Before Sunrise (1995): Η πραγματική ιστορία του σκηνοθέτη - VIDEO και Φώτο - The Before Trilogy - Love Over Time

Πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά την ταινία σε σενάριο..

 Είναι από εκείνες τις ιστορίες που σε στοιχειώνουν για πάντα και καταχωρούνται στην μνήμη στις "Ανεκπλήρωτες". . .

Η ιστορία της ταινίας συνέβη στην πραγματικότητα με πρωταγωνιστή τον ίδιο το σκηνοθέτη, Richard Linklater και την Amy. Συναντήθηκαν σ’ ένα κατάστημα παιχνιδιών στη Φιλαδέλφεια το 1989. Ο Richard ήταν τότε 29 χρονών και η Amy κάπου στα 20. Πέρασαν μία νύχτα μαζί από τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξι το πρωί περπατώντας και φλερτάροντας ο ένας με τον άλλον. 

Έπειτα, χώρισαν οι δρόμοι τους...

Η ταινία παρουσιάζει την τυχαία γνωριμία δύο νέων, του Jesse (Ethan Hawke) και της Celine (Julie Delpy). Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται στο τρένο επιστροφής, όταν ο Jesse γυρίζει από τη Μαδρίτη στο σπίτι του στην Αμερική και η Γαλλίδα Celine από τη Βουδαπέστη στο Παρίσι. Όλα ξεκινούν όταν ο Jesse δεν θα διστάσει να προτείνει στη Celine να κατέβουν στη Βιέννη για ένα βράδυ, ως το ξημέρωμα. Χαρακτηριστικά, θα της προβάλλει ως επιχείρημα ότι ...πρέπει να τολμήσει αυτήν την εμπειρία μαζί του για να μην το μετανιώσει αργότερα, όταν μετά από δέκα, είκοσι χρόνια έχοντας κάνει έναν αποτυχημένο γάμο θα σκέφτεται όλα τα αγόρια που πέρασαν από τη ζωή της και δεν τους έδωσε μία ευκαιρία.. 

Έτσι, η Celine πείθεται και η αντίστροφη μέτρηση για το ξημέρωμα αρχίζει.. Αρχίζουν παράλληλα συζητήσεις βαθιές, ουσιαστικές, εκείνες που έχουμε μοιραστεί κι εμείς με ανθρώπους που αγαπήσαμε στα 20 μας ή που θα θέλαμε τρελά να κάνουμε με ανθρώπους που ερωτευτήκαμε αλλά δεν είχαμε ανταπόκριση. 

Μέσα σ’ αυτές τις συζητήσεις κρύβονται όλες οι αλήθειες, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, οι μουσικές, τα όνειρα- τα μεγάλα και τα φευγάτα-, τα θέλω και τα μπορώ ενός εικοσάχρονου -παντοδύναμου ιδεαλιστή και ποιητή- νέου. 

Παράλληλα, αυτές οι συζητήσεις γεννούν μία ανυπέρβλητη σύνδεση μεταξύ των δύο αυτών νέων, σαν να γνωρίζονταν πάντοτε ή σαν να «γεννήθηκαν για να συνατηθούν». 

Όπως λέει η Celine, «πιστεύω πως αν υπάρχει κάποιου είδους Θεός, δε βρίσκεται μέσα σε κάποιον από εμάς, δε βρίσκεται μέσα σ’ εσένα ή σ’ εμένα, αλλά σε αυτό τον μικρό χώρο ανάμεσα μας. 

Αν υπάρχει κάποιου είδους μαγεία σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να βρίσκεται στην προσπάθεια να καταλάβεις κάποιον, να μοιραστείς κάτι. 

Ξέρω, είναι σχεδόν αδύνατο να τα καταφέρεις, αλλά ποιος νοιάζεται αλήθεια; 

Η απάντηση πρέπει να βρίσκεται στην προσπάθεια».

Μέσα σ’ αυτήν την ταινία παρουσιάζονται όλα αυτά που θέλεις να κάνεις και να πεις στη δεκαετία των είκοσι. Όλα αυτά τα τολμηρά και τα ανείπωτα, τα θαρραλέα και μοναδικά, τα ριψοκίνδυνα και σπουδαία που μόνο με έναν μπορείς να τα τολμήσεις. 

Αυτά που κάνουν την καρδιά σου να τρέχει χιλιόμετρα στο δευτερόλεπτο, τα χέρια σου να μουδιάζουν και την ψυχή σου να βρίσκει θέση στην ψυχή του άλλου. 

Αυτά που μετατρέπουν την ώρα σε κλάσματα δευτερολέπτου και σε κάνουν να ξεχνάς ότι ξημέρωσε.. 

