Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Guardian: «Στην Ελλάδα, ασθενείς που θα έπρεπε να ζουν, πεθαίνουν»! - ('Patients who should live are dying': Greece's public health meltdown)

«Τα ποσοστά θνησιμότητας που ανεβαίνουν, οι απειλητικές για τη ζωή νοσοκομειακές λοιμώξεις που αυξάνονται και η έλλειψη προσωπικού και ιατρικού εξοπλισμού αποδυναμώνουν το σύστημα υγείας στην Ελλάδα, καθώς η λιτότητα στη χώρα πλήττει τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες», γράφει στον πρόλογό του ο συντάκτης του άρθρου.

Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν -συνεχίζει το δημοσίευμα- αλλά και τις μαρτυρίες γιατρών και εκπροσώπων εργαζομένων, η κατάσταση στην Ελλάδα είναι χαοτική και η χώρα βρίσκεται στο μέσον μιας κατάρρευσης της δημόσιας υγείας. «Στο όνομα των σκληρών δημοσιονομικών στόχων, οι άνθρωποι που θα μπορούσαν σε άλλη περίπτωση να επιβιώσουν, πεθαίνουν», δηλώνει στον Guardian ο Μιχάλης Γιαννάκος, ο οποίος ηγείται της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), συμπληρώνοντας ότι «τα νοσοκομεία μας έχουν γίνει επικίνδυνες ζώνες».

Και όπως επισημαίνει η εφημερίδα, τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων αποκάλυψαν ότι περίπου το 10% των ασθενών στην Ελλάδα ήταν σε κίνδυνο να αναπτύξουν δυνητικά θανατηφόρες νοσοκομειακές λοιμώξεις, με κατ' εκτίμηση 3.000 θανάτους που αποδίδονται σε αυτές.

Ο ρυθμός εμφάνισης, μάλιστα, ήταν σημαντικά υψηλότερος σε μονάδες εντατικής φροντίδας και θαλάμους νεογνών. Και παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα αναφέρονται σε ...
κρούσματα μεταξύ του 2011 και του 2012 -τα τελευταία διαθέσιμα επίσημα στοιχεία- ο κ. Γιαννάκος είπε ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει.

«Για κάθε 40 ασθενείς υπάρχει μόνο μία νοσοκόμα», λέει στην εφημερίδα ο κ. Γιαννάκος, αναφέροντας την περίπτωση μιας γυναίκας που έχασε τη ζωή της τον περασμένο μήνα μετά από μια επέμβαση ρουτίνας στο πόδι σε νοσοκομείο της Ζακύνθου. «Οι περικοπές είναι τέτοιες που ακόμα και στις μονάδες εντατικής θεραπείας έχουμε χάσει 150 κρεβάτια», τονίζει.
«Συχνά, οι ασθενείς τοποθετούνται σε κρεβάτια που δεν έχουν απολυμανθεί. Οι εργαζόμενοι είναι τόσο καταπονημένοι που δεν έχουν χρόνο για να πλένουν τα χέρια τους και συχνά δεν υπάρχει αντισηπτικό σαπούνι ούτως ή άλλως», συνεχίζει ο κ. Γιαννάκος.

Και όπως λέει ο Guardian, κανένας άλλος τομέας δεν έχει επηρεαστεί τόσο έντονα από την οικονομική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Από το 2009, οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία έχουν μειωθεί κατά σχεδόν ένα τρίτο -πάνω από 5 δισ. ευρώ- σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Μέχρι το 2014, οι δημόσιες δαπάνες είχαν μειωθεί στο 4,7% του ΑΕΠ, από ένα προ κρίσης επίπεδο που ήταν στο 9,9%. Μάλιστα, περισσότεροι από 25.000 εργαζόμενοι έχουν απομακρυνθεί και τα νοσοκομεία πολλές φορές ξεμένουν από φάρμακα, γάντια, γάζες, ακόμα και από σεντόνια.

Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια Ελληνες έχουν μείνει χωρίς κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης. Οι ελλείψεις ανταλλακτικών είναι τέτοιες ώστε μηχανήματα σάρωσης και άλλες εξελιγμένες διαγνωστικές συσκευές να έχουν γίνει όλο και πιο ελαττωματικές. Μαλιστα, οι βασικές εξετάσεις αίματος δεν γίνονται πλέον στα περισσότερα νοσοκομεία, αναφέρει ο Guardian.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη προσωπικού, γιατί όσοι συνταξιοδοτούνται δεν αντικαθίστανται», λέει στον Guardian ο γιατρός Γιάννης Παπαδάτος, υπεύθυνος μονάδας εντατικής θεραπείας σε ένα από τα παιδιατρικά νοσοκομεία της Αττικής. «Φυσικά, υπάρχει και το πρόβλημα του εξοπλισμού και, ανά διαστήματα, η έλλειψη σε πράγματα όπως γάντια και καθετήρες».

Και όπως καταλήγει ο Guardian, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον τομέα της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα, τα πράγματα μπορούν να πάνε μόνο χειρότερα.



 A nurse in an Athens hospital. Many doctors and nurses in Greece work overtime to keep the system afloat. Photograph: Aris Messinis/AFP/Getty Images

Rising mortality rates, an increase in life-threatening infections and a shortage of staff and medical equipment are crippling Greece’s health system as the country’s dogged pursuit of austerity hammers the weakest in society.
Data and anecdote, backed up by doctors and trade unions, suggest the EU’s most chaotic state is in the midst of a public health meltdown. “In the name of tough fiscal targets, people who might otherwise survive are dying,” said Michalis Giannakos who heads the Panhellenic Federation of Public Hospital Employees. “Our hospitals have become danger zones.”
Figures released by the European Centre for Disease Prevention and Control recently revealed that about 10% of patients in Greece were at risk of developing potentially fatal hospital infections, with an estimated 3,000 deaths attributed to them.


The occurrence rate was dramatically higher in intensive care units and neonatal wards, the body said. Although the data referred to outbreaks between 2011 and 2012 – the last official figures available – Giannakos said the problem had only got worse.
Like other medics who have worked in the Greek national health system since its establishment in 1983, the union chief blamed lack of personnel, inadequate sanitation and absence of cleaning products for the problems. Cutbacks had been exacerbated by overuse of antibiotics, he said.
“For every 40 patients there is just one nurse,” he said, mentioning the case of an otherwise healthy woman who died last month after a routine leg operation in a public hospital on Zakynthos. “Cuts are such that even in intensive care units we have lost 150 beds.”
“Frequently, patients are placed on beds that have not been disinfected. Staff are so overworked they don’t have time to wash their hands and often there is no antiseptic soap anyway.”
No other sector has been affected to the same extent by Greece’s economic crisis. Bloated, profligate and corrupt, for many healthcare was indicative of all that was wrong with the country and, as such, badly in need of reform.
Acknowledging the shortfalls, the government announced last month that it planned to appoint more than 8,000 doctors and nurses in 2017.
Since 2009, per capita spending on public health has been cut by nearly a third – more than €5bn (£4.3bn) – according to the Organisation for Economic Co-operation and Development. By 2014, public expenditure had fallen to 4.7% of GDP, from a pre-crisis high of 9.9%. More than 25,000 staff have been laid off, with supplies so scarce that hospitals often run out of medicines, gloves, gauze and sheets.
In early December Giannakos, a nurse by training, led a protest march, which started at the grimy building housing the health ministry and ended outside the neoclassical office of the prime minister, Alexis Tsipras. At the ministry, hospital technicians erected a breeze-block wall and from it hung a placard with the words: “The ministry has moved to Brussels.”
Few advanced western economies have enacted fiscal adjustment on the scale of Greece. In the six years since it received the first of three bailouts to keep bankruptcy at bay, the country has enforced draconian belt-tightening in return for more than €300bn in emergency loans. The loss of more than 25% of national output – and a recession that has seen ever more people resorting to primary health care – has compounded the corrosive effects of cuts that in the case of public hospitals have often been as indiscriminate as they are deep.
Pressure to meet creditor-mandated budget targets means that in 2016 alone, expenditure on the sector has declined by €350m under the stewardship of Syriza, the leftist party that had once railed against austerity, said Giannakos, citing government figures.
More than 2.5 million Greeks have been left without any healthcare coverage. Shortages of spare parts are such that scanning machines and other sophisticated diagnostic equipment have become increasingly faulty. Basic blood tests are no longer conducted at most hospitals because laboratory expenditure has been pared back. Wage cuts have worsened the low morale.
“The biggest problem is shortage of staff because people are retired and never replaced,” said Dr Yiannis Papadatos, who runs the intensive care unit of one of the three paediatric hospitals in Athens. “Then there’s the problem of equipment and, periodically, lack of supplies like gloves, catheters, and cleaning tissues.”
Small acts of heroism have done much to keep the broken system afloat: doctors and nurses work overtime, with donors and philanthropists also helping.
Papadatos said: “I was brought up partly in Kenya by parents who emphasised the virtues of helping others. These days I spend a lot of time going round asking friends, or the private sector, for help when our hospital runs out of supplies. The monitors we use to track heart rhythms, blood pressure, that sort of thing, were all donated. People like to give. It makes them feel good.”
Unionists argue that healthcare is an easy target because successive governments have refused to properly tackle tax evasion, the biggest drain on public coffers. In a rare public admission, the International Monetary Fund recently conceded that cuts had been so brutal “basic public services such as transport and healthcare are being compromised”.


