Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Paul Craig Roberts, σχολίασε σε παρακαλώ και αυτή τη "σεμνότητα και ταπεινότητα" !!! - έστω και ως βλακώδη αστειότητα !!!

Στην Ελλάδα της αναξιοπιστίας και της φαιδρότητας όλα είναι τηλεοπτική εικόνα, καταντήσαμε η χώρα της σαπουνόπερας, του ευτελούς και του γελοίου.

Έχουν χάσει και οι "θεατρικές επιθεωρήσεις " την ευρηματικότητα τους.
Μπορεί να τους πληρώνουμε ακριβά . . .όλους αυτούς τους πολιτικό ΜΜΕέδες αλλά τουλάχιστον μας προσφέρουν, φτηνό μεν, θέαμα, αλλά από το καναπέ του σαλονιού μας.
=============================================================
Από το "troktiko" διαβάζουμε :

Έξαλλοι είναι οι εκδότες με τον Καραμανλή


Έξαλλοι είναι σύμφωνα με πληροφορίες όλοι οι εκδότες από την επίσκεψη του Καραμανλή στα γραφεία της Γιάννας. Μάλλον αυτό δεν θα περάσει έτσι για τον πρωθυπουργό. Θα αρχίσουν σιγά σιγά να αντιδρούν. Και θα δείτε για πότε θα ανοίξει η ψαλίδα. Πάει το παραμύθι. Έκανε μεγάλο λάθος και υποτίμησε τους εκδότες και τα διαπλεκόμενα.
Ο Αλαφούζος δεν είναι ...κορόιδο που...
τόσο καιρό στηρίζει τον πρωθυπουργό και δεν τον είδε στα γραφεία του ούτε ο Μπόμπολας ούτε ο Ψυχάρης. Και μην πούμε για το Κατάρ και τις εγκαταστάσεις γιατί εκεί δεν είδε τον Μπόμπολα ενώ τώρα είδε την Γιάννα.


=============================================================

Τελικά καταλάβαμε ότι στην Ελλάδα μας δουλεύουν ; αλλά ποιοι ; . . .

Η απάντηση είναι λίγο-πολύ έως και αρκετά δύσκολη, όταν ένας λαός περιμένει έναν πολιτικό "Μεσσία" να τον σώσει από τις "αμαρτίες" των πολιτικών και εφησυχάζει. . .

Είναι και αυτό ακριβώς έτσι ή έχει και "ουρά" ;

Το παραμύθι της πολιτικής καλά κρατεί, όπως και η συναλλαγή με τη διαπλοκή ψηφοφόρου - βουλευτή ακόμη καλύτερα. Και για όσους πιστεύουν ακόμη σε αξίες, ιδανικά και σε άλλου τέτοιου είδους ηχηρά παρόμοια, τους καταθέτω τη δική μου άποψη και ας ΜΗΝ έχει καμία βαρύτητα και εκτεταμένη απήχηση.

Όλα ξεκινούν από το ραγιαδισμό του νέο-Έλληνα. Οι σχέσεις κράτους / πολίτη, είναι σχέσεις πασά / Ρωμαίο ραγιά. Η έννοια του ευνομούμενου κράτους και του λαού στην εξουσία, διαρκεί ένα μήνα προεκλογικά και τελειώνει άκομψα το βράδυ των εκλογών.

Έχουν ξαναγραφτεί αυτά . . . και ΔΕΝ ζητώ την αποκλειστικότητα . . . απλά καταθέτω ως καταγραφή τα παρακάτω για να μείνουν διαδικτυακά :

Στην Ελλάδα υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ψηφοφόρων πολιτών :

1η. Η πολιτική "ΝΟΜΕΝΚΛΑΤΟΥΡΑ" και ο "ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ" των μελών όλων των κομμάτων.

Είναι η διαπλεκόμενη αριστοκρατία του χρήματος, που σε συνδυασμό κρατικής μηχανής, φίλων, χορηγών / "επενδυτών" στηρίζουν αυτό το άθλιο κλειστό καρτέλ εξουσίας.
Δεν γενικεύω αλλά όσοι ασχολούνται με τα εσωτερικά των μηχανισμών τους, καταλαβαίνουν τι εννοώ,
εξαιρέσεις σαφώς και υπάρχουν στο κανόνα, αλλά πολύ φοβάμαι, ότι πρέπει να ψάξουμε πολύ τις εξαιρέσεις, για να δούμε καθαρά αυτό το κανόνα και να αποδεχθούμε αυτές τις εξαιρέσεις . Οι κοκορομαχίες και τα άλλα διάφορα δήθεν, που βλέπουμε είναι μάλλον υποκριτικά ενός χιλιοπαιγμένου πολιτικού σεναρίου στρατηγικής τακτικής, το οποίο με σχετική ευκολία μπορεί να επεξηγηθεί.

Με λίγη προσπάθεια και ακόμη λιγότερη αντίληψη μπορούμε να διακρίνουμε τη δεξαμενή του κρατικού μηχανισμού να προσφέρει από τις τάξεις των υπουργικών γραφείων στον καπιταλισμό τα νέα του στελέχη, τους νέους διοικητές.

