ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ

Η χώρα οδεύει προς την προεδρική εκλογή

Σε χρόνο που επέλεξε η κυβέρνηση, τρεις μήνες πριν τους χρόνους που προβλέπει το Σύνταγμα. Η επιλογή δεν είναι τυχαία ασφαλώς. Η εντός δεκάδων εισαγωγικών “διαπραγμάτευση” με τα όργανα των δανειστών κατέληξε με μερικά e-mail εντολών για νέα δυσβάστακτα μέτρα, που θα εξασφαλίσουν στους δανειστές ένα πληρέστερο νεο-φιλελεύθερο τοπίο και ασφάλεια ότι θα στραγγίξει και άλλο η Ελλάδα και ο λαός της για να πληρωθούν τα δάνεια. Η κατ' ευφημισμόν κυβέρνηση είναι σαφές ότι ήθελε να θέσει την εκλογή προέδρου. δηλ. να λάβει μία οιονεί ψήφο εμπιστοσύνης πριν εξοργίσει και άλλο τους σκεπτόμενους Ελληνες με την εφαρμογή των νέων εντολών-μέτρων της κυβέρνησης. Πριν από λίγες ημέρες έλαβε μία νέα οιονεί ψήφο εμπιστοσύνης για ένα σχέδιο προϋπολογισμού που περιέχει ένα ρεκόρ για χώρα καπιταλιστικής διάρθρωσης της οικονομίας. Προβλέπει ότι τα έσοδα του κράτους θα είναι μεγαλύτερα από το 50% του ΑΕΠ !!!. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του 50% του ΑΕΠ δεν θα μείνει στην χώρα, δεν θα χρησιμοποιηθεί για την όποια ανάπτυξη ή για την “οικονομία της αγοράς”, αλλά θα μεταβεί στους δανειστές της χώρας.

Θα συνεδριάσει λοιπόν για μία ακόμα φορά η “γενική συνέλευση των πολιτικών μετόχων της χώρας”, η Βουλή, εσπευσμένα για να εκλέξει πρόεδρο της δημοκρατίας. Την επίσπευση την επέλεξε η κυβέρνηση και κανείς άλλος. Η επίκληση της “ανωμαλίας” αφορά την ίδια.

Η κριτική ανάλυση με το αστικό μέτρο

Δεν θα χρησιμοποιήσουμε τα δικά μας φιλοσοφικά κριτήρια και κριτικά εργαλεία, θα ...
χρησιμοποιήσουμε τα “αστικά μέτρα”, τα δικά τους. Αυτά με τα οποία γαλουχούν και παραπλανούν το λαό οι διάφοροι μέτοχοι της χώρας αυτής και τα μέσα μαζικής εξαπάτησης που τους ανήκουν. Με τα δικά τους μέτρα και αντιλήψεις λοιπόν θα αναλύσουμε, για να είμαστε άμεσα κατανοητοί από πολλούς.

Πρέπει μόνο να σημειώσουμε ότι στην επιστημονική τυπολογία των πολιτευμάτων το πολίτευμα της Ελλάδας δεν είναι “Δημοκρατικό”, αλλά εξόχως και κυρίως “αριστοκρατικό” και “ολιγαρχικό”. Η παρενθετική αυτή αναφορά γίνεται για την Ελλάδα, που εφηύρε την Δημοκρατία ως τύπο πολιτεύματος.

Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κυβέρνηση

Κάθε τραγωδία ακολουθείται από κάθαρση.

Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία που στήθηκε και παίχθηκε εξ ολοκλήρου από τα συγκυβερνώντα κόμματα επί τουλάχιστον δύο δεκαετίες, πρέπει να βρει την κάθαρσή της. Η λιγότερο σκληρή κάθαρση για τα κόμματα, που έχουν την αποκλειστική ευθύνη της διακυβέρνησης και της καταστροφής επί 40 έτη, θα είναι η ομαλή τους αποχώρηση σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού και ειρήνης. Η έντιμη λύση από την πλευρά τους θα ήταν η αυτοδιάλυση και η εθελούσια αποχώρηση από την χώρα. Το πιο αστείο με αυτή την κυβέρνηση είναι ότι τα στελέχη της κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι θέλει να επαναφέρει το φαύλο παρελθόν. Καθρέπτη καθώς φαίνεται δεν έχουν στο σπίτι τους, γιατί το φαύλο παρελθόν της χώρας συγκροτείται αποκλειστικά από αυτούς (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, 40 χρόνια κυβερνήσεις)

