Το Ισραήλ δηλώνει νικητής . . . Νίκησε όμως ;

Ανάλυση του Στέλιου Κούλογλου.

«Νικήσαμε», πληροφόρησε τον ισραηλινό λαό ο πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ, ανακοινώνοντας χθες βράδυ την μονομερή εκεχειρία που αποφάσισε το Ισραήλ και ξεκίνησε από τις 2 το πρωί. Μόνο που δεν διευκρίνισε για ποιά νίκη ακριβώς έκανε λόγο.

Αν πρόκειται για την στρατιωτική επικράτηση του Γολιάθ επί του Δαβίδ, γι αυτήν δεν υπήρχε καμία αμφιβολία από την αρχή του πολέμου. Ίνας από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου με αεροπλάνα, ναυτικό, πυροβολικό και τεθωρακισμένα ήταν αντιμέτωπος με μερικές χιλιάδες στρατιώτες της Χαμάς που στην καλύτερη περίπτωση διέθεταν αντιαρματικά όπλα. Απ αυτήν την άποψη ο ισραηλινός στρατός δεν απέδειξε παρά ότι είναι ικανός να διεξάγει γενοκτονίες μέσα σε 21 μέρες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν νικητές στο ισραηλινό στρατόπεδο.
Η υπουργός Εξωτερικών και υποψήφια πρωθυπουργός Τζίπι Λίβνι ανέβασε την δημοτικότητα της εν όψει των εκλογών του Φεβρουαρίου και το ίδιο έγινε με το παραπαίον Εργατικό Κόμμα του υπουργού Αμυνας Εχούντ Μπάρακ. Ο ακροδεξιός αντίπαλος τους Μπενζαμίν Νετανιάχου που τους κατηγορούσε τους τελευταίους μήνες ότι ανέχονταν τους πυραύλους της Χαμάς, είδε να του τραβούν το εθνικιστικό χαλί κάτω από τα πόδια του. Με 1200 νεκρούς και πάνω από 5 χιλιάδες τραυματίες, η πιο αιματηρή προεκλογική εκστρατεία στην ιστορία της ανθρωπότητας πράγματι απέδωσε καρπούς...

Το Ισραήλ δεν έχει να επιδείξει καμία οριστική νίκη, παρά μερικές τακτικές επιτυχίες. Ίνας από τους στόχους της εκστρατείας ήταν ο ισραηλινός στρατός να μην έχει πολλές απώλειες όπως το καλοκαίρι του 2006 στο Λίβανο και αυτό επετεύχθη: το Ισραήλ έχασε καμιά δεκαριά στρατιώτες, αλλά αυτός ο στόχος ήταν αμυντικός.

Μια άλλη επιδίωξη του πολέμου ήταν να βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων ο Μπάρακ Ομπάμα, τον οποίο οι Ισραηλινοί πολιτικοί δεν θεωρούν τόσο σίγουρο όσο τον συνάδελφο στα εγκλήματα πολέμου Τζωρτζ Μπους. Και σε αυτό το σημείο έχει σημειωθεί επιτυχία: με την συνενοχή των δυτικών κυβερνήσεων, το Ισραήλ κατάφερε να επιβάλλει διεθνώς ότι είναι δικαίωμα του να απαντά όπως και όποτε θέλει στους πυραύλους ή τις «προκλήσεις» της Χαμάς.

Το Ισράηλ δε δέχθηκε ειρήνευση με την εγγύηση τρίτων δυνάμεων. Όπως η μονομερής εκεχειρία που κήρυξε δεν συνοδεύεται με την αποχώρηση των στρατευμάτων του από τη Γάζα, μπορεί με την οποιαδήποτε αφορμή, από πύραυλο μέχρι πυροβολισμό, να ξεκινήσει ξανά τον πόλεμο. Θα υποστηρίξει τότε ότι προσπάθησε για εκεχειρία ρίχνοντας την ευθύνη για την αναζωπύρωση των συγκρούσεων στην Χαμάς.
Και ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα είναι δύσκολο να αντικρούσει το επιχείρημα, ακόμη κι αν το ήθελε .

