην κρατική εξουσία. Ο σκοταδισμός αυτός έχει γίνει και συνταγματικός κανόνας και μάλιστα πρωτοτυπούμε σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, εκτός των θεοκρατικών κρατών. Ακόμη και το σύνταγμα της Τουρκίας μας έχει ξεπεράσει σε κοσμικότητα από την εποχή του ...
Κεμάλ.
Βέβαια δεν θέλω να επεκταθώ και δεν είναι στις προθέσεις μου ούτε καμία θρησκεία και πολλά δε περισσότερα η θρησκευτική συνείδηση και τα νομιζόμενα των πιστών. Αφορμή όμως από την "Λιτανεία για την κατάσβεση της φωτιάς στην Ηλιούπολη"
Θλιβερές σκηνές δίπλα από φλόγες και αποκαΐδια να επικαλούνται την ευμένεια του θεού για την κατασβεσή της.
Σε ανάλογες περιπτώσεις δεν προβάλουμε την δική μας άποψη αλλά παραθέτουμε τα σχετικά στοιχεία και ο καθένας μας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ο "Στοχασμός - Πολιτική" δεν είναι κομματικό ή άλλο όργανο προπαγάνδας αλλά βασίζεται στην κοινή λογική και στην ελευθερία του κάθε αναγνώστη να ανακαλύπτει μόνος του την όποια αλήθεια χωρίς δογματισμό και ισχυρογνωμοσύνη.

Για τα "Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

Νάσος

Το θέαμα για προβληματισμό:

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | ΘΑΝΟΣ ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Παρουσία εκατοντάδων πιστών και υπό τον ήχο των κατασβεστικών αεροπλάνων που δίνουν μάχη με τις φλόγες, τελέστηκε η λιτανεία της Ιεράς Εικόνας της Αγίας Μαρίνας στον ομώνυμο Ιερό Ναό στην Ηλιούπολη.

Πριν την έναρξη της λιτανείας ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Σεραφείμ Δημητρίου, ανέφερε ότι η λιτανεία πραγματοποιείται για την κατάσβεση της φωτιάς και να συγχωρέσει ο Θεός όσους μας έφεραν σε αυτή την οικονομική κατάσταση.

Στην πανηγυρική λιτανεία της Ιεράς Εικόνας της Αγίας Μαρίνας, προεξήρχε ο Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου Σεβ. Μητροπολίτης Πορτογαλίας κ. Πολύκαρπος.

Να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια της λιτανείας που τελέστηκε στους κεντρικούς δρόμους της Ηλιούπολης, αναπέμφθηκε δέηση για τους αγωνιστές και ήρωες της Ελλαδικής Ανεξαρτησίας.

Τέλος στην λιτανεία δεν παρέστησαν οι Αρχές του τόπου, διότι από το μεσημέρι βρίσκονται στα μέτωπα της φωτιάς που καίνε μέχρι και αυτή την ώρα.

ΡΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝΕ;
ΣΕ ΤΙ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΣΕ ΤΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥΣ;
Ο ΑΡΧΙΣΕΠΙΣΚΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ¨ΝΑΙ¨ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΦΟΡΟ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!

Πρώτο στοιχείο προβληματισμού:
Γ. Κορδάτος «Τον Αύγουστο του 1452 υπήρχαν μέσα στο κάστρο της Κωνσταντινουπόλεως τριακόσια μοναστήρια και 10.000 φανατικοί ανθενωτικοί καλόγεροι που προπαγάνδιζαν την ηττοπάθεια …;
Ο Μεγάλος Δούκας Νοταράς μαζί με τους φανατισμένους οπαδούς του, φώναζαν στους δρόμους της Πόλεως: «Καλύτερα τούρκικο φακιόλιο παρά πάπικη τιάρα» και «Καλύτερα οι Τούρκοι οι άπιστοι, παρά οι παπικοί». Η Κωνσταντινούπολη στην εποχή της ήταν η πιο οχυρωμένη πόλη του κόσμου, απόρθητη. Και δεν θα έπεφτε ποτέ αν οι καλόγεροι πολεμούσαν και δεν άνοιγαν την Κερκόπορτα στους Τούρκους, όπως προέβλεπε η συμφωνία που είχαν».

