Σχέσεις ΗΠΑ - Ισραήλ και Τουρκίας

του Αϊκούτ Καδήρ (Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ,

Όσοι ισχυρίζονται ότι η κρίση μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ έχει εκτονωθεί, πλανώνται πλάνην οικτράν.

Πρώτα η κρίση στο Davos, έπειτα η ρήξη σχέσεων Τουρκίας- Ισραήλ με τα βίαια επεισόδια από την τηλεοπτική σειρά Κοιλάδα των Λύκων, έπειτα η κρίση με τους διπλωμάτες, έπειτα η πειρατική – τρομοκρατική επίθεση στο στολίσκο με ανθρωπιστική βοήθεια, έπειτα αντίδραση σε ενέργειες των ΗΠΑ, έπειτα υποστήριξη της Συρίας και του Ιράν απέναντι στον άξονα ΗΠΑ – Ισραήλ…

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Υπάρχει πράγματι κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκία – Ισραήλ ή μήπως όλα είναι ένα παιχνίδι για τα μάτια του κόσμου;

Μήπως η Τουρκία στρέφεται παρά την αντίδραση της Δύσης στην Μ. Ανατολή και Ασία; Αληθεύουν όλες οι βλακείες που υποστηρίζουν μερικοί πολιτικοί αναλυτές και καθηγητές διεθνών σχέσεων;

Ας δούμε κάποιες χρονολογίες και γεγονότα που συνέβησαν και επηρέασαν τις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκία – Ισραήλ και έπειτα θα καταλάβουμε καλύτερα αν όλα αυτά που βλέπουμε είναι στημένο παιχνιδάκι για τα μάτια του κόσμου ή αν πράγματι υπάρχει ρήξη των σχέσεων και αυτόνομη πολιτική της Άγκυρας στην ευρύτερη περιοχή μας…

Τουρκία: Κεμαλικός φασισμός ή Δυτική δημοκρατία;

Του Αϊκούτ Καδήρ

Χθες έγινε το ιστορικό δημοψήφισμα στη Τουρκία σχετικά με την αναθεώρηση κάποιων διατάξεων του Συντάγματος της γειτονικής χώρας. Κάποιοι Κεμαλικοί που ήθελαν την διατήρηση του status-quo μαζί με κάποιους δήθεν εθνικιστές προτίμησαν να πουν όχι σε αυτήν την συνταγματική αναθεώρηση. Κάποιοι άλλοι όμως προτίμησαν να απαντήσουν στους φασιστές Κεμαλιστές με το μήνυμα ‘ΝΑΙ’.
Ας δούμε την σημασία τώρα αυτής την συνταγματικής αναθεωρήσεως διότι υπάρχει τουλάχιστον στην Τουρκία σήμερα σύγχυση ανάμεσα στους όρους δημοκρατία και κοσμικότητα.
Γιατί το 42 % του Τουρκικού λαού είπε όχι;
Γιατί πολύ απλά αυτοί αντιπροσωπεύουν το άρρωστο, το σεκουλαριστικό Κεμαλικό κατεστημένο που πιστεύει σε ένα κοσμικό κράτος. Τι σημαίνουν αυτές οι έννοιες;
Στην Τουρκία, όταν κάποιος αναφέρεται σε κοσμικότητα του κράτους αναφέρεται σε 3 πράγματα:

