Η δημοσιογραφία που εκδίδεται...

Η δημοσιογραφία που εκδίδεται...

του Μιχάλη Χαιρετάκη

Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν η μικρή συζήτηση που είχα στο twitter με γνωστό δημοσιογράφο για θέματα τύπου και δημοσκοπήσεων,

Κάθε μέρα εκδίδονται δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά και ίσως είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που χρησιμοποιεί το ίδιο ρήμα και στον τύπο και στο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου.

Η δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ είναι η τέταρτη εξουσία, ειρήσθω εν παρόδω, να πούμε ότι τώρα τελευταία έχει προκύψει και μια πέμπτη αυτή των δημοσκοπήσεων. Ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι σοβαρός, αντικειμενικός οταν γράφει είδηση. Ο αρθρογράφος, που μπορεί να είναι δημοσιογράφος, μπορεί και όχι, έχει την πολυτέλεια να γράφει την άποψή του, στηρίζοντάς την βέβαια με τα ανάλογα επιχειρήματα. Ο δημοσιογράφος όμως όχι.

Η είδηση είναι είδηση, δεν χωράει υποκειμενικότητα γιατι, αν βάλεις μπλέ , πράσινα,κόκκινα, ρόζ γυαλιά πλέον δεν είσαι δημοσιογράφος, γίνεσαι καραγκιόζης, αν και ο τελευταίος στο θέατρο σκιών έχει τη δική του αξιοπρέπεια. 

Κάποτε μεγάλη εφημερίδα κυκλοφορούσε με τον τίτλο "Στηριζουμε την αλλαγη ελεγχουμε την εξουσια" βέβαια στην πορεία ξέφυγε και στήριζε την εξουσία, αλλά το αρχικό σλόγκαν της είχε μια μεγάλη αλήθεια. Ο έλεγχος της εξουσίας είναι αυτό που πρέπει να κάνει μια εφημερίδα, ενα ΜΜΕ, ενας δημοσιογράφος. 

Οταν αντιπολιτεύεσαι την αντιπολίτευση και δεν ελέγχεις την εξουσία δεν κάνεις δημοσιογραφία. Κάτι άλλο κάνεις που έχει σχέση με εκδόσεις πάλι, όπως έγραψα παραπάνω, αλλά εντελώς διαφορετικό. Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια είναι πλέον ξεκάθαρο, αυτό που γινόταν τα προηγούμενα, τότε που "δημοσιογράφοι" και ΜΜΕ κάλυπταν αυτούς που λεηλατούσαν το δημόσιο χρήμα, αυτούς που έκαναν πάρτυ με τα δάνεια και τα ευρωπαϊκά κοινοτικά κονδύλια. Το γνωστό χυδαίο σύνθημα που ακούγεται κάποιες φορές για τους δημοσιογράφους, έχει ως πηγή αυτό ακριβώς το φαινόμενο.

Εφημερίδες, δημοσιογράφοι, έντυπα, άλλαζαν και αλλάζουν στρατόπεδο απο τη μια μέρα στην άλλη, όχι βέβαια γιατί είδαν το φώς το αληθινό, αλλά για άλλους λόγους πιο σκοτεινούς και πιο υλικούς.

Γιατί μπορεί να πέσει στα χέρια σου μια λίστα, ένα ή πολλά ονόματα, μια κασέτα, ενα βίντεο, ένα dvd και να πείς έξω η φτώχεια, όμως αν το πεις αυτό γίνεσαι διαπλεκόμενος ή εκβιαστής αλλά όχι δημοσιογράφος.

Θα με ρωτήσει κανείς και με το δίκιο του, μα υπάρχουν πια έντιμοι δημοσιογράφοι,μαχητικοί, αποκαλυπτικοί, που δε δελεάζονται, που δεν τα παίρνουν; Πραγματικά δεν ξέρω αν υπάρχουν, όχι γιατί δε βλέπω κάποιον/α, αλλά επειδή τον δημοσιογράφο τον κρίνεις αφού φύγει απο τη δημοσιογραφία, απο επιλογή του ή απο φυσικό θάνατο. Μέχρι τότε, θα δείς δημοσιογράφους να σκίζουν μνημόνια και μετά να διορίζονται σε δημοσια αξιώματα μνημονιακής κυβέρνησης, άλλους δημοσιογράφους να μετακινούνται απο το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο, γλείφοντας εκεί που έφτυναν και άλλα πολλά τέτοια ευτράπελα.

¨Ομως εδω θα ξεχωρίσω μια έντιμη δημοσιογράφο, που δεν υπάρχει πια. Αριστέα Μπουγάτσου.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=342780
«Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος» έλεγε και οι αποκαλύψεις της ήταν πραγματικά ντοκουμέντα και όχι γιαλαντζί σαν αυτά που κυκλοφορούν σήμερα δήθεν δημοσιογράφοι.

Γιατί φυσικά δεν είναι ντοκουμέντο ούτε έρευνα το να επικαλείσαι ανώνυμες πηγές και να σπιλώνεις ανθρώπους ή κατηγορίες ανθρώπων, δεν είναι δημοσιογραφία να γράφεις παραμύθια για το FBI και τη Novartis και να σπιλώνεις τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος ή να φεύγει μια πληροφορία ανεπιβεβαίωτη, να την αναμεταδίδει δημοσιογράφος απο την Ελβετία και να την ξαναπαίρνεις ως είδηση πια. Αυτό δε λέγεται δημοσιογραφία, λέγεται το γαϊτανάκι της παραπληροφόρησης.

Αρθρογραφώ εντατικά πάνω απο ένα χρόνο, έχοντας άλλο επάγγελμα και όχι αυτό του αρθρογράφου ή του δημοσιογράφου, με την πολυτέλεια επειδή μένω μόνιμα πια στο εξωτερικό να ξεχάσω όσα βίωνα στη χώρα μου μέχρι και πριν απο 3 χρόνια. Ομως την πολυτέλεια αυτή την έχω απαρνηθεί. 

Ισως να μην έγραφα αυτές εδώ τις αράδες αν ήμουν τρολάκι του 60 λεπτου, μετακλητός, αν τα έπαιρνα πάνω ή κάτω απο το τραπέζι , αν περίμενα μια θεσούλα  ή κάποιο άλλο αντίτιμο. Γράφω άρθρα γιατί γουστάρω και όχι γιατι με πληρώνουν και γι αυτό έχω την πολυτέλεια να γράφω αυτά που θέλω και όχι αυτά που θέλουν κάποιοι άλλοι. Πάντα απέναντι στην εξουσία και πάντα δίπλα σε αυτούς που υποφέρουν και έμειναν πίσω.

ΥΓ
Θα γίνω καυστικός αλλά υπάρχουν δεκάδες δημοσκοπήσεις σήμερα απο πραγματικές εταιρείες δημοσκοπήσεων αλλά και απο τον κάθε πικραμένο που την είδε δημοσκόπος. Οι περισσότερες απο αυτές είναι για τα πανηγύρια, γιατί τα αποτελέσματά τους αν τα δεί κάποιος ιστορικά και τα συγκρίνει με πραγματικές εκλογικές αναμετρήσεις, η απόκλισή τους ξεφεύγει απο τα όρια του στατιστικού λάθους, αφού "δεν πιάνουν καν ουτε τον λήγοντα" όπως είπα χαρακτηριστικά σε κάποιον απο αυτούς...

Πηγή:https://heretakis.gr/2018/07/i-dimosiografia-pou-ekdidete/

===================== "O σιωπών δοκεί συναινείν"