Κρείττον του λαλείν το σιγάν (ενα διαφορετικό άρθρο για τον Κ.Μητσοτάκη)

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Με αφορμή το θάνατο σήμερα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη παρακολουθώ άναυδος απο το πρωί ψόφους και λιβανιστήρια για τον νεκρό.

Μου κάνει εντύπωση που όσο ήταν ζωντανός και μακριά απο την πολιτική, είχαν σταματήσει όλοι να ασχολούνται μαζί του είτε επαινωντας είτε βρίζοντάς τον. Τον θυμήθηκαν ξανά σήμερα μόλις πέθανε για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά το γνωμικό του Μενάνδρου "Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται"

Το τι ήταν ή τι δεν ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης , εχουν γραφτεί τόσα πολλά , ,μπορούμε να το συζητήσουμε μια άλλη στιγμή, δεν έχει νόημα τωρα να ανασύρουμε παλιές ιστορίες για να ψέξουμε ενα νεκρό ή απο την άλλη να γράψουμε διθυράμβους και να τον αγιοποιήσουμε.

Ας μην ξεχνάμε οτι η αιδώ προέρχεται απο το ρήμα αἰδέομαι που σημαίνει η πρώτη του έννοια ανάμεσα στα άλλα δείχνω θρησκευτικό σεβασμό στους νεκρούς

1. σέβομαι, ευλαβούμαι, δείχνω θρησκευτικό σεβασμό |για θεούς, τάφους, όρκους, νεκρούς |σέβομαι |για ασθενείς ομάδες πληθυσμού: νεαρές παρθένες, γέροντες, ικέτες 2. ντρέπομαι |με απρφ. |με κτγ. μτχ. 3. συμπονώ, δείχνω επιείκεια προς υπόλογους στη δικαιοσύνη, συγχωρώ

Αν έγραφα κάποια άλλη στιγμή για τον Κ. Μητσοτάκη, όσο ήταν ζωντανός ,σίγουρα δε θα έγραφα λιβανιστήρια αλλά ...
σκληρή κριτική.
Ολοι οι άνθρωποι είτε πλούσιοι είτε φτωχοί, είτε δίκαιοι είτε άδικοι,είτε έντιμοι είτε άτιμοι, είτε θύτες είτε θύματα έχουν την ίδια τύχη, την ίδια φυσική κατάληξη.
΄
Αυτό ας το κρατήσουν ως ενα μικρό δίδαγμα της ζωής οι άνθρωποι που νομίζουν οτι είναι ανίκητοι και ατρωτοι, αυτοί που βλέπουν την αδικία και τον πόνο του άλλου σαν ευκαιρία για να πλουτίσουν.

Ως άνθρωπος θα ήθελα να δώσω τα συλλυπητήρια στους συγγενείς του, ο ανθρώπινος πόνος πάντα είναι σεβαστός.

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"