Στις 20 Οκτωβρίου 1854 γεννιέται ο καταραμένος ποιητής Αρθούρος Ρεμπώ

Μια ΕΙΣΑΓΩΓΗ στον ΡΕΜΠΩ. 

Ένα κείμενο του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου γραμμένο στη Θεσσαλονίκη στις 30 Σεπτεμβρίου του 1970. Παραγωγή, παρουσίαση Γιώργος Χρονάς. 

Το ράδιο παίζει... Καλή ακρόαση.

Πριν εγκαταλείψει οριστικά τη λογοτεχνία, όταν ήταν 20 χρονών, είχε καταφέρει να γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της.

Ο Αλμπέρ Καμύ τον χαρακτήρησε ποιητή της εξέγερσης. Ο Αντρέ Μπρετόν τον συμπεριέλαβε στην οικογένεια των σουρεαλιστών και των μοντερνιστών. Μερικοί από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της ιστορίας όπως οι μπητ ποιητές, ο Πικάσσο, ο Χένρυ Μίλλερ, η Πάτι Σμιθ βρήκαν στο πρόσωπο και το έργο του μια από τις πιο ιδιαίτερες φωνές της τέχνης, ικανή να εκφράσει το ξημέρωμα μιας νέας εποχής. Ο Αρθούρος Ρεμπώ εγκατέλειψε οριστικά την ποίηση στα 20 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη τόσο αξιόλογη που προκαλεί δέος, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πού θα έφτανε αν συνέχιζε το έργο του ως τον -ούτως ή άλλως πρόωρο- θάνατό του. 

Γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1854 στην αγροτική περιοχή Σαρλβίλ, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Ο πατέρας του τους εγκατέλειψε όταν ήταν 6 χρονών και ο μικρός Αρθούρος μεγάλωσε με τις δύο αδερφές και τον αδελφό του υπό την επίβλεψη μιας αυταρχικής και αυστηρής μητέρας που όμως έδινε βάρος στην σωστή εκπαίδευση. Σε ηλικία επτά χρονών ο Αρθούρος  πήγε στο σχολείο με τον αδερφό του, πήδηξε γρήγορα τάξεις κερδίζοντας διακρίσεις και στα 12 δημοσίευσε το πρώτο ποίημα του Les Étrennes des ophelins σε τοπική εφημερίδα. Ο νεοφερμένος καθηγητής Ζωρζ Ιζαμπάρ θα γίνει μέντορας και φίλος του Ρεμπώ μέχρι το τέλος και θα συμβάλει σημαντικά στην προώθηση της δουλειάς του. Τα επόμενα χρόνια ο Ρεμπώ θα ταξιδέψει στο Παρίσι όπου θα συνδεθεί με την Κομμούνα, και θα ζήσει σε διάφορες άλλες γαλλικές πόλεις-σταθμούς δουλεύοντας σαν δημοσιογράφος. Επιστρέφοντας προσωρινά στη γενέτειρά του θα στείλει στον εκδότη Πωλ Ντεμενύ την «Επιστολή του προφήτη», όπου εξέθετε το ποιητικό και αισθητικό όραμά του και αναδείκνυε τον ποιητή σε ρόλο προφήτη που οφείλει να υπερβαίνει τα όρια της πραγματικότητας. Το κείμενο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μανιφέστα της τέχνης μέχρι και σήμερα.

Λίγο αργότερα θα επιστρέψει στο Παρίσι όπου θα συγκατοικήσει με τον ποιητή Πωλ Βερλαίν τον οποίο είχε γνωρίσει στο προηγούμενο ταξίδι του. Αν και ο Βερλαίν ήταν παντρεμένος με παιδί, οι δυό τους θα αναπτύξουν μια θυελλώδη ερωτική σχέση που θα σκανδαλίσει τους κύκλους διανόησης της εποχής και θα αποτελέσει κατά πολλούς, τροχοπέδη στην κοινωνική ανέλιξη του νεαρού Ρεμπώ. Εκείνη την περίοδο ήταν 16 χρονών και ο Βερλαίν 11 χρόνια μεγαλύτερός του. Θα εγκατασταθούν για ένα διάστημα στο Λονδίνο, θα χωρίσουν με παρότρυνση του Βερλαίν που προσπαθεί να σώσει το γάμο του και θα ξαναενωθούν στις Βρυξέλλες όπου σε μια διαφωνία, ο μεθυσμένος Βερλαίν θα τον πυροβολήσει, τραυματίζοντάς τον στον αριστερό καρπό. Εκείνη την περίοδο, ο Ρεμπώ δουλεύει πάνω στα κείμενα των δύο κορυφαίων ποιητικών συλλογών του: Εκλάμψεις (Les Illuminations) και Μια εποχή στην Κόλαση. Μετά τη σύντομη νοσηλεία που ακολούθησε το συμβάν, ο Ρεμπώ εγκαθίσταται στο πατρικό του όπου ολοκληρώνει τη δεύτερη σλλογή  την οποία εκδίδει με χρηματοδότηση της μητέρας του. 