Davutoglu και Κουρδικό πρόβλημα

 Του Αϊκούτ Καδήρ

Η βελτίωση των σχέσεων με την Κουρδική Διοίκηση δεν αναζωπυρώνει το κουρδικό πρόβλημα στην Τουρκία. Αντιθέτως, απομονώνει το ΡΚΚ και καθιστά προβληματική την συνέχιση της παρουσίας του στο βόρειο Ιράκ. Επίσης ευνοεί την περαιτέρω ανάπτυξη της τουρκικής επιχειρηματικής δραστηριότητος στην περιοχή και ενισχύει τον ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακής οικονομικής δυνάμεως και κόμβου μεταφοράς ενέργειας. Τέλος επιτρέπει την αύξηση της τουρκικής διπλωματικής επιρροής στο Ιράκ για πρώτη φορά μετά το 2003.
O Αχμέτ Νταβούτογλου βρίσκεται στην ηγεσία της Τουρκικής διπλωματίας από τότε που το σημερινό κυβερνών κόμμα AKP ανέλαβε την εξουσία στην Τουρκία. Στην αρχή ήταν προσωπικός σύμβουλος του πρωθυπουργού σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και γεωστρατικής – πολιτικής και σήμερα είναι Υπουργός Εξωτερικών και κατά πολλούς ο Kissinger της Τουρκίας.

Παρόλο που στα πλαίσια της δημοκρατικής στροφής και παραχώρησης νέων δικαιωμάτων προς τους Κούρδους πολίτες της Τουρκίας υπεύθυνος είναι ο Υπουργός Εσωτερικών Besir Atalay της Τουρκίας, και ο Davutoglu έχει αναλάβει σημαντικό ρόλο σε αυτό το έργο. Ο ρόλος του είναι να δημιουργήσει το κράτος του Κουρδιστάν σε μια περιοχή γεμάτη με κράτη που μισούν τους Κούρδους.

Ο Davutoglu αναφέρεται στο Κουρδικό πρόβλημα στο βιβλίο του με θέμα ‘Στρατηγικό Βάθος – Stratejik Derinlik’ στο κεφάλαιο με τίτλο ‘Παγκόσμιες και περιφερειακές ισορροπίες δυνάμεων και Κουρδικό πρόβλημα’. Κατά τον Davutoglu μέρος του Ιράκ πρέπει να γίνει Τουρκικό έδαφος. Στο βιβλίο του κάνει εκτενής αναφορά στο θέμα αυτό:

Νέο-Αμερικανισμός και κατάκτηση μέσω θρησκείας & πολιτισμού

 Του Αϊκούτ Καδήρ

Ο Γκιουλέν προπαγανδίζει ένα είδος “εκπαιδευτικού ισλαμισμού” ως εναλλακτική λύση στο “πολιτικό Ισλάμ”», δηλώνει στο περιοδικό «Τime» ο Μπιλ Παρκ λέκτορας στο Κing΄s College του Λονδίνου. «Οραματίζεται την “ισλαμοποίηση” του σύγχρονου τρόπου ζωής».

 

Σε ένα παλιό μου άρθρο είχα γράψει πως ο νέο-οθωμανισμός σήμερα ταυτίζεται με τον Νέο-Αμερικανισμό και είναι μια προσπάθεια για έλεγχο και επιρροή αρκετών περιοχών του πλανήτη μέσω οικονομίας , στρατού και πολιτισμού κυρίως. Οι λαοί της Μ. Ανατολής και Μ. Ασίας σήμερα μισούν τον νέο-οριενταλιστικό τρόπο συμπεριφοράς από τους Δυτικούς. Ο οριενταλισμός επιβάλλει την ευρωκεντρική και δυτικοκεντρική αντίληψη και δικαιολογεί τον διαμοιρασμό και την εκμετάλλευση του κόσμου από την Δύση και το παγκόσμιο σύστημά της.

Όλοι ξέρουμε σήμερα ότι οι ΗΠΑ είναι στα όρια της δύναμης τους και δεν αντέχουν άλλους πολέμους και άλλες εισβολές πριν το τερματισμό της εισβολής σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Με αυτές τις εισβολές έχουν κερδίσει και το μίσος των λαών αυτών. ...

Πολιτική μηδενικών προβλημάτων..

Του Αϊκούτ Καδήρ

  (Φοιτητή Νομική ΔΠΘ)

Η Τουρκία βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση σήμερα σε σύγκριση με τα τελευταία 30 χρόνια της ιστορίας της. 