«Η επιτροπή που θα διαπραγματεύονταν την παράδοση της πόλης στον σουλτάνο, ήταν εξαμελής και αποτελείτο από τον ιεροκήρυκα Ιωάσαφ Κόκα, τον Μέγα Δούκα Λεόντιο και άλλα τέσσερα άτομα. Από την μεριά των Τούρκων η επιτροπή είχε αρχηγό τον πασά της Αδριανούπολης Ρεσίτ …;
Ο Ιωάσαφ και οι προδότες συνελήφθησαν για προδοσία μόλις χωρίστηκαν με τους Τούρκους. Ρωτήθηκε αν αρνείται την συνομωσία και αυτός απάντησε «Καυχιέμαι γι’ αυτό. Ήθελα να σώσω την εκκλησία (η πατρίδα δεν τον ένοιαζε) από την ένωση με τους καταραμένους τους καθολικούς. Προτίμησα να βάλω τέλος στην αυτοκρατορία. Αυτοκράτορα θα πέσει ο θρόνος σου και θα καταπατηθεί …;Ο Ιωάσαφ καυχιέται και για την προδοσία, γεγονός που φανερώνει το πνεύμα της εκκλησίας στις κρίσιμες αυτές στιγμές».

«Ο Π. Καρολίδης στην ιστορία του μας πληροφορεί ότι ο Γεννάδιος σε όλη την διάρκεια της πολιορκίας τροφοδοτούσε τον Σουλτάνο με πληροφορίες και έτσι ήξερε κάθε στιγμή τι θα γινόταν μέσα στην πόλη».

«Η Πόλη δεν «έπεσε», ούτε «αλώθηκε», ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ από τον κλήρο και οι αποδείξεις είναι πολλές ότι είναι έργο των παπάδων.

· Το γεγονός και μόνο ότι οι Τούρκοι μπαίνοντας μέσα άφησαν απείραχτες πολλές εκκλησίες δείχνει την συμφωνία του κλήρου και σουλτάνου για την παράδοση της Πόλης.

· Ο Σουλτάνος Σελίμ το 1519 ήθελε να γκρεμίσει τις εκκλησίες και ο πατριάρχης Θεόκλητος παρουσίασε μαρτυρίες ζώντων γενίτσαρων που βεβαίωσαν ότι «η πόλη παραδόθηκε με συνθήκη στον Μωάμεθ» (Σάθας, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη).

· Ο πατριάρχης Ιερεμίας Α’ το 1532 όταν ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Α΄ «Ήθελε να χαλάσει τις εκκλησίες» προσκόμισε μάρτυρες και αποδείξεις για να μην χαθούν τα προνόμια και του απέδειξε ότι «η Πόλη παραδόθηκε και δεν πάρθηκε με σπαθίον». Ανανεώθηκαν τα υπάρχοντα προνόμια και βελτιώθηκαν οι λεπτομέρειες …;και επιπλέον θα είναι αφορολόγητος και αδιάσειστος …;(Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη-Σάθας, Πατριαρχική Ιστορία – Ι. Μαλαξός, Μετά την Άλωση – Αθ. Υψηλάντης)».

· «Οι Τούρκοι παρέλαβαν την ελεεινή πόλη και μπήκαν μέσα» (Βερβερινός Κώδικας).

· «Η πόλη παραδόθηκε στους Τούρκους» (Ι.Χ. Μόρτμαν).

· «Οι ανθενωτικοί παρέδωσαν την πόλη για να πάρουν τα προνόμια από τον Σουλτάνο», γράφει σε επιστολή του στον Πάπα ο πολύ αξιόλογος χρονογράφος της άλωσης Επίσκοπος Χίου Λεονάρδος».

· «Η Πόλη παραδόθηκε από μέσα» (Περιοδικό «Νέος Ελληνομνήμων», τ-1908).

