Σημαίες και Σημαιοφόροι στην 25η Μαρτίου

Πλησιάζει η εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου και όπως συνήθως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια έρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της επιλογής του μαθητή που πρέπει να σηκώσει την ελληνική σημαία στις μαθητικές παρελάσεις. Ήδη έχουν αρχίσει οι πρώτες αναρτήσεις από blogs για το θέμα (δείτε στο respetza το θέμα που προέκυψε στον Πολύγυρο Χαλκιδικής).

Οι δύο αντίθετες απόψεις είναι λίγο πολύ γνωστές.

1) Κανένας αλλοδαπός δεν πρέπει να σηκώνει την ελληνική σημαία και

2) Όποιος έχει βγάλει το μεγαλύτερο μέσο όρο δικαιούται να σηκώσει την ελληνική σημαία από όποια χώρα και αν κατάγεται.

Και οι δύο απόψεις είναι εν μέρει σωστές. 'Όμως, η γνώμη μας είναι ότι το θέμα προσεγγίζεται λάθος και από τις δύο πλευρές. Καταρχήν οι περισσότεροι βλέπουν τη σημαία απλά ως μια τιμητική διάκριση και τίποτα παραπάνω. Αυτό είναι λάθος.
Δεν δίνουμε τη σημαία στον καλύτερο μαθητή για να τον τιμήσουμε! Δίνουμε τη σημαία στον καλύτερο μαθητή για να τιμήσουμε τη σημαία, εννοώντας ότι επιλέγουμε τον καλύτερο από εμάς για να σηκώσει ένα πολύ σημαντικό ιερό σύμβολο της πατρίδας μας.
Είναι βέβαια προφανές ότι αυτός που θα σηκώνει το ιερό σύμβολο πρέπει πρώτα από όλα να είναι ή να νοιώθει Έλληνας. Πρέπει επίσης η διαγωγή του στο σχολείο να είναι άριστη. Υπό αυτή την έννοια και ένας μαθητής με αλλοδαπή καταγωγή μπορεί να σηκώσει την σημαία, αν νοιώθει πράγματι Έλληνας.

Δυστυχώς πολλοί μαθητές και γονείς αποζητούν την σημαία απλά ως μια διάκριση. Αυτό προκαλεί εντάσεις όταν κάποιος άλλος καλείται να τη σηκώσει. Από την άλλη μεριά μια άλλη μερίδα βλέπει τη σημαία απλά ως ένα ουδέτερο σύμβολο του κράτους, που ο καθένας μπορεί να το σηκώνει σε εκδηλώσεις και επετείους. Η λύση κατά τη γνώμη μας είναι απλή. Ο μαθητής με τον μεγαλύτερο βαθμό (δεδομένου ότι έχει άριστη διαγωγή στο σχολείο) αφού του έχει εξηγηθεί η σημασία της σημαίας, θα έπρεπε να τίθεται αντιμέτωπος με το ερώτημα αν αισθάνεται Έλληνας. Αν η απάντησή του είναι καταφατική τότε βεβαίως και μπορεί και πρέπει να σηκώνει τη σημαία.
Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να παραχωρεί τη θέση του στον επόμενο.

Ποιος από εμάς θα ήθελε να σηκώνει τη σημαία ενός κράτους που το αισθάνεται ξένο; Ο μόνος λόγος για μια τέτοια πράξη θα ήταν η ικανοποίηση μιας προσωπικής φιλοδοξίας, γεγονός που καμιά σχέση δεν έχει με τη σημαία και την εθνική επέτειο.
Όσοι από εσάς δε συμπαθείτε τις ΗΠΑ (το 80% των Ελλήνων πιθανόν, οι υπόλοιποι αλλάξτε το παράδειγμα κατά βούληση), κάντε μια απλή ερώτηση στον εαυτό σας. Θα θέλατε να σηκώνετε την σημαία των Η.Π.Α. σε μια εκδήλωση για την ημέρα της ανεξαρτησίας; Δε θα νοιώθατε αμήχανα; (paideia-gr)

Σχόλιο :

Το θέμα που με προβληματίζει είναι που τίθεται τέτοιο ζήτημα.

Η πρώτη απάντηση είναι η εύλογη και η αυτονόητη : Τη στιγμή που υπάρχουν αλλοδαποί αριστούχοι μαθητές μέσα σε ένα σύνολο μαθητών, τα κριτήρια πρέπει να είναι τα ίδια. Το ότι ένας αριστούχος αλλοδαπός σηκώνει μία σημαία ενός άλλου κράτους, είναι τιμή για το κράτος που τον φιλοξενεί και ανταπόδοση τιμής του ιδίου.

Η δεύτερη απάντηση είναι που πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά ως Ελληνική κοινωνία. Το ότι δηλ. υπάρχουν αλλοδαποί οι οποίοι αριστεύουν έναντι άλλων (σε σχολική ύλη γραμμένη στη μητρική τους γλώσσα), οι αριστούχοι αυτοί μαθητές θα πρέπει εκτός της τιμητικής τους ανάθεσης ως σημαιοφόροι, να παίρνουν και επιπλέον έπαινο και να μας παραδειγματίζουν.

Η μικροψυχία του αποκλεισμού τους ή ακόμη και η βίαια αντιμετώπιση τους σε τέτοιες περιπτώσεις, μας μειώνει ακόμη περισσότερο σαν χώρα.

Ν.Ζ.
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"