«Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».
Με αυτό το σύνθημα χαρακτηρίστηκε ο πρώτος ξεσηκωμός των εργατών για καλύτερες συνθήκες εργασίας, η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά.
Μια μέρα, που έχει επιλεγεί από το εργατικό κίνημα παγκοσμίως, για να συμβολίσει τους αγώνες του και να τιμήσει τους αγωνιστές του. Μια μέρα που εορτάζεται κάθε χρόνο από το 1886.
Φέτος ο εορτασμός της επετείου αυτής, συμπίπτει με την κορύφωση των δυσμενέστατων και καταστροφικών επιπτώσεων της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Μιας κρίσης, που είχε αφετηρία το χρηματοπιστωτικό σύστημα, συντάραξε την παραγωγικότητα και την απασχόληση και, σήμερα, κατευθύνεται στις χώρες με υψηλά ελλείμματα και χρέος.
Μιας κρίσης που φαλκιδεύει δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών και αναγκάζει το εργατικό κίνημα, διεθνώς, να δίνει μάχες «οπισθοφυλακής».
Την ώρα που οι εργάτες, μισθωτοί, συνταξιούχοι, συνέδραμαν στη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσω των εγγυήσεων των Κρατών, σήμερα, παρακολουθούν τα κερδοσκοπικά συμφέροντα να «οργιάζουν» σε βάρος τους.
Αυτό είναι που φανερώνει τα αδιέξοδα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της «οικονομίας-καζίνο». Αυτό είναι που καταδεικνύει την αναγκαιότητα της συσπείρωσης, του αγώνα και της διεκδίκησης στο διεθνές πεδίο, για έναν κόσμο ειρήνης, ευημερίας, ασφάλειας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η Ελλάδα, είναι ένα από τα κράτη που βιώνουν εντονότερα τον ασφυκτικό κλοιό των κερδοσκόπων. Οι αδιάκοπες προσπάθειες, που καταβάλλονται, έχουν οδηγήσει την Κυβέρνηση σε μια σειρά επώδυνων και κοινωνικά άδικων μέτρων. Μέτρων, που ελλοχεύουν τον κίνδυνο διεύρυνσης της ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας.
Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, η απόδοση ευθυνών δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει από τον ένα και μοναδικό στόχο των παραγωγικών και κοινωνικών δυνάμεων. Ο στόχος αυτός είναι η έξοδος από την κρίση και την επιτήρηση.
Την ώρα αυτή, πρέπει η Πολιτική Ηγεσία, οι Δυνάμεις της Εργασίας, η Νέα Γενιά και οι Παραγωγικές Δυνάμεις να καταστρώσουμε ένα Κοινωνικό Συμβόλαιο εξόδου από την Κρίση.
