Κύριε Ιερώνυμε, έχετε γράμμα από μία “αιρετική”

Κατ’ αρχήν να σας συστηθώ και να διευκρινίσω ότι τον άκρως τιμητικό τίτλο της “αιρετικής” δεν τον οικειοποιήθηκα μόνη μου και αυθαίρετα. Μου τον απέδωσαν όλοι όσοι έχουν διαβάσει βιβλία και άρθρα μου, γνωστοί και άγνωστοι, σε οποιοδήποτε Χριστιανικό δόγμα ή ομολογία κι αν ανήκουν. Το μόνο που δε μου έχουν αποκαλύψει είναι σε ποια αίρεση ανήκω, προφανώς επειδή ακόμη το ψάχνουν. Ίσως εσείς μπορέσετε να με κατατάξετε κάπου και να τους λύσετε την απορία. Αυτά σαν εισαγωγή. (Μαρία Σεφέρου)

Αγαπητέ κύριε Ιερώνυμε, το "αγαπητέ" το εννοώ και δεν είναι σχήμα λόγου κενού περιεχομένου. Σέβομαι το υψηλό σας αξίωμα και κατανοώ τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην άσκηση των καθηκόντων σας. Γι΄αυτό και είναι προφανής η δυσφορία σας καθώς κάθεστε επί του αρχιεπισκοπικού, αλλά ουδόλως χριστιανικού, θρόνου σας. Σαν άνθρωπος, είστε συμπαθής διότι εξ αρχής διατηρήσατε χαμηλό προφίλ και δείξατε σεμνότητα. Επίσης δεν αμφισβητώ τις αγαθές σας προθέσεις να κάνετε το καλύτερο για την Εκκλησία, και σας εύχομαι επιτυχία σε κάθε τομέα. Όμως ένιωσα χρέος μου να σας επιστήσω την προσοχή σε κάποια πράγματα που ίσως δεν τα έχετε κατανοήσει αρκούντως. Θα είμαι σύντομη για να μη σας κουράσω.

Όπως διάβασα στο Romfea.gr, κατά τη χθεσινή εναρκτήρια ομιλία σας στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, είπατε μεταξύ άλλων: «Είναι εμφανής πλέον και στην χώρα μας η τάσις και η επιδίωξις ορισμένων κύκλων για αποχριστιανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και η αποξένωσις αυτής από τις γνήσιες παραδόσεις της. Οι απέναντι μας δεν είναι πλέον έξω και μακριά μας. Είναι εντός των τειχών μας. Έτσι ο επανευαγγελισμός του λαού μας γίνεται προτεραιότης. Θα ήταν αδικία αν δεν υποστηρίζαμε ότι πολλά έγιναν και γίνονται στον τομέα αυτό. Είναι όμως ανάγκη να γίνουν περισσότερα και μεθοδικότερα».

Κύριε Ιερώνυμε, η διαπίστωσή σας είναι τραγικά αληθινή, και καταλαβαίνω με πόσο πόνο παρατηρείτε την «αποχριστιανοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Όμως για το κάθε τι που συμβαίνει σε μας και γύρω μας υπάρχει πάντα κάποια αιτία που το προκάλεσε. Κι αν δε βρούμε την αιτία ώστε να τη θεραπεύσουμε απλά θα παρατηρούμε την ηθική σήψη να καλπάζει χωρίς να μπορούμε να την αποτρέψουμε. Διότι η νομοτέλεια δεν αποτρέπεται με ευχολόγια. Όταν κάποιος θεσμός είναι αναποτελεσματικός, η κοινωνία τείνει να τον απορρίψει και να τον πετάξει από μέσα της ως άχρηστο, όπως πετάει η νοικοκυρά την τρίχα από το προζύμι.

