Η δημοσιογραφία των πολιτών είναι σε δεύτερη μοίρα στη χώρα μας !!! Είναι έτσι όμως ; δημοσιογραφία ασκεί αυτός που γράφει κείμενα δημόσια, . . .

Ο "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ" έχει άλλη άποψη και τη καταθέτει για διάλογο :

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουμε γίνει παθητικοί τηλεθεατές των μονοθεματικών δελτίων των οκτώ. Εύκολη, εύπεπτη και ξεκούραστη ενημέρωση. Η εικόνα σαγηνεύει τον ανυποψίαστο τηλεθεατή, ο οποίος κουρασμένος από το καθημερινό κυνήγι για το βιοπορισμό του, κάθεται αναπαυτικά στη πολυθρόνα του σαλονιού του για τη βραδινή ενημέρωση του.

Η συνταγή με τους προσκεκλημένους μαϊντανούς της πολιτικής, είναι προσυμφωνημένη και έτοιμη με το γνωστό πάντα σενάριο της ζωντανής αντιπαράθεσης, και του : "αφήστε με να ολοκληρώσω . . ." , διακόπτει ο ένας τον ειρμό του άλλου, και όταν έρχεται η σειρά του, επαναλαμβάνει στο προηγηθέντα αυτά που του έλεγε ο προηγούμενος και ούτω καθεξής . . . απολαμβάνουμε δύο ή και περισσότερους παράλληλους μονολόγους χωρίς κανένας, εκτός της δικής του φωνής, να σέβεται και να ακούει τον άλλον, στο τέλος ο τηλεθεατής μπερδεύεται και το δια ταύτα του τελικού ρόλου της αποενημέρωσης ή σχολιασμού, όπως ισχυρίζεται ο δημοσιολόγος παρουσιαστής, αναλαμβάνουν οι καλοπληρωμένοι τηλεαστέρες - αναλυτές/σχολιαστές των γνωστών παραθύρων (συγκεκριμένοι σε κάθε κανάλι) ομονοούν και περνάνε τη γραμμή που ο καναλάρχης τους έχει επιβάλλει. Ακολουθούν οι διαφημίσεις και στη συνέχεια οι άλλες εκπομπές.

Κάθε βράδυ μαθαίνουμε ότι η Ελλάδα "είναι οι επιλεκτικές σκηνές" του φροντίζουν να εστιάζουν τη προσοχή μας. Γνωρίζουμε λ.χ. ότι σε κάθε διαδήλωση, θα μας δείξουν αντί αιτημάτων και τα προβλήματα που έχει η εκάστοτε κοινωνική ομάδα, τα γνωστά επεισόδια με τους "ταραξίες", γίνεται η σχετική ισοπέδωση και περνάει πάντα η άποψη ότι "όλοι είναι ίδιοι" και κατεβαίνουν να τα σπάσουν.

Βέβαια η άποψη που εκφράζεται από αυτό το ιστολόγιο είναι ότι πρέπει ο λαός ο ίδιος να πάρει την εξουσία στα χέρια του, όπως πρέπει στη πολιτική να γίνει ενεργός και απαιτητικός πολίτης έτσι και στην ενημέρωση το ίδιο. Το τελευταίο εξάμηνο ξεφυτρώνουν πολλά ιστολόγια. Στην αρχή τα πράγματα ήταν "χαλαρά" και η προβλεψιμότητα των καναλαρχών και μεγαλοεκδοτών υποψιασμένη : "τι κάνουν άραγε όλοι αυτοί ;" και άρχισαν από την αρχή να υποβαθμίζουν τη δημοσιογραφία των ανώνυμων Bloggers. Έβαλαν δικούς τους να ανοίξουν ιστολόγια και να ανταγωνίζονται τους απλούς πολίτες, που έψαχναν τρόπο για τη σωστή τους ενημέρωση, επιλέγοντας δηλαδή σφαιρικά θέματα από Ελλάδα και το εξωτερικό και με το δικό τους τρόπο σχολίαζαν τα ειδησεογραφικά θέματα και την επίκαιρη πολιτική κατάσταση του τόπου. Οι επαγγελματίες λοιπόν άρχισαν με τις αποκλειστικές ειδήσεις, τις αποκαλύψεις και έναν εμφύλιο πόλεμο από τα διάφορα ΜΜΕ (έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά) στο διαδίκτυο.