Και όταν αυτόν τον έναν θα τον συναντήσεις, δεν τον αφήνεις ποτέ μακριά σου. Ποτέ. 

Κι όμως, ο Jesse και η Celine άφησαν ο ένας τον άλλον να φύγει..

Ή μάλλον, ο Richard και η Amy άφησαν ο ένας τον άλλον να φύγει.. 

Κι εδώ, η ταινία πραγματεύεται όλους τους μετανιωμένους δισταγμούς, τα αγιάτρευτα απωθημένα και τις καλά κρυμμένες φοβίες ενός εικοσάχρονου υπερ-εγώ που δεν θέλει να πληγωθεί. Κι όμως, αργότερα, πληγώνεται διπλά..

Κυκλοφορώντας την πρώτη ταινία της τριλογίας, ο Linklater ευελπιστούσε ότι η Amy θα την δει, θα αναγνωρίσει την ιστορία και με αυτόν τον τρόπο θα τον αναζητούσε (όπως έγινε στη δεύτερη ταινία). 

Παρ’ όλα αυτά, η Amy δεν φάνηκε ποτέ. Δεν ξαναμίλησαν ποτέ ξανά. 

Πολλά χρόνια αργότερα, λίγο πριν κυκλοφορήσει η τρίτη ταινία (2013), ο Linklater έμαθε ότι η Amy είχε σκοτωθεί σε τροχαίο με τη μοτοσικλέτα της το 1994, λίγο πριν την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας. 

Έτσι, δεν πρόλαβε ποτέ να δει καμία από τις ταινίες και δεν δόθηκε η ευκαιρία σ’ αυτούς τους δύο να ιδωθούν ξανά, έστω για άλλη μια φορά μέχρι το ξημέρωμα..

Η πραγματική «Celine»

Κείμενο: Δήμητρα Παπαγεωργίου (Lavart)

--------------------------------------- 

 Μεγαλύτερο, σοφότερο δίδυμο εξερευνά το «Ηλιοβασίλεμα» της ζωής τους

   

Έχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε που ο Τζέσι και η Σελίν συναντήθηκαν στη Βιέννη και έκαναν βόλτα σε όλη την πόλη, μιλώντας σαν να μην υπήρχε αύριο, και μετά υποσχέθηκαν να συναντηθούν ξανά σε έξι μήνες. 

«Ήσουν εκεί στη Βιέννη, τον Δεκέμβριο;» τον ρωτάει. 

Πέρασαν εννέα χρόνια και ξανασυναντήθηκαν στο Παρίσι. 

Ο Τζέσι έγραψε ένα μυθιστόρημα για τη μεγάλη νύχτα τους μαζί και όταν υπογράφουν ένα βιβλίο κοίταξε ψηλά, και εκεί ήταν. 

Αρχίζουν να μιλάνε ξανά, βιαστικά, προτού πρέπει να φύγει για να πάρει την πτήση του πίσω στην Αμερική. 

 The Before Trilogy - Love Over Time

   

 Το 1995, ο Richard Linklater μας σύστησε για πρώτη φορά τον Jesse και τη Celine στο "Before Sunrise", ξεκινώντας μια τριλογία ταινιών - συμπεριλαμβανομένων επίσης των "Before Sunset" και "Before Midnight". 

Μέσω αυτών των ταινιών, οι Richard Linklater, Ethan Hawke και Julie Delpy προσφέρουν μια από τις πιο αυθεντικές ερμηνείες της αγάπης στον κινηματογράφο: το καλό, το κακό και το άσχημο. 

Το "The Before Trilogy - Love Over Time" είναι ένα μη κερδοσκοπικό έργο που προορίζεται μόνο για ψυχαγωγικούς σκοπούς. 

Κανένας νόμος περί πνευματικών δικαιωμάτων δεν προοριζόταν να παραβιαστεί. 

Όλα τα δικαιώματα για οποιοδήποτε υλικό που χρησιμοποιείται παραμένουν ευγενικά των αντίστοιχων κατόχων τους. 

 The Hidden Structure of Before Sunset

   

 Listen to our podcast episode on Before Sunset: https://apple.co/2YX6Euk 

 Το "Before Trilogy" είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του σύγχρονου κινηματογράφου. 

Τρεις ταινίες, που χωρίζονται από εννέα χρόνια η καθεμία, που μαζί αφηγούνται μια όμορφη και βάναυση ιστορία του τι σημαίνει αγάπη καθώς προχωράμε στη ζωή. 

Και οι τρεις ταινίες έχουν μια ασυνήθιστη μορφή—που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από μακροσκελείς συνομιλίες μεταξύ των δύο κεντρικών χαρακτήρων, του Jesse και της Celine. 