Όντως οι απέναντί σας δεν είναι έξω και μακριά αλλά εντός των τειχών μας. Είναι οι στρατιές των αθέων που έχουν δημιουργηθεί, και ιδιαίτερα μεταξύ των νέων ανθρώπων, επειδή η Εκκλησία δε στάθηκε στο ύψος της αποστολής της και τους έχει σκανδαλίσει, σπρώχνοντάς τους στο άλλο άκρο. Αυτό, βέβαια, δε συνέβη πρόσφατα και απότομα, αλλά πάει αιώνες πίσω, από τότε που οι θρησκευτικοί ταγοί νόθευσαν και παρερμήνευσαν το νόημα των λόγων του Ιησού, του μεγάλου προφήτη από τη Ναζαρέτ, και τον πρόδωσαν με το βίο και την πολιτεία τους. Απλά στην εποχή της πληροφορίας που ζούμε, οι νέοι είναι πολύ πιο απαιτητικοί κι έχουν μάθει να σκέπτονται. Δεν έχετε πια απέναντί σας πρόβατα αλλά σκεπτόμενους και προβληματιζόμενους νέους, με τεράστια υπαρξιακά ερωτήματα στα οποία η Εκκλησία δε μπορεί να δώσει λογικές απαντήσεις. Το "πίστευε και μη ερεύνα" ανήκει άλλωστε σε περασμένες εποχές. Έτσι πολλοί νέοι καταλήγουν στο μηδενισμό των πάντων, και ποιος έχει το ηθικό ανάστημα να τους κρίνει γι’ αυτό;

Σεβασμιότατε, κατανοώ ότι το θρησκευτικό οικοδόμημα «Ορθοδοξία» είναι βαθιά θεμελιωμένο στη χώρα μας, κι ότι στην πλειοψηφία του ο λαός είναι ακόμη δεμένος με τις θρησκευτικές του παραδόσεις. Όμως, όπως διαπιστώνετε κι εσείς, αυτό το δέσιμο δεν έχει αποτρέψει τη σήψη και την παρακμή της κοινωνίας μας, και το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Κάτι μας διαμηνύει το θλιβερό αποτέλεσμα που βιώνουμε σαν κοινωνία. Εσείς δεν παίρνετε το μήνυμα; Δε βλέπετε που γίναμε ένας λαός χωρίς ιερό και όσιο; Τι να τις κάνω εγώ τις παραδόσεις όταν δεν αφυπνίζουν το πνεύμα και δεν αναγεννούν την ψυχή; Τι ωφελούν οι τάχατες «ιερές» παραδόσεις όταν δεν ξυπνούν τις αποχαυνωμένες συνειδήσεις;

Κύριε Ιερώνυμε, για ένα μόνο πράγμα σας ζηλεύω: Έχετε ένα αξίωμα που σας επιτρέπει ν’ απευθύνετε εμπνευσμένο λόγο σ’ έναν ολόκληρο λαό και να τον επηρεάσετε θετικά, πράγμα που είναι αδύνατο για την ταπεινότητά μου. Από το ηλεκτρονικό μετερίζι μας, εγώ και κάποιες άλλες φωνές βοώντων εν τη ερήμω, δεν έχουμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία και προνόμιο που έχετε εσείς και όλοι οι Ιεράρχες. Τι κρίμα που δεν εκμεταλλεύεστε το θρόνο που ανεβήκατε για να σηματοδοτήσετε μια εθνική παλιγγενεσία. Δε μπορείτε, το ξέρω… Γνωρίζω, δυστυχώς, και το γιατί δε μπορείτε. Το γνωρίζω, θλίβομαι και δεν ελπίζω σε θαύματα.

