Ο Ερντογάν με προσωπείο προβάτου και οι κίνδυνοι αυτοπαγίδευσης της Ελλάδος

Του Γεωργίου Παπασίμου 

Η εντόνως διαφημισθείσα συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους σημαδεύτηκε κυρίως από το εξόχως φιλικό προσωπείο του Ερντογάν με δηλώσεις φιλίας προς την Ελλάδα. 

Από την άλλη πλευρά ο Έλληνας πρωθυπουργός στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση και κυρίως στη συνέντευξη του στη τηλεόραση του Σκάι εμφανίστηκε ως έτοιμος από καιρό να αδράξει την «ιστορική ευκαιρία», κατά αυτόν, μιλώντας για «τολμηρή ατζέντα που επιδιώκει την εξερεύνηση» χωρίς να αποκλείονται και «υποχωρήσεις. 

Διατύπωσε, δε, ευθέως το στόχο του για προσφυγή στη Χάγη για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Αθήνα και Άγκυρα εμφανίζουν με τον τρόπο αυτό στο διεθνές ακροατήριο μια διαδικασία επανεκκίνησης των παγωμένων και τεταμένων σχέσεων των δύο χωρών μετά από την τριετή έντονα επιθετική και προσβλητική συμπεριφορά τα Τουρκίας μέχρι και τους καταστροφικούς σεισμούς, στα πλαίσια της επεκτατικής νεο-οθωμανικής στρατηγικής Θα πρέπει να τονιστεί ότι ουδείς είναι κατά του διαλόγου και των καλών σχέσεων γειτονίας, κάτι που είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών εάν αυτός πραγματοποιείται εντός των πλαισίων του διεθνούς δικαίου και κυρίως υπάρχει ειλικρινής διάθεση για εξεύρεση λύσεων και όχι για ικανοποίηση βραχυπρόθεσμων συμφερόντων. 

Και ενώ από την Ελλάδα διαχρονικά υπάρχει αυτή η διάθεση λύσεως των διαφορών με τη γείτονα δεν ισχύει το ίδιο για την Τουρκία που έχει δείξει με καθαρό τρόπο ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της (αποστρατικοποίηση των νησιών του Βορείου Αιγαίου, γαλάζια πατρίδα που σημαίνει επί της ουσίας μοίρασμα του. . .

Γ. Παπασίμος | Προεκλογική Περίοδος: Ανυπαρξία οράματος και κενότητα πολιτικού λόγου

Μετά και τη πραγματοποίηση του άχρωμου debate των αρχηγών των κοινοβουλευτικών κομμάτων και εισερχόμενοι στην τελική φάση της προεκλογικής πολιτικής περιόδου διαπιστώνουμε την τραγική ανυπαρξία σοβαρού πολιτικού λόγου. 

Για μια ακόμα φορά ο τοξικός άναρθος και ανορθολογικός λόγος αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο της κομματικής αντιπαράθεσης όπου μέσω της σκανδαλολογίας, του κουτσομπολιού και των προσωπικών επιθέσεων επιχειρείται να αποκρυβεί η μεγάλη πολιτική γύμνια και το αδιέξοδο της νοσηρής κομματοκρατίας, που έχει επικαθήσει και πνίξει τη χώρα.

Τα κυρίαρχα θέματα που αφορούν τη χώρα και συνολικά τον ελληνισμό απουσιάζουν παντελώς από την προεκλογική αντιπαράθεση. Ο δημόσιος λόγος χαρακτηρίζεται από ρηχή αντιπαλότητα, όπου πρωταγωνιστούν οι ασύνδετες και άναρθρες κραυγές εντυπωσιασμού, χωρίς την προοπτική οποιουδήποτε σοβαρού και ολιστικού σχεδίου για το μέλλον της χώρας.

Η άμεση ανάγκη για παραγωγική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς και βιομηχανικού τομέα με στόχο την διατροφική επάρκεια της χώρας, η σοβαρή ανάγκη ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας, που αποτελεί ζωτικής σημασίας παράγοντα επιβίωσης του ελληνισμού για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, που είναι παρούσα παρά το επιφανειακό μορατόριουμ μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς στην Τουρκία (τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Κιλιτσντάρογλου δεν φείδονται στις διεκδικήσεις κατά της χώρας μας μέσω του αφηγήματος της Γαλάζιας Πατρίδας), η συστηματική τουρκική υπονόμευση της Θράκης και της Κύπρου, οι συνέπειες της συμφωνίας των Πρεσπών δεν αποτελούν καν θέματα συζήτησης στην προεκλογική αντιπαράθεση.  . .

Ο όψιμος μεταμορφισμός της Τουρκίας και ο ασθμαίνων ελληνικός κατευνασμός

Του Γεωργίου Παπασίμου

 Μετά από μια τριετή έντονη τουρκική επιθετικότητα κατά της Ελλάδος στα πλαίσια της επεκτατικής νεο-οθωμανικής στρατηγικής της Άγκυρας, με αφορμή τους καταστρεπτικούς σεισμούς στην Ανατολική Τουρκία έχει επικρατήσει αναπάντεχα ήρεμο κλίμα μεταξύ των δύο χωρών. 

Αποκορύφωμα αυτού η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας, που ομιλεί για την ωφέλεια των δύο χωρών από το ήρεμο κλίμα, όταν το ίδιο πριν δύο μήνες περίπου θεωρούσε την Ελλάδα ως τον άμεσο αντίπαλο της και ζητούσε την άμεση αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, συνδέοντας αυτό με την αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους. 

Πίσω βέβαια από το επιφαινόμενο της διπλωματίας των θεσμών ενυπάρχει η έντονη πίεση των ΗΠΑ για εξεύρεση λύσεως στην ευρύτερη περιοχή, αλλά πρωτίστως η εξυπηρέτηση των βραχυπρόθεσμων στόχων του τουρκικού καθεστώτος, που εν μέσω της προεκλογικής περιόδου βρίσκεται αντιμέτωπο με τεράστια οικονομικά προβλήματα και την ανάγκη εξοικονόμησης τεραστίων οικονομικών πόρων (περίπου 100 δις ευρώ) για τη στοιχειώδη ανοικοδόμηση των ευρύτατα κατεστραμμένων περιοχών από τους σεισμούς, έχοντας έτσι την άμεση ανάγκη της Δύσης. 

Ουδείς μπορεί να εκτιμήσει για πόσο καιρό θα παραμείνει σε αυτήν την πολιτική. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πάγια μακροπρόθεσμη επεκτατική τουρκική στρατηγική δεν αλλάζει. . .