Πίνακας του 1872. Στα αριστερά ο Πωλ Βερλαίν με τον Αρθούρο Ρεμπώ

Για ένα μικρό διάστημα περιπλανιέται σε ευρωπαϊκές πόλεις δουλεύοντας ως δάσκαλος και μελετώντας ξένες γλώσσες. Στη Στουτγκάρδη θα συναντήσει για τελευταία φορά τον Βερλαίν και θα του παραδώσει τα ποιήματα που περιέχονται στις Εκλάμψεις. Αυτή θα είναι και η τελευταία του επαφή με τον κόσμο της λογοτεχνίας. Στρέφεται στις χειρωνακτικές εργασίες και απασχολείται περιστασιακά ως λιμενεργάτης. Τον Μάιο του 1875 ο Ρεμπώ ήρθε σε επαφή με έναν στρατολόγο του ολλανδικού αποικιακού στρατού και με βασικό κίνητρο τις οικονομικές απολαβές, δήλωσε συμμετοχή άρχισε να εκπαιδεύεται σε ένα λιμάνι με μισθοφόρους στρατιώτες. Για τα επόμενα χρόνια περιπλανιέται στις Ευρωπαϊκές χώρες, εργάστηκε μάλιστα και στην Κύπρο σαν επικεφαλής λατομείου. Το 1880 θα μεταφερθεί στην Αφρική και θα εγκατασταθεί στο Άντεν της Υεμένης. Το 1888, μετά από διάφορες περιπέτειες, ο Ρεμπώ είχε εξελιχθεί σε κορυφαίο επιχειρηματία και έμπορο της περιοχής και επίκεντρο του ξένου εμπορίου στην περιοχή της Νότιας Αβησσυνίας. Εκείνη την εποχή, το έργο του αρχίζει να κυκλοφορεί και να ανεβαίνει στην εκτίμηση των λογοτεχνικών κύκλων της Γαλλίας. 

Σπάνιες φωτογραφίες του Ρεμπώ στην Αφρική

Με κάτι που ξεκίνησε σαν πρήξιμο στο δεξί του γόνατο, ο Ρεμπώ μεταφέρθηκε το Μάιο του 1891 στη Μασσαλία όπου διαγνώστηκε ένα είδος καρκίνου στα οστά. Οι γιατροί ακρωτηρίασαν το δεξί του πόδι και λίγο αργότερα παρέλυσε και το αριστερό του χέρι. Πέθανε το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου σε ηλικία 37 ετών και στον τάφο του στη Σαρλβίλ αναγράφηκε «Προσευχηθείτε γι’ αυτόν». Οι ιδέες και ο τρόπος γραφής του θεωρήθηκαν εξαιρετικά πρωτοποριακές και μοντέρνες, αφού έσπαγαν τις νόρμες της ομοιοκαταληξίας και άνοιγαν δρόμους για το συμβολισμό και το σουρρεαλισμό. Ο ιδιόρρυθμος, απρόσιτος ποιητής με τα γαλάζια ψυχρά μάτια έκρυβε μέσα του ένα σπάνιο ταλέντο, μια οργιώδη φαντασία ένα απόλυτα ελεύθερο πνεύμα που ξεπερνούσε τα όρια αυτού του κόσμου. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι όταν έγραψε το Μεθυσμένο Καράβι, ένα από τα σημαντικότερα ποιήματά του, σε ηλικία 16 ετών, δεν είχε δει ποτέ του θάλασσα! 

Το Μουσείο Αρθούρου Ρεμπώ στη Σαρλβίλ.

https://popaganda.gr/newstrack/stis-20-oktovriou-1854-genniete-o-katarammenos-piitis-arthouros-rempo/

Αρθούρος Ρεμπώ Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

=====================

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Νίκος Καρούζος: «Σήμερα το να είσαι άνθρωπος ζυγίζεται με τα δάκρυα»

Δυο θάλασσες με κυνηγούν: η ζωή και ο θάνατος. 

Νίκος Καρούζος 

Σε αυτόν τον στίχο περικλείεται όλο το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. 

Εμπνευστής του είναι ο ποιητής Νίκος Καρούζος, ο οποίος γεννήθηκε -σαν σήμερα- στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο, αποτελώντας έναν από τους πιο σημαντικούς ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς. 

Ψυχή τε και σώματι παραδομένος στο δρόμο που όρισε το πνεύμα και η καρδιά του, στο δρόμο της ποίησης και της δημιουργίας. 

