Λιλή Ζωγράφου: Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας

"Κουβαλώ μέσα μου ένα Μουσείο φωνές, ήχους, ωραίες γυναίκες, παιδικά σκοτάδια και αρώματα, ελπίδες, πόσες ελπίδες, μουσικά αποσπάσματα, όλα σπάνια διατηρημένα"

''Άργησα να καταλάβω πως η ελευθερία δεν είναι τέρμα, αλλά μια συνεχής διαδρομή.

 Διακινδυνεύεις, την΄έχεις. Φοβάσαι, τη χάνεις. Από πόσες πόρτες , παράθυρα, τρύπες, χαραμάδες μπήκα στα άδυτα της λευτεριάς, λυσσασμένη από περιέργεια, τρομαγμένη, πανικόβλητη, χαμογελαστή, τη λεηλατούσα αθώα, είχα κομμάτια της που δεν ήξερα που πάνε,  σε τι θα μου χρησίμευαν. ''___________ σελ. 316

"Ο κάθε λεύτερος είναι μόνος. Όσο περισσότερο μεθάς από τη δύναμή σου και προεκτείνεις την ελευθερία σου, τόσο μεγαλώνεις και την έκταση της μοναξιάς σου.''________σελ. 361

"Όχι όχι, εγώ δεν θέλω ν' αλλάξει ο κόσμος αυτός. 

Να χαλάσει θέλω, να τον χαλάσω, να τον γκρεμίσω, αυτό θέλω, να τον δω σωριασμένο, να δρασκελίσω τα χαλάσματα τρέχοντας με τα χέρια ανοιχτά στον άνεμο, στη λευτεριά, ν' αγκαλιάσω τους ανθρώπους, πόσοι ωραίοι άνθρωποι θα υπάρχουν στον κόσμο, όλοι θα 'ναι ωραίοι και αληθινοί, και θα γελούν, θα μιλούν καλοσυνάτα χωρίς να ταπεινώνουν ο ένας τον άλλον..." __________ σελ. 145

Από τη ''Συβαρίτισσα'' της Λιλής Ζωγράφου

«Γι’ αυτό και μεις, τα σύγχρονα πειραματόζωα, οφείλουμε να χρησιμοποιούμε πάντα τον όρο π.Χ., που θα σημαίνει τώρα πια “προ Χούντας”, και μ.Χ., “μετά τη Χούντα”. Γιατί το πείραμα πέτυχε και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή. Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Κι ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας.»

 

«Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα κι όλους. . . .

Λιλή Ζωγράφου: Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω,

** "Συβαρίτισσα", Μίλτος Πασχαλίδης 

Το παραπάνω τραγούδι το έγραψε ο Μίλτος Πασχαλίδης για τη Λιλή Ζωγράφου. 

Όταν ήταν στα 19, την είχε ερωτευτεί. Εκείνη ήταν αρκετά μεγαλύτερη του, κάπου στα 60 και έκαναν ατέλειωτες συζητήσεις για τη ζωή, την ιστορία, την μυθολογία... Ευχαριστώ τον αναγνώστη που άφησε το τραγούδι & την ιστορία, με σχόλιο στην ανάρτηση. **

 

"Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί.

Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση

και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα

στο σφυρί και τις πατρίδες."

"Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά.

Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει)

για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του

που θα τους την στερήσει,

αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει

από την ευθύνη του εαυτού τους."

Λιλή Ζωγράφου

γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1922

................................

Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη,

με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω,

να επαναστατήσω αποτελεσματικά,

να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό.

Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν.

Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν

κατά του καταστημένου και του συστήματός του,

αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται.

Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή,

την ταπεινοφροσύνη.

Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς

και καταφρονεμένους.

Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης.

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Λιλή Ζωγράφου: Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων

Μία εκπομπή που παρουσίαζε ο Ανδρέας Ρουμελιώτης κα ι είχε καλεσμένη την αείμνηστη Λιλή Ζωγράφου, μία καταξιωμένη δημοσιογράφο και συγγραφέα, η οποία παραχώρησε με διαθήκη τα συγγραφικά της δικαιώματα για την ενίσχυση των σκοπών των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος.



"Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί.

Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση

και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα
στο σφυρί και τις πατρίδες."

"Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά.
Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει)
για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του
που θα τους την στερήσει,
αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει
από την ευθύνη του εαυτού τους."

Λιλή Ζωγράφου* γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1922
................................
Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα κι όλους.

Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω, να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό. ...

Λίλη Ζωγράφου: Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού

Ετικέτες: 
1. από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου, 
2. Λιλή Ζωγράφου, 
3. Λίλη Ζωγράφου: Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού

Η "Αντιγνώση, τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού" θέτει ένα πρόβλημα που ποτέ ως τώρα δεν έχει ερευνηθεί αντικειμενικά και καίρια. Πως καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός; Γιατί; Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του; Και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός;

Οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και αφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης δέχτηκαν επιδρομές από ορδές βαρβάρων. Όπως ο Μυκηναϊκός από τους Δωριείς και ο Χαναανικός από τους Εβραίους.

Αλλά ο χριστιανισμός εμφανίζεται σα θρησκεία. Και το ίδιο ισχυρίζεται ως σήμερα. Πως έδρασε όμως σα βαρβαρική επιδρομή; Και γιατί λειτούργησε σαν καταλύτης κάθε ελληνικού στοιχείου, μετερχόμενος μέσα που μόνο ο ναζισμός μεταχειρίστηκε;

Ο χριστιανισμός ισχυρίστηκε, και ισχυρίζεται ακόμη, πως μοναδικό του κίνητρο ήταν η Σωτηρία. Σύμφωνοι. Αλλά τίνος; Μα της συσσώρευσης του Πλούτου και της Εξουσίας.

Αυτός είναι ο στόχος αυτού του βιβλίου: Η απομυθοποίηση μιας απάτης, όπως στάθηκε η χριστιανική θρησκεία, που γίνεται θεμέλιο του καπιταλισμού. Και που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς την κατάλυση του Ελληνικού ορθολογισμού.

Διαφορετικά θα εξακολουθεί να εκκρεμεί ένα ζητούμενο. Από τον Ελληνικό πολιτισμό γεννιέται η
Ταυτότητα του Ανθρώπου. Γιατί ο χριστιανισμός καταργεί αυτήν την Ταυτότητα για να σώσει δήθεν τον άνθρωπο;

'Ενα χρόνο αργότερα, δημοσιεύθηκε στον "Ταχυδρόμο" ότι η Ιερά Σύνοδος ζήτησε τον αφορισμό μου. Κρίμα που οι "νοήμονες" δεν της το επιτρέψανε. Στερώντας μου έτσι την τιμή να αποκτήσω το αυθεντικό πιστοποιητικό πως είμαι υπηρέτης της αλήθειας. Γιατί η μόνη δουλειά που δέχτηκα με τη θέλησή μου στη ζωή είναι η εξυπηρέτηση της αλήθειας.

http://www.amra.gr/forum/index.php/topic,870.0/wap2.html

ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ - τα δεκανίκια του καπιταλισμού by xainis on Scribd

Μία εκπομπή που παρουσίαζε ο Ανδρέας Ρουμελιώτης κα ι είχε καλεσμένη την αείμνηστη Λιλή Ζωγράφου, μία καταξιωμένη δημοσιογράφο και συγγραφέα, η οποία παραχώρησε με διαθήκη τα συγγραφικά της δικαιώματα για την ενίσχυση των σκοπών των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος. ...