Η εθνική τραγωδία των Τεμπών και το σαθρό πολιτικό εποικοδόμημα

Αντί Προλόγου: Χείμαρρος ο πρ. σταθμάρχης Βόλου - 

«Ο επιθεωρητής του ΟΣΕ έβαλε τον κουμπάρο του»

 

Ειλικρινής, καυστικός και ιδιαίτερα αποκαλυπτικός σχετικά με τις συνθήκες στο Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ) που οδήγησαν στο δυστύχημα στα Τέμπη και τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτό, όπως τον επιθεωρητή που αντιμετωπίζει κατηγορίες επειδή τοποθέτησε τον άπειρο σταθμάρχης Λάρισας, ήταν ο πρώην σταθμάρχης Βόλου, 

Γιώργος Αποστολέρης. 

 ------------------------------------------------------------------------------

Του Γεωργίου Παπασίμου

Η ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών έχει βυθίσει την Ελλάδα στο πένθος και

στη θλίψη. Παράλληλα εμφανίζεται και ένα έντονο κύμα οργής, που απαιτεί εδώ και τώρα την τιμωρία όλων των υπευθύνων, ο ατάλογος των οποίων είναι πολύ μακρύς, φθάνοντας στο πυρήνα του προβλήματος που είναι το νόθο πολιτικό εποικοδόμημα και η διαμορφωθείσα νοσηρή κομματοκρατία, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης ως σήμερα. 

Αυτό το καταδεικνύουν και οι τεράστιες συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα με πρωτοστατούσα τη νέα γενιά. Μετά τις αυθόρμητες διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων το 2010-2012 ενόψει της τότε χρεωκοπίας της χώρας και της εισόδου στο μνημονιακό οδοστρωτήρα, όπου συνετρίβη το τότε πολιτικό κατεστημένο με μεγαλύτερο θύμα το πάλαι κραταιό ΠΑΣΟΚ, η σημερινή πάνδημη αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας μπροστά στις πελώριες ευθύνες της Κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και των προηγούμενων κομμάτων εξουσίας για την τραγική κατάσταση του ΟΣΕ, πουοδήγησε στη μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων ετών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, δημιουργεί μια απροσδιόριστη ρευστότητα εκ της οποίας υπό προϋποθέσεις μπορεί να συντριβεί ο διαμορφωθείς μεταμνημονιακός δικομματισμός Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ ως το κεντρικό δίπολο του πολιτικού συστήματος. 

Το βίαιο άνοιγμα της κουρτίνας μετά την ανείπωτη εθνική τραγωδία στα Τέμπη έφερε αντιμέτωπη την κοινωνία χωρίς κανένα αναισθητικό μπροστά στο φαινόμενο των πολλαπλών και εφαπτόμενων ευθυνών των εκπροσώπων της πολιτικής εξουσίας, της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και όλων των διορισμένων από τις Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών διοικήσεων του ΟΣΕ και των ομοειδών εταιρειών, που καταδεικνύει το εύρος της παρακμιακής τροχιάς της χώρας μας.

Η δραματική κατάσταση στον ελληνικό σιδηρόδρομο, όπου δαπανήθηκαν πάνω από 15 δις ευρώ από το 1995 ως σήμερα και στον οποίο κυριαρχεί η πελατειακή λογική, η αναξιοκρατία, τα διαπλεκόμενα πιράνχας, που κατασπαταλούν τους δημοσίους πόρους χωρίς καν να . . .

Κόκκινα Δάνεια: Μυθολογία και πραγματικότητα

Του Γεωργίου Παπασίμου 

Με αφορμή την απόφαση της Ολομελείας του Άρειου Πάγου, για τη δυνατότητα οι servicers να έχουν νομιμοποίηση σε δικαστικές πράξεις πλειστηριασμών ως εκπρόσωποι των funds με έδρα το εξωτερικό, που επέφερε απογοήτευση και έντονη ανασφάλεια στους δανειολήπτες της χώρας, αλλά και δημιούργησε έντονη προεκλογική πολιτική «σκόνη» είναι κρίσιμο να ειπωθεί η πραγματικότητα γύρω από αυτό το θέμα. Και αυτό για τί επικρατεί μια εσκεμμένη επικοινωνιακή ασάφεια από τους εκπροσώπους της νοσηρής υπάρχουσας κομματοκρατίας στην Ελλάδα.

Ερώτημα πρώτο: Η απόφαση του ΑΠ θα μπορούσε να λύσει θεμελιακά το ακανθώδες ζήτημα των κόκκινων δανείων ;

Η πραγματικότητα είναι ότι η απόφαση 822/2022 του ΑΠ τον περασμένο Μάιο δημιούργησε ένα σοβαρό νομικό ανάχωμα έναντι της αυθαιρεσίας των ανεξέλεκτων servicers. 

Η ορθή νομική κρίση της ότι μόνο με τον νόμο 4354/2015 θα είχαν αυτοί τη δυνατότητα του διαδίκου ως μη δικαιούχοι σε δικαστικές πράξεις κατά των δανειοληπτών, ενώ κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν με τις διατάξεις του προγενέστερου νόμου περί τιτλοποιήσεων του 3156/2003 που αφορούσε πράσινα δάνεια ως τραπεζικά παράγωγα για περαιτέρω δανεισμό των τραπεζών και με τον οποίο μεταβιβάστηκε η πλειοψηφία των κόκκινων δανείων για την αποφυγή των προαπαιτούμενων του ν. 4354/2016. 

Και τούτο γιατί πέραν του διαφορετικού νομικού περιεχομένου των δύο νόμων (κόκκινα δάνεια το 2015 και πράσινα δάνεια το 2003) ο νόμος για τα κόκκινα δάνεια (4354/2015) είχε δύο προαπαιτούμενα που δεν προέβλεπε ο παλαιός νόμος, ήτοι την αποστολή εξώδικης πρόσκλησης προς το δανειολήπτη για να ρυθμίσει το δάνειο του πριν τη πώληση και δεύτερο τη φορολόγηση των εκχωρούμενων δανείων από τις τράπεζες στα funds. 

Η απόφαση της Ολομελείας του ΑΠ με το ασθενές και επιφανειακό νομικό . . .

Ο αμετανόητος «γκρίζος λύκος», οι «στρουθουκάμηλοι» της Ευρώπης και η ελληνική εθελοδουλία

    
Του Γεωργίου Παπασίμου 

Η συνεδρίαση της 30 ης Μαρτίου του τουρκικού συμβούλιο ασφαλείας υπό τον Ερντογάν υιοθέτησε για μια ακόμα φορά και διατύπωσε τις πιο σκληρές και επικίνδυνες θέσεις σε βάρος του Ελληνισμού. 

Μεταξύ άλλων, παραποιώντας με προκλητικό τρόπο την πραγματικότητα κατηγόρησε την Ελλάδα ότι δήθεν κλιμακώνει την επιθετικότητα της σε βάρος της Τουρκίας (!!!), καλώντας την να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο. 