Βλέπουμε τους εργατοπατέρες να υπουργοποιούνται ή έστω να καταλαμβάνουν μία βουλευτική έδρα. Όπως επίσης τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, με τους γνωστούς πλέον καλοπληρωμένους "παραθυράδες", να προωθούν "ποτίζοντας" με υπέρμετρη εκνευριστική "αναγνωρισιμότητα" τους πολιτικούς "μαϊντανούς" που επιβάλλουν οι συμφωνίες κυρίων και κυριών στα πάσης φύσεως ΜΜΕ.

Ακόμη φτάσαμε στην πρωτόγνωρη κατάσταση άνθρωποι προερχόμενοι από τον κρατικό μηχανισμό, ΟΧΙ μόνο να είναι υπεύθυνοι επιχειρήσεων, αλλά και να διαθέτουν μεγάλες περιουσίες μέσα σε μερικά χρόνια. Τα παραδείγματα πολλά ανθρώπων που αναρριχήθηκαν σε καθεστώς νεόπλουτων και μιλούν ήδη ως αφεντικά στους πολιτικούς που τους ανέβασαν.

Η τάξη αυτή έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί περικλείει όλη τη κακοδαιμονία των δεινών, που έχει υποστεί αυτός ο κατά ταλαίπωρος λαός, από ιδρύσεως Ελληνικού Κράτους.

2η. Οι οργανωμένοι ψηφοφόροι και τα δευτεροκλασάτα στελέχη των κομμάτων.

Θα έλεγα ότι η τάξη αυτή είναι το θύμα της πρώτης και η χλεύη των εγκληματικών λαθών της. Είναι αυτοί για τους οποίους η εργασία έγινε απασχόληση και το δικαίωμα "ρουσφετολογική υποχρέωση". Συνήθως αυτοί πρέπει να κατανοήσουν και να υπερασπιστούν σαν στρατιώτες της πρώτης γραμμής την εκάστοτε κομματική εξουσία ή τα λάθη της ηγεσίας των κομμάτων τους.

3η. Ο απλός λαός ο οποίος μπορεί ή και έχει πολιτική αντίληψη, αλλά παραμένει στη γωνία ανενεργός κοιτάζοντας μόνον για την επιβίωσή του, αφήνοντας και πολλές φορές επαφιόμενος στη καλή πίστη των "επαϊόντων" της πολιτικής. Παραμένει πάντα η ανέκφραστη χρυσή εφεδρεία.

. Τη τέταρτη την άφησα τελευταία . . . γιατί σε αυτή είναι η πιο ενδιαφέρουσα πολιτικό κοινωνιολογικά : Είναι οι λεγόμενοι πολιτικοποιημένοι/ακομμάτιστοι - αναποφάσιστοι ή και οι αυτό/επονομαζόμενοι "ανένταχτοι". Είναι οι δήθεν αντικειμενικοί και για άλλους τα λαμόγια και οι βολεμένοι.

Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι ότι όλοι αυτοί ενισχύουν επιλεκτικά και με συγκεκριμένους όρους τη πρώτη τάξη, δεδομένου ότι αποτελούν το 10 με 15 % του εκλογικού σώματος. Γνωρίζουν λοιπόν οι κομματικοί αναλυτές και εκλογοσύμβουλοι, ότι όταν ένα μέρος από αυτούς μετακινηθεί προς ένα κομματικό μηχανισμό . . . επιτυγχάνεται η περιπόθητη αυτοδυναμία.

Αυτό το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα κόμματα εξουσίας και προσπαθούν να τους προσεγγίσουν, εξαντλώντας όλα τα σχεδόν τα δυνατά περιθώρια ικανοποίησής τους. Αναποφάσιστοι αυτής της κατηγορίας ΔΕΝ μπορεί να υπάρξουν από ένα μεγάλο κόμμα προς ένα μικρότερο, αυτή η κατηγορία προφανώς και ανήκει στη τρίτη κατηγορία του μεγάλου τμήματος των ψηφοφόρων, αλλά όμως χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθεί.

Και μετά από αυτά, φτάνουμε στο θέμα που αναρτήθηκε παραπάνω από το "troktiko" .

Τι έκανε τη πρώτη τάξη να βγει δημόσια και τι είναι αυτό που σηματοδοτεί ;

Μία πρόχειρη ανάλυση σημαίνει :

1. Ενδοτισμό στη "νταβατζήδικη" διαπλοκή και επιλογή παίκτη.

2. Αυτή είναι η παραταξιακή πρώτη επιλογή. κρατική διαφήμιση και ανταμοιβή.

3. Μήνυμα στους άλλους εκδότες : "ότι υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές . . ."

4. Θα δείξει στο μέλλον.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι στη Ελλάδα πάσχουμε από φωνές . . .

εάν υπήρχαν έστω ένας ή δύο Paul Craig Roberts πιθανόν τα πράγματα να ήταν καλύτερα.

Ο "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ" ΔΕΝ καλύπτει αυτό το κενό, απλά το επισημαίνει.

