Η εκδήλωση του Τομέα Γυναικών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την Ημέρα της Γυναίκας

Όπως την είδα από το σπίτι μου. . . γράφει η Agapi στις agapiaxies :
(Συνέχεια των αφιερώσεων μου για την Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας από εδώ, εδώ και εδώ.)

Διάβασα ότι η εκδήλωση μεταδίδεται ζωντανά. Λέω: μάλλον κατάλαβα λάθος… Περιμένω την επόμενη μέρα. Μαζευτήκαμε μερικοί (και άνδρες ανάμεσα μας) και περιμέναμε… Όταν άρχισε η μετάδοση, δεν μπορώ να σας περιγράφω την χαρά που ένιωσα… την έκπληξη όλων… Να το, είμαστε εκεί. Μπορούμε να βλέπουμε, να ακούμε και να επέμβουμε. Ξαφνικά η απόσταση Λέσβος- Αθήνα μίκρυνε. Αυτή ήταν η πρώτη συγκίνηση.
Ένα μεγάλο «Μπράβο!» στα παιδιά που ασχολήθηκαν με την μετάδοση και ένα τεράστιο «Ευχαριστώ!» σε όλους που είχαν αυτή την λαμπρή ιδέα.

Είδαμε και ακούσαμε τις Ευρωβουλευτίνες μας στην αρχή, με καλές ομιλίες, αγγίζοντας διάφορα προβλήματα των γυναικών. Μας μίλησε και ο Ευρωβουλευτής Σταύρος Λαμπρινίδης σύντομα και ουσιαστικά: «Δεν υπάρχει καλή και κακή Ε.Ε., υπάρχουν καλές και κακές κυβερνήσεις.»

Ο συντονισμός της συζήτησης τον έκανε πολύ επιτυχημένα η Επικεφαλής του Τομέα Γυναικών, Έφη Χαλάτση, με γλυκύτητα, αμεσότητα και εύστοχες παρατηρήσεις: «Δίνουμε σημασία σε όλες τις ηλικίες, ξέροντας ότι εμείς πρέπει να ανοίξουμε το δρόμο των νέων συγχρόνως!», απάντησε σε μια κυρία. Μπράβο, Έφη!
Απαντώντας σε μια άλλη ερώτηση, η Μαίρη Ματσούκα επισήμανε τη σημασία της αλληλεγγύης ανάμεσα στις γυναίκες.

Μίλησε και μια ομογενής μας, η Στέλλα, με την φρεσκάδα της ηλικίας της, blogger: «Ημερολόγιο μιας “Ξένης”» για το σημαντικό θέμα του βιασμού και χειροκροτήθηκε από όλους.

Ακολουθήσε ο Αντώνης Καρράς, ο οποίος της έδωσε συγχαρητήρια. Μίλησαν πολλές και πολλοί. Να με συγχωρούν διότι δεν θυμάμαι τα ονόματα όλων. Εδώ μας άρεσε πολύ και η Πετρούλα Δελεδήμου (αν θυμάμαι καλά το όνομα), η οποία από ότι καταλάβαμε θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Νεολαίας. Καλή της επιτυχία!
Αυτή η οποία μας άγγιξε φοβερά όλους εδώ, ήταν η Πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης Γυναικών, η Λορέτα (συγγνώμη, δεν ξέρω το επώνυμο), η οποία μίλησε αληθινά, χωρίς να διαβάζει, με την γλώσσα της ψυχής. Τελικά, αυτή η γλώσσα είναι που εισχωρεί στις καρδιές όλων.