Επιπλέον, δήλωσε ότι ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος να προασπίσει τη τουρκική κυριαρχία στα ηπειρωτικά εδάφη και νησιά, ότι θα προασπίσει τα δικαιώματα των Τούρκων «πατριωτών» στη Θράκη, Ρόδο και Καστελόριζο, που παραβιάζονται δήθεν βάναυσα από την Ελλάδα (!!!), ότι η Τουρκία, είναι έτοιμη να αναστείλει όλες τις συνθήκες και συμβάσεις που αφορούν την ίδια, αν η Ελλάδα δεν δεσμευτεί εγγράφως ότι θα σεβαστεί την εφαρμογή τους κατά τις προσεχείς διαπραγματεύσεις και τέλος ότι η μόνη λύση για τη Κύπρο είναι δύο ισότιμα και ανεξάρτητα κράτη. 

Και όλα αυτά μια εβδομάδα μετά τη Σύνοδο Κορυφής, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη στην Άγκυρα των προέδρων του Ευρωπαικού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και της Ευρωπαικής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερλάιερ, οι οποίοι σημειωτέον περίπου είκοσι μέρες πριν όταν είχαν τηλεφωνική επαφή με τον Ερντογάν, είχαν δηλώσει ότι δεν είναι ώριμη μια τέτοια συνάντηση αυτή (!!!), τρεις εβδομάδες πριν την πραγματοποίηση της άτυπης πενταμερούς διάσκεψης στη Γενεύη και λίγες μέρες πριν προαναγγελθείσα επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα για διμερείς επαφές με τον ομόλογο του, Τσαβούσογλου. 

Από τις ανακοινώσεις του πανίσχυρου για το τουρκικό σύστημα εξουσίας συμβούλιου ασφαλείας πιστοποιείται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο η νέο- οθωμανική ατζέντα σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Σε αυτήν περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων: 

Πρώτον ο στόχος της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, όπως καταδεικνύουν οι θρασύτατες τουρκικές ενέργειες έκδοσης παράνομων NAVTEXT για τουρκικές ασκήσεις, αντί NAVTEXT σε κάθε ελληνική εκπαιδευτική στρατιωτική δραστηριότητα στο Αιγαίου και φυσικά η συνεχής παραβιάσεις και υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά. 

Δεύτερον, η αξιοποίηση των μουσουλμανικών θυλάκων, που βαπτίζονται παρανόμως τουρκική μειονότητα, τόσο στη Θράκη όσο και σε νησιά του Αιγαίου. 

Αυτό φωτογραφίζει την τουρκική στρατηγική για ρευστοποίηση των συνόρων μέσω της ενίσχυσης των μεταναστευτικών μουσουλμανικών ρευμάτων, ιδιαίτερα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. 

Πρόκειται για μέγιστο εθνικό κίνδυνο, ο οποίος φαίνεται ότι ακόμα δεν έχε γίνει κατανοητός από το ελληνικό σύστημα εξουσίας, το οποίο προκειμένου να . . .

Η Μήδεια και το διαρκές «θέατρο σκιών»

Του Γεωργίου Παπασίμου *

Η Ελλάδα βρίσκεται σε τροχιά μεγάλης παρακμής, εξαιτίας της χρεοκοπίας, της ένταξής της στον μνημονιακό «οδοστρωτήρα» την προηγούμενη δεκαετία και της ένταξης της στις ράγες των πολυετών μεταμνημονιακών δεσμεύσεων. 

Πρόκειται για ολιστική γενικευμένη κρίση, που θυμίζει επιθετικό καρκίνο, ο οποίος προσβάλλει ραγδαία όλο το σώμα του ασθενούς. Κρίση, που διαχέεται σε όλους τους αρμούς, που συνθέτουν το πολιτικό θεσμικό και κοινωνικό εποικοδόμημα και επιδεινώνεται από την παραλυτική πανδημία του Covid-19.

Τα σοβαρά προβλήματα που προέκυψαν από την πρόσφατη διήμερη χιονόπτωση στο λεκανοπέδιο Αττικής (κλειστοί δρόμοι, δραματικές πολυήμερες διακοπές ρεύματος και νερού στο βόρειο τμήμα, κλειστή εθνική οδός), κατέδειξαν για μια ακόμα φορά το παραπάνω τραγικό συμπέρασμα.

Τα επαναλαμβανόμενα βασανιστικά ερωτήματα γι’ αυτή την μόνιμη κακοδαιμονία της Ελλάδας, που έχει μετατραπεί σε «απροστάτευτη πατρίδα», μένουν αναπάντητα από τις εκάστοτε παραλυτικές πολιτικές εξουσίες και επικαλύπτονται συνήθως από ασκήσεις επικοινωνιακής διαχείρισης, χωρίς κανείς να αναλαμβάνει γενναία τις πολιτικές ευθύνες, που του αναλογούν. 

Κάτι τέτοιο θα ήταν εξόχως ευεργετικό και λυτρωτικό για τη Χώρα μας, στην οποία ευδοκιμεί η ατιμωρησία, τόσο για την δημιουργία μιας νέας πολιτικής αντίληψης και συνείδησης, όσο και για την συνειδητοποίηση της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού και την ανάγκη ανάληψης μέτρων στοιχειώδους αποτροπής του.

Πρόκειται για τα επίχειρα της δραματικής μείωσης των κονδυλίων για την συντήρηση των υποδομών, στον βωμό της δημιουργίας των ...

Μερική αποστρατιωτικοποίηση ίσον εθνικός αυτοχειριασμός

Ύστερα από μια από τις πιο μακρόσυρτες εντάσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, που βιώσαμε το καλοκαίρι, με παρέμβαση της Γερμανίας υποβοηθούμενη από τις ΗΠΑ, φαίνεται να υπάρχει αποκλιμάκωση και διακήρυξη για έναρξη διπλωματικών συνομιλιών των δύο χωρών.

Πρόκειται για τουρκική τακτική αναδίπλωση, αφενός για να λύσει τα χέρια της Γερμανίας και των συμμάχων της, που δεν επιθυμούν την επιβολή οποιασδήποτε κύρωσης κατά της Τουρκίας και αφετέρου, μέσω του πλαισίου των ελληνοτουρκικών συνομιλιών να θέσει αυτή στο τραπέζι όλες τις διεκδικήσεις της, που υπερβαίνουν την μοναδική αναγνωρισμένη διαφορά από την Ελλάδα, που είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

Ένα εξ αυτών των θεμάτων, που το τελευταίο διάστημα τίθεται με ένταση και φαίνεται να αποτελεί διπλωματική και επικοινωνιακή προτεραιότητα της Άγκυρας είναι το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Βορείου Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Για το θέμα αυτό επικαλείται τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 (που αφορά στα νησιά του Β. Αιγαίου) και τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, που υπογράφηκε μεταξύ των νικητών συμμάχων και της ηττημένης Ιταλίας το 1947, με την οποία παραδόθηκε η κυριαρχία της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, ως ελάχιστη ανταπόδοση των θυσιών και των αγώνων του ελληνικού λαού κατά του ναζιστικού άξονα.