Ο "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ" ανήκει σε χρήστη, ο οποίος ΔΕΝ έχει εξαρτήσεις από πολιτικά και δημοσιογραφικά κατεστημένα. Η ύπαρξη του οφείλεται και μόνον στην απουσία πολιτικής άποψης και σωστής ενημέρωσης. Αυτό έχει από την αρχή δηλώσει και ο αρθογράφος του, ο οποίος (ισχυρίζεται ότι) έχει λόγο, κριτική άποψη και ονοματεπώνυμο. Προκαλεί και χλευάζει όλους αυτούς τους δυσφημιστές της δημοσιογραφικής ιδιότητας και τους προτρέπει με αυτό το τρόπο σε έναν ηθικό εξαναγκασμό, ώστε να αποκαλυφθούν και να γράφουν τουλάχιστον επώνυμα. Πολλοί το έπραξαν μετά από πίεση που δέχθηκαν και χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους που θα αναφερθούν σε άλλη ανάρτηση.

Σε κάθε κανάλι λοιπόν διαφήμιζαν κάποια από αυτά τα ιστολόγια οι επαγγελματίες ΜΜΕ-δες τα οποία οι υποψιασμένοι bloggers γνωρίζουν ποιοι και γιατί κρύβονται από πίσω τους, εμείς το ξέρουμε όπως και αυτοί γνωρίζουν ότι το ξέρουμε.

Στην Ελλάδα οι νόμοι είναι φωτογραφικοί και κατά παραγγελία. "Ανωνυμία" σου λέει ο άλλος και "σεβασμός στα προσωπικά δεδομένα". Ακούγεται ωραία αυτό και δείχνει σεβασμό και ευνομία στους απλούς αλλά μόνο ανυποψίαστους πολίτες. Αυτό που ΔΕΝ φαίνεται όμως, είναι η "προβοκατόρικες" επιθέσεις που δέχονται οι απλοί και μεμονωμένοι χρήστες αυτών των ιστολογίων από τους επαγγελματίες των ΜΜΕ.

Όταν ανακαλύπτεται λοιπόν κάποιος από δαύτους, η αιτιολογία - δικαιολογία είναι :
". . . να μωρέ έφτιαξα ένα ιστολόγιο για να περνάω τη ώρα μου και να χαλαρώνω !!! "

Το διαδίκτυο έχει μία δυναμική πορεία από την ίδρυση του και η επένδυση που γίνεται διεθνώς είναι και αυτή γνωστή. "Όλα δωρεάν στην αρχή και στη συνέχεια θα τους βάλλουμε ένα κόστος λειτουργικό" (εγγραφής ή διατήρησης ενός λογαριασμού πρόσβασης). Το θέμα είναι το πως θα εθιστούν σε αυτό το είδος ενημέρωσης και μετά θα αναγκάσουν τη όποια κυβέρνηση να νομοθετήσει σχετικά. Το ιστολόγιο αυτό είναι παραχώρηση και προς το παρόν είναι εντελώς δωρεάν. Κάποιοι άραγε φροντίζουν για τη δωρεάν διασκέδασή μας ; Νομίζω ΟΧΙ και σαφώς αυτό είναι και εύλογο και αυτονόητο.

Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και η υπομονή και επιμονή μου μεγαλύτερη. Όποιος λοιπόν υποβαθμίζει τη δημοσιογραφία των πολιτών και τη συγκρίνει με τη δημοσιολογία των καναλιών κάνει λάθος και θα εκπλαγεί δυσάρεστα στο μέλλον. Οι πολίτες κατέχουν σε πολλά επαγγέλματα γνώση και εμπειρία και μπορούν να γράφουν. Γιατί δημοσιογραφία ασκεί αυτός που γράφει κείμενα δημόσια, οι τηλεοράσεις έχουν δημόσιο λόγο. Δημοσιογραφία των πολιτών (στα ιδιωτικά ιστολόγια) και έντυπη δημοσιογραφία των επαγγελματιών στα διάφορα έντυπα μέσα. Αυτό βέβαια ΔΕΝ σημαίνει ότι και στα τηλεοπτικά κανάλια ΔΕΝ γράφουν οι άνθρωποι και βέβαια γράφουν . . . αλλά με λόγο δημόσιο, "λόγο" άρα δημοσιολόγοι και ΟΧΙ δημοσιογράφοι. Τα γραπτά τους είναι "πρόχειρα γραπτά σκονάκια" που είτε τα διαβάζουν σε μόνιτορ ή τους τα λένε - (τις πιο πολλές φορές οι "τηλεκοντρόλερς" ) ενοχλητικά στο ακουστικό.

Αλίευσα ένα ωραίο δημοσιογραφικό κείμενο, από ανώνυμο επισκέπτη του διαδικτύου και με αυτό θα κλείσω, το οποίο πολλοί δημοσιολόγοι θα ήθελαν να αποκτήσουν και να οικειοποιήσουν το σκεπτικό του. Βέβαια κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων εδώ ΔΕΝ υφίσταται και η γνωστή καπήλευση και δημοσίευση γίνεται τέχνη του copy – paste.

O "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ" πάντα αναφέρει τις πηγές και απαραίτητα το σχετικό Link.

============================================================
Η απάτη των «ίσων αποστάσεων»

