Τρίτη 5 Ιουνίου 2018

Πόλεμος των έξι ημερών: Οι έξι ημέρες που άλλαξαν τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή


Με τον περιγραφικό αυτό όρο εννοούμε τον πόλεμο που ξέσπασε στις 5 Ιουνίου 1967 μεταξύ Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών χωρών (Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας). Το Ισραήλ, 19 χρόνια μετά την ίδρυσή του, πάλευε ακόμα για την ύπαρξή του, ενώ οι Άραβες επιδίωκαν την εξαφάνισή του. Οι εχθροπραξίες περατώθηκαν πέντε μέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου, με θρίαμβο των Ισραηλινών, που τριπλασίασαν τα εδάφη τους, κατακτώντας το Σινά, τη Λωρίδα της Γάζας, τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν.

Πόλεμος των έξι ημερών: Οι έξι ημέρες που άλλαξαν τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή
Μετά από μία περίοδο σχετικής ηρεμίας που ακολούθησε την κρίση του Σουέζ το 1956, η ένταση μεταξύ Ισραήλ και Αράβων γειτόνων άρχισε να κλιμακώνεται ξανά στις αρχές του 1967. Προς τον Ιούνιο, η Αίγυπτος αξίωσε την απόσυρση των δυνάμεων του ΟΗΕ από το Σινά, συγκεντρώνοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις της στην περιοχή. Στις 5 Ιουνίου το Ισραήλ, φοβούμενο εισβολή από τους γείτονές του, πάτησε πρώτο τη σκανδάλη, εξαπολύοντας αιφνιδιαστική επίθεση αρχικά κατά της αιγυπτιακής αεροπορίας στο Σινά. Μέσα σε έξι ημέρες λυσσαλέων μαχών, το Ισραήλ είχε ...κατατροπώσει τρεις αραβικούς στρατούς, της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας, τριπλασιάζοντας τα εδάφη του με την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης, της Λωρίδας της Γάζας, της Χερσονήσου του Σινά και των Υψωμάτων του Γκολάν.
Με το στρατηγικό και στρατιωτικό αυτό θρίαμβο, το Ισραήλ πάνω απ’όλα διατράνωσε τη στρατιωτική υπεροχή του στην περιοχή. Ο πόλεμος των έξι ημερών ανέδειξε κάποιους από τους πρωταγωνιστές (όπως οι Γιτζάκ Ράμπιν και Αριέλ Σαρόν) σε ηγετικές μορφές των μετέπειτα εξελίξεων και άλλαξε και άλλαξε τις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής, αφού κάποια από τα εδάφη που προσαρτήθηκαν, παραμένουν έως σήμερα υπό ισραηλινή κατοχή.
Στις αρχές του 1967, έπειτα από μια περίοδο σχετικής ηρεμίας, που ακολούθησε τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1956, οι αψιμαχίες ξανάρχισαν στα σύνορα του Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών κρατών. Παλαιστίνιοι μαχητές πραγματοποιούσαν επιθέσεις στο έδαφος του Ισραήλ, ενώ ο αιγύπτιος ηγέτης Νάσερ ζήτησε την απόσυρση των δυνάμεων του ΟΗΕ από το Σινά στις 18 Μαΐου και μετέφερε στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή. Έπειτα από 11 χρόνια, Ισραηλινοί και Αιγυπτιακοί ήρθαν και πάλι πρόσωπο με πρόσωπο.
Το κλίμα βάρυνε από την απόφαση του αιγύπτιου προέδρου Νάσερ να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό για τα ισραηλινά πλοία στις 22 Μαΐου. Οκτώ μέρες αργότερα, Αίγυπτος και Ιορδανία υπέγραψαν σύμφωνο αμυντικής συνεργασίας, που θορύβησε τους Ισραηλινούς, καθώς οι αραβικές δυνάμεις βρίσκονταν σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από τη Μεσόγειο. Αυτό σήμαινε ότι μια καλά οργανωμένη επίθεση κατά του Ισραήλ θα μπορούσε να αποκόψει τη χώρα στα δύο. Στις 4 Ιουνίου στη συμμαχία Αιγύπτου, Ιορδανίας και Συρίας προστέθηκε και το Ιράκ. ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση κατάλαβαν πλέον ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και συνέστησαν αυτοσυγκράτηση.