Με βάση την ιστορική και νομική επισκόπηση για το θέμα αυτό, διαπιστώνεται, ότι στη μεν Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 για τη Λέσβο, Χίο, Σάμο και Ικαρία ουδεμία πρόβλεψη για καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης υπάρχει, απλώς η Ελλάδα για να συμβάλει στην ειρήνη, ανελάμβανε ορισμένους περιορισμούς. Ως προς τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, η προβλεπόμενη τότε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών αυτών καταργήθηκε με τη σύμβαση του Μοντρέ το 1936, η δε Τουρκία με επιστολή του τότε πρέσβη της στην Αθήνα, αναγνώριζε το δικαίωμα στην Ελλάδα να προχωρήσει σε στρατιωτικοποίησή τους.

Περαιτέρω, η προβλεπόμενη αποστρατιωτικοποίηση της Δωδεκανήσου στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, επιβλήθηκε λόγω των τότε ιστορικών συνθηκών, που μεταβλήθηκαν πολύ γρήγορα από την εν συνεχεία δημιουργία των στρατιωτικών συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ειδικά, μάλιστα για τα Δωδεκάνησα, η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος στη συνθήκη αυτή, αφού ως ουδέτερος επιτήδειος, ήταν ουσιαστικός σύμμαχος του Χίτλερ και του Μουσολίνι, καθ’ όλη τη περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και για τούτο δεν έχει την παραμικρή νομική δυνατότητα να θέτει αυτό το ζήτημα.

Ο στόχος της Άγκυρας

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, οι οποιοιδήποτε περιορισμοί έχουν αρθεί λόγω της συνεχούς επιθετικής και αναθεωρητικής δια της βίας πολιτικής της Τουρκίας. Αυτή το 1974 κατέβαλε παρανόμως μεγάλο τμήμα της Κύπρου και το κατέχει ως σήμερα και παραβιάζει συνεχώς τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο με οπλισμένα στρατιωτικά αεροσκάφη πάνω από τα νησιά του Αιγαίου επί δεκαετίες. Επίσης, δημιούργησε την στρατιά του Αιγαίου με πολλά αποβατικά σκάφη και με μοναδικό στόχο την κατάληψη νησιών. Τέλος, έχει νομοθετήσει παρανόμως το casus belli κατά της Ελλάδος σε περίπτωση που αυτή ασκήσει νόμιμο διεθνές δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.

Έτσι, πρόκειται για μέγιστη τουρκική θρασύτητα να θέτει θέμα αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών με το επιχείρημα ότι δήθεν αποτελούν κίνδυνο για την άμυνα της Τουρκίας! Κι αυτό, όταν με το δόγμα της "Γαλάζιας Πατρίδας" επιδιώκει ξεκάθαρα την υφαρπαγή τεραστίων θαλάσσιων εκτάσεων της δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ, απειλώντας άμεσα την ασφάλεια των πληθυσμών των ελληνικών νησιών και της ελληνικής κυριαρχίας. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερη εφαρμογή του άρθρου 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που προβλέπει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας σε κάθε χώρα που απειλείται, όπως εν προκειμένω η Ελλάδα.

Ο στόχος των νεοοθωμανών είναι ξεκάθαρος. Τυχόν μερική αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, θα τα μετέτρεπε σε εύκολη λεία της τουρκικής βουλιμίας. Το παράδειγμα της Κύπρου είναι πικρό και εξόχως διδακτικό. Η άφρονα τριανδρία της στρατιωτικής Χούντας (Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Παττακός) κατ' απαίτηση της Τουρκίας και με την βοήθεια των Αμερικανών (Σάιρους Βανς) το 1968 προχώρησαν στο εθνικό έγκλημα της απόσυρσης της μεραρχίας που είχε στείλει στο νησί η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964, αφήνοντας έτσι γυμνή στρατιωτικά τη μεγαλόνησο.

Τι κομίζει ο Πομπέο

Καθίστανται σαφές, ότι για τη δημιουργία αυτής της νέας "κερκόπορτας" οι νεοοθωμανοί έχουν την αμέριστη συμπαράσταση του Βερολίνου, αλλά και της Αμερικής (Τραμπ). Οι πληροφορίες κάνουν λόγο ότι κατά τη προσεχή επίσκεψη του Πομπέο στην Αθήνα, θα επαναφέρει στην Ελλάδα την παλιά αμερικανική πρόταση για τη δήθεν αμοιβαία απόσυρση του βαρέος οπλισμού από τα νησιά και την μετακίνηση πέραν των 100 χιλιομέτρων προς την ενδοχώρα της αποβατικής τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου.

Αυτό όχι μόνο δεν αποτελεί αμοιβαία κίνηση, αλλά θα συνιστά εθνικό αυτοχειριασμό της Ελλάδος, καθώς θα της στερήσει τη δυνατότητα να προστατεύσει στοιχειωδώς τα νησιά της σε τυχόν τουρκική απόβαση, που για το μιλιταριστικό καθεστώς της Τουρκίας αποτελεί ορατή επιλογή. Ο δρόμος για την Ελλάδα, ανεξαρτήτως των μέχρι σήμερα σοβαρών προβλημάτων και τη στάση του φοβικού πολιτικού προσωπικού εξουσίας των Αθηνών, πρέπει να είναι ξεκάθαρος.

Όχι μόνο δεν μπορεί να γίνει ουδεμία συζήτηση γι' αυτό το θέμα, αλλά θα πρέπει στο πλαίσιο μιας εθνικής αποτρεπτικής επιλογής, που επιβάλλει την στρατιωτική συνεργασία της χώρας με τη Γαλλία και τη συμμετοχή της στον διαμορφούμενο αντι-τουρκικό άξονα στην ευρύτερη περιοχή, να ενισχύσει άμεσα τα ελληνικά νησιά με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα εδάφους-θαλάσσης και εδάφους-εδάφους, έτσι ώστε να μετατραπεί το αρχιπέλαγος του Αιγαίου σε μια μεγάλη αποτρεπτική ομπρέλα απέναντι στους διακηρυγμένους επεκτατικούς στόχους των μιλιταριστών της Άγκυρας.

