Θύματα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας

Ένα μοναδικό κείμενο του κυρίου Άρη Δαβαράκη, που το αναδημοσιεύω με την άδειά του... Το καταλάβαμε τώρα γιατί είμαστε ένα βήμα πριν την πτώχευση;;;!!! Απολαύστε!!! (Εκκλησία του Δήμου)

Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα στο πίσω κάθισμα του ταξί (δεν κάθομαι μπρος για να μην ζαλώνομαι τη ζώνη στις μικρές αποστάσεις μέσα στην πόλη) και τον άκουγα. Δεν θα ήτανε πάνω από 25-27 χρονών. Μια χαρά παιδί, καλοβαλμένος, ωραία Ελληνικά, ευγενικός, όμορφος, καθαρό το αμάξι του, κύριος.

«Ετσι είναι όπως σας τα λέω. Μας έχουνε βρει οι ξένοι κορόιδα και μας αρμέγουν δεκαετίες τώρα σαν την αγελάδα και τώρα μας κάνουνε και τους έξυπνους και ζητάνε και τον λογαριασμό από πάνω. Μου τα είπε αυτά που σας λέω άνθρωπος πολύ υψηλά ιστάμενος, σοβαρός, όχι σαχλαμάρες. Εμείς παράγουμε συνεχώς, σου λέει, δουλεύουμε, εξάγουμε και όλα σ’ αυτούς τα στέλνουμε. Εξαγωγές, λέμε τώρα, με τα τσουβάλια. Άσε που έρχονται εδώ για διακοπές και μας ζητάνε και τα ρέστα και ούτε αποζημιώσεις για τον πόλεμο δεν μας έχουν δώσει».

Πήρα μια βαθιά ανάσα και το ύφος της θείας μου της Ελένης (ή «Τλάτλας») όταν με άκουγε να λέω φριχτές ανοησίες. «Άκουσε παλικάρι μου», είπα ενώ κατεβαίναμε την...
Κόκκαλη για να περάσουμε απέναντι να βγούμε Μιχαλακοπούλου, «αν δεν υπήρχε η Ευρώπη και η Αμερική η Ελλάδα θα ήτανε όχι Αλβανία, όχι Βουλγαρία, Σκόπια θα ήτανε στην καλύτερη περίπτωση. Μας στέλνουνε τσουβάλια λεφτά και μας χρηματοδοτούν δεκαετίες τώρα μπας και φτιάξουμε υποδομές και τακτοποιηθούμε και εμείς φτιάχνουμε νόμους «περι προστασίας υπουργών» για να καλύψουμε τα αχόρταγα πιράνχας που υπουργοποιούν 20 χρόνια τώρα και τα δυο μεγάλα κόμματα και τρώμε τα λεφτά και τώρα χρωστάμε τα κέρατά μας.Και τους λέγαμε και ψέμματα τόσα χρόνια, λές και παίζουμε κρυφτούλι με τούς εταίρους μας, λές και είμαστε τα «παιδάκια» τα παραβατικά που δεν βάζουνε μυαλό αλλά, παρ΄όλα αυτά, υπολογίζουν «στην καλοσύνη τών ξένων», όπως έλεγε και η Μπλανς στο «Λεωφορείον ο πόθος».

«Δεν ξέρω τι λες φίλε» επέμενε ο συμπαθέστατος και πολύ δυναμικός στις απόψεις του συνομιλητής μου. «Το ξέρεις ότι τούς στέλνουμε το καλύτερο ελαιόλαδο του πλανήτη και το πληρώνουνε μισοτιμής; Το ξέρεις ότι όλη η Ευρώπη ντομάτες και ζαρζαβατικά δικά μας τρώει; Το ξέρεις οτι έρχονται εδω και περνάνε ζωή και κότα δυο και τρεις βδομάδες το χρόνο με 800 ευρώ ολόκληρη τετραμελής οικογένεια, Γερμαναράδες και Πολωνοί και Αγγλοι – και όλοι αυτοί; Τι κέρδος βγάζουμε εμείς; Κι΄απο την τσέπη μας βάζουμε γιατί είμαστε φιλότιμοι. Ξέρω τι σας λέω. Αυτός ο πελάτης μου είναι χρόνια στα μεγάλα υπουργεία σε μεγάλες θέσεις και τα κατέχει τα πράγματα από μέσα. Μη μασάτε. Τίποτα δεν τούς χρωστάμε. Αυτοί μας χρωστάνε».

«Δηλαδή παλικάρι μου αυτή τη Mercedes και το GPS, το σπίτι, το εξοχικό, τα ωραία ρούχα που φοράς, τα παπούτσια σου τα ΝΙΚΕ, απ΄το ελαιόλαδο και τις ντομάτες που εξάγουμε έχουν αγοραστεί; Γιατί δεν παράγουμε σχεδόν τίποτε άλλο άξιο λόγου στον τελικό λογαριασμό».

«Φυσικά» επέμεινε.«Μου τα εξήγησε ξεκάθαρα ο κύριος που σας λέω που μέχρι και Διεθυντής τράπεζας ήτανε κάποτε, δεν είναι κάνας ασχετος». Αλλά είχαμε φτάσει στον προορισμό μας και δεν υπήρχαν περιθώρια για επέκταση του προβληματισμού μας ευρύτερα. Πλήρωσα, του ευχήθηκα για το Νέο Έτος , μου αντευχήθηκε και την ώρα που έβγαινα πρόσθεσε τη φράση που με κάνει να κιτρινίζω απο φόβο και να παθαίνω ταχυπαλμία και απανωτά panic-attacks.

«Μια χαρά δεν ήμασταν με την δραχμούλα μας; Τι τα θέλαμε εμείς τα βρωμοευρώ τους; Μ΄ένα χιλιάρικο ήσουνα πλούσιος, με 3 ευρώ ούτε καφέ δεν πίνεις που λέει ο λόγος».

Και ούτως εμπλουτίσθηκε η κοινωνική μου ορατότης με μια άλλη οπτική γωνία που ομολογώ δεν φανταζόμουνα καν ότι υπήρχε. Όλα νόμιζα ότι τα είχα ακούσει, αλλά ότι οι «ξένοι» μας πίνουνε το αίμα δεν τόχα ξανασυναντήσει live, σφηνωμένο μάλιστα μέσα στο μυαλό ενός τόσο νέου Έλληνα.
========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"