Τίποτε από αυτά δεν έπαιξε ρόλο στην κρίση του λαού

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το Γουδί και η Ιστορία έχει την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται…

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη, 

Μέχρι στιγμής δεν έχουμε επισήμως πληροφορηθεί ποια η σκοπιμότητα της συμμετοχής του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στη Σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων στον  Ερζερούμ.

Προφανώς, η παρουσία του εκεί δεν αποτελεί τμήμα της μυστικής διπλωματίας και επομένως (και στο πλαίσιο της «επιχείρησης διαύγεια» που υποτίθεται ότι έχει εγκαινιασθεί στη χώρα), είχαμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε εκ των προτέρων με τι επιχειρήματα πηγαίνει η Ελλάδα σε μια διάσκεψη με θέμα:

«Η τουρκική οπτική για την παγκόσμια και την περιφερειακή τάξη, μια διπλωματία με όραμα».

Υπάρχει τίποτε το καινούργιο που περιμένουμε να πληροφορηθούμε γύρω από την περίφημη «τουρκική οπτική»;
Όχι, βέβαια.
Όλα είναι γνωστά: Casus belli, καμιά συζήτηση για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, αμφισβήτηση του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, γκρίζες ζώνες και «αμφισβητούμενα» νησιά, παραβάσεις και παραβιάσεις.

Υπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει κάποια πρόοδος σε κάποιο από αυτά τα θέματα; Καμία. Οι τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και άλλα νησιά συνεχίστηκαν σ’ όλη τη διάρκεια των εορτών και έφθασαν – όπως άλλωστε κάθε χρόνο – και στα Θεοφάνεια.  ...

Μήπως ο κ. Παπανδρέου πήγε στο (ποτισμένο με αίμα ελληνικό και τόπο εξορίας) Ερζερούμ για να καλέσει την Τουρκία να αναστείλει το πρόγραμμα κατασκευής δύο πυρηνικών σταθμών – στο Ακούγιου και στην Σινώπη;

Έχει ακουστεί κουβέντα γι’ αυτό στην Ελλάδα; Και, όμως, το Ακούγιου είναι σεισμογενής περιοχή και η χώρα μας κινδυνεύει άμεσα από την λειτουργία ενός πυρηνικού σταθμού εκεί.

Δεν πρόκειται για κινδυνολογία.
Είναι η πραγματικότητα.
Υπάρχει θέμα ασφαλείας.
Και δεν ασχολείται κανείς!
Όλοι αυτοί  οι λαλίστατοι, ρουσφετολόγοι και ανίκανοι πολιτικοί της Ελλάδας δεν έχουν  θέσει ποτέ ένα σοβαρό θέμα ουσίας για να το συζητήσουμε και να το λύσουμε.

Φυσικά, στα χάλια που μας έφεραν θεωρείται πλέον πολυτέλεια να ασχολούμεθα με θέματα αμφισβήτησης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μας και της προστασίας της ζωής μας και του περιβάλλοντος.

Έτσι κι’ αλλιώς, η χώρα έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία.
Και αντί ο κ. Παπανδρέου να καθίσει κάτω και να βρει μια λύση στα προβλήματα που προεκλογικά υποσχέθηκε να λύσει και μετεκλογικά φρόντισε να διογκώσει, βρήκε τώρα να τρέχει στο Ερζερούμ να κουβεντιάζει με τους Τούρκους πρεσβευτές.

Η ανεύθυνη αυτή συμπεριφορά αναγκαστικά μας βάζει σε σκέψεις. Έκανε ολόκληρη φασαρία στο εξωτερικό περί διεφθαρμένης Ελλάδας και επικείμενης κατάρρευσης και τελικά κατάφερε να οδηγήσει την ευρωζώνη στο χείλος της καταστροφής. Και ζητάει τώρα, με ένα απύθμενο θράσος, να λύσει η Ευρώπη τα δικά της προβλήματα!

Το ίδιο το παρελθόν του ως υπουργού των Εξωτερικών μας βάζει επίσης σε σκέψεις. Θα αναφερθώ σε μερικά μόνο παραδείγματα:

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1999, ο κ. Παπανδρέου είχε πει σε συνέντευξή του στην «Μιλλιέτ»:

«Η θέση σας είναι στην Ευρώπη. Θα ήταν πολύ θετική χειρονομία αν η Τουρκία δήλωνε ότι καθώς προχωρά στο δρόμο προς την Ευρώπη, θα ασχοληθεί με τα προβλήματα αυτά. Οι σκανδιναβικές και κάποιες άλλες χώρες θέτουν θέμα κινήσεων στον τομέα του εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού. Πιστεύω όμως ότι αυτό δεν πρέπει να προκαλέσει μεγάλες τριβές. Εμείς αναλάβαμε τις πρωτοβουλίες μας σχετικά με την Τουρκία, ως μονομερή χειρονομία, για να δείξουμε τις καλές μας προθέσεις και χωρίς να περιμένουμε κάποια χειρονομία ή αντάλλαγμα. 
Για Αιγαίο, Κύπρο: Αναμφισβήτητα κανείς δεν πρέπει να έχει αξιώσεις επί ξένων εδαφών. Για χώρες όμως που συνεργάζονται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, δεν μπορεί να είναι τόσο σημαντικά τα προβλήματα που δημιουργούν τα σύνορα και οι θάλασσες».