Παπασίμος Γεώργιος

===================== 

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Κορωνοϊός: ο «τιμωρός» της παγκοσμιοποίησης

Του Γεωργίου Παπασίμου

Στην ιστορική διαδρομή του ανθρώπινου γένους το εκάστοτε σύστημα εξουσίας και οι μηχανισμοί νομιμοποίησης αυτού επιχείρησαν με διάφορους τρόπους να θεμελιώσουν την άποψη, ότι η ιστορία μπορεί να ερμηνευτεί αιτιοκρατικά και γραμματικά. Ξεκινώντας πάντοτε από το τελικό αποτέλεσμα μιας ιστορικής περιόδου, επιχείρησαν να μετατρέψουν αυτό σε σιδερένιο ιστορικό νόμο, με την έννοια ότι μόνο αυτό θα μπορούσε να υπάρξει και ότι αυτό αποτελούσε το τέλος της ιστορικής διαδρομής.

Πρόκειται για την μηχανιστική, ντετερμινιστική θεώρηση της ιστορίας, που επανειλημμένα έχει συντριβεί από την πραγματικότητα. Αιτιοκρατικοί νόμοι και αντικειμενικοί κανόνες στο ιστορικό μέλλον δεν μπορούν να υπάρξουν, καθώς παραμονεύει το τυχαίο, που ανατρέπει προβλέψεις, κανόνες και δόγματα. Χαρακτηριστικές και αντίθετες περιπτώσεις τέτοιας θεώρησης, είναι οι εξής: Κατά τον 20ο αιώνα από την πλευρά των διαστρεβλωτών επιγόνων του Μαρξ, θεωρήθηκε ότι η επανάσταση του 1917 στην ΕΣΣΔ, όπου θεμελιώθηκε ένας ιδιότυπος κρατικός καπιταλισμός με κοινωνικές παροχές και πολιτικό αυταρχισμό, όχι μόνο αποτελούσε την υλοποίηση της κομμουνιστικής ουτοπίας, αλλά ότι πλέον στο μέλλον αιτιοκρατικά, μέσω αυτών των δομών, θα επέρχονταν η υπέρβαση του καπιταλισμού.

Από την άλλη πλευρά, στο τέλος του 20ου αιώνα και αρχές του 21ου οι θιασώτες του παγκόσμιου καπιταλισμού, μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, διακήρυξαν το τέλος της Ιστορίας του ανθρώπου και το θάνατο των ιδεολογιών, με προεξέχοντα τον Φράνσις Φουκογιάμα. Αυτή η αίσθηση αλαζονείας και η δόμηση της παγκοσμιοποίηση ως μιας φαντασιακής ολοκληρωμένης γεωπολιτικής ενότητας, υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, αποτέλεσε τον δούρειο ίππο της παρακμής των νικητών. ...

«ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ»

Του Γεωργίου Παπασίμου

Δικηγόρου

Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής της Ν.Δ. κατά του ανεκδιήγητου πλέον Πολάκη και η μετατροπή της σε ψήφο εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης, για μια ακόμα φορά, από την τεχνητή και «παρδαλή» πλειοψηφία, που σχηματίστηκε για να ψηφιστεί η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, κατέδειξε την βαθιά παρακμή του σημερινού πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Η δεκαετής μνημονιακή κηδεμονία, πέραν της οικονομικής και πολιτικής καταστροφής έχει επιφέρει και τη βαθιά απαξίωση των θεσμών της λαϊκής κυριαρχίας (εκτελεστική και νομοθετική εξουσία). Το επίπεδο του σημερινού πολιτικού προσωπικού εξουσίας έχει υποχωρήσει στα Τάρταρα. Η ευτελής «ρητορική» του Πρωθυπουργού και του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με στόχο τον προσωπικό εξευτελισμό του αντιπάλου, πέραν των προσώπων τους, απαξιώνει πλήρως τον θεσμό του Κοινοβουλίου.
Πίσω από αυτό, υποκρύπτεται η αντικειμενική αδυναμία επαρκούς εκπροσώπησης της Ελλάδος, που πέραν των τεράστιων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, βρίσκεται προ νεών εθνικών ακρωτηριασμών. Ήδη, ο Αττίλας ΙΙΙ, επιχειρεί νέα εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο, τρυπώντας απροκάλυπτα και «με τσαμπουκά» την ΑΟΖ της Μεγαλονήσου, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση από την παραπαίουσα για μια ακόμα φορά Ελλάδα. ...

O «Μακεδονισμός» και οι χρήσιμοι ηλίθιοι της ιστορίας

Γεώργιος Παπασίμος

H Παγκόσμια Ιστορία των Λαών βρίθει από περιπτώσεις των λεγόμενων «χρήσιμων ηλιθίων», οι οποίοι, ενώ φαντασιώνονται, ότι ενεργούν προς το συμφέρον της Χώρας τους, την ίδια στιγμή αποτελούν τον «Δούρειο Ίππο» για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων του αντιπάλου. Τέτοιες περιπτώσεις, δυστυχώς, συναντά κανείς κατά συνεχή τρόπο στην Ιστορία του Ελληνισμού, και ειδικότερα στη σύγχρονη περίοδό της, αφού μετά το 1922 έχουμε την συνεχή συρρίκνωσή του και ταύτισή του αποκλειστικά με τον κορμό του νεοελληνικού Κράτους.

Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση αποτελεί για τα εθνικά συμφέροντα η πολιτική της σημερινής ηγεσίας της Χώρας, η οποία προχώρησε, κατόπιν πιέσεων του διεθνούς παράγοντα, στη συμφωνία Αθήνας-Σκοπίων και στη συνέχεια στην υπογραφή στις Πρέσπες. Ως γνωστόν, η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω της επιθετικότητας και του αναθεωρητισμού της σημερινής τουρκικής ηγεσίας, όπου πιθανολογείται, ότι μπορεί να οδηγήσει και σε επιθετικές ενέργειες στον άξονα Κύπρο-Αιγαίο-Θράκη.

Μην κερδίζοντας ουσιαστικά τίποτα, η Ελλάδα προχωρά στην αναγνώριση του Κράτους των Σκοπίων με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Χωρίς, καν, να διασφαλίζει τα αυτονόητα συνταγματικά και διεθνή παρεπόμενα, όπως ότι σε αυτό το κράτος κατοικούν «Βορειομακεδόνες», οι οποίοι ομιλούν την «σλαβομακεδονική» γλώσσα (γλωσσικό βουλγαρικό ιδίωμα).

Αντίθετα, θέτοντας την ελληνική υπογραφή και αναγνωρίζοντας ότι οι κάτοικοι αυτού του Κράτους είναι «Μακεδόνες», που ομιλούν την «μακεδονική γλώσσα», όπως θα αναγράφεται σε διαβατήρια, ταυτότητες και ταξιδιωτικά έγγραφα, παρά τα περί αντιθέτου φληναφήματα και τις επικοινωνιακές «κορώνες», επικυρώνεται με δραματικό τρόπο ο επικίνδυνος «Μακεδονισμός». Πρόκειται για το ,
...

