Πόσο μας λείπει ένας Τάσσος Παπαδόπουλος!

Γράφει ο Δευκαλίων

Το είπαμε και θα το ξαναπούμε! Στην πατρίδα μας σήμερα εξελίσσεται ένα δράμα. Ένα δράμα που μαθηματικά οδηγεί στον διχασμό. Από την μία πλευρά οι φιλομνημονιακές δυνάμεις, πλήρως εγκλωβισμένες στην πολιτική υποτέλειας που χάραξε και υλοποίησε κατά παράβαση του συντάγματος ο Γιώργος Παπανδρέου και από την άλλη πλευρά ένα τυχοδιωκτικό συνονθύλευμα ευρωκομουνιστών, σταλινικών και τροτσκιστών, που μέχρι τις προηγούμενες εκλογές πάλευε για την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση και σήμερα βρέθηκε στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πλήρης παράνοια…

Οι φιλομνημονιακές δυνάμεις που όπως είπαμε είναι πλήρως εγκλωβισμένες στην πολιτική υποτέλειας, που υιοθέτησε και υλοποίησε κατά παράβαση του συντάγματος και του άγραφου αλλά πάντοτε εν ισχύ νόμου περί φιλοπατρίας ο Γιώργος Παπανδρέου, εκφράζουν ένα μειοψηφικό τμήμα του ελληνικού λαού.

Εκφράζουν εκείνο το μειοψηφικό τμήμα του ελληνικού λαού που παρά την μνημονιακή λαίλαπα κατάφερε εκμεταλλευόμενο τις γνώσεις του και την θέση του στο πολιτικοοικονομικό εποικοδόμημα, είτε να ισχυροποιηθεί, είτε να έχει ανεπαίσθητες οικονομικές και πολιτικές απώλειες. Αυτό το τμήμα αποδέχεται και συνεργάζεται άκριτα με την τρόικα και τις μνημονιακές πολιτικές για να κερδίσει και άλλα προνόμια, ενώ ταυτόχρονα φοβάται ότι τυχόν καταγγελία της μνημονιακής πολιτικής θα έχει ολέθρια αποτελέσματα στα προνόμια που...
κατάφερε να περισώσει και στο υφιστάμενο επίπεδο ζωής.

Από την άλλη πλευρά ο αδιαφιλονίκητος νικητής των πρόσφατων εκλογών. Ο ηγέτης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ο κ. Α. Τσίπρας. Το εκλογικό αποτέλεσμα του έδωσε το δικαίωμα να εκφράζει προνομιακά τα θύματα του μνημονίου, τους φτωχούς τους πεινασμένους και τους αποκλεισμένους. Πρόεδρος ενός πολιτικού σχήματος στο οποίο έχουν βρει πολιτική στέγη, ευρωκομουνιστές, σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί κ.λπ. δεν διαθέτει την απαραίτητη ιδεολογική και πολιτική ομοιογένεια για να αντιμετωπίσει την λυσσαλέα επίθεση της τρόικας.

Τα πρώτα δείγματα τα είδαμε ήδη. Ο εκπρόσωπος της κάθε συνιστώσας και της κάθε τάσης αναλύει το δικό του τακτικό του στόχο, που είναι σαφώς διαφορετικός από τον τακτικό της άλλης συνιστώσας, που ταυτόχρονα δημοσιοποιεί τις δικές της απόψεις της σε κάποιο άλλο τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό δίκτυο.

Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο τους αποκαλέσαμε “τυχοδιώκτες”. Είναι έτοιμοι να εξωθήσουν ένα βασανισμένο και πένητα λαό σε μία καθοριστική αναμέτρηση χωρίς να ξέρουν και οι ίδιοι τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Μπερδεύουν τον λαό γιατί είναι και οι ίδιοι μπερδεμένοι. Δημιουργούν κάθε ημέρα σύγχυση και γίνονται έτσι εύκολο θύμα στις διαθέσεις της τρόικα. Ένα είναι σχεδόν σίγουρο. Οδηγούν το αντιμνημονιακό κίνημα σε σίγουρη ήττα.

Και στην μέση βρισκόμαστε όλοι εμείς. Εργαζόμενοι, επαγγελματίες, επιστήμονες, άνεργοι, νεολαίοι, γυναίκες, συνταξιούχοι. Κατανοούμε ότι η πατρίδα μας οδηγείται στον αργό αλλά σίγουρο θάνατο από την μνημονιακή πολιτική. Απορρίπτουμε την πολιτική υποτέλεια που θέλουν να επιβάλουν εκβιαστικά οι φιλομνημονιακές δυνάμεις. Είμαστε έτοιμοι να υποστούμε θυσίες. Γιατί γνωρίζουμε ότι χωρίς αίμα και δάκρυα η πατρίδα δεν θα βγει από αυτό το αδιέξοδο.

Αντιλαμβανόμαστε τον τυχοδιωκτισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και δεν θέλουμε να γίνουμε συνεργοί στον ακαριαίο θάνατο που επιδιώκουν να επιβάλλουν κάποιοι αιθεροβάμονες τέταρτο-διεθνιστές προκειμένου να οξύνουν την ενδο-καπιταλιστική αντίθεση.

Ένα είναι σίγουρο. Η ιστορία απεχθάνεται τα κενά. Αργά ή γρήγορα ο νέος ηγέτης του ελληνισμού θα ξεπεταχτεί. Μέχρι τότε θα θυμόμαστε με συγκίνηση έναν από τους τελευταίους μεγάλους Έλληνες. Έναν άνθρωπο που άρρωστος από καρκίνο είπε ΟΧΙ στο σχέδιο ΑΝΑΝ και με λυγμό στην φωνή διακήρυξε προς όλο τον ελληνισμό την σύγχρονη παρακαταθήκη.

· «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω "κοινότητα" χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα».

Πόσο μας λείπει ένας Τάσσος Παπαδόπουλος!

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"