Τα εδάφη του Ισραήλ μετά τον πόλεμο
Αυτό δεν εμπόδισε το Ισραήλ να χτυπήσει πρώτο τον πιο ισχυρό κρίκο της συμμαχίας, την Αίγυπτο. Στις 7:45 το πρωί της 5ης Ιουνίου 1967, όλα τα διαθέσιμα αεροπορία του Ισραήλ (197 τον αριθμό) «σηκώθηκαν» και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά σε 19 αιγυπτιακά αεροδρόμια, καταστρέφοντας μέσα σε τρεις ώρες σχεδόν όλη την αεροπορία της Αιγύπτου, που αριθμούσε 400 αεροπλάνα. Οι Ισραηλινοί, με απώλειες μόνο 19 αεροσκαφών, σημείωσαν ένα απροσδόκητο θρίαμβο, που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε και ο πιο αισιόδοξος στρατιωτικός τους. Παράλληλα, με συνεχείς αεροπορικές επιδρομές την ίδια μέρα προκάλεσαν ανεπανόρθωτες καταστροφές στις αεροπορίες των λοιπών συμμάχων των Αιγυπτίων. Η απόλυτη υπεροχή του Ισραήλ στον αέρα υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην εύκολη και γρήγορη επικράτησή του.
Την ίδια ώρα, οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις εξαπέλυαν επίθεση εναντίον των αιγυπτιακών στο Σινά και τη Λωρίδα της Γάζας. Με ένα ευφυές στρατήγημα, τα τεθωρακισμένα του στρατηγού Αριέλ Σαρόν βρέθηκαν πίσω από τις αιγυπτιακές δυνάμεις, κυκλώνοντάς τις. Από εκείνη τη στιγμή, στο νου των αιγύπτιων ιθυνόντων ήταν το πώς οι δυνάμεις τους θα υποχωρήσουν με ασφάλεια από το αραιοκατοικημένο Σινά για να προστατεύσουν το Κάιρο. Μέσα σε 11 χρόνια οι ισραηλινοί καταλάμβαναν για δεύτερη φορά τη Χερσόνησο του Σινά.
Στο Δυτικό Μέτωπο, ο διστακτικός βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν πείστηκε από τον Νάσερ ότι η «νίκη ήταν με το μέρος τους». Ενεπλάκη στον πόλεμο, αλλά η αντίδραση των Ισραηλινών ήταν ακαριαία. Στις 7 Ιουνίου είχαν υπό την κατοχή τους τη Δυτική Όχθη, ενώ εισήλθαν θριαμβευτικά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (Παλιά Πόλη), μετά από 1900 χρόνια. Η πιο εντυπωσιακή επιχείρηση έγινε στα Υψίπεδα του Γκολάν στη Συρία. Μέσα σε 24 ώρες οι Ισραηλινοί αντίκρισαν τις πεδιάδες της Δαμασκού.

Ο «Πόλεμος των Έξι Ημερών» κράτησε στην πραγματικότητα 132 ώρες και 30 λεπτά, λιγότερο κι από έξι ημέρες. Απο πλευράς Ισραηλινών ενεπλάκησαν στις επιχειρήσεις 264.000 άνδρες, συμπεριλαμβανομένων και των εφέδρων. Η Αίγυπτος παρέταξε 150.000 άνδρες, η Ιορδανία 55.000 και η Συρία 75.000 άνδρες. Οι απώλειες για τους Ισραηλινούς ανήλθαν σε 679 νεκρούς και 2.563, ενώ οι Άραβες είχαν κατά προσέγγιση 21.000 νεκρούς και 45.000 τραυματίες.
Το Ισραήλ ένοιωθε, πλέον, καλά στα πόδια του και είχε τα αναγκαία εδάφη για να διαπραγματευθεί την απόκτηση ειρήνης και ασφάλειας με τους άραβες γείτονές του. Μεγάλος ηττημένος του πολέμου υπήρξε ο αιγύπτιος πρόεδρος Νάσερ, που είδε τις φιλοδοξίες του να ηγηθεί του αραβικού κόσμου, να καταρρέουν.
Στον «Πόλεμο των Έξι Ημερών» έλαβαν μέρος στρατιωτικοί, που πρωταγωνίστησαν στις κατοπινές πολιτικές εξελίξεις της Μέσης Ανατολής. Αρχηγός του γενικού επιτελείου του Ισραήλ ήταν ο Γιτζάκ Ραμπίν, μετέπειτα πρωθυπουργός, που δολοφονήθηκε από ακροδεξιό το 1995. Της επίθεσης των Ισραηλινών στο Σινά, ηγήθηκε ο Αριέλ Σαρόν, τέως πρωθυπουργός και αυτός. Των συριακών δυνάμεων ηγήθηκε ο Χαφέζ Ελ Ασαντ, πρόεδρος της Συρίας ως το θάνατό του το 2000.

Leila Khaled: Hijacker (2006) with greek subtitles
Η Λέιλα μέλος του αριστερού Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, στις 29 Αυγούστου 1969 μπήκε στο πιλοτήριο της πτήσης TWA-840. Οι αεροπειρατές είχαν προαποφασίσει ότι κανείς επιβάτης δεν θα πάθει τίποτα και έτσι έγινε. Η Λέιλα υποχρέωσε τον πιλότο να πετάξει το αεροπλάνο πάνω από τη Χάιφα, την πατρίδα της από όπου αναγκάστηκε να φύγει με την οικογένειά της κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, της Παλαιστινιακής καταστροφής του 1948 με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, όταν ήταν μόλις τεσσάρων χρονών. Με την πράξη της αυτή, κατάφερε να αναδείξει την παλαιστινιακή υπόθεση σε όλο τον κόσμο, λίγο καιρό μετά τον πόλεμο των έξι ημερών του 1967 όπου το Ισραήλ κατέλαβε την Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Η εικόνα της ανατίναξης των αεροπλάνων στο αεροδρόμιο της Δαμασκού έμεινε στην ιστορία και η Λέιλα έγινε το νέο σύμβολο της αντίστασης και του ένοπλου αγώνα.
Σε σκηνοθεσία της Λίνα Μακμπούλ, το ντοκιμαντέρ Leila Khaled: Hijacker σκιαγραφεί το πορτραίτο της διάσημης αεροπειρατίνας. Ο υποτιτλισμός έγινε από το http://r-freepalestine.blogspot.gr/

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.