Ομως ο κυριότερος στόχος του πολέμου δηλαδή η πολιτική και στρατιωτική συντριβή της Χαμάς δεν επιτεύχθηκε. Από στρατιωτικής πλευράς η Χαμάς είχε απώλειες ,αλλά το γεγονός ότι ο Ισραηλινός στρατός απέφυγε να εμπλακεί σε οδομαχίες μέσα στις πόλεις δείχνει ότι η αντίπαλος του παραμένει αξιόμαχη-και το ίδιο δείχνουν οι εκτοξεύσεις πυραύλων κατά του Ισραήλ στην διάρκεια του πολέμου.

Σε πολιτικό επίπεδο δεν υπήρξε καμία ισραηλινή επιτυχία. Η ιδέα ότι με το «σοκ και δέος» οι Παλαιστίνιοι θα στρέφονταν εναντίον της εκλεγμένης κυβέρνησης τους ως υπεύθυνης για τα δεινά τους αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυχτός. Αντίθετα η Χαμάς αναβαθμίστηκε από μια ακραία ισλαμιστική οργάνωση με συχνά αμφίβολες πρακτικές σε ηρωίδα της αντίστασης κατά του βάρβαρου εισβολέα όχι μόνο στα μάτια των Παλαιστινίων και του Αραβικού Κόσμου αλλά και στις εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν κατά του πολέμου στη Δύση και σε όλο τον κόσμο.

Οσο για την εικόνα του Ισραήλ διεθνώς, αρκεί να αναφερθεί η ομιλία στο Βρετανικό Κοινοβούλιο του βουλευτή Τζέραλντ Κάουφμαν, Εβραίου στο θρήσκευμα, ο οποίος παρομοίασε το Ισραήλ με τους Ναζί που είχαν δολοφονήσει τους προγόνους του στο γκέτο της Βαρσοβίας και το κατηγόρησε ότι εκμεταλλεύεται το Ολοκαύτωμα για να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του.

Όμως για το Ισραήλ, αλλά και για όσες κυβερνήσεις στη Δύση το υποστήριξαν ή ανέχθηκαν τα εγκλήματα του, υπάρχει μια άλλη, στρατηγικής σημασίας ήττα.
Η εξοργιστική αδιαφορία που επέδειξαν για το κόστος της ανθρώπινης ζωής, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που εφαρμόζονται στη διεθνή σκηνή και τα οποία αποθεώθηκαν σε αυτή τη περίπτωση μετέτρεψαν τον πόλεμο αυτό σε ένα γιγαντιαίο σχολείο καμικάζι αυτοκτονίας.

Αργά η γρήγορα κάποιοι νέοι ή νέες ζωσμένοι με βόμβες, ένας Παλαιστίνιος της Γάζας που έχασε όλη του την οικογένεια, ένας άνεργος Πακιστανός που δεν έχει να χάσει παρά τις αλυσίδες του ή ένας ιδεολόγος νεαρός σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου θα εκραγεί παρασέρνοντας στο θάνατο δεκάδες αθώους ανθρώπους.

Άκουσα προχθές σε ένα Αθηναϊκό ραδιόφωνο έναν σχολιαστή να λέει ότι, μετά απ' όσα έγιναν στην Γάζα, δεν θα λυπηθεί αν μια παρόμοια επίθεση γίνει στην Νέα Υόρκη, το Τελ Αβίβ, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη ή την Αθήνα. Είναι απίθανο οι διάφοροι Μπιν Λάντεν να ακούν ελληνικό ραδιόφωνο στις σπηλιές τους. Ξέρουν όμως ότι αυτοί είναι οι μόνοι κερδισμένοι αυτής της άσκοπης και βάρβαρης αιματοχυσίας.
==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"