Καλή Νέα Αρχή με την Δεύτερη Περίοδο του "Στοχασμός-Πολιτική"

Θα ήθελα να αρχίσω αντί πρόλογου με ένα ποίημα του Αλεξανδρινού μας στοχαστή  K.Π. Kαβάφη, με τίτλο:
 "Από την σχολήν του περιωνύμου φιλοσόφου" το οποίο καταγράφει όλα όσα θα ήθελα να περιγράψω για αυτή την προαναγγελθείσα απόφαση:

"Έμεινε μαθητής του Aμμωνίου Σακκά δυο χρόνια·
αλλά βαρέθηκε και την φιλοσοφία και τον Σακκά.
Κατόπι μπήκε στα πολιτικά. Μα τα παραίτησεν. Ήταν ο Έπαρχος μωρός·
κ’ οι πέριξ του ξόανα επίσημα και σοβαροφανή·
τρισβάρβαρα τα ελληνικά των, οι άθλιοι."

και καταλήγει ο ποιητής:

"Έπειτα — ίσως εκ νέου στον Σακκά να πήγαινε.
Κι αν εν τω μεταξύ απέθνησκεν ο γέρος,
πήγαινε σ’ άλλου φιλοσόφου ή σοφιστού· πάντοτε βρίσκεται κατάλληλος κανείς.
Ή τέλος, δυνατόν και στα πολιτικά να επέστρεφεν
—αξιεπαίνως ενθυμούμενος τες οικογενειακές του παραδόσεις,
το χρέος προς την πατρίδα, κι άλλα ηχηρά παρόμοια."

Θα αναρωτηθείς τίμιε αναγνώστη μου τι σχέση έχουν όλα αυτά με μία απόφαση  να ρίξεις τίτλους τέλους σε ένα ιστολόγιο που μετράει σχεδόν έξι χρόνια έντονης αρθρογραφίας αγώνων με το πολιτικό κατεστημένο το οποίο συνεχώς άλλαζε και θα έπρεπε την κάθε φορά να το πολεμάς με την νέα τους μορφή ως ανεμόμυλου, βρωμερού γυμνοσάλιαγκα, επιρρεπή σαλαμάνδρα, αμετροεπή εγκάθετο , φιλοχρήματο δωσίλογο, επικίνδυνο και τελικά μία ολόκληρη συμμορία προδοτών από αδίστακτους  νεό- Νενέκους και ευμετάβλητους νεό-Τσολάκογλους...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και να κάνουμε κάποιες παραδοχές και να ξεπεράσουμε κάποιους μύθους ούτως ώστε να προσγειώσουμε τα πράγματα σε γήινες συνθήκες.

Ήρθε λοιπόν η ώρα της αυτοκριτικής, της δημόσιας συγγνώμης και του επαναπροσδιορισμού της αυριανής ημέρας. Αλλά πρώτα προέχει το σκεπτικό της ύπαρξης του παρόντος ιστολογίου.

Το παρόν ιστολόγιο άρχισε ως αναγκαιότητα ατομικής έκφρασης μίας νέας αλλά με πολλές φιλοδοξίες ελεύθερης πολιτικής φωνής η οποία θα έδινε ένα διαφορετικό τόνο -μη επαγγελματία δημοσιογράφου- σε αυτό που έλλειπε τότε και δυστυχώς παραμένει ως ανάγκη και σήμερα του φιλοσοφικού στοχασμού, της ελεύθερης πατριωτικής σκέψης με  γνώμονα και μέτρο τις βιοτικές ανάγκες και  μέτρο ως  κέντρο τον άνθρωπο σε μία κοινωνία ευημερίας, αξιοκρατίας, υλικής και ψυχικής επάρκειας αποδεσμευμένης από το κυνήγι της καθημερινής επιβίωσης και του φόβου της κοινωνικής αποξένωσης και εγκατάλειψης.

Ο χώρος αυτός το 2008 ήταν σχετικά "παρθένος" χωρίς τους επαγγελματίες δημοσιογράφους και τα εκδοτικά...