Όπως επισημαίνει στην ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αν και γνωρίζει ότι και αυτοί ανήκουν στη πρώτη τάξη, ότι ο λαός που πραγματικά αξίζει τη προσοχή τους είναι αυτοί της τρίτης τάξης και είναι πάνω από το 40 % του εκλογικού σώματος. Είναι η κρυφή δύναμη, που ΝΑΙ μεν είναι ανοργάνωτη . . . αλλά ΔΕΝ έχει εκτονωθεί.

Η αποτύπωση των δημοσκοπήσεων είναι ένα δείγμα χιλίων έως χιλίων πεντακοσίων επιλεγμένων ανθρώπων που συμμετέχουν στα παιχνίδια των δημοκόπων - δημοσκόπων για να περνάνε τα εκβιαστικά μήνυμά τους οι ενδιαφερόμενοι "πελάτες" τους.

Όπως και τα παιχνίδια της τηλεθέασης, της ακρόασης και αναγνωσιμότητας για το μοίρασμα της κρατικής και ιδιωτικής διαφήμισης όπου το κόστος το επιβαρύνεται ο πολίτης / καταναλωτής σε φόρους και σε μετακυλιόμενο κόστος στα προϊόντα κατανάλωσης και υπηρεσίες.

Αυτή η αστεία φιγούρα που παριστάνει το πρωθυπουργό της χώρας . . . έχει ημερομηνία λήξης . . . τώρα απλά κανονίζει τα τελευταία του παιχνίδια εντυπώσεων.

Βέβαια μία κυβερνητική πτώση της Ν.Δ. και η αναρρίχηση ενός αναποφάσιστου και πολυφωνικού ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σήμερα, ΝΑΙ μεν μπορεί να αμβλύνει τα οικονομικά και άλλα αδιέξοδα . . . αλλά ΔΕΝ έχει ακόμη πείσει, εκτός του ίδιου του προέδρου του ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Αρκεί ένας πρόεδρος ; ασφαλώς ΟΧΙ . . . αρκούν οι προθέσεις του ; μάλλον και σε αυτό ΟΧΙ. Αυτό που θέλει το μεγάλο τμήμα του λαού - και ΟΧΙ κατ΄ανάγκη οι ψηφοφόροι του - είναι χειροπιαστές αποδείξεις και μάλιστα δημόσιες δεσμεύσεις.

Με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει έξω ;

Θα επιλέξει ένα οικονομικό πρόγραμμα με αναπτυξιακό χαρακτήρα και θα δώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους ;

Τι θα κάνει με την αξιοπιστία, τη αξιοκρατία και το κράτος πρόνοια;

Την υγεία, τη παιδεία, τη καθημερινότητα, τη θεσμική κρατική λειτουργία και την διάκριση των εξουσιών ; Το χωρισμό κράτους εκκλησίας με συνταγματική κατοχύρωση ;

θα επιβάλλει τον οφειλόμενο σεβασμό στο πολίτη και να του δώσει πίσω τη χαμένη του αξιοπρέπεια, ασφάλεια ; Θα του δώσει τα απαραίτητα εχέγγυα για πρωτοβουλίες και ανάπτυξη στη ποιότητα ζωής του σε περιβαλλοντικές και εργασιακές συνθήκες ή θα παραμείνει έρμαιο στην απασχόληση και την αβεβαιότητα των 300 και 500 ευρώ ;

Τι θα κάνει με τα "έργα και τις ημέρες" της δεξιάς λαίλαπας και του παράνομου πλουτισμού και των προσλήψεων από το παράθυρο με τις "παυλοπούλιες" πρακτικές ;

Θα αρθεί το ασυμβίβαστο και η ατιμωρησία των βουλευτών ; ή θα παραμείνουμε στους πληρωμένους κουκουλοφόρους και την άρση του ασύλου και το φακέλωμα των συνταγματικών ελευθεριών και στη καραμέλα της κατάργησης του ασύλου ;

Θα συνεχίσει η τρομοκράτηση των πολιτών με τα δακρυγόνα και τις τρομοκρατικές ομάδες ; θα συνεχιστεί ή δήθεν ένταση με τη Τουρκία και οι περιβόητοι εξωτερικοί κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα μας ;

Μπορώ να θέσω και άλλα ερωτηματικά και να ασκήσω μεγαλύτερη κριτική !!!

Φτάνει αυτό ή πρέπει να δούμε σύντομα . . . κάτι να αλλάζει και σε αυτό το κόμμα.

Τα περιθώρια στενεύουν . . . η δεξιά πέφτει . . . είσαστε έτοιμοι κύριοι και κυρίες του ΠΑΣΟΚ να δώσετε εναλλακτική λύση ή ακόμη περιχαρακωνόσαστε πίσω από ομάδες και ιδεολογικοπολιτικές τάσεις ;

Αποδείξεις χρειάζεται ο τόπος.

Κάπως έτσι βλέπω να σχολίαζε τη σημερινή επικαιρότητα ο Paul Craig Roberts.

Για την αντιγραφή, με την άδειά του φυσικά, Νάσος Ζαγγογιάννης.

=============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.