Πρόκειται για μια κατάσταση στην οποία τα πολιτικά κόμματα έχουν χρόνιες εχθρότητες μεταξύ τους, υπάρχει κοινωνικός πόλεμος ανάμεσα σε κεμαλιστές και ισλαμιστές, κυριαρχούν εθνικιστικές συγκρούσεις μεταξύ Τούρκων και Κούρδων και άλλων εθνικών ομάδων. 

Όλα αυτά αργά ή σύντομα θα οδηγήσουν σε έναν εσωτερικό πόλεμο, πιθανότητα το 2011. 

Πιθανότατα οι Τούρκοι πολιτικοί δεν έχουν καταλάβει την διάσταση του προβλήματος και για αυτό σήμερα συσχετίζουν έστω και τα τελευταία γεγονότα με προβοκάτσια κατά την διαδικασία του δημοψηφίσματος που θα γίνει σύντομα για το σύνταγμα στη Τουρκία. 

Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι ένα κράτος πρέπει να φέρεται ίσα σε όλους τους πολίτες του.

Συχνά γίνονται προβοκάτσια για συγκρούσεις Τούρκων και Κούρδων από κάποιους, και εκτός από αυτό όλοι ξέρουμε πως οι Τούρκοι εθνικιστές βλέπουν την τρομοκρατική οργάνωση PKK ως μεγάλη απειλή για την χώρα τους. Κάποιοι εκμεταλλεύονται την εχθρότητα των Τούρκων προς το PKK και τους ωθούν σε επιθέσεις προς τον απλό Κουρδικό λαό και εκμεταλλευόμενοι  και την κατάσταση των Κούρδων (αμόρφωτοι και αγράμματοι συνήθως) πολύ εύκολα πείθουν και αυτούς να δώσουν απαντήσεις προς τους Τούρκους.  ...

Τέλος της αυτοκρατορίας ή τέλος του κόσμου που γνωρίζουμε;

.
Του Αϊκούτ Καδήρ

Φοιτητή Νομικής ΔΠΘ

Σήμερα πλέον η μόνη υπερδύναμη του κόσμου, οι ΗΠΑ είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. 

Από την μια πλευρά οι κοινωνικές ανισότητες μαζί με την οικονομική κρίση , από την άλλη πλευρά η πτώση του ηθικού των στρατιωτών και του λαού της και από την εικόνα της στα διεθνή ΜΜΕ που καθημερινά καταστρέφεται όλο και περισσότερο. 

Ήδη η σημερινή γεωπολιτική και γεο-στρατηγική θέση κάποιων άλλων κρατών τους κάνει υποψήφιες υπερδυνάμεις του μέλλοντος. Ας δούμε πιο αναλυτικά την σημερινή κατάσταση.

Καταρχήν οι ΗΠΑ είναι η χώρα σήμερα με την μεγαλύτερη οικονομία. Ωστόσο παρόλο που είναι οικονομικά η ισχυρότερη χώρα, δεν παράγει.. 

Δεν παράγει και μόνο εισάγει τα προϊόντα που απαιτούνται. Οι ΗΠΑ έγιναν υπερδύναμη μετά τον 1^ο και 2^ο Παγκόσμιο πόλεμο παράγοντας και πουλώντας την παραγωγή τους. Σήμερα αυτό έχει σταματήσει και πλέον οι ΗΠΑ είναι κατέχουν πρωτιά στη σειρά με τα κράτη που χρωστάνε περισσότερα χρήματα προς άλλα κράτη. Θα μπορέσει όμως αυτό να οδηγήσει στην κατάρρευση της αυτοκρατορίας μιας και ξέρουμε όλοι ότι για να κινηθεί η πολεμική μηχανή της αυτοκρατορίας χρειάζεται πετρέλαιο και χρήματα; Κάποιος που δεν έχει μελετήσει την οικονομική κρίση θα έλεγε ναι. 

Εγώ όμως λέω όχι. Όχι, γιατί; Γιατί ...