Κυβέρνηση μειοψηφίας

Πέρα από την χυδαιότητα που εκφράζουν συνολικά και ατομικά τα μέλη της κυβέρνησης αυτής, εκφράζουν και μία ιδιαίτερη θρασύτητα: δεν μπορεί μία κυβέρνηση κοινοβουλευτικής και εκλογικής μειοψηφίας να σύρει αυθαίρετα την χώρα σε τόσο σημαντικές δεσμεύσεις και υποτέλειες. Δεν θα τις χαρακτηρίσουμε εγκληματικές (όπως είναι). Ας αφεθεί κατά μέρος ο χαρακτηρισμός αυτός. Ας δούμε τα μέτρα και τους αριθμούς. Πρόκειται για μία κυβέρνηση μειοψηφίας με κάθε μέτρο και μέτρηση. Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση της μειοψηφίας, όχι μόνο έσυρε την χώρα σε σοβαρότατες συμφωνίες, αλλά και εκβιάζοντας – κατά παραβίαση κάθε μέτρου – επιδιώκει να εκλέξει “πρόεδρο της δημοκρατίας”, αλλά και να αναθεωρήσει το Σύνταγμα, μετατρέποντας την παρούσα Βουλή σε “αναθεωρητική”. Στην Ελλάδα των αρχαίων χρόνων η παραβίαση του μέτρου ήταν η κατεξοχήν “Υβρις” και ύβρη προς τον ελληνικό λαό αποτελούν αυτές καθεαυτές οι ενέργειές της. Μία κυβέρνηση μειοψηφίας δεν έχει το ουσιώδες δικαίωμα να δεσμεύει την χώρα σε τόσο σοβαρά ζητήματα.

Κυβέρνηση της απάτης και της αποτυχίας

Τα κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση (και το τρίτο “αντιμνημονιακό” κόμμα που μετείχε σε αυτή) ζήτησαν και έλαβαν ψήφους με την πολιτική υπόσχεση ότι θα διαπραγματευθούν άμεσα και σκληρά την απελευθέρωση της χώρας από τους δυσμενείς για την πορεία της όρους των δανειστικών συμβάσεων. Ζήτησαν την ψήφο υποσχόμενα ανάκαμψη και ανάπτυξη από το πρώτο κιόλας έτος. Ζήτησαν την ψήφο υποσχόμενα και “δεσμευόμενα” ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού. Οι χίλιες-δύο δεσμεύσεις και υποσχέσεις τους, αποδείχθηκε ότι δεν τηρήθηκαν. Και όχι μόνο δεν τηρήθηκαν αυτές - δεν υπήρξε καν παύση των μέτρων κατά του λαού και της Ελλάδας - αλλά επίταση αυτών. “Ξέχασαν' τις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις και κινήθηκαν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Το πόσα ψέμματα και στημένες “επιτυχίες” άκουσε ο ελληνικός λαός αυτά τα 2,5 χρόνια και πόσο οικτρό ήταν το αποτέλεσμα το καταμαρτυρεί η κατάσταση της χώρας, του λαού και η ίδια η επαύξηση του δημόσιου χρέους. Ακόμα και εάν τους χαρίσουμε τον χαρακτηρισμό “απατεώνες”, είναι τουλάχιστον πλήρως και αποδεδειγμένα αποτυχημένοι και επικίνδυνοι. Με κανένα μέτρο και σε κανένα τομέα δεν υπήρξε η παραμικρή πραγματική επιτυχία τους.