· «Η Πόλη παραδόθηκε από την θρησκευτική μερίδα των ανθενωτικών στους αρχηγούς του πολιορκητικού στρατού» (Καρολίδης: Ιστορία της Ελλάδας).

· «Σε παλιό λαϊκό τραγούδι του Πόντου αναφερόταν η παράδοση της Πόλης με τη χαρακτηριστική φράση «Έδωκαν τα κλειδία». (Νικ. Πολίτης: Τραγούδια του ελληνικού λαού).

«Ο Γεννάδιος Σχολάριος είχε ξεσηκώσει τους καλογέρους προτρέποντας τους να ανοίξουν τις πύλες της Κωνσταντινούπολης και να επαληθευτούν οι γραφές. «Ανοίξτε τις πύλες του κάστρου, αντί να περιμένετε να τις ανοίξει ο εχθρός. Αφήστε τον να μπει στην πόλη. Τότε άγγελος εξολοθρευτής θα σας σώσει …;Η από άνωθεν απόφαση υπόσχεται την βοήθειά της. Ούτε την βοήθεια των Λατίνων θέλουμε, ούτε την ένωση χρειαζόμαστε. Αφήστε τον άπιστο να περάσει. Τότε άγγελος εξολοθρευτής θα σας σώσει. Πιστεύσατε και θα σωθείτε. Μα αν είστε τόσο άπιστοι ώστε να κρέμεστε από την ανδρεία των στρατιωτών, τότε μάθετε πως η πατρίδα σας είναι χαμένη και σεις μαζί της» (Δούκας-Σάθας-Μόρτμαν)».

«Ο Δούκας Νοταράς ανθενωτικός, φίλος και συνεργάτης του Γεννάδιου Σχολάριου, παρακαλούσε να πέσει η πόλη μια ώρα γρηγορότερα …;Όταν έγινε η άλωση αυτός ο άθλιος προδότης βρέθηκε να φρουρείται στο σπίτι του από ισχυρή τουρκική δύναμη. Σκοτώθηκε αργότερα από τον Σουλτάνο λόγω πλεκτάνης που εξυφάνθηκε σε βάρος του από τους αντιπάλους του. Ο Αυτοκράτορας είχε δώσει εντολή «Να κλείσουν όλες οι πόρτες των τειχών», κάτι που δεν έγινε ποτέ, γιατί η αποστολή αυτή είχε ανατεθεί στους ιερωμένους».

Πηγή εντός του ιδίου βιβλίου: Καρολίδης-Φραντζής-Δούκας και ο Τούρκος ιστορικός Σάυαντ Δουν Ντιν: «Οι ανθενωτικοί τις 29.05.1453 άνοιξαν την Κερκόπορτα ή κατά τον Κριτόβουλο την Πυλίδα του Ιουστίνου ή Πύλη του Ρωμανού (είναι η ίδια πύλη) και ειδοποίησαν τον σουλτάνο ότι ίσχυε η συμφωνία που είχαν κάνει με τον μέγα Δούκα Νοταρά».

«Η Κερκόπορτα ήταν μια μικρή και στενή πύλη που δεν βοηθούσε στην ομαδική είσοδο ανθρώπων και ιππέων. Αν την ώρα που διαπίστωσαν την διείσδυση των λίγων Τούρκων στρατιωτών την έκλειναν και τους εξόντωναν δεν θα υπήρχε κίνδυνος αλώσεως. Αντί αυτού οι ιερωμένοι που υλοποιούσαν το σχέδιο του θεϊκού θελήματος και της προδοσίας, άφησαν την πόλη ανοιχτή και έτρεχαν στην πόλη φωνάζοντας «Έπεσε η Πόλη». Από την στιγμή αυτή και μετά, ο πανικός ήταν απόλυτος και η ολοκληρωτική καταστροφή βέβαιη. «Όσοι ανθενωτικοί έμειναν μέσα …;έβαλαν σημάδια στα σπίτια τους, και οι Τούρκοι ούτε που τα πλησίασαν μόλις μπήκαν μέσα στην πόλη» (Ι. Χατζής) …;Τα σπίτια του Νοταρά και του Γεννάδιου φρουρούνταν με ισχυρή δύναμη Τούρκων και κανένας δεν τα πλησίασε».