Αγαπητέ, και τραγικέ, κύριε Ιερώνυμε. Έχω τη διαίσθηση ότι είστε ευγενής ψυχή, αλλά είστε κι εσείς θύμα του θρησκευτικού κατεστημένου. Ίσως η ψυχή σας θα ήθελε να πετάξει αλλά είναι δέσμια ενός θρησκευτικού οργανισμού-τέρατος που την έχει φυλακίσει. Ναι, σωστά είπατε ότι οι απέναντί σας είναι εντός των τειχών. Αν όμως παρατηρήσετε καλύτερα θα τους δείτε θρονιασμένους και εντός των τειχών της ίδιας της Εκκλησίας. Η ίδια η Εκκλησία αντιστρατεύεται τον εαυτό της. Η ίδια η Εκκλησία πολεμάει λυσσωδώς την Εκκλησία. Και ο πόλεμος αυτός διενεργείται πρωτίστως μέσα στην ψυχή και στη συνείδηση του κάθε ιεράρχη, του κάθε κληρικού, του κάθε ρασοφόρου. Είναι ένας διαρκής πόλεμος μεταξύ της αλήθειας που ψιθυρίζει το πνεύμα μέσα σας και του ψεύδους που διαλαλείτε με τα χείλη σας και προσυπογράφετε με τα έργα σας.

«Έτσι ο επανευαγγελισμός του λαού μας γίνεται προτεραιότης», είπατε. Δηλαδή δεν ήταν πάντα προτεραιότης; Δεν είναι αυτό το πρωταρχικό έργο σας; Δεν είναι αυτή η αποστολή σας; Τώρα θα γίνει προτεραιότης; Έστω… Μα εσάς, την Ιεραρχία και σύσσωμο τον κλήρο, ποιος θα σας επανευαγγελίσει, κύριε Ιερώνυμε; Αν, βέβαια ήσασταν ποτέ ευαγγελισμένοι με την έννοια που είχε δώσει στον ευαγγελισμό ο Ιησούς… Εδώ είναι το πρόβλημα. Για να ευαγγελίσετε σωστά και αποτελεσματικά πρέπει πρώτα να ευαγγελιστείτε εσείς οι ίδιοι. Πώς; Πανεύκολο! Δε λέτε ότι έχετε άμεση επαφή με το Άγιο Πνεύμα, μάλιστα και την αποκλειστικότητα; Προσευχηθείτε λοιπόν για να φωτιστείτε ως προς το τι πήγε στραβά. Αν είστε ειλικρινείς στην αναζήτηση της αλήθειας, κι αν παραμερίσετε τα αξιώματα, τον πλούτο, τις τιμές και τη δόξα, θα σοκαριστείτε με όσα θα ανακαλύψετε. Διότι η αλήθεια είναι πολύ απλή, κύριε Ιερώνυμε. Εσείς την περιπλέξατε φράζοντας τη βασιλεία των ουρανών ενώπιον των ανθρώπων, γινόμενοι σκότος αντί για φως που προόριζε ο Ιησούς τους μαθητές του να γίνουν.

Είπατε και το άλλο που σοκάρει εκείνους που θέλετε να επανευαγγελίσετε. Αναφερθήκατε στο θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, λέγοντας:
«Έχει καταντήσει ένα προσφιλές θέμα για λαϊκισμό, προπαγάνδα και σκοπιμότητες. Για το θέμα αυτό θα κάνει λόγο η ταπεινότης μου που θα αναφερθεί στην Ιστορία του και θα θέσει μια καινούργια προσωπική άποψη». Προφανώς αναφέρεστε στη φημολογούμενη φορολόγηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας. Λαϊκισμό, λοιπόν, αποκαλείτε το αυτονόητο; Λαϊκισμό θεωρείτε να αποδώσετε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όπως είπε ο Ιησούς; Λαϊκισμό θεωρείτε το χρέος σας να επιστρέψετε στο λαό ένα μικρό έστω μέρος από τον πλούτο που σας παρείχαν οι πιστοί, ελπίζοντας σε μια θέση στον απατηλό παράδεισο που τους τάξατε; Κι αν εσείς δεν είστε συνεπείς στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις σας προς το κράτος και το λαό, τι επανευαγγελισμό θα του κάνετε και ποιος θα σας δώσει σημασία;

Αυτά τα λίγα είχα να σας πω, διότι πρέπει κι εγώ να κάνω το χρέος μου. Βλέπετε καθείς εφ’ ώ ετάχθη. Ακόμη και οι μικρές πυγολαμπίδες έχουν κάποια αποστολή στο Σύμπαν…

Μαρία Σεφέρου

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"