Έτσι, σε αυτό το βίντεο χωρίζουμε το Before Sunset σε πέντε πράξεις και αναλύουμε την καθεμία για να αποκαλύψουμε την αόρατη δομή που κρατά ογδόντα σελίδες συνομιλίας ελκυστικές. κοιτάξτε πώς το σενάριο κατασκευάζει και στη συνέχεια καταστρέφει την πρόσοψη κάθε χαρακτήρα και εξετάζουμε πώς κάθε στιγμή συνδέεται με το κεντρικό δραματικό ερώτημα.

Το "Before Sunset" συνεχίζει τη συζήτηση που ξεκίνησε στο " Before Sunrise " (1995), αλλά σε πιο ριψοκίνδυνο επίπεδο. 

Ο Jesse ( Ethan Hawke ) και η Celine ( Julie Delpy ) είναι πάνω από 30 τώρα, έχουν κάνει δεσμεύσεις στη ζωή, δεν αισθάνονται πια όπως το 1995 ότι όλα ήταν δυνατά. 

Ένα πράγμα που έχουν μάθει, αν και αργούν να το αποκαλύψουν, είναι πόσο σπάνιο είναι να συναντήσεις κάποιον με τον οποίο νιώθεις μια ενστικτώδη σύνδεση. 

Βγαίνουν έξω από το βιβλιοπωλείο και στη γωνία και περπατούν και συζητούν, και ο σκηνοθέτης Richard Linklater τους κινηματογραφεί σε μεγάλες, αδιάκοπες λήψεις, έτσι ώστε η ταινία να αισθάνεται ότι υπάρχει σε πραγματικό χρόνο.

Το "Before Sunset" είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα από πολλές απόψεις, προφανέστερα στην τεχνική του ικανότητα. 

Δεν είναι εύκολο να γυρίσεις μια λήψη που διαρκεί έξι ή επτά λεπτά, δεν είναι εύκολο για τους ηθοποιούς να περπατήσουν σε μια πραγματική πόλη, ενώ ασχολούνται με διαλόγους που έχουν γραφτεί σε σενάριο, αλλά πρέπει να ακούγονται φυσικοί και αυθόρμητοι. 

Ωστόσο, δεχόμαστε, σχεδόν αμέσως, ότι αυτή η συζήτηση συμβαίνει πραγματικά. Δεν υπάρχει αίσθηση τεχνοτροπίας ή τεχνικής δυσκολίας.

Ο Χοκ και η Ντέλπι έγραψαν οι ίδιοι το σενάριο, ξεκινώντας από τους χαρακτήρες και τους διαλόγους που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά από τους Linklater και Kim Krizan . 

Οδηγούν σε προσωπικά στοιχεία με πολύ λεπτότητα. 

Στην αρχή μιλούν ευγενικά και αφηρημένα, τριγυρνώντας γύρω από τα θέματα στα οποία (και αυτοί) θέλουμε απαντήσεις: 

Είναι παντρεμένος κάποιος; Είναι ευτυχισμένοι? 

Νιώθουν ακόμα αυτή τη βαθιά έλξη; Είχαν σκοπό να περάσουν τη ζωή τους μαζί;

Υπάρχει η αίσθηση, καθώς συζητούν για το πώς εξελίσσεται η ενήλικη ζωή τους, ότι μερικές φορές οι ηθοποιοί μπορεί να σκύβουν την αυτοβιογραφία. 

Σίγουρα υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια όταν ο Jesse, προσπαθώντας να περιγράψει πώς είναι ο γάμος, λέει «Νιώθω σαν να διατηρώ ένα μικρό παιδικό σταθμό με κάποιον που έβγαινα ραντεβού».

Αλλά η ταινία δεν είναι εξομολογητική και οι χαρακτήρες δεν βιάζονται να αποκαλύψουν. Υπάρχει μια υπομονή στη δουλειά, ακόμη και μια επιφυλακτικότητα, που αντανακλά ποιοι έχουν γίνει. 

Έχουν ευθύνες. Δεν έχουν πλέον μια γρήγορη ενστικτώδη εμπιστοσύνη. 

Είναι επιφυλακτικοί στο να αποκαλύψουν πάρα πολλά. Είναι μεγάλοι, αν και τουλάχιστον για σήμερα το απόγευμα στο Παρίσι έχουν επαφή με τα ανοιχτά, αυθόρμητα, ελπιδοφόρα παιδιά που ήταν εννέα χρόνια πριν.

Το «Before Sunrise» ήταν μια αξιοσημείωτη γιορτή της γοητείας του καλού διαλόγου. 

Αλλά το "Before Sunset" είναι καλύτερο, ίσως επειδή οι χαρακτήρες είναι μεγαλύτεροι και σοφότεροι, ίσως επειδή έχουν περισσότερα να χάσουν (ή να κερδίσουν) και ίσως επειδή ο Χοκ και η Ντέλπι έγραψαν οι ίδιοι τον διάλογο. 