Κάθε ποίημα του και μια επίκληση στο συναίσθημα ενώ κάθε στίχος του και μια εξύμνηση του βάθους της μοναχικότητας της ύπαρξης, του δώρου της ζωής, του ανίκητου θανάτου, της απεραντοσύνης του ονείρου, της πηγαίας αναζήτησης της αγάπης καθώς και της ομορφιάς των άστρων και του φεγγαριού. Η ποίηση αποτέλεσε την απόδρασή του από την ηττημένη ύπαρξη υποστηρίζοντας ότι η ποιοτική αναβίωση της ανθρώπινης φύσης θα επιτευχθεί μέσω της ένωσή της με τον ίδιο το φυσικό κόσμο. 

Ο Νίκος Καρούζος θεωρούσε την ποίηση ως το ελιξήριο της ζωής του. Δεν έγραφε απλώς ποίηση, -ζούσε μέσω της ποίησης- καθώς τα δημιουργήματά του αποτελούσαν την κινητήριο δύναμη, την πνοή της ύπαρξής του. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο ίδιος: 

 Ο ποιητής είναι απ` το πρωί έως το βράδυ μέσα στο πρόβλημα της ποίησης -και εγώ είμαι έτσι απ` το πρωί έως το βράδυ- είμαι αυτό το πράγμα.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του

Ο ποιητής Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο. Οι γονείς του ήταν η Κωνσταντίνα Πιτσάκη και ο Δημήτρης Καρούζος. Σημαντικό ρόλο στη διαπαιδαγώγησή του συνετέλεσε ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος, καθώς και ο παππούς του, που εκτός από δάσκαλος ήταν και ιερέας. Έτσι, τα ερεθίσματα που λάμβανε από μικρή ηλικία, μέσα στους κόλπους της οικογένειας του, στρέφονταν γύρω από την αξία της γνώσης και της ηθικής. Το 1944, έπειτα από το πέρας των γυμνασιακών του σπουδών, εντάχθηκε στην Ε.Π.Ο.Ν. του Ναυπλίου, στο τμήμα διαφώτισης. Ο τόπος καταγωγής του, το Ναύπλιο, τον γαλούχησε μέχρι και την στιγμή της φοίτισης του στη Νομική Σχολή Αθηνών το 1945.

Ο Νίκος Καρούζος σε νεαρή ηλικία.

Τον Ιούνιο του 1946 γλύτωσε την σύλληψη και την εκτέλεση από την Οργάνωση Χ, μια οργάνωση που ιδρύθηκε την περίοδο της γερμανικής κατοχής το 1941 στην Αθήνα από τον αντισυνταγματάρχη πεζικού Γεώργιο Γρίβα. Το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία για πέντε ολόκληρους μήνες. Την στρατιωτική του θητεία την υπηρέτησε στη Μακρόνησο, το 1951, σε έναν τόπο που αποτέλεσε και το δεύτερο τόπο εξορίας του, το 1953. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, λόγω της διατάραξης της ψυχικής του υγείας στην διάρκεια της εξορίας του, όπου και απαλλάχθηκε από την στρατιωτική του θητεία χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας για τις απόψεις του. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή των Αθηνών και την ιδέα της δικηγορίας ως επαγγελματική διέξοδο. Μετά από αυτή την απόφαση άρχισε να αναζητά τον εαυτό του στην ποίηση και τη λογοτεχνία, με τις οποίες και ασχολήθηκε συστηματικά από το 1941. Το 1967 λογοκρίθηκε και συλλήφθηκε για τις δηλώσεις του σε βάρος του αξιωματικού Παττακού, πρωτεργάτη του πραξικοπήματος. 

Η προσωπική του ζωή

Ο Νίκος Καρούζος παντρεύτηκε πρώτη φορά το 1955 την Μαρία Δαβάκη, με την οποία έζησε μαζί μόνο για μερικούς μήνες. Ο δεύτερος γάμος του με την Μαίρη Μεϊμαράκη πραγματοποιήθηκε το 1963 και διήρκησε έως το 1980. Το ποίημα «ΦΕΓΓΑΡΟΣΚΟΝΗ ΦΕΡΜΕΝΗ ΑΠ’ Την ΚΑΛΚΟΥΤΑ» είναι αφιερωμένο σε εκείνη και μαρτυρά -μέσα από την ιδιαίτερη ποιητική του ματιά- την έντονη σχέση του μαζί της. Από το 1981 έως και το τέλος της ζωής του τον συντρόφευσε η Εύα Μπέη.

ΦΕΓΓΑΡΟΣΚΟΝΗ ΦΕΡΜΕΝΗ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΛΚΟΥΤΑ

της Μαίρης

Η όσφρηση προς το Μάιο τα δοξάρια φυλλοβόλα
ο χρόνος είναι: ήτανε –
ο χρόνος (ας τον ανατιμήσουμε) ειν’ ωσάν ησυχαστής
από ψυχρότητα λαύρος μαστιγωτικός
η ελπίδα τερματίστηκε.
Κλαψουρίζει το σύντομο εκείνο νήπιο τηλεγράφημα
οξύχολα εκμαγεία η απονέκρωση πιάνο για τέσσερα χέρια
τα θηλυκά λογοπαίγνια της μυστικής θεολογίας ενίοτε
τριαδική παράλυση μα όχι τρυφή γνωσιολογική
πικραινόμαστε συνεχώς ανάβοντας
μαύρα αβγά βραχμανικά
μνησικακία σου η Άνοιξη βρε μπαγάσα Κρίσνα περιπαίχτη
με τρομερούς αλαλαγμούς στα θλιβερά
ξεβλάσταρα του Γαλαξία
πάλι τα ρούχα μου σήμερα στο καθαριστήριο
πάλι σιδέρωμα για λανθασμένο αύριο
δεν είμαστε στα καλά μας να υπάρχουμε έτσι ανελέητα
κοψίδια της θάλασσας τα κύματα
ο ήλιος θριαμβεύει
ο νους τον ταριχεύει
ο δυόσμος με το ευώδιασμα παλεύει.
Βόσκω τ’ ανήμερα της διάνοιας μεγάλες εκατοντάδες
ακούρευτες και κατακόκκινες (ελέχθη)
πριν ακόμη να φέξει
στο ξεψύχισμα του όρθρου
χέρια και πόδια η ρητορική του Ιουγούρθα
ηρεμούν εκεί κάτω στο θάνατο
μουχλιάζει το ακουστικό αναβλύζοντας
ο Άγιος Μόναξ αφορεσμένος
με χτένισμα επιληπτικό ακονίζοντας
των κρίνων τα ξεσπαθώματα.
Συμέων ο κανίβαλος του φωτός ο μελανιάρης
ετοιμόρροπος από τρεχάτα ουρανισκόφωνα
γυαλιστερά στην έρημο τραπουλόχαρτα – Είθε.

---

Το ποιητικό του έργο

Το 1944-1945 ο Νίκος Καρούζος πραγματοποιεί την πρώτη δημοσίευση ποιήματός του στο περιοδικό της Ε.Π.Ο.Ν., «Νέα Γενιά», ενώ η επίσημη εμφάνιση του στο χώρο των γραμμάτων, έλαβε χώρα με τη δημοσίευση του ποιήματος «Σίμων ο Κυρηναίος», στο περιοδικό «Ο Αιώνας μας». Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας ποιήματά του, όπως τα «Αθηναϊκά Γράμματα», η «Επιθεώρηση Τέχνης», η «Νέα Εστία», η «Ευθύνη», το «Σύνορο» και η «Διαγώνιος». Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1954 με τίτλο «Η επιστροφή του Χριστού». Το διάστημα 1983-1984 εργάστηκε στο Γ’ Πρόγραμμα της Ε.Ρ.Α κάνοντας εκπομπές για τη λογοτεχνία.

Το 1961 βραβεύεται με το Β’ Κρατικό Βραβείο ποίησης ενώ το 1962 λαμβάνει το τιμητικό Α’ Βραβείο ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα. Επίσης, το 1986 βραβεύτηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο ποίησης.

Ορισμένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του είναι: «Ἡ Ὀρθοδοξία», «Ἡ ἔναστρη φωτεινότητα», «Αἴφνης», «Ἡ χρησιμότητα τῆς ἀπειλῆς», «Βαθμίδες», «Τὸ δέντρο τῶν ἀγνοημάτων», «Γαλάζια σπλάγχνα», «Ἔρημος σαν τη βροχή», «Νεότερος», «Ἕνα ἔρημο ἄνθος», «Εἰκόνα», «Ἡ συντομία τοῦ ὀνείρου», «Πέντε ποιήματα μέσ᾿ τὸ σκοτάδι», «Ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου», «Εἴσοδος», «Ρωγμές», «Ἡ εὐγένεια τῆς κωμωδίας μας». 

 Νεότερος

[…] Αἰσθάνομαι μόνος
ἀφοῦ δεν ἔχει δεύτερη ζωή ν᾿ ἀλλάξουμε
και το φεγγάρι ταξιδεύει πάντα ἴδιο.
Σύντροφε οὐρανέ
ἄλλοτε ἡ ἐλπίδα φεγγοβολοῦσε στά χέρια
κοιτάζω το σῶμα βρίσκω τ᾿ ὄνειρο
πάει κ᾿ ἡ ἀγάπη
χάνεται
σαν το νερο στην πέτρα.
Τί εἶναι πια ἕνα δέντρο τί εἶναι τ᾿ ἀσημένια φύλλα;
Μέσ᾿ στην ὁρμή τῆς ἐρημιᾶς γινόμαστε διάφανοι.

---

Ἕνα ἔρημο ἄνθος

Βαθύτερο ἀπ᾿ την ἀγάπη και την ταραχή
που φέρνει μέσ᾿ στο στῆθος ἡ ἐπιθυμία
ζεῖ στο θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο.
Ποια φωνή το κυρίεψε και μοιάζει σάν να δείχνει
την ἄγνωστη γαλήνη με μικρά χρώματα…
Εἶναι βγαλμένο στους κινδύνους τῆς χαρᾶς
ἀμέριμνο σάν ἰδέα.

---

Ἡ νύχτα με συμφέρει

Πράγματι ἡ νύχτα με συμφέρει.
Πρῶτα-πρῶτα ἐλαττώνει τις φιλοδοξίες· ὕστερα
διορθώνει τις σκέψεις· ἔπειτα
συμμαζώνει τη θλίψη και την κάνει ὑποφερτότερη
τη σιωπή με σέβας ἀνατέμνει·
ἐξαίρει τήν ὄσφρηση μά προπάντων ἡ νύχτα περιζώνει.

---

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του

Ο Νίκος Καρούζος -σε όλη τη διάρκεια της ζωής του- προσπαθούσε με δυσκολία να ανταπεξέλθει στις βιοποριστικές του ανάγκες και να καλύψει τα οικονομικά του έξοδα από τις πωλήσεις των ποιητικών του συλλογών, καθώς, δεν εξάσκησε ποτέ άλλο επάγγελμα πέραν της ποίησης. Χαρακτηριστικά, δήλωνε, ότι απεχθάνεται την ατομική ιδιοκτησία και ζει μόνο για να υπηρετεί το πεπρωμένο του, την ποίηση. Αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα υγείας, ενώ παράλληλα, το κυριότερο πρόβλημα που τον ταλάνιζε μέχρι και το τέλος της ζωής του, ήταν ο καρκίνος. Αναγνωρίστηκε αρκετά αργά ως ποιητής, εξαιτίας του τρόπου της ζωής του, που τον ωθούσε μακριά από τις εφήμερες απολαύσεις της δημοσιότητας και της αναγνώρισης. Μέσα από το μικρό υπόγειο που ζούσε, στην πλατεία Μαβίλη, έβλεπε τον κόσμο μέσα από τη δική του μοναδική ματιά, άλλωστε πίστευε στην μοναδικότητα του κάθε ποιητή. Μέσα σε αυτή τη μοναδικότητα, γνήσιος επαναστάτης, ονειροπόλος και μαχητής παραδοσιακών αξιών, ο Νίκος Καρούζος απεβίωσε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 στο Νοσοκομείο Υγεία.

 Βαρειά κουβέντα του Θεού ο θάνατος. – Νίκος Καρούζος 

Στο ακόλουθο βίντεο παρουσιάζεται ένα μοναδικό αφιέρωμα της ΕΡΤ στον ποιητή της εναστροσύνης, Νίκο Καρούζο.

 

Η εκπομπή «Παρασκήνιο» της ΕΤ1 ήταν αφιερωμένη στον μεγάλο Ελληνα ποιητή και στοχαστή Νίκο Καρούζο. Η ταινία προσεγγίζει το ποιητικό έργο, τις φιλοσοφικές και κοινωνικές του αναζητήσεις, όπως και την προσωπικότητα του ποιητή. Μέσα από το δικό του λόγο, την ποίησή του, από τις απόψεις ανθρώπων του πνευματικού χώρου, όπως και από τις αφηγήσεις δικών του ανθρώπων, σκιαγραφείται η μεγαλειώδης μορφή του ανθρώπου και ποιητή. Στην ταινία μιλούν: Ο γιατρός Θάνος Κωνσταντινίδης, η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ, η ποιήτρια Ελένη Δρούζα, η ποιήτρια Μαρία Σερβάκη - Blackstone, η ζωγράφος Εύα Μπέη, ο φιλόλογος Ανδρέας Μπελεζίνης, η φιλόλογος Μαρία Αρμύρα, ο βυζαντινολόγος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου Αλέξης Σαββίδης, από τις εκδόσεις «Ικαρος» η Κατερίνα Καρύδη, ο ποιητής Ικαρος Μπαμπασάκης, ο συγγραφέας Σάββας Μιχαήλ, ο συνθέτης Χάρης Βρόντος και ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.

https://www.maxmag.gr/afieromata/nikos-karoyzos/ 

  Νίκος Καρούζος 

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 

 =====================    

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Οι «γυναίκες μουλάρια» του Μαρόκου -Εκεί όπου το ασθενές φύλο σηκώνει το βάρος της επιβίωσης, κυριολεκτικά [εικόνες]

Από μακριά, μοιάζουν με ένα στρατό μυρμηγκιών. Από νωρίς το πρωί, δεκάδες γυναίκες αρχίζουν να πηγαινοέρχονται σκυφτές, λυγίζοντας κάτω από το μεγάλο βάρος των φορτίων που κουβαλούν. Νέες και ηλικιωμένες, έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Είναι εκείνες που αποκαλούνται οι γυναίκες- μουλάρια στο Μαρόκο. Και σηκώνουν στους ώμους τους το βάρος της επιβίωσης των οικογενειών τους.

Πολλές μεταφέρουν πακέτα σε μέγεθος πλυντηρίου. Ανηφορίζουν με κόπο το λόφο μέχρι το συνοριακό σταθμό που χωρίζει το Μαρόκο από τη Μελίγια, το ισπανικό έδαφος στην Αφρική. Ανάμεσά τους, άνδρες με κίτρινα καπέλα- κάποιοι από αυτούς με ζώνες στα χέρια που τις χρησιμοποιούν σαν μαστίγια- προσπαθούν να ελέγξουν το πλήθος των γυναικών, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία όμως.

«Πρέπει να φάνε τα παιδιά μου», λέει στους New York Times μία από τις γυναίκες, η Ρκία Ράμντα, που βλέπει το πανδαιμόνιο γύρω της και βουρκώνει. «Τι να κάνω; Πρέπει να δουλέψω». Οι φράχτες που είναι απέναντί της αποτελούν το χώρισμα ανάμεσα στον πλούτο της Ευρώπης και την απελπισία της Αφρικής. Κάθε τόσο, επίδοξοι μετανάστες προσπαθούν να τους περάσουν. Οι γυναίκες-μουλάρια τους παρακολουθούν από μακριά και συνεχίζουν τη δική τους πορεία.

Πρόκειται για γυναίκες που ζουν στην περιοχή γύρω από τη Μελίγια. Το μόνο τους προνόμιο είναι πως δεν χρειάζονται βίζα για να περάσουν τα σύνορα. Ετσι, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το εκμεταλλεύονται, μεταφέροντας αγαθά από το ισπανικό έδαφος, στο Μαρόκο. Ρούχα, χαρτικά, μικρές ηλεκτρονικές συσκευές φορτώνονται στην πλάτη τους. Κουβαλώντας τα, παίρνουν μόλις τρία ευρώ για την κάθε διαδρομή. Αν είναι τυχερές, φτάνουν στα 10 ευρώ. Αλλά οι περισσότερες δεν βγάζουν περισσότερα από 15-20 ευρώ την εβδομάδα.

Κάθε χρόνο φτάνουν στο λιμάνι της Μελίγια αγαθά αξίας περίπου 300 εκατομμυρίων, με προορισμό το Μαρόκο και την υπόλοιπη Αφρική. Πριν από αυτό όμως, οι γυναίκες θα τα μεταφέρουν στην πλάτη τους, ή θα προσπαθήσουν να τα τσουλήσουν στο λόφο, για περίπου 400 μέτρα, ώστε οι Μαροκινοί έμποροι να γλιτώσουν τους φόρους. Κάθε πακέτο που περνά στη χώρα με τα χέρια, θεωρείται αποσκευή, οπότε είναι και duty free.

Τους τελευταίους μήνες όμως οι γυναίκες- μουλάρια έχουν αποκτήσει ανταγωνιστές. Νεαροί και γυμνασμένοι άνδρες τις εμποδίζουν και τις σπρώχνουν, ώστε να αναλάβουν εκείνοι τη δουλειά. «Μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Η δουλειά έχει γίνει τόσο επικίνδυνη, που φοβάμαι ότι θα σπάσω κανένα χέρι ή πόδι», λέει η Ράμντα, μητέρα τεσσάρων παιδιών με τυφλό σύζυγο.

Τα σύνορα ανοίγουν μόνο τέσσερις ημέρες την εβδομάδα. Ακόμη και τότε, δεν είναι σίγουρο πως οι γυναίκες που μαζεύονται εκεί θα καταφέρουν να βρουν ένα πακέτο να μεταφέρουν. Η ισπανική φρουρά έχει πάντα διαθέσιμο ένα ασθενοφόρο στο σημείο. Είναι πολλές φορές που έχει χρειαστεί. Εκείνοι δεν μπορούν να κάνουν πολλά. Συνήθως έχουν βάρδιες μόλις επτά ατόμων και απλά επιτρέπουν στα φορτία να περάσουν, αλλά ο έλεγχος είναι στα χέρια των μαροκινών αρχών, που δεν συμφωνούν να κατασκευαστεί μεγαλύτερος συνοριακός σταθμός ώστε να αποφεύγεται ο συνωστισμός που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνος. Ετσι την τάξη επιβάλλουν οι άνδρες με τα κίτρινα καπέλα, υπάλληλοι των μεταφορικών εταιρειών που περιμένουν τα αγαθά τους στην άλλη πλευρά.

Οι γυναίκες- μουλάρια δεν έχουν το περιθώριο να φοβηθούν όμως. Οι περισσότερες συντηρούν τις οικογένειές τους, που ζουν σε κατεστραμμένα σπίτια. Δεν ξέρουν να γράφουν ή να διαβάζουν και νιώθουν ευτυχισμένες αν καταφέρουν να φάνε ένα γεύμα την ημέρα.

Η Ράμντα έχει μία κόρη. Στη σκέψη μόνο πως μπορεί να μπει και εκείνη σε αυτή τη δουλειά, η γυναίκα βουρκώνει. «Αυτή δεν είναι ζωή», λέει και ήσυχα τρίβει το γόνατό της για να το ανακουφίσει από το συνεχή πόνο. Και απλά ελπίζει πως κάποια στιγμή, η τύχη της θα αλλάξει.

 

Πηγή: iefimerida  - https://tinyurl.com/yyshbf6q

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

10 Οκτωβρίου του 1862: Η κατάργηση της Βασιλείας του Όθωνα

Ήταν η νύχτα 10 προς 11 Οκτωβρίου του 1862 όταν εκδίδεται Ψήφισμα του Έθνους για την κατάργηση της Βασιλείας του Όθωνα .

"Τα δεινά της Πατρίδος έπαυσαν. Άπασαι αι επαρχία και η Πρωτεύουσα συνενωθείσαι μετά του Στρατού έθεσαν τέρμα εις αυτά, ως κοινή έκφρασις του Ελληνικού Έθνους ολοκλήρου Κηρύττεται και ψηφίζεται: Η Βασιλεία του Όθωνος καταργείται. Η Αντιβασιλεία της Αμαλίας καταργείται. Προσωρινή Κυβέρνησις συνιστάται όπως κυβερνήσει το Κράτος μέχρι συγκαλέσεως της Εθνικής Συνελεύσεως συγκειμένης εκ των εξής πολιτών: Δημητρίου Βούλγαρη, Προέδρου. Κωνσταντίνου Κανάρη, Βενιζέλου Ρούφου"

Ο Όθωνας και η Αμαλία εγκατέλειψαν την Ελλάδα λίγες μέρες αργότερα με το αγγλικό πολεμικό “Σκύλλα”. Κατέφυγαν στο Μόναχο και αργότερα στο Μπάμπεργκ, αλλά ο Όθωνας δεν παραιτήθηκε επίσημα από το θρόνο.

Μετά από περίοδο μεσοβασιλείας, ο ελληνικός θρόνος δόθηκε στον Δανό πρίγκιπα Γεώργιο, που αναγορεύτηκε Βασιλεύς των Ελλήνων ως Γεώργιος Α΄. Ο Όθωνας πέθανε στις 26 Ιουνίου 1867 στο Μπάμπεργκ (Bamberg). Ο ίδιος θέλησε να θαφτεί με την παραδοσιακή ενδυμασία της Ελλάδας, τη φουστανέλα. Είναι θαμμένος μαζί με την Αμαλία στον οικογενειακό τάφο της Βαυαρικής δυναστείας, στην εκκλησία Theatinerkirche στο κέντρο του Μονάχου. Ίσως όπως λέγεται ο Όθων να αγάπησε την Ελλάδα, όσο τίποτε άλλο, αλλά είναι προφανές ότι δεν αγάπησε τους Έλληνες.

Ο Όθωνας ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας, δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλέως της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄ και έγινε ο πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδος

Το 1832 διορίσθηκε κατουσίαν Βασιλιάς ύστερα από την τελική άρνηση του Λεοπόλδου της Σαξονίας που είχε επιλεγεί αρχικά και έγινε κατόπιν Βασιλιάς του νεοσύστατου Βασιλείου του Βελγίου.

O διορισμός του Όθωνος, –η πρώτη σχετική συμφωνία είχε γίνει με το Πρωτόκολλο του Φεβρουαρίου του 1832– είχε επικυρωθεί από τη Συνθήκη της 25ης Aπριλίου/7ης Mαΐου 1832 που υπέγραψαν η Bαυαρία και οι τρεις Προστάτιδες Δυνάμεις.

Σύμφωνα με την πράξη αυτή, τα ανακτοβούλια της Γαλλίας, της Mεγάλης Bρετανίας και της Pωσίας, ενεργώντας δυνάμει εξουσίας που τους είχε αναθέσει το ελληνικό έθνος, πρόσφεραν το στέμμα της Eλλάδας στον Όθωνα.