Πέραν όμως των πιο πάνω, οφείλει να καταλάβει ο ελληνικός λαός, ο κάθε άνθρωπος που μπορεί να σκέπτεται, ότι όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, είναι αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής αντίληψης. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική αντίληψη και η εγκαθίδρυσή της στην εξουσία από την εποχή του Σημίτη και ένθεν είναι αυτή που προκαλεί τα αδιέξοδα στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την καταχρεωμένη Ευρώπη.

Διότι η αντίληψη αυτή έχει ως κεντρική της ιδέα την κερδοφόρο εμπορευματοποίηση των πάντων υπέρ των ιδιωτικών εταιρειών. Στην πορεία αυτή θυσιάζονται άνθρωποι, λαοί και κράτη προς όφελος των εταιρειών, που είναι μάλιστα πολύ συγκεκριμένες και μετρημένες. Το ιδιωτικό κεφάλαιο επαναφέρει την δουλεία και τις ανθρωποθυσίες στον τόπο που πρώτος τους κατάργησε. Ολοι αυτοί οι τύποι της κυβέρνησης, που προσποιούνται ότι κλαίνε και οδύρονται για τις θυσίες στις οποίες υποχρεώνουν τον ελληνικό λαό, στην πραγματικότητα είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες θιασώτες, φορείς και υποστηρικτές των απάνθρωπων και αντιανθρώπινων πολιτικών του νεο-φιλελευθερισμού. Αν ανατρέξουμε 10 και 15 χρόνια πριν για να δούμε τι έλεγαν τα μέλη της κυβέρνησης, θα εννοήσουμε πλήρως ότι αυτά που πράττουν σήμερα, ζητώντας συγγνώμη από τον ελληνικό λαό και μιξοκλαίγοντας, είναι η πολιτική τους πεποίθηση και θέση.

ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ, ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΥΒΡΙΖΟΥΝ

Μία από τις μεγαλύτερες ύβρεις που υπάρχουν είναι να χρεώνει ο θύτης το φταίξιμο στο θύμα, ενώ η ευθύνη είναι εξ ολοκλήρου δική του. Η κυβέρνηση αποτελεί έναν ανεξάντλητο οχετό ύβρεων, σκόπιμων εκφοβισμών και εκβιασμών. Για όσα έκαναν αυτοί κυβερνώντας, μαθαίνουμε από τα χείλη τους ότι φταίνε όσοι δεν κυβέρνησαν. Για όσα δεινά προκάλεσαν στον τόπο και στον λαό, αυτοί φοβίζουν και εκβιάζουν με ακόμα χειρότερα. Μας αποκαλούν “λαουτζίκο” και μας περιφρονούν. Το ακόμα χειρότερο από την κατάντιά τους αυτή, είναι το γεγονός ότι επιβάλλουν στον Ελληνα πολίτη, αυτή την κουλτούρα, είναι ο “πολιτισμός της χυδαίας αναξιοπρέπειας”, του ραγιαδισμού. Ποιός τελικά από αυτούς ανέλαβε την ευθύνη για την καταστροφή της χώρας ? ποιός στήθηκε μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα να αναλάβει τις ευθύνες του και μετά να αποχωρίσει ζητώντας ειλικρινά συγγνώμη για τα δεινά που προκάλεσε ?

Το συνδυασμένο κύμα εκφοβισμών και εκβιασμών εντός και εκτός της χώρας, δεν φανερώνει τον πανικό τους, φανερώνει την αντίληψη ότι ο αποδέκτης των εκφοβισμών και εκβιασμών είναι ραγιάς, ανθρωπάκος, τιποτένιος και αναξιοπρεπής και θα υποκύψει στις ορέξεις τους, ως ανδράποδο και υποταγμένος δουλοπάροικος.

Μία ακόμα τεράστια και χυδαία ύβρις ... .

Ο ρόλος της “αριστεράς”.