ΔΑΣΟΣ ΕΛΑΦΙΟΥ: ΤΟ «ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΕΙΔΩΛΟ» ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Του Γεωργίου Παπασίμου - Δικηγόρου*

Ελάχιστα χρόνια απομένουν από την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη του μεγάλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του 1821. Η Ελλάδα, παρά την αντικειμενική πρόοδο στις υποδομές και τους θεσμούς της, συνεχίζει να πορεύεται έως σήμερα με σοβαρές στρεβλώσεις. Και αυτές δεν αφορούν μόνο την οικονομική της βύθιση εν μέσω του επταετούς μνημονιακού «οδοστρωτήρα», την φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού της και την επανάληψη του φαινομένου της μετανάστευσης της πλέον μορφωμένης νέας γενιάς, που διέθετε ποτέ, αλλά και πολλά άλλα διαχρονικά χρονίζοντα ζητήματα, που μπορούσε και όφειλε να τα λύσει, επ’ ωφελεία του Δημοσίου συμφέροντος.

Ένα εξ αυτών των «κακοφορμισμένων» θεμάτων, που φιγουράρει στην λίστα των παραλείψεων της Ελληνικής Διοίκησης, είναι τα λεγόμενα «διακατεχόμενα δάση», επί των οποίων υφίστανται διεκδικήσεις ιδιωτών, που έλκουν την καταγωγή τους από αυτούς, που είχαν στην κατοχή τους τα «τσιφλίκια», που ευδοκίμησαν πρωτίστως στον Θεσσαλικό Κάμπο, μετά την απελευθέρωσή του από τον Τουρκικό ζυγό το 1881, εξαιτίας της διαχρονικής αβελτηρίας των πολιτικών εξουσιών, αλλά και των αρμοδίων οργάνων.

Χαρακτηριστική περίπτωση ενός τέτοιου διακατεχόμενου δάσους, αποτελεί το δασικό οικοσύστημα «ΕλαφίουΚαλαμπάκας», συνολικής εκτάσεως 17.950 στρεμμάτων, με πολύχρωμη πανίδα (ζώα, ερπετά, πτηνά) και υπέροχο διφυή δασικό πλούτο από δρυ και ελάτη, που απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση και προστασία. Το ιδιαίτερο, όμως, του Δάσους του «Ελαφίου» δεν είναι μόνο το φυσικό κάλλος του, αλλά ότι έχει μετατραπεί σε σύμβολο κοινωνικής αντίστασης για την προστασία του φυσικού πλούτου της Ελλάδος, λόγω του σθεναρού αγώνα των κατοίκων του χωριού Ελαφίου εδώ και πολλές δεκαετίες, προκειμένου να αποτραπεί η διεκδίκηση και η κερδοσκοπικού τύπου υλοτόμηση και καταστροφή του από ιδιωτικά συμφέροντα.

Προκαλεί, δε, θλίψη και αμηχανία η έλλειψη ισχυρής πολιτικής βούλησης των αρμοδίων για την ριζική λύση του χρονίζοντος αυτού προβλήματος, που διατυπώθηκε επίσημα το 1981 από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς, όμως, μέχρι σήμερα να υλοποιηθεί. Λύση, που βασιζόταν στις αρχές του δημοσίου συμφέροντος και στην προστασία των ...

« 2017: ΕΤΟΣ ΛΥΓΜΩΝ ΄Η ΑΝΑΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ;»

Του Γεωργίου Παπασίμου - Δικηγόρου

Έχοντας εκπνεύσει ένας ακόμα σκληρός μνημονιακός χρόνος, το 2016, και εισερχόμενοι σε ένα εξίσου σκληρό και αδυσώπητο 2017, επιβάλλεται μια εκ τον ένδον ανασκόπηση για την κατάσταση της χώρας και του Ελληνισμού.
Η Ελλάδα μετά από επτά χρόνια μνημονιακής καταστροφικής αποικιοκρατικής πολιτικής, έχει εισέλθει αντικειμενικά σε ένα κρίσιμο στάδιο, που μπορεί να είναι το τελευταίο στάδιο της κατάρρευσης της σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό επίπεδο. Περισσότερο από ποτέ διαφαίνεται καθαρά, ότι η μετατροπή της σε «αποικία χρέους» των δανειστών της, πέρα από τα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια που σωρεύονται καθημερινά, ελλοχεύει ο κίνδυνος και για εδαφικό της «ακρωτηριασμό».
Οι προσπάθειες της σημερινής κυβέρνησης να εμφανιστούν στοιχεία αισιοδοξίας για το παρόν και το μέλλον της χώρας, αποτελούν αντικειμενικά επικοινωνιακά φληναφήματα, αφού η πραγματικότητα είναι οδυνηρή για μεγάλο τμήμα του λαού, το δε, αδιέξοδο κυριαρχεί παντού με χαμένη πλέον την ελπίδα σε ποσοστά άνω των 80 % σύμφωνα με τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα.
 Αποτελεί άλλωστε παγκόσμια οικονομική πρωτοτυπία και απαύγασμα να αναμένει κανείς πορεία ανάπτυξης της χώρας για το 2017, με ρυθμό 2,7 % !!! , τη στιγμή που έχει σχεδόν καταστραφεί ο παραγωγικός ιστός της και επιβάλλονται...

Η κυπριακή τραγωδία και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της ιστορίας

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου, www.gpapasimos.gr, Twitter: @PapasimosG

Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό και η διαφαινόμενη αποτυχία των μυστικών συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί στην Ελβετία, με την παρέμβαση Ερντογάν στο υποχείριό του Τουρκοκύπριο «ηγέτη», για το θέμα της επιστροφής της Μόρφου, αποτρέπουν προς το παρόν την προετοιμαζόμενη «λύση» του νέου σχεδίου.

Γεγονός που αποτελεί, ουσιαστικά, την «νεκρανάσταση» του «εκτρωματικού» σχεδίου Ανάν, που απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τον Κυπριακό Λαό και το οποίο, εάν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα σε μείζονα «εθνικό ακρωτηριασμό».

Είναι ακατανόητη, πραγματικά, η «σπουδή» της κυπριακής ηγεσίας, με την σύμφωνη γνώμη της αντίστοιχης ελληνικής, να επιχειρήσουν στις σημερινές συνθήκες τη λύση του Κυπριακού προβλήματος, σε μια περίοδο, που η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη από την καταστροφική μνημονιακή κηδεμονία και, ουσιαστικά, περισσότερο από ποτέ, ασκεί έντονη «κατευναστική» πολιτική απέναντι στην επιθετικότητα και τον αναθεωρητισμό της Τουρκικής ηγεσίας. ...

“Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν ναρκοθετήσει τον διάλογο για την όποια εναλλακτική λύση”

“Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που κυβέρνησαν και εφάρμοσαν τα μνημόνια, εκτός από το ότι αποδυνάμωσαν τη χώρα και εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό, έκαναν και δυο μεγάλα κακά”, ανέφερε ο δικηγόρος, πρώην μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΡΑΤΤΩ, Γιώργος Παπασίμος προσκαλεσμένος στην εκπομπή του Αντώνη Μυλωνάκη “Εκρηκτικό Δελτίο”.

“Δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή αξιοποίηση, προς όφελος της χώρας, των διεθνών κανονισμών και των νόμων της Ε.Ε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραβιάζει το σύνολο σχεδόν της νομοθεσίας όσον αφορά στην Ελλάδα, την οποία και έχει εξαιρέσει. Και δεύτερον, οι πολιτικές δυνάμεις έχουν ναρκοθετήσει όλον τον δημόσιο διάλογο για όποια εναλλακτική λύση”.

Ο κ. Παπασίμος, ακόμη, μίλησε για την τραγωδία της χώρας να έχει πολιτικό προσωπικό που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα και σε μια αποστροφή του λόγου του είπε πως εκφράζει την πλειονότητα του ελληνικού λαού. “Η αυτοδυναμία” είπε, “είναι στον κόσμο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται έξω από τα κομματικά τείχη και αγωνιά για το μέλλον της χώρας”.Επανέφερε δε την άποψη πως μόνο μέσα από ένα νέο πολιτικό υποκείμενο, μια νέα πολιτική κίνηση μπορεί να εκφραστεί ο ελληνικός λαός και το οποίο δεν θα έχει σχετιστεί με τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα ή διαχειρίστηκαν το ελληνικό δημόσιο.

Η συζήτηση στο Κανάλι “Αρτ”, που έγινε χθες 29 Νοεμβρίου 2016, παρατίθεται:

Πολιτική δήλωση του Γεωργίου Παπασίμου, Υποψηφίου βουλευτή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Εκλογική Περιφέρεια Τρικάλων

«Να ξαναστήσουμε την ελπίδα, αυτή είναι η αποστολή μας» Ernst Bloch
Η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στα Τρίκαλα, ως επιστέγασμα της πολιτικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με την Πολιτική Κίνηση Ιδεών και Δράσης «ΠΡΑΤΤΩ», της οποίας είμαι ιδρυτικό μέλος, έχει πρωτίστως τον στόχο και τον χαρακτήρα της όσο πιο μεγάλης εκλογικής ισχυροποίησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και των συνεργαζομένων δυνάμεων για την αυτοδύναμη εκλογή μιας νέας ισχυρής κυβέρνησης Σωτηρίας της Ελλάδος.
Ελλάδα, που βρίσκεται στην κρισιμότερη περίοδο της νεότερης Ιστορίας της. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και τρομακτικοί, για Ευρωπαϊκή Χώρα εν καιρώ ειρήνης. Ανεργία, που, ήδη, ξεπερνά το 27% (στους νέους φθάνει το 60%), το ΑΕΠ έχει, ήδη, μειωθεί κατά 25% από την έναρξη της κρίσης και της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, το μέσο μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί πάνω από 40% και το δημόσιο χρέος βρίσκεται στο 180% του ΑΕΠ, από 120%, που ξεκίνησε με την έναρξη της μνημονιακής «καταιγίδας» το 2010.
Ο μνημονιακός νεοφιλελεύθερος «οδοστρωτήρας» αποτέλεσε, έτσι, μια εθνικά εγκληματική πολιτική, που οδηγεί την Χώρα σε συνθήκες ιστορικής στρατηγικής εθνικής ήττας, αντίστοιχης αναλογικά με την Μικρασιατική Καταστροφή.
Ο «οδυνηρός κατήφορος» της Χώρας μας συμπληρώνεται από την εκχώρηση τμημάτων εθνικής κυριαρχίας της τοπικής πολιτικής «ελίτ», που λειτουργεί ως «θεραπαινίδα» του συστήματος της οικονομικής ολιγαρχίας, συναποτελώντας το «σύστημα παρακμής», στους ξένους δανειστές και στην Τρόικα, οι οποίοι, με συστηματικό τρόπο, οδηγούν τη Χώρα σε πλήρη απορρύθμιση, έχοντας, προφανώς, «στο πίσω μέρος του μυαλού τους» την οιονεί «δήμευση» της δημόσιας, αλλά και ιδιωτικής περιουσίας.
Το μείζον ζήτημα σήμερα για την Ελλάδα, είναι η άμεση ανατροπή αυτού του σάπιου κλεπτοκρατικού «συστήματος της παρακμής», που «βρίσκεται στο απυρόβλητο», συνεχίζοντας το «φαγοπότι» σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, ελέω και υπέρ των ξένων «ομοαίματων» διεθνών τοκογλύφων δανειστών, από ένα ισχυρό δημοκρατικό προοδευτικό και πατριωτικό αντιμνημονιακό Μέτωπο Σωτηρίας, με βασικό κορμό τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τις άλλες δημοκρατικές, προοδευτικές, πατριωτικές δυνάμεις, που συνεργάζονται μαζί του.
Έτσι, στις 25 Ιανουαρίου, για το συμφέρον του Ελληνικού Λαού απαιτείται η αυτοδύναμη ενίσχυση της κυβέρνησης Σωτηρίας, που θα αναγεννήσει την Ελλάδα, εφαρμόζοντας το, ήδη, διακηρυγμένο πρόγραμμα Σωτηρίας της, με άμεσους στόχους:

Η «ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ» ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Του Γεωργίου Παπασίμου, Δικηγόρου*

            Η απόφαση της συγκυβέρνησης να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, η συζήτηση της οποίας αρχίζει σήμερα, χωρίς να υφίσταται κάποια αντίστοιχη πρόκληση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, καταδεικνύει, χωρίς αμφιβολία, αφενός, την πλήρη πολιτική διάλυσή της και τα έντονα εκφυλιστικά φαινόμενα, που παρατηρούνται συνήθως, «όταν το καράβι βυθίζεται» και, αφετέρου, την έντονη κοινωνική οργή, αγανάκτηση, αλλά και δυναμική, που οδηγεί σε μεγάλη πολιτική ανατροπή, με συντριβή των μνημονιακών πυλώνων του συστήματος παρακμής. Η κίνηση αυτή, αναμφισβήτητα, έχει τον χαρακτήρα της «Εξοδίου Ακολουθίας» αυτής της παρακμιακής και επικίνδυνης για τον Λαό κυβέρνησης.