Καταλάβατε; 
Έλεγε πως τα θέματα εκδημοκρατισμού δεν μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες τριβές. Μιλούσε για μονομερή χειρονομία, την ώρα που η Τουρκία ακόμη και πρόσφατα, δια στόματος Νταβούτογλου, διακηρύσσει ότι «δεν κάνει μονομερείς κινήσεις». Και κυρίως, μας έλεγε πως «όλα αυτά» (δηλαδή οι αξιώσεις επί ξένων εδαφών), λύνονται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, καθώς δεν είναι τόσο σημαντικά τα προβλήματα που δημιουργούν τα σύνορα και οι θάλασσες.

Υπάρχει κανένα πρόβλημα επί όλων αυτών;
Όχι βέβαια.
Ο κ. Παπανδρέου πάντως, δεν έχει.
Αν είχε, δεν θα τον είχαν ψηφίσει για πρωθυπουργό.

Και καθώς φαίνεται, δεν έπαιξαν ρόλο και άλλα πράγματα.
Ότι, για παράδειγμα, το 2002 δέχθηκε να μετονομαστεί το κείμενο της Άγκυρας για τον ευρωστρατό σε κείμενο των Βρυξελλών και να περάσει αυτούσιο, με αποτέλεσμα να εξαιρεθούν Κύπρος και Αιγαίο από την ευρωάμυνα.
Και ότι, το 2003, δέχθηκε την μετονομασία των «Στενών» (Δαρδανέλια, Θάλασσα του Μαρμαρά, Βόσπορος) σε… «Τουρκικά Στενά», για να… μην ακυρωθεί, όπως είπε, το πρόγραμμα των συμμαχικών ναυτικών δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα! Την κατάργηση της κατοχυρωμένης με την Συνθήκη του  Μοντρέ, την είχε αποκαλέσει «γεωγραφική αποσαφήνιση»!

Έτσι, κι’ αλλιώς όλα αυτά ο πρωθυπουργός τα αποκαλούσε «ψυχώσεις».
Γι’ αυτό και με μεγάλη άνεση είχε πει σε συνέντευξή του (Νέα, 18 Νοεμβρίου 2002):
«Η ισορροπία μπορεί να ανατραπεί με ένα μικρό γεγονός. Όπως κινδύνευσε να γίνει με την υπόθεση του χωριού στην πράσινη γραμμή ή την ιστορία του Σολωμού και της σημαίας»!

Η «υπόθεση του χωριού» ήταν η προώθηση των Τούρκων στα Στροβίλια.
Και η «ιστορία του Σολωμού και της σημαίας», ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία του σκαρφαλωμένου με το τσιγάρο στο στόμα Σολωμού Σολωμού στον ιστό της σημαίας.
Άμα είσαι αντικαπνιστής…

Υπάρχει κανένα πρόβλημα;
Όχι βέβαια.
Όπως δεν έτρεξε και τίποτε όταν τον Μάιο του 2003 διεκόπη η αεροναυτική άσκηση «Τρίαινα» λόγω εμφάνισης οπλισμένων τουρκικών αεροσκαφών και για να μην συμβεί κάποιο σοβαρό ατύχημα.
Δυο μέρες μετά, οι τότε υπουργοί των Εξωτερικών Παπανδρέου και Γκιουλ συναντήθηκαν στην Κρήτη και ο δεύτερος δήλωνε… άγνοια για το παραλίγο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο!

Όλα τα παραπάνω (και πολλά άλλα) δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο στην κρίση του λαού.
Όχι επειδή ο λαός είναι αδιάφορος, αλλά κυρίως επειδή δεν προβλήθηκαν όσο έπρεπε.

Σήμερα, όμως, το τοπίο είναι διαφορετικό.
Η Ελλάδα έχει ουσιαστικά πτωχεύσει.
Και μαζί μ’ αυτήν και ο λαός της.
Και κάτω από έκτακτες συνθήκες όπως οι σημερινές, μπορεί να συμβούν και έκτακτα γεγονότα.
Ας το λάβουν υπόψη τους όσοι εξακολουθούν να συμπεριφέρονται όπως τον καιρό που εκμαύλιζαν τον λαό με δανεικά, με ρουσφέτια και με διορισμούς.

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το Γουδί και η Ιστορία έχει την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται…

 elzoni

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"