Η Λορέτα είναι μια Κυρία με «Κ» κεφαλαίο. «Δεν ήρθα εδώ να κλαίγομαι σαν αφρικανή. Ήρθα εδώ εκ’ μέρος των Ανθρώπων που δεν κλαίγονται, αλλά μάχονται για το Δικαίωμα τους στην Αξιοπρέπεια! Είμαστε πάνω απ’ όλα Άνθρωποι και σαν Άνθρωποι πρέπει ΟΛΟΙ να έχουμε Ανθρώπινα Δικαιώματα όπου και αν ζούμε!» Μας είπε πως ένοιωσε για πρώτη φορά σαν Ίσος Πολίτης της Ελλάδος, όταν είχε την δυνατότητα να ψηφίζει για πρώτη φορά στην χώρα μας, στις εκλογές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Όταν το έμαθε ήταν μαζί με άλλες φίλες της και κλαίγανε όλες μαζί από συγκίνηση. «Τι άλλο πιο δημοκρατικό;» είπε. «Νιώθαμε για πρώτη φορά ότι κάποιος μας είδε και μας δίνει σημασία, είμαστε και εμείς εδώ, για πρώτη φορά νιώθαμε σαν Άνθρωποι Εδώ.» Από τι λέει η Στέλλα, την χειροκρότησαν όλοι όρθιοι. Το ίδιο και εμείς εδώ. Μου έμεινε στο μυαλό και μια κυρία από την Αλβανία, η οποία από τι κατάλαβα δεν είναι μετανάστρια, είχε έρθει εδώ με μετοίκηση, λόγο γάμου με Έλληνα. Τα παιδιά της είναι ελληνόπουλα, έχει πιάσει ρίζες εδώ, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι πρέπει να ανανεώσει την άδεια παραμονής και να πληρώσει για αυτήν. Λεφτά που στο κάτω- κάτω τα στερεί από την Ελληνική της οικογένεια. Αναρωτήθηκε αν έτσι πρέπει να πληρώσει ο άνδρας της την απόφαση του να παντρευτεί και να έχει σαν μάνα των παιδιών του, μια «ξένη».

Αναρωτιέμαι και εγώ αν τελικά αυτές οι γυναίκες δεν είναι οι πιο ταλαιπωρημένες, γιατί βασικά δεν έχουν δικαιώματα ούτε σαν Ελληνίδες, ούτε σαν μετανάστριες… Τελικά έχουν λιγότερα δικαιώματα απ’ όλες και περισσότερες υποχρεώσεις και εμπόδια στην ζωή τους, μέχρι και στην εύρεση εργασίας. Αλήθεια, τις σκεφτήκαμε μέχρι τώρα; Υπήρχαν και ερωτήσεις από τους bloggers, δεν προλάβαμε να δούμε τις απαντήσεις λόγο τεχνικής βλάβης. Δεν πειράζει, είδαμε περίπου όλη την εκδήλωση και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι για αυτό το μικρό θαύμα.

Αφήστε που αρχίσαμε να δώσουμε απαντήσεις μεταξύ μας εδώ, όπως για την γυναίκα –αγρότισσα όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρώτο απ’ όλα τα κόμματα έχει θέσεις και προτάσεις και ο Πρόεδρος μας έκανε τόσες φορές Ομιλίες με Κεντρικό Θέμα την Γυναίκα- Αγρότισσα και τις προτάσεις μας για αυτήν. Όπως είχε και αναφορές για το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Για του Γυναικείους Συνεταιρισμούς, που τελικά φτιάσανε μια παρωδία με μέλη «τα δικά τους παιδιά» (κάτι σαν αγροφύλακες, ένα πράγμα…) σηκώνει μεγάλη συζήτηση…

Θέλαμε να στείλουμε και εμείς από εδώ, από το νησί της ανεργίας στα τελευταία χρόνια , ειδικά ανάμεσα στις γυναίκες, μια ερώτηση. Δεν προλάβαμε. Τελικά θα την αφήσω εδώ:

Οι άνεργες γυναίκες από την Λέσβο, για να ανανεώσουν την κάρτα ανεργίας τους, πρέπει να κάνουν κάθε μήνα την ίδια ημερομηνία και αυτοπρόσωπος, 50 έως 100 χιλιόμετρα πήγαινε- έλα, μέχρι την Μυτιλήνη στο Ο.Α.Ε.Δ., βρέχει- χιονίζει. Αν είναι άρρωστες και δεν μπορούν να παρουσιαστούν, διακόπτεται η κάρτα ανεργίας, με ότι συνεπάγεται. Γιατί να μην μπορέσουν να ανανεώσουν την κάρτα ανεργίας στα ΚΕΠ τις διαμονής τους; Μήπως επίτηδες; Ισχύει για όλες από την επαρχία, νομίζουμε. Πρόταση: Ας υπάρχει η δυνατότητα ανανέωσης της κάρτας ανεργίας στα τοπικά Κ.Ε.Π.

Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στην μνήμη της μεγάλης Ελληνίδας Μελίνας Μερκούρη, την οποία την θυμόμαστε με σεβασμό ΟΛΟΙ. Μας δίδαξε ότι να είσαι Έλληνας σημαίνει πρώτα απ’ όλα να είσαι Άνθρωπος με Αγάπη για τους συνανθρώπους σου και για το Δίκιο.

Συγχαρητήρια σε όλους, στο Τομέα Γυναικών και στην Έφη Χαλάτση και ευχαριστούμε πολύ για την μετάδοση, όλους; και αυτών που είχαν την ιδέα και αυτών που την υλοποίησαν. Μας σκέφτηκαν, μίκρυναν οι αποστάσεις μεταξύ μας, νιώθαμε ξαφνικά κοντά. Η καρδιά μας η Ελλάδα!

Επίσης θα ήθελα να πω ένα μεγάλο «Ευχαριστώ!» στην σπουδαία μάνα, σύζυγος, η οποία- εκτός από ότι διαμόρφωσε χαρακτήρες Ανθρώπων με ευαισθησίες, αίσθημα δικαίου και αποφασισμένοι για μια ζωή αφιερωμένη στους άλλους, ΆΝΘΡΩΠΟΙ οι οποίοι αποτελούν Κεφάλαιο για την Ελλάδα- έχει παλέψει και για τα δικαιώματα της γυναίκας στην Ελλάδα και όχι μόνο και για την Ειρήνη στον κόσμο. Μετριόφρονη, δεν ήθελε να προβάλει δημόσιος την τεράστια της προσφορά, έτσι όπως της άξιζε. Από σεβασμό στην απόφαση της, δεν θα αναφερθώ εδώ ούτε εγώ στο όνομα της. Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη. Τελειώνω με μερικά από τα λόγια της που με εκφράζουν απόλυτα:

«Οι άνδρες είναι εκείνοι που αρνούνται να αλλάξουν και να αποδεχθούν ότι οι γυναίκες έχουν δικαιώματα. Εκείνοι είναι που πρέπει να θεωρηθούν περισσότερο υπεύθυνοι γι' αυτές τις εξελίξεις. Ο αγώνας μας είναι δύσκολος. Πιστεύω όμως ότι ο κόσμος θα είναι καλύτερος αν οι γυναίκες αποκτήσουν περισσότερο ενεργό ρόλο στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Και αν και οι δύο γονείς αναλάβουν την ευθύνη να δώσουν ακόμη περισσότερη αγάπη στα παιδιά τους και να τα καθοδηγήσουν στην εξέλιξή τους. Οι γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Πιστεύω ότι το γυναικείο κίνημα μπορεί να αποτελέσει το μέσο διά του οποίου θα συνεχισθεί ο αγώνας αλλά και η σχολή που θα διδάσκει στις γυναίκες τεχνικές πολιτικής και θα τις εισαγάγει σε έναν τρόπο σκέψης πολύ σημαντικό για όσες βρίσκονται στην εξουσία αλλά και στην καθημερινότητα. Οι νόμοι για την ισότητα δεν έχουν εφαρμοσθεί ακόμη και εκεί πρέπει να στραφεί η προσοχή μας».

Χρόνια πολλά σε όλες τις Γυναίκες! Και σε όλες τις Γυναίκες που ξέρουν ότι για μια αληθινή ισότητα χρειάζεται να μεγαλώσεις πρώτα απ’ όλα σωστούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Σχετικά άρθρα:
Η «Ξένη» σε ημερίδα για τις Γυναίκες…
Μια όχι και τόσο… “Ξένη”

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"