            Είναι προφανές ότι, η πολιτική κίνηση αυτή προέρχεται από τους επικυρίαρχους δανειστές – τοκογλύφους της Χώρας, που «παίζουν», με τον τρόπο αυτό, «το χαρτί» της καθυστέρησης, έστω και βραχυχρόνιας, προκειμένου να ολοκληρώσουν την καταστροφική οικονομική πολιτική της διάλυσης και εσωτερικής υποτίμησης και την «αποικιοποίηση» της Χώρας. Αυτοί, καλύτερα από τον καθένα, αντιλαμβάνονται ότι ο πολιτικός χρόνος, που οι ντόπιες πολιτικές «θεραπαινίδες» της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και των «υψηλών προστατών» τους βρίσκονταν στην εξουσία, παίζοντας, μάλιστα, το «κακόγουστο θέατρο των σωτήρων της Χώρας», πλέον εκπνέει. ...

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ «ΤΡΟΜΟΫΣΤΕΡΙΑ» ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ «ΑΤΤΑΒΙΣΜΟΣ»

 

Του Γεωργίου Παπασίμου*

Οι τρομώδεις δηλώσεις και σπασμωδικές ενέργειες της μνημονιακής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, μετά την διατύπωση της προγραμματικής πρότασης από τον Πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέξη Τσίπρα στην Δ.Ε.Θ., παραπέμπουν στον φόβο του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι και καταδεικνύουν τον πανικό του εξουσιαστικού συστήματος παρακμής.
Είναι αυτοί, που παρέδωσαν την κυριαρχία της Χώρας και το μέλλον της, χωρίς καμία αντίσταση, στο ξένο διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και στις πολιτικές του Βερολίνου, προκειμένου να περισώσουν τα προνόμιά τους.
Έτσι, όταν αναπτύσσεται και εισακούεται από την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού ένα εναλλακτικό, εν σχέσει με την μνημονιακή καταστροφή, πρόγραμμα Σωτηρίας της Χώρας, που βυθίζεται σε ανθρωπιστική κρίση, επιτίθενται με μανία και με όλα τα μέσα, αυτά, δηλαδή, της «λασπολογίας», της απαξίωσης και της «τρομοϋστερίας». Η δήλωση του Πρωθυπουργού, από την «ασφάλεια» της άτυπης σύναξης των βουλευτών του, ότι «εάν εκλεγεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν θα μείνει ευρώ στις τράπεζες», ήταν το αποκορύφωμα της παραπάνω τακτικής. Πλην όμως, ματαιοπονούν. Γιατί φαίνεται, ότι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι, εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής, που υπηρετούν, μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας έχει ξεπεράσει τις «κόκκινες γραμμές του φόβου». Γι’ αυτό και η μνημονιακή «τρομοϋστερία» και «τρομολαγνεία» τους, που επέφερε αποτελέσματα το 2012, πλέον έχει «ξεθωριάσει» και μετατρέπεται σε έναν κακέκτυπο πολιτικό «ατταβισμό», από τον οποίο πάσχουν όλοι αυτοί, που διέπραξαν, τα τελευταία χρόνια, «εγκλήματα εσχάτης προδοσίας», επιτρέποντας στα παγκόσμια καπιταλιστικά κερδοσκοπικά κεφάλαια, μέσω της Τρόϊκας, να μετατρέψουν την Ελλάδα σε διεθνές «πειραματόζωο», όπου εφαρμόζονται «Προκρούστεια πειράματα» σε βάρος του Λαού μας και σε σύγχρονη «αποικία χρέους». ...

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ «ΘΙΑΣΟΣ»

Του Γεωργίου Παπασίμου,* Δικηγόρου

             Την ώρα, που η Ελλάδα βυθίζεται στην παρακμή, την ύφεση και την κοινωνική απόγνωση, η τρικομματική κυβέρνηση, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, επιδίδεται σε επικοινωνιακές «πιρουέτες».

            Στην προσπάθειά του αυτή, το κυβερνητικό «σκάφος» δεν ορρωδεί προ ουδενός, ως προς τα ψεύδη, που «εκτοξεύει», όπως, για παράδειγμα, ότι υπάρχει δήθεν αντιστροφή της δραματικής πορείας της ανεργίας και «φως στο τούνελ» της ανάπτυξης!!! Παράλληλα, είναι πανέτοιμο για την ψήφιση οποιασδήποτε αντισυνταγματικής «εκτρωματικής» διάταξης, όπως ήταν αυτή, που προβλέπονταν η ακύρωση όλων των προσωρινών διαταγών των Δικαστηρίων για τους εργαζομένους, που διεκδικούν την κατοχύρωση της εργασιακής τους σχέσης. ...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ «ΟΛΕΘΡΟΣ'»

Του Γεωργίου Παπασίμου

Η Ευρώπη «φλέγεται απ’ άκρη σ’ άκρη», με εντονότερες τις «φλόγες» στον Νότο, αλλά και εμφανή, πλέον, τα σημάδια μεταφοράς της «φωτιάς» και στον Βορρά.

            Αιτία αυτής της διαλυτικής Ευρωπαϊκής πορείας, είναι η συνέχιση της χορήγησης του ίδιου «δηλητηριώδους φαρμάκου», της σκληρής, δηλαδή, δημοσιονομικής λιτότητας και των δογματικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που επιβάλλονται από την Γερμανική πολιτικοοικονομική «ελίτ».

            Είναι, πλέον, πασιφανές στον οποιονδήποτε καλόπιστο παρατηρητή, ότι πίσω από αυτές τις πολιτικές κρύβεται η προσπάθεια του Γερμανικού Κεφαλαίου να επεκτείνει την οικονομική, και εν συνεχεία την πολιτική της κυριαρχία σε όλη την Ευρώπη, μέσω της μετατροπής των ισότιμων Ευρωπαϊκών Κρατών, σε ιδιότυπες Ευρωπαϊκές «αποικίες χρέους», αρχής γενομένης από τις Χώρες του Νότου, και ειδικότερα τις δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού, την Ελλάδα και την Κύπρο.

            Βιώνουμε, στην κυριολεξία, την υλοποίηση του σχεδίου της «γερμανοποίησης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της επιβολής του «Γερμανικού Ράιχ» (Deutsches Reich). Ο απώτερος και ανομολόγητος στόχος της Γερμανικής πολιτικοοικονομικής «ελίτ», είναι η επίτευξη, με βάση την οικονομία, του στόχου της «Μεγάλης Γερμανίας του Ράιχ», εκεί που απέτυχαν το Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο Ράιχ, μέσω της χρησιμοποίησης του κοινού Ευρωπαϊκού νομίσματος και του δημοσίου χρέους των Ευρωπαϊκών Χωρών. ...