Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Lebensraum ή ζωτικός χώρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Lebensraum ή ζωτικός χώρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

«Lebensraum» (ζωτικός χώρος) και «Deutschland, Deutschland, uber Alles»


Η ανθελληνική πολιτική του Βερολίνου δεν είναι τωρινή ούτε συγκυριακή. Ούτε έχει να κάνει μόνο με τα πρόσωπα που σήμερα τυχαίνει να κατέχουν κορυφαία αξιώματα, όπως η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε. Στηρίζεται σε καλά εδραιωμένα στερεότυπα και αρνητικούς μύθους, που είναι διαχρονικά στην γερμανική νοοτροπία. Αυτές οι αθλιότητες που διαβάζουμε καθημερινά δεν είναι μόνο αναπαραγωγή της «Bild». Διατρέχουν απ' άκρη σ' άκρη την γερμανική κοινωνία ως καλά εδραιωμένες πεποιθήσεις. Δεν πρέπει όμως να αγνοούμε ένα σημαντικό κομμάτι της γερμανικής διανόησης που ξεχωρίζει για την κατανόηση της Ελλάδας και μας συμπαραστάθηκε μετά τα δεινά του μνημονίου.
Το προαιώνιο δόγμα των Ανθελλήνων Γερμανών καταστρέφει πάλι, με οικονομικό πόλεμο αυτή την φορά, την Ελλάδα
της Αθηνάς Κατσαφάδου*          
«Έτσι, βρέθηκα ανάμεσα στους Γερμανούς… Βάρβαροι ανέκαθεν, έγιναν ακόμη πιο βάρβαροι με την επιμέλεια και την επιστήμη και ακόμη με την ίδια την θρησκεία, βαθύτατα  ανίκανοι για κάθε  θεϊκόαίσθημα, χαλασμένοι ώς το μεδούλι, ανίκανοι για την ευτυχία των  ιερών χαρίτων, επιρρεπείς στηνυπερβολή και στην πενιχρότητα, προσβλητικοί  για  κάθε  αγνή ψυχή, αναίσθητοι και χωρίς αρμονίασαν τα θρύψαλα ενός πεταγμένου αγγείου…
Δεν μπορώ να φαντασθώ άλλο λαό τόσο διχασμένο σαν τους Γερμανούς. Βλέπεις  χειροτέχνες, αλλάόχι ανθρώπους, φιλοσόφους, αλλά όχι ανθρώπους, ιερείς, αλλά όχι  ανθρώπους, αφέντες καιδούλους, νέους και ηλικιωμένους, αλλά όχι ανθρώπους».
Φρήντριχ Χαίλντερλιν (1770 – 1843), Υπερίων σ. 221 – 226
«Σε όλες τις διεθνείς σχέσεις, η Γερμανία, από τις απαρχές της κιόλας, αργά  και  συστηματικά, έπαιζε πάντα τον ρόλο του εισβολέα, του κατακτητή, πάντα πρόθυμη να επεκτείνει στο έδαφος των γειτόνων της, την δική της θεληματική υποδούλωση και, από τότε που εδραιώθηκε σαν ενιαία δύναμη, έγινε μία απειλή, ένας κίνδυνος για την ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης. Η σημερινή  Γερμανία δεν είναι άλλο παρά υποδούλωση θριαμβευτική και κτηνώδης».
Μιχαήλ Μπακούνιν (1814–1876), «ΚνουτοΓερμανική αυτοκρατορία»
Η   ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΠΟΥ  ΜΑΣ  ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ  Η  ΓΕΡΜΑΝΙΑ  ΟΔΗΓΕΙ  ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ  ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
Από το 2010 και μέχρι σήμερα βρισκόμαστε κάτω από δριμεία «επιτήρηση», στην ουσία  ΚΑΤΟΧΗ τηςΓερμανικής Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανίας. Το 1941, οι Γερμανοί μάς  κατέλαβαν στρατιωτικά μετάαπό τις νικηφόρες  μάχες σε όλα τα μέτωπα που διεξήγαγε ο  στρατός μας εναντίον των επιτιθέμενων Ιταλών συμμάχων τους. Η καταστροφή της χώρας μας  υπήρξε πλήρης. Είχαμε τα περισσότεραθύματα σε αυτόν τον πόλεμο ανάλογα με  το  πληθυσμό της χώρας, σε σχέση με άλλες χώρες  της Ευρώπης. Ουδέποτε αποζημιωθήκαμε. Ουδέποτε μας επέστρεψαν τα δάνεια, τον χρυσό και τουςαρχαιολογικούς μας θησαυρούς.  
Η παρούσα κατοχή γίνεται ...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Νέο Γερμανικό Lebensraum; -του Θανάση Αλμπάντη