Η χρήση του όρου “αριστερά” πάντοτε μας εκνεύριζε και γίνεται καταχρηστικά για λόγους διάκρισης. Στην πραγματικότητα αφορά ένα κομμάτι της Ελλάδας, που υφίσταται από την αρχαιότητα και ακριβέστερα θα το χαρακτηρίζαμε ως “ανθρωπιστικό”, “ανθρωποκεντρικό” και “ανθρωπόφιλο”. Πρόκειται για το μέρος αυτό του πληθυσμού που έχει ανθρωπιστική κοινωνική συνείδηση και την εκφράζει από την αρχαιότητα με διάφορους τρόπους, είτε ατομικά είτε συλλογικά. Ο ¨ανθρωποκεντρικός” πολιτισμός και η αντίστοιχη φιλοσοφική και πολιτική σκέψη ανήκουν στις μεγάλες εφευρέσεις των αρχαίων Ελληνων. Στην πραγματικότητα και όπως έχουμε αναλύσει σε προηγούμενα κείμενά μας αυτός ο εσωτερικός διχασμός ανάμεσα σε ατομιστές και ανθρωπιστές, υφίσταται στην Ελλάδα ακόμα και από την πρώτη καταγραφή της ιστορίας της στα ομηρικά έπη.

Στην ελληνική ιστορία, αυτοί που έσωζαν πάντα την πατρίδα στις δύσκολες στιγμές ήταν οι “ανθρωπιστές”. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, αλλά αποτέλεσμα των δράσεων και των αναδράσεων που σε επίπεδο κοινωνιών συλλαμβάνει και εξηγεί ο ιστορικός διαλεκτισμός και θα μπορούσε κάλλιστα να ερμηνεύσει αυτός που πρώτος τον συνέλαβε ως ιστορική και κοινωνική υπόσταση : ο Θουκυδίδης.

Στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους υφίστανται σαφείς αποδείξεις για όσα γράφουμε: οι διαφωτιστές-ανθρωπιστές “Φιλικοί” αποφασίζουν και εκτελούν το σχέδιο της επανάστασης. Απέναντί τους μαζί με τους Τούρκους στέκονται οι “άλλοι Ελληνες”, οι ατομιστές και βολεμένοι. Οταν η επανάσταση που ξεκινούν οι ανθρωπιστές εδραιώνεται, οι άλλοι οι ατομιστές πετυχαίνουν με εκβιασμούς στον λαό, να αναλάβουν την κυβέρνηση. Κλείνουν στην φυλακή τους “φιλικούς” - ανθρωπιστές, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τους γενναίους οπλαρχηγούς του αγώνα, σκοτώνουν τον Ανδρούτσο, σπέρνουν τον εμφύλιο στη μικρή χώρα, διασπαθίζουν το “δάνειο της Αγγλίας” (του διαβόητου βασιλικού τραπεζίτη Ροθτσάιλντ) και όταν εμφανίζεται ο Ιμπραήμ, μπροστά στο αδιέξοδο και την διάλυση που είχαν επιφέρει αποφυλακίζουν τους φυλακισμένους οπλαρχηγούς για να σώσουν την κατάσταση. Μετά οι “δημοκρατικοί”, οι “ανθρωπιστές”, επιλέγουν την δημοκρατία και αντί για βασιλιά φέρνουν τον Καποδίστρια, που αγωνίζεται μέσα σε εμφυλιακό κλίμα που προκαλούν οι ατομιστές, να στηρίξει το λαό και την χώρα. Ποιοί σκότωσαν τον Καποδίστρια ?, ποιοί έφεραν τον ανθέλληνα Οθωνα ? ποιοι εγκαθίδρυσαν καθεστώς ευνοιοκρατίας, αυλικούς και μεγαλογαιοκτήμονες ?

Και στο αντίποδα είναι οι “ανθρωπιστές”, που την 3η Σεπτέμβρη του 1843 επαναστάτησαν και απαίτησαν Σύνταγμα. Αυτοί έδιωξαν και τον Οθωνα ... . Δεν θα αναλύσουμε περαιτέρω, την ιστορία, γιατί εάν προχωρήσουμε στην ιστορική θεώρηση των πραγμάτων θα χαθεί το νόημα ... Τρικούπης – Δεληγιάννης, Βενιζέλος – Κωνσταντίνος Β', Πλαστήρας - Μικρασιατική καταστροφή, Εθνική Αντίσταση – δωσίλογοι και προδότες και έχει συνέχεια η ιστορία αυτή. Προχωρά στις μέρες μας και θα προχωράει και μετά από εμάς. Ας συλλογιστεί ο καθένας μόνος του.