Αναρτήθηκε από "ΘΑΛΕΙΑ Επισκέπτης" στο resaltomag.gr/forum

Όσοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν ανοικτά την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα του Ισραήλ καταφεύγουν στο γνωστό τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων». Αυτό δεν έκαναν όταν η μιλιταριστική θηριωδία του ΝΑΤΟ ισοπέδωνε τη Σερβία και το Ιράκ;
Με τη θεωρία των «ίσων αποστάσεων» επιχειρούν να εξωραΐσουν το κτηνώδες έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος των Παλαιστινίων. Η δήθεν αμεροληψία τους είναι σκανδαλωδώς μεροληπτική υπέρ του Ισραήλ. Πρακτικά αποβαίνει υπέρ της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Το να ακροβατείς ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και τις απελπισμένες πράξεις βίας των Παλαιστινίων δεν δικαιολογείς μόνο και καθαγιάζεις το σιωνιστικό έγκλημα, αλλά αναπαράγεις και όλα τα ύπουλα ιδεολογήματα του νόμου και της «τάξεως» που είναι επενδυμένα με τη μικροαστική ηθική της «μη βίας».
Αυτή η μικροαστική ηθική ρητορική απλοποιεί τον κόσμου υπό μορφή εξίσωσης καταλύοντας έτσι κάθε διαλεκτική, ταχυδακτυλουργικά αναστρέφοντας την πραγματικότητα. Στη σφαίρα της πολιτικής ενισχύει και νομιμοποιείται το status. Η θεωρία αυτή της Μη-Βίας εκφράζεται με τις εξισώσεις: «Η βία είναι βία», «οι σφαίρες είναι σφαίρες», «ο πόλεμος είναι πόλεμος»
Τι σημαίνουν αυτές οι απλοποιήσεις; Ότι εξισώνεται η καθεστωτική βία εκείνων που θέλουν να διατηρήσουν τις απάνθρωπες σχέσεις του καπιταλισμού με τη βία της επανάστασης που τείνει να καταργήσει αυτές τις σχέσεις. Εξισώνεται η ιμπεριαλιστική βία με τη βία της αντίστασης, η βία του κράτους με τη βία των λαϊκών εξεγέρσεων, η βία της αστυνομίας με τη βία των απεργών και διαδηλωτών. Εξισώνεται ο θάνατος ενός τυράννου με το θάνατο ενός εξεγερμένου σκλάβου, ο θάνατος ενός αγωνιστή με το θάνατο του δημίου του.
Ιδεολογικά, αναπαράγουμε τον πιο γλυκερό ταξικό πατσιφισμό. Είναι σαν να λέμε στους καταπιεσμένους όταν εξεγείρονται: Όχι βία! Δηλαδή όχι βία κατά της βίας! Που σημαίνει αποδοχή της νόμιμης καθεστωτικής βίας. Η θεωρία, λοιπόν, της μη-βίας ενώ δεν εμποδίζει την ιμπεριαλιστική θηριωδία να σκορπάει το θάνατο και τα όργανα καταστολής να σπάνε τα κεφάλια των διαδηλωτών ρίχνει τους πολίτες σε μια παθητικότητα εντελώς ασυμβίβαστη με την αναγκαιότητα του αγώνα τους. Έτσι πρακτικά η γενική και αφηρημένη καταδίκη της βίας αποβαίνει αποκλειστικά κατά της επαναστατικής βίας -δηλαδή του μοναδικού μέσου που μπορεί να ανατρέψει ριζικά όλες της υφιστάμενες μορφές βίας.
Ευτυχώς βεβαίως που η ιστορία δεν ακολουθεί τις σπαραξικάρδιες ηθικολογίες και τους υποκριτικούς θρήνους των «ανθρωπιστών», γιατί θα είχαμε μείνει στην εποχή των σπηλαίων...
Την ίδια απλουστευτική μέθοδο ακολουθούν και οι «ντροπαλοί», αλλά φανεροί υποστηρικτές της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας του Ισραήλ. Έτσι με το τέχνασμα αυτό των τυπικών αναλογιών αφαιρείται η ουσία και εξισώνονται τα πρωτεύοντα με τα δευτερεύοντα στοιχεία της πραγματικότητας. Αυτό οδηγεί σε μια στάση «ουδετερότητας» που εκφράζεται με το σύνθημα «να σταματήσει ο πόλεμος». Σύνθημα που εξισώνει την αυτοάμυνα ενός λαού με τη θηριώδη ιμπεριαλιστική επίθεση του αφανισμού του.
Όταν το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ επιτίθεται με θηριώδη τρόπο κατά του Παλαιστινιακού λαού, αυτός ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια της ουδετερότητας. Θα αμυνθεί με κάθε μέσον και με κομάντος αυτοκτονίας. Και όταν εξισώνεις τη βία αυτή των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με την βία και τρομοκρατία του Ισραήλ τότε είσαι (ανεξάρτητα από τις ανθρωπιστικές σου ρητορείες) με το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ.
Εδώ διώκεται βάναυσα και δολοφονείται ένας λαός και τα τσιράκια του σιωνισμού μας πιπιλίζουν με τις γλυκερές ανθρωπιστικές ηθικολογίες.
=============================================================

ΥΣ: Οι εφημερίδες έχουν έτσι και αλλιώς χάσει τη πιστότητα και την εγκυρότητα που είχαν παλαιότερα, σήμερα πουλάνε φύλλα με τα "δωρεάν" : DVD's , ημερολόγια μέχρι και προφυλακτικά ο κύριος Νίκος μας (ο νέος εκδότης - ραδιοκαναλάρχης). Το παιχνίδι παίζεται τώρα και ηλεκτρονικά και πολλοί ανακάλυψαν το λεγόμενο Interactive.
Όλα σχεδόν τα είδη των ΜΜΕ, ρίχτηκαν στη μάχη της πίτας για την υποτιθέμενη "σωστή ενημέρωση" του πολίτη.

Νάσος Ζαγγογιάννης.

==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"