But at a time when the Greek debt crisis has flared again, after Tsipras’s controversial announcement of a series of welfare benefits, there are many who fear worse is to come.
One of them is British-trained Dr Michalis Samarakos, who believes that while the health system is in need of further reform it also runs the risk of running out of specialists and clinical trainees. Already there has been a massive exodus of doctors abroad, mostly to Germany and the UK, as a result of lack of opportunity.
“The best are leaving because their potential cannot be developed here,” he said. “I can see it teaching sixth-year students at Athens University, everyone wants a reference, everyone wants to go.
“It’s become a growing problem. We don’t have nephrologists, for example, because there are no prospects for specialists, either in or out of the system [in private practice].
“Trainee doctors are the backbone of any hospital – without them hospitals can’t function. Unless there is a big change, I worry greatly that things can only become worse.”

----------------------------------------------------------------------------------------

Γέλα καρδιά μου γέλα, είναι η ζωή μια τρέλα …
Έψαχνα κάτι να γράψω για να αποχαιρετήσω μαζί σας τον γερο χρόνο που φεύγει σήμερα και το μόνο που μου έβγαινε ήταν να βρίσω αυτούς που τον κάνανε να είναι ένας χρόνος γεμάτος μιζέρια, γεμάτος αίμα, γεμάτος ανεργία, γεμάτος με ψέμα, γεμάτος με όλα τα αρνητικά που γνωρίζω.
Τελικά με την βοήθεια της μουσικής δεν θα βρίσω κανέναν, δεν θα χρεώσω κανέναν, δεν θα καταραστω κανέναν και δεν θα χωρέσω σήμερα την τρέλα αυτού του κόσμου μέσα στο κεφάλι μου. Η δικιά μου μου φτάνει και περισσεύει …....

Δεν την έχω ανάγκη την παρουσία της και ούτε θα της δώσω δύναμη για να μου κλέψει ότι πιο πολύτιμο έχω μέσα στην μέρα μου.
Έτσι και αλλιώς τίποτα δεν πήρα σοβαρά στην ζωή μου και ούτε με πήρε η ζωή στα σοβαρά.
Όσο και αν πόνεσα, όσο και αν προσπάθησα με τα ναρκωτικά να σκοτώσω την ζωή μου, αυτή πάντα μου χαμογελούσε, πάντα με περίμενε στην γωνιά για να μου θυμίσει τα δικά της θέλω, να μου δείξει τις δικές της ομορφιές, ομορφιές που δεν μπορούσα να τις δω με τα μάτια της θλίψης, με τα μάτια της άρνησης.
Όσο και αν θέλω να τα δω όλα μαύρα, σχεδόν πάντα ακούω την φωνή της να μου ψιθυρίζει στην ψυχή μου με κάτι λογάκια σαν και αυτά : γέλα ρε γαμώτο !!!!!!!!

Ναι ρε γαμώτο θα γελάσω και θα ευχηθώ να ξαναβρούμε το γέλιο μας.
Τι άλλο μπορεί να είναι η ζωή εκτός από μια τρέλα;

Ευχαριστώ τους κατσιμιχεους για το τραγουδάκι που μου θυμίζει ότι η ζωή είναι μια τρέλα !!!!

Άκης κουστουλιδης

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.