Λιλή Ζωγράφου - Οι Εβραίοι κάποτε (Μίκαελ)

Με την ιστορία των εβραίων της Ελλάδας, τους διωγμούς που υπέστησαν στη διάρκεια της
γερμανικής κατοχής και το Γολγοθά του Άουσβιτς, καταπιάνεται στο βιβλίο αυτό η Λιλή
Ζωγράφου.
Σ’ αυτό το δημοσιογραφικής υφής κείμενο, από το οποίο δε λείπουν βέβαια και οι
λογοτεχνικές εξάρσεις, η συγγραφέας παρακολουθεί βήμα βήμα την πορεία των ελλήνων
εβραίων στη διάρκεια του πολέμου: Τις μετακινήσεις τους, τις αλλαγές ταυτοτήτων, την
αποφασιστικότητά τους να επιβιώσουν με κάθε μέσο, αλλά και τις προδοσίες που τους
οδήγησαν στη σκλαβιά, κι ακόμη στο θάνατο.

Λιλή Ζωγράφου - Οι Εβραίοι κάποτε (Μίκαελ) by Epicurus Neocleus

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ

 

 Η ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ

γράφει ο Βαγγέλης Ψαραδάκης

Με τη Λιλή γνωριστήκαμε τον Ιανουάριο του 1995, αν και ήμασταν γείτονες από το ’89, όταν μετακόμισα στο κέντρο της Αθήνας σε μια μονοκατοικία.Πίσω είχε κήπο κι άλλο ένα σπίτι, όπου έμενε μια γνωστή δικηγόρος. Η Λιλή έμενε Ζωοδόχου Πηγής 121, στον πάνω όροφο διπλοκατοικίας. Η πλαϊνή πλευρά αντίκριζε τον μικρό μας κήπο. Το βράδυ αργούσε να σβήσει το φως στο γραφείο. Αργά τ’ απογεύματα μα και κάμποσες νύχτες, ακουγόταν συχνά δυνατή κλασική μουσική. Φθινόπωρο ’91, την επισκεφθήκαμε με μια φίλη. Γνωρίζαμε ότι έγραφε μια μελέτη για τη σχέση ανδρών–γυναικών και θέλαμε συνέντευξη για ένα περιοδικό που επρόκειτο να επανεκδοθεί. Ήταν διστακτική, άφησε να καταλάβουμε ότι δεν μπορούσε. Καλοκαίρι ’93, την τσάκωσα να πετά φαγώσιμα στα γατιά στον κήπο μας. Σκάλωναν συχνά στα δέντρα. Ένα μεσημέρι είχε ανέβει στο παγκάκι, μετά σ’ ένα βαρέλι. Προσπαθούσε να τα ρίξει στο έδαφος μ’ ένα μπαστούνι, ατηγάνιστα νοστιμότατα ψάρια – αλίμονο, αν έμεναν κρυμμένα! Όταν της έγινε παρατήρηση, ερχόταν και φρόντιζε τις γάτες στον κήπο. Ένα άλλο μεσημέρι, καθώς με τη δικηγόρο προσπαθούσαμε να αποσπάσουμε ένα ξύλινο σκάλισμα από ένα έπιπλο παλιό, ένα παντζούρι άνοιξε με πάταγο και ακούστηκε μια βαθιά οργισμένη φωνή – στο τέλος, μας περιέλουσε και μ’ ένα «α σιχτίρ!» Ήταν άνθρωπος αψύς. Ένας μύθος περικύκλωνε τη Λιλή…

Η Λιλή πέθανε σα σήμερα, μα η πόλη της την ξέχασε... - "Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης"

ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ - τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού by Hermeticus

Η Λιλή Ζωγράφου έφυγε μια μέρα σαν σήμερα, το 1998, εδώ στο Ηράκλειο, την πόλη της. Στις 2 Οκτωβρίου 1998. Από τότε δεν την θυμήθηκε ξανά κανείς... Ούτε μια εκδήλωση, ούτε ένας δρόμος σε αυτή την πολιτεία που κάποτε γεννούσε μεγάλα "μυαλά". Όπως τη Λιλή και τον Καζαντζάκη. Κι ας μη "χώνευε" η Λιλή τον Καζαντζάκη. Και το επέδειξε στη μελέτη της το 1959, «Νίκος Καζαντζάκης. Ένας τραγικός».

Μας έγραψε κάποτε ο Ηρακλειώτης, Γιώργος Κανάκης, για την κηδεία της, λίγες ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1998: