"...γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν τελικά τη μέρα που πεθαίνουνέ τα όνειρα τους"

«Τι είναι η αλήθεια;
Είναι εκείνο που βλέπεις και ζεις, όταν αναδυθείς από τη λήθη. Το α- είναι στερητικό. Η αλήθεια είναι το έξω από τη λήθη, που μέσα της μας βυθίζει συνέχεια η μέριμνα να πραγματώσουμε τους στόχους μας.

 Ζώντας μέσα στην οντολογική λήθη ζούμε σαν πεθαμένοι. 
Τούτη τη ζοφερή πραγματικότητα οι ποιητές την ιστόρησαν ανάγλυφα και ζαλιστικά. 
Θυμηθείτε τον Έλιοτ της "Έρημης Χώρας". 
Κάθεται σ' ένα γιοφύρι του Τάμεση, παρατηρεί όλους αυτούς που τρέχουν στη δουλειά τους με τη φροντίδα της, και βλέπει νεκρούς να περπατάνε.

Για την Αθήνα μας, λ.χ., με το ανάλογο μάτι θά 'βλεπες στην οδό Πανεπιστημίου μέρα νύχτα στρατιές από κυλιόμενα φέρετρα.». ...

- Δημήτρης Λιαντίνης - "Γκέμμα".

Ξέρω νεκρούς που 'χουν τα μάτια ανοιχτά και που χτυπάει κανονικά μέσα η καρδιά τους
παν στη δουλειά χτυπάνε κάρτα στις εφτά στο μισθολόγιο υπάρχει το όνομα τους

Αλλά έχουν φύγει μυστικά και ταπεινά και 'χουν χωρίσει από τον κόσμο τα δικά τους
γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν τελικά τη μέρα που πεθαίνουνέ τα όνειρα τους

Ξέρω νεκρούς που μες τους δρόμους περπατούν κοιτούν βιτρίνες παζαρεύουν και ψωνίζουν
κάνουνε Πάσχα και τα έθιμα κρατούν πληρώνουν φόρους και στις εκλογές ψηφίζουν

Αλλά έχουν φύγει μυστικά και ταπεινά και 'χουν χωρίσει από τον κόσμο τα δικά τους
γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν τελικά τη μέρα που πεθαίνουνέ τα όνειρα τους...

Στίχοι: Σωτια Τσωτου

Μουσική: Τάκης Σούκας

Ηχογράφηση 1994

Mπουζούκι Γιάννης Παλαιολόγου

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"