Πάντοτε όμως στον τόπο αυτό, το “ανθρωπιστικό” κομμάτι του πληθυσμού και της κοινωνίας έδινε τις νικηφόρες αμυντικές μάχες, όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα, όταν η χώρα έφτανε στο απροχώρητο. Η ανιδιοτέλειά τους, ο κοινωνικός πατριωτισμός τους και η πίστη τους σε ανώτερα ιδανικά αποτελούσε το ελληνικό “υπερόπλο”.

Το ιστορικό δυστύχημα και μελανό σημείο στην ιστορία των “ανθρωπιστών” στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, είναι το γεγονός ότι λόγω τρόπου σκέψης πάντοτε συγχωρούσαν τους αντιπάλους τους, τους “ατομιστές” και δεν αποζητούσαν την οριστική τους εξόντωση. Αυτό οδήγησε σε μία σειρά συμβάσεις και συμβιβασμούς, που πάντοτε εκμεταλλεύονταν οι “ατομιστές” για να τους εξοντώσουν και στην συνέχεια να κυριαρχήσουν στην χώρα.

Καταλαβαίνουμε ότι “ξεβολεύουμε” πολλούς και τους στενοχωρούμε, με αυτή την μικρή ανάλυσή μας, αλλά αυτή είναι τελικά η ιστορική πραγματικότητα.

Με μαθηματική ακρίβεια, η χώρα εκτός από την μεταβολή της σε ένα πλήρες προτεκτοράτο ξένων και σε τόπο καταληστευόμενο, στα επόμενα 5-10 χρόνια θα αντιμετωπίσει τον αφανισμό. Ενας λαός που δεν παράγει, ένα λαός με τέτοια ποσοστά ανεργίας και ά-εργιας (πάνω από 5.500.000 οι οικονομικά ανενεργοί πολίτες), ένας λαός που εργάζεται 4ωρα και 3 ημέρες την εβδομάδα, επικεντρωμένος σε υπηρεσίες και εμπόριο, είναι καταδικασμένος σε ιστορικό αφανισμό. Αυτό τον αφανισμό, επιδίωξαν και επιδιώκουν οι “νεοφιλελεύθεροι” της κυβέρνησης.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ενσωματώνει σήμερα ένα μεγάλο μέρος των “ανθρωπιστών” της χώρας. Ακόμα και εάν κατηγορείται από τους “ατομιστές” ότι ενσωμάτωσε στελέχη που έχουν ένα κακό ιστορικό ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο κόσμος που μετακινήθηκε από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ το 2012, το έπραξε αυθόρμητα και ανήκει κατά κόρον στο “ανθρωπιστικό” κομμάτι των πολιτών της χώρας. Τα “στελέχη” ακολούθησαν μετέπειτα. Το ΠΑΣΟΚ των ατομιστών είναι το υπάρχον, το “σημιτικό”, αυτό που παραμένει και συνεργάζεται με τους κατεξοχήν ατομιστές της “δεξιάς”. Αλλωστε και το προηγούμενο πολιτικό δίπολο της χώρας μεταξύ “ατομιστών” (ΝΔ) είχε ως αντίπολο το ΠΑΣΟΚ που ενσωμάτωνε τους “ανθρωπιστές” (έστω από ένα σημείο και μετά προσποιούμενο και εξαπατώντας ως προς την πραγματική του ταυτότητα).

Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα ουσιαστικό και σοβαρό πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας και της κοινωνίας. Οσα έχουν έλθει στο φως, αποτελούν αποσπασματικές ρυθμίσεις που καλύπτουν το 10% της ουσίας και των αναγκών και απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ολοκληρωμένο ή εμπνευσμένο σχέδιο. Οπως και στην “Εθνική Αντίσταση” ο ρόλος και ο λόγος τους είναι κυρίως αμυντικός κοινωνικός και όχι θετικός και πραγματικά ριζοσπαστικός. Εμείς στο “Λαϊκό Κίνημα” αξιώναμε πραγματικό ριζοσπαστισμό, αξιώναμε υιοθέτηση των “ανθρωποκεντρικών παραγωγικών προγραμμάτων” μας, μία νέα κουλτούρα, αντίληψη και στάση ζωής, την “Κοινωνία με κέντρο τον Ανθρωπο”. Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ ως τυπικά φορέας “ανθρωπιστικών ιδεωδών”, εφόσον η λαίλαπα των πολιτικών συμβιβασμών δεν καταφέρει να τα υπερκαλύψει, μπορεί να αποτελέσει το ανάχωμα στην καταστροφή και την διάλυση της χώρας. Αυτός ο αμυντικός νικηφόρος ρόλος, που επιβεβαιώνεται από την ιστορία, είναι αυτός που τον καθιστά επιλέξιμο. Οι “άλλοι”, οι “ατομιστές” οφείλουν να φύγουν ως κάθαρση για την τραγωδία που προκάλεσαν νεμόμενοι την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά ανήκει στις επιλογές της σωτηρίας λόγω των αρχέγονων πολιτικών του ιδεωδών (τουλάχιστον ενός αριθμού όσων προβάλλονται ως στελέχη του).

Η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντροδεξιά, στο φάσμα των “ατομιστών”, αποτελεί ένα τεράστιο σφάλμα με εθνικό αντίκτυπο, καθώς με συμβιβασμούς οι μάχες χάνονται. Είναι όμως και βραχυπρόθεσμα ένα πολιτικό λάθος, αφού η “κεντροαριστερά” στην οποία προσπαθεί να αλιεύσει και πολλούς σχηματισμούς έχει και έχει προ πολλού μετατραπεί σε “ατομικιστική” δεξιά.

Απέναντι στον ωμό εκβιασμό του λαού από τους “ατομιστές” της κυβέρνησης, η απάντηση είναι ιστορικά πολιτική και έχει ως απόδειξη την πορεία της αριστεράς σε όλο τον πλανήτη : Η αριστερά είναι αυτή που θα υπερασπιστεί τους μισθούς και τις συντάξεις ως ύψιστο ανθρώπινο αγαθό και δικαίωμα, η αριστερά είναι αυτή που χτίζει κατοικίες για τους πολίτες.

Οι άλλοι, οι “ατομιστές” είναι αυτοί που ληστεύουν και εκπλειστηριάζουν.

Το Κ.Κ.Ε.

Το Κ.Κ.Ε. πρέπει να αναλογιστεί την ιστορική του ευθύνη στην ακραία κατάσταση που έχει φτάσει η χώρα. Οπως μας “δικαίωσε” το ΚΚΕ υιοθετώντας το “ανθρωποκεντρικό” μοντέλο κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, που δημιουργήσαμε, δικαιώνουμε και συμφωνούμε με όλες τις αναλύσεις του για την αστική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ, την Ε.Ε., το Ευρώ και την κοινοβουλευτική απάτη της δήθεν δημοκρατίας, που είναι και δικές μας θέσεις. Ομως το ΚΚΕ απέναντι στον ελληνικό λαό και στην ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και στην καταστροφική λεηλασία που του επιβάλλουν, έχει την ιστορική πολιτική ευθύνη να στηρίξει ενεργά μία “κυβέρνηση της αριστεράς”. Οχι συμβιβαστικά, αλλά μαχητικά και ενεργά, απαιτώντας να πραγματωθούν πολιτικές ουσιαστικής ανθρωποκεντρικής ανάπτυξης, λαοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Το ΚΚΕ έχει την ιστορική ευθύνη έναντι του λαού να γείρει την πολιτική πλάστιγγα αριστερά, στο “ανθρωπιστικό” μέρος του λαού. Αλλως οι “αριβίστες” και “ρεφορμιστές αστοί” του ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουν μια καλή δικαιολογία να συμμαχήσουν κυβερνητικά με τους ατομιστές δεξιούς από τα “ποτάμια” και το “ΠΑΣΟΚ” και να γείρει η πλάστιγγα της πολιτικής στρατηγικής καταστροφικά προς τα δεξιά. Αυτή είναι η έκκληση που απευθύνουμε στο ΚΚΕ, να αχθεί σε συνθήκες και λογική πραγματικού ιστορικού διαλεκτισμού, όπως δίδαξε ο Μάρξ και όπως έκανε ο Λενιν συμμαχώντας με τους “μενσεβίκους”. Οι ανάγκες του λαού έχουν σήμερα ιστορική σημασία και δεν παίρνουν αναβολές.

“ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ”

Μία ακόμα ύβρις χωρίς όριο είναι αυτή των δήθεν “ανεξάρτητων βουλευτών”. Ανεξάρτητοι βουλευτές είναι όσοι κατέβηκαν στις εκλογές μόνοι τους και ψηφίστηκαν από τον ελληνικό λαό. Διάφοροι τύποι που εκλέχθηκαν με κόμματα και με 200 ψήφους ως ατυχήματα του εκλογικού νόμου, δεν είναι “ανεξάρτητοι βουλευτές” και αποχωρώντας από το κόμμα με το οποίο εκλέχθηκαν, θα έπρεπε με συνταγματική διάταξη να εκπίπτουν της ιδιότητας του βουλευτή. Μόνο όσοι διαγράφονται από το κόμμα τους το ίδιο, θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να διατηρήσουν την έδρα τους και να δηλώνουν “ανεξάρτητοι”. Το ξέρουμε ότι μπορεί να πληγώνουμε φίλους και μέλη μας, αλλά σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα άθλιο και σιχαμένο παζάρι με στόχο την ψήφο τους.

Είναι άπειρη η αθλιότητα και η αλητεία, όσων προσποιούνται τους ανεξάρτητους βουλευτές και παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές και δεσμεύσεις των κομμάτων με τα οποία εκλέχθηκαν και για τις οποίες επιλέχθηκαν από τους πολίτες.

Δεν στηλιτεύουμε την φιλοκυβερνητική συμπεριφορά βουλευτών που εκλέχθηκαν με τα μνημονιακά κόμματα της συγκυβέρνησης και βρίσκονται εκτός αυτών. Στο κάτω – κάτω η δική τους απάτη, εντάσσεται στις συνολικές πολιτικές απάτες των κομμάτων τους.

Στηλιτεύουμε όμως το απόλυτο αίσχος κάποιων που εκλέχθηκαν με την ψήφο καθαρά και ακραία αντιμνημονιακών πολιτών, όπως αυτών των ΑΝ.ΕΛ., να δηλώνουν ότι θα στηρίξουν τον κυβερνητικό μνημονιακό υποψήφιο για την προεδρία ή ότι το σκέφτονται και θα αποφασίσουν. Πρόκειται για αίσχος και αλητεία μεγαλύτερη από αυτή της κυβέρνησης. Εάν άλλαξαν γνώμη, ας παραιτηθούν από το αξίωμα του βουλευτή και ας εκφράσουν τις απόψεις τους ως απλοί πολίτες. Αυτό επιβάλλει η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια. Ολα τα υπόλοιπα τους καθιστούν πραγματικά κατάπτυστους.

ΑΝ.ΕΛ.

Μετά την ουσιαστική διάλυση του κόμματος-κινήματος, που επέτυχε η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την χαμηλή ποιότητα πολλών ατομιστών που συγκεντρώθηκαν στους κόλπους του, ο Καμμένος προσπαθεί να καλύψει τις απώλειες με αλίευση στους χώρους της ακροδεξιάς, κυρίως από ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ. Ακραίες δηλώσεις εθνικιστικού περιεχομένου και συναντήσεις με πατριάρχες του αστικού εθνικισμού. Ολίσθημα με προσωρινά μόνο αποτελέσματα. Ο μεν Καρατζαφέρης, επίδοξος μνημονιακός υπουργός για 2η φορά (αυτή την φορά συζητούσε το “Αμύνης” !!!), τάζει ψήφους στον Σαμαρά για να έχει ευνοϊκή προσωπική μεταχείριση. Αυτά τουλάχιστον λένε οι δικές μας πληροφορίες. Εμείς υποδείξαμε στους ΑΝΕΛ να επιλέξουν τον πολιτικό λόγο του “Καραμανλισμού” ως “ατομισμού” με κάποια ανθρωπιστικά κοινωνικά στοιχεία πολιτικής και όρια δράσης του κεφαλαίου. Το ποια τελικά ήταν η στελέχωση των ΑΝΕΛ, πόσο χαμηλής ποιότητας ήταν σειρά στελεχών τους και, εάν τελικά κάποιοι από αυτούς ήταν ακραία τυχοδιώκτες και τυχάρπαστοι, θεωρούμε ότι αποδείχθηκε.

ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Η τύχη και η πορεία των προδοτών είναι προδιαγεγραμμένη. Το ίδιο τέλος έχουν όλοι οι προδότες στην ιστορία.

ΠΟΤΑΜΙ

Η άποψή μας είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σιχαμένο και δόλιο από αυτό τον σχηματισμό. Η γνώμη μας θα ήταν να λέγεται “ΦΙΔΙ”, “ΒΟΘΡΟΣ” ή “ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΗΓΑΔΙ”. Ενας συστημικός καλοπληρωμένος δημοσιογράφος, υπάλληλος ακραία διαπλεκόμενου καταχρεωμένου στις τράπεζες καναλιού, ξυπνάει ένα πρωϊ και χωρίς καμία πολιτική θέση και πρόταση αποφασίζει να δημιουργήσει πολιτικό κόμμα (για να εκφράσει τι?). Το κόμμα του γνωρίζει τεράστια προβολή από τα ίδια τα διαπλεκόμενα μέσα και στελεχώνεται από φίλους του Σημίτη ... . Ο Καρατζαφέρης καταγγέλλει ότι την δημιουργία του κόμματος αποφάσισαν Κυριακή πρωί στο Κεφαλάρι, ο Βαρδινογιάννης με τον Μπόμπολα (εκ των κυρίων μετόχων της ΕΛΛΑΣ Α.Ε.). Απάντηση ο νυν κατηγορούμενος πρόεδρος κόμματος δεν έλαβε. Πρόκειται για ό,τι ποιο βδελυρό έχει γεννήσει η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου, ακόμα και από την Χ.Α. . Φτιάχθηκε για να έλθει σαν βδέλλα να κολλήσει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση βολεύει τα πρώην αφεντικά του. Κομμα – Λακές ! Μνημονιακό κόμμα – απάτη, ευτυχώς σήμερα χωρίς βουλευτές.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Οι Ναζί που προσπάθησαν να το παίξουν μπαλαρίνες. Συγκέντρωσε όλα τα ανεγκέφαλα λούμπεν στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας για να τα κατευθύνει σε εφοπλιστικά γραφεία. Τάγματα εφόδου και θανάτου, συνεργασία με τους Σαμαρά-Μπαλτάκο και, τουλάχιστον, συνέργεια σε εγκλήματα κατά ανήμπορων και μόνων ανθρώπων.

Προβλέπουμε ότι η κυβέρνηση δεν θα διστάσει να προβεί σε προσπάθεια αλίευσης ψήφων φοβικών βουλευτών.

Η χώρα μας είχε από πολλού χρεοκοπήσει. Την χρεοκοπία της την επιδίωξαν όσοι ήθελαν να εκμεταλλευτούν το τόπο και τον ελληνικό λαό. Η βασική αιτίας της χρεοκοπίας της χώρας ήταν όσοι διαχειρίστηκαν αυτό τον λαό και τον έκαναν φτηνό και αναξιοπρεπή για να τον μετατρέψουν σε φτηνό δούλο των συμφερόντων τους.

Λυπούμαστε για την κατάντια αυτή, αλλά πολεμήσαμε και πολεμάμε μόνοι, απέναντι σε ιδεασμούς και δοξασίες, απέναντι σε ψέμματα και εκβιασμούς.

Να φύγουν αυτοί και βλέπουμε με τους επόμενους ... .

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"