Η ταινία έχει τα υλικά για ένα έργο ζωής. Όπως και η σειρά "7-Up", αυτή είναι μια συζήτηση που θα μπορούσε να επιστρέφεται κάθε 10 περίπου χρόνια, καθώς η Σελίν και ο Τζέσι μεγαλώνουν.

Η Delpy δούλευε συχνά με τον Krzystzof Kieslowski, τον Πολωνό δάσκαλο της σύμπτωσης και της συγχρονικότητας, και ίσως από αυτή την εμπειρία το "Before Sunset" αντλεί τη γοητεία του με διασταυρούμενα χρονοδιαγράμματα. 

Όταν η Σελίν και ο Τζέσι χώρισαν, δεν ήξεραν το επίθετο ή τη διεύθυνση του άλλου -- ποντάρησαν τα πάντα στην υπόσχεση να συναντηθούν ξανά σε έξι μήνες. 

Ανακαλύπτουμε τι συνέβη στη Βιέννη τον Δεκέμβριο, αλλά ανακαλύπτουμε επίσης ότι η Celine σπούδασε για αρκετά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (όπως ακριβώς έκανε η Delpy) ενώ ο Jesse ζούσε εκεί (όπως ακριβώς ήταν ο Hawke). 

«Τους μήνες πριν από τον γάμο μου, σε σκεφτόμουν», της λέει. Νόμιζε μάλιστα ότι την είδε μια φορά, στο ντελικατέσεν στο 17ο και στο Μπρόντγουεϊ. Ξέρει το deli. Ίσως το έκανε.

Αυτό που πραγματικά συζητούν, καθώς ανταλλάσσουν αυτού του είδους τις λεπτομέρειες, είναι το ενδεχόμενο να έχασαν μια ζωή που είχαν σκοπό να περάσουν μαζί. 

Ο Τζέσι εξομολογείται τελικά ότι έγραψε το βιβλίο του και ήρθε στο Παρίσι για υπογραφή βιβλίου γιατί μόνο έτσι μπορούσε να σκεφτεί για να την ξαναβρεί. Λίγο αργότερα, σε μια διακριτική στιγμή της γλώσσας του σώματος, απλώνει το χέρι της για να τον αγγίξει και στη συνέχεια τραβάει πίσω το χέρι της πριν το δει.

Όλο αυτό το διάστημα περπατάνε και μιλάνε. 

Στους δρόμους, μέσα από κήπους, περασμένα μαγαζιά, σε ένα καφέ, έξω από το καφέ, προς την αυλή όπου έχει το διαμέρισμα στο οποίο μένει εδώ και τέσσερα χρόνια. 

Και αργεί, και η ώρα της πτήσης του πλησιάζει, όπως έπρεπε να προλάβει το τρένο στη Βιέννη. 

Αλλά τι είναι η ελεύθερη βούληση, αν όχι για να αψηφήσουμε τα σχέδιά μας; «Μωρό μου, θα χάσεις αυτό το αεροπλάνο», λέει.

Ρότζερ Έμπερτ

Ο Ρότζερ Έμπερτ ήταν ο κριτικός κινηματογράφου των Chicago Sun-Times από το 1967 μέχρι τον θάνατό του το 2013. Το 1975 κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για διακεκριμένη κριτική.

Before Sunrise (Πριν το ξημέρωμα 1995) Richard Linklater Ethan Hawke, Julie Delpy, Andrea Eckert

Βλέπε την ταινία μεταγλωττισμένη στα ελληνικά:

https://ok.ru/video/1925301996184

Ο Τζέσε και η Σελίν, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, στις αρχές της ενήλικης ζωής τους, συναντιούνται σε ένα τρένο στο δρομολόγιο Βουδαπέστη-Παρίσι και οι ζωές τους αλλάζουν για πάντα. 

Ίσως έχουν μόνο μια βραδιά, αλλά όταν δύο αδελφές ψυχές συναντιούνται, μπορεί να συμβεί οτιδήποτε πριν το ξημέρωμα. 

Εκείνος Αμερικάνος που πρόκειται να επιστρέψει στις ΗΠΑ, εκείνη Γαλλίδα που επιστρέφει στο Παρίσι. 

Πιάνουν κουβέντα, περνούν καλά και αποφασίζουν να περάσουν μαζί μια ρομαντική νύχτα περιπλάνησης στη Βιέννη… 

Οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, οι ελπίδες, οι ιδέες, τα ερωτηματικά, τα θέλω, τα γιατί τους έρχονται και τους δένουν με ένα μαγικό τρόπο

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"