Πηγή εντός του ιδίου βιβλίου: Γ. Κορδάτος: «Ο Πατριάρχης Καλλίνικος γράφει: Αθανάσιος Ηγούμενος και η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τον Μεχμέτ Β’. Το 1453-29 Μαΐου και ημέρα Τρίτη, παρέδωκε ο Θεός το γένος μας σε αιχμαλωσία για να μας φυλάξει από την πνευματική απώλεια, την αθεΐα του πάπα και την ασέβεια των δυτικών».

Πηγή εντός του ιδίου βιβλίου: Σάθας – «Χρυσαλίς» βιογραφία Γεννάδιου: «Ο Γεννάδιος ήταν φιλότουρκος και έκανε προπαγάνδα υπέρ των Τούρκων».

(Από σχετικό σχόλιο: Επίκουρος Νεοκλέους)

Δεύτερο  στοιχείο προβληματισμού:


"Γιατί έπεσε η Πόλη; Όπως τότε έτσι και σήμερα..."

Ο λόγιος μοναχός της εποχής Ιωσήφ Βρυένιος αναφέρει: «Βαπτιστήκαμε άλλοι δι' απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.
Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε. Η άφεση των αμαρτιών και η κοινωνία των Θείων δώρων προσφέρονται με την ανταλλαγή δώρων.

Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι' Αυτόν. Αποδίδουμε το κοινό όνομα των έχθρων του σταυρού, ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Χωρίς δισταγμό κάνουμε όρκους και συνέχεια ψευδορκούμε στο φοβερό και ιερό όνομα του Σωτήρα και Θεού μας, και αυτό χωρίς να υπάρχει καμιά ανάγκη.
Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε χάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού. Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ.

Θέτουμε σε κίνηση τις άγιες εικόνες και προφασιζόμαστε πως διαβάζουμε το μέλλον μέσα απ’ αυτές τις κινήσεις. Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες. Ερευνώντας όλα τα μέλη του σώματός μας, τα θέτουμε στην υπηρεσία του εχθρού: μήπως δεν προλέγουμε το μέλλον από τη φαγούρα των χεριών ή της μύτης, από το πέταγμα του βλεφάρου, από το βούισμα του αυτιού, εν συντομία απ’ όλα τα φυσικά φαινόμενα των οργάνων του σώματος μας;

Διακρίνουμε σημάδια στις απαντήσεις και στους χαιρετισμούς των ανθρώπων. Προσέχουμε τις κραυγές των οικόσιτων πτηνών, το πέταγμα και τις κραυγές των κοράκων, και ανακαλύπτουμε οιωνούς σ’ όλα αυτά.

Αυταπατόμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες, την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών. Είμαστε βέβαιοι πως οι Νηρηίδες ζουν στη θάλασσα και πως Στοιχειά υπάρχουν παντού… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη. Εορτάζουμε τις Καλένδες, φοράμε τα δαχτυλίδια του Άρη, στολίζουμε τα σπίτια μας με μαγιοστέφανα…

Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. Με ξόρκια προσπαθούμε να αυξήσουμε τη γονιμότητα των χωραφιών μας, την ανάπτυξη και υγεία των κοπαδιών μας, να επιτύχουμε στο κυνήγι, να έχουμε άφθονο τρύγο.

Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. 0 αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο της προδοσίας...
Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι πρεσβυτέρες προσβάλλουν τη θέση τους, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μονάχοι ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή.

Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού. Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους… Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες o Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι’ αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες.
Η περιγραφή της καταρρέουσας βυζαντινής, κοινωνικής και εκκλησιαστικής πραγματικότητας, θυμίζει έντονα το σήμερα, όπως τώρα έτσι και τότε, οι άνθρωποι της εποχής, «έπασχαν» από «νόσους λοιμικές» και θανατηφόρες, που τους οδήγησαν τελικά και ως κοινωνία και ως εκκλησία, στην ημερομηνία ορόσημο, της Τρίτης 29 Μαΐου 1453.
Εμείς σήμερα 561 χρόνια μετά, βρισκόμαστε ξανά επάνω από την άβυσσο, δίχως φρένα (φρένες), δίχως νόημα και περιεχόμενο ζωής (παρούσας και μέλλουσας), δίχως ομφάλιο λώρο με παράδοση, πολιτισμό, πίστη, γλώσσα, καταδικασμένοι να βολοδέρνουμε, ανάμεσα στην απροσδιοριστία του χθες, την αβεβαιότητα του σήμερα και την απελπισία του αύριο.

http://www.amen.gr/article/giati-epese-i-poli-opws-tote-etsi-kai-simera
"Γιατί έπεσε η Πόλη; Όπως τότε έτσι και σήμερα..."

VIDEO: «Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»

Η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Αλωση

=======================
Σχόλια αναγνωστών από σχετικό phorum: 
1. - Όλο αυτό με την θρησκεία είναι πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα μας... πριν ακόμα πας σχολείο έχεις μάθει για τον θεό και την θρησκεία. Στις δύσκολες στιγμές ανακαλείται υποσυνειδήτα όσο και μορφωμένος να είσαι. Είναι μια λειτουργία η οποία έχει φορτωθεί στην μνήμη μας και λειτουργεί όπως τον αντιβάιρους στον υπολογιστή. ( Γιατί σου δίνει μια ελπίδα την οποία ακόμα και σήμερα με όλη αυτή την γνώση δεν μπορούμε να την αποκρούσουμε αποτελεσματικά.
Οπότε δεν θα πρέπει να τους καταδικάζεις σε τέτοιο βαθμό.
2. - Δεν δέχομαι καμία δικαιολογία. Καιγόμαστε , και πάμε να προσευχηθούμε;
 Σβήστε την φωτιά ρε, και μετά δοξάστε την παναγία που σας έσωσε.
Δεν δέχομαι ούτε ρίζες, ούτε τίποτα.

Ιστορικά η λιτανεία ως τελετουργία ανάγεται στην αρχαία ελληνική «πομπή» που τελούνταν επ΄ ευκαιρία της εορτής των διαφόρων Μυστηρίων, με χαρακτηριστικό την μεταφορά και όχι περιφορά, όπως ήταν η πομπή των Παναθηναίων, των Ελευσινίων κ.λπ. ενώ η περιφορά του Επιταφίου ανάγεται περισσότερο σε εκείνη της «Κιβωτού της Διαθήκης» των Εβραίων.
Ετυμολογικά το όνομα Λιτανεία προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη λιτή (η) (και τα ρήματα λίσσομαι, λίτομαι) που σημαίνει ικεσία, προσευχή. Στο πληθυντικό Λιταί ως κύριο όνομα σήμαιναν τη προσωποποίηση των προσευχών. Παράγωγα αυτών ήταν τα ρήματα λιτανεύω, σπανιότερα λιταίνω, η λιτανεία (=προσευχή-ικεσία) και το επίθετο λιτανός (=ικετευτικός). (Περισσότερα el.wikipedia)

Τι βλέπει ένας πιλότος πυροσβεστικού Canadair

Οι πτήσεις πυροσβεστικών αεροσκαφών τύπου Canadair είναι μια δύσκολη υπόθεση. Χαμηλές πτήσεις πάνω από μαινόμενες πυρκαγιές, προσγειώσεις ακριβείας σε κάθε απίθανο σημείο για υδροληψία, συμπεριλαμβανομένων λιμνών και ποταμών. Το βίντεο περιλαμβάνει στιγμιότυπα από επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα το καλοκαίρι του 2012, με συμμετοχή αεροσκαφών Bombardier CL-415, CL-215 και CL-215Τ (πρώην Canadair). Παρακολουθήστε τι βλέπει ένας πιλότος πυροσβεστικού αεροπλάνου την ώρα που πετάει.

Μοίρα 383 ΜΕΕΑ - Αφιέρωμα στα Καναντέρ


==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"