Lebensraum ή ζωτικός χώρος. Σύμφωνα με την στρατηγική αυτή, ένας λαός δικαιούται να επεκταθεί σε εδάφη, που του είναι αναγκαία, προκειμένου να ικανοποιηθούν δημογραφικές και οι εξ αυτών παραγόμενες οικονομικές ανάγκες του.

Οι δημογραφικοί αυτοί λόγοι θεμελιώνονται επί της έννοιας πάντοτε του φυσικού δικαιώματος ενός λαού να μη στερείται του αναγκαίου γι αυτόν εδαφικού χώρου, άνευ της ικανοποίησης του οποίου κυοφορείται ο κίνδυνος να υποστεί τις ολέθριες συνέπειες του υπερπληθυσμού. Από οικονομικής πλευράς η επιζητούμενη επέκταση αυτή δικαιολογείται από την ιδέα του να επιτευχθεί τουλάχιστον αυτάρκεια ως προς τα κυριότερα οικονομικά αγαθά και τις πρώτες ύλες.

Βάσει λοιπόν της παραπάνω θεωρίας, ως Ζωτικός Χώρος κατά τη δεύτερη περίπτωση μπορεί να αφορά ένα απομακρυσμένο έδαφος όπως για παράδειγμα μια υπερπόντια κτήση ή αποικία.

Η επέκταση του ζωτικού χώρου χαρακτηρίζει την γερμανική πολιτική από την εποχή του Ότο φον Μπίσμαρκ, του σιδηρού καγκελάριου, που ενοποίησε την Γερμανία. Ο Μπίσμαρκ δεν είχε την δυνατότητα να κατακτήσει αποικίες, διότι τούτο θα τον έφερνε σε σύγκρουση με τις άλλες αποικιοκρατικές χώρες της Ευρώπης και κυρίως την Αγγλία. Πιθανόν και να μην θεωρούσε τη χώρα του έτοιμη να προχωρήσει σε υπερπόντιες στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Παρέμεινε, λοιπόν, στα όρια της Ευρώπης, εφαρμόζοντας το δόγμα του ζωτικού χώρου μόνο σε βάρος της Αυστρίας και Δανίας, αρχικά, με την προσάρτηση των πριγκιπάτων Σλέσβιχ-Χολστάιν και εν συνεχεία σε βάρος της Γαλλίας, με τον πόλεμο του 1870, προσαρτώντας στη Γερμανία τις γαλλικές επαρχίες Αλσατίας και Λωραίνης.

Πρέπει εδώ να επισημάνω, ότι ο Μπίσμαρκ είχε ακραιφνή πρωσική και προτεσταντική νοοτροπία. Στόχος του ήταν η δημιουργία ενός συμπαγούς γερμανικού κράτους, προστατευμένου από ένα πλαίσιο αυστηρών νόμων, στους οποίους θα υπακούνε όλοι, με ένα συμπαγές, επίσης, κοινωνικό status, ανάλογο, περίπου, των καστών της παραδοσιακής ινδικής κοινωνίας. Αυτός ήταν και ...