O Όθων θα έφερε τον τίτλο του «Bασιλέως της Eλλάδος». O βασιλιάς της Bαυαρίας, ως επίτροπος του ανήλικου γιου του, είχε αποδεχθεί υπέρ αυτού το ελληνικό στέμμα. H Eλλάδα, υπό τη βασιλεία του Όθωνος και με την εγγύηση των Tριών Δυνάμεων, θα αποτελούσε ανεξάρτητο μοναρχικό κράτος. Mέχρι την ενηλικίωση του βασιλιά, η οποία ορίστηκε για τις 20 Mαΐου/1Iουνίου 1835, τα κυριαρχικά δικαιώματά του θα ασκούσε «σε όλη τους την έκταση» τριμελής Aντιβασιλεία, που τα μέλη της θα τα επέλεγε ο πατέρας του. H διαδοχή θα ήταν κληρονομική, κατά τάξη πρωτοτοκίας, αλλά αν ο Όθων δεν αποκτούσε παιδιά, διάδοχός του θα ήταν ο νεώτερος αδελφός του και τα παιδιά του.

Tο βαυαρικό κράτος θα διέθετε στον Όθωνα 3.500 άνδρες, οι οποίοι θα αντικαθιστούσαν τον γαλλικό στρατό που βρισκόταν στην Eλλάδα, και Bαυαροί αξιωματικοί θα επέβλεπαν την οργάνωση του ελληνικού τακτικού στρατού. Tα έξοδα των βαυαρικών δυνάμεων, καθώς και η αποζημίωση στην Tουρκία, –462.480 λίρες στερλίνες– θα καλύπτονταν από συμμαχικό δάνειο 2.400.000 λιρών. Tο δάνειο αυτό θα ήταν υπό μερική εγγύηση, δεδομένου ότι μόνο η πρώτη από τις τρεις δόσεις θα καταβαλλόταν με οριστική εγγύηση. Oι τόκοι του δανείου και οι ετήσιες δόσεις για την απόσβεση του κεφαλαίου θα πληρώνονταν κατ’ απόλυτη προτεραιότητα από τα εθνικά έσοδα.

Στην Ελλάδα…

Ο Όθωνας έφτασε στο Ναύπλιο το 1833 εν μέσω πολιτικής αταξίας .. Στο διάγγελμα του Οθωνα για την ανάληψη των καθηκόντων του δεν υπήρχε καμία νύξη περί Συντάγματος. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του νέου Βασιλέως, και μέχρι την ενηλικίωσή του, οι εξουσίες του ασκήθηκαν από την Αντιβασιλεία.

Κατά την περίοδο της δεκαετούς απολυταρχικής διακυβέρνησης του Όθωνα έγιναν όντως τα πρώτα βήματα για τη διοικητική οργάνωση της χώρας, οργανώθηκε η δικαιοσύνη, θεσπίστηκαν ορισμένα βασικά νομοθετήματα όπως ο Εμπορικός Νόμος, ο Ποινικός Νόμος, οι Νόμοι για την Πολιτική και την Ποινική Δικονομία, ιδρύθηκε η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και τέλος, το 1834, μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα του βασιλείου από το Ναύπλιο στην Αθήνα.

Τα βασικά όμως χαρακτηριστικά της περιόδου αυτής ήταν η έλλειψη Συντάγματος, η αυθαίρετη διακυβέρνηση, η κακή οικονομική κατάσταση και η αυταρχική νομοθεσία.

Η Αντιβασιλεία υπήρξε εξαιρετικά σκληρή. Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και κάποιες εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα. Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι. Πέρασαν από δίκη τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα που καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλακή.

Η διοίκηση του Κράτους ήταν έντονα συγκεντρωτική και γραφειοκρατική, με νομοθεσία εισηγμένη χωρίς να λαμβάνει υπ' όψη τις τοπικές ιδιομορφίες. Τα μέλη της Κυβέρνησης μοιραζόντουσαν ως προς την εύνοια ανάμεσα στους Αντιβασιλείς. Νομοθετικό και πολιτικό έργο της αντιβασιλείας

Έγινε η διαίρεση του κράτους σε 10 νομούς και 42 επαρχίες με επικεφαλής τους νομάρχες και έπαρχους. Οι νομάρχες είχαν ευρύτατες πολιτικο-στρατιωτικές και οικονομικές δικαιοδοσίες. Οι επαρχίες διαιρέθηκαν σε δήμους (πόλεις και κοινότητες). Σε κάθε δήμο υπήρχε δημοτικό συμβούλιο του οποίου τα μέλη εκλέγονταν από τους κατοίκους. Για τους δημάρχους ίσχυε το τριπρόσωπο= σε κάθε δήμο εκλέγονταν 3 υποψήφιοι και ο βασιλιάς επέλεγε ένα για δήμαρχο. Οι νομάρχες και οι έπαρχοι διορίζονταν από τον βασιλιά (έλεγχος δημοτικής διοίκησης)

Τα μέλη της Αντιβασιλείας (και πιο συγκεκριμένα ο Μάουρερ) έλαβαν αποφάσεις και εξέδωσαν διατάγματα σύμφωνα με τα οποία : 1) Ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για παιδιά άνω των 6. (6χρόνια) 2) Ιδρύθηκαν Ελληνικά σχολεία σε όλες τις επαρχίες (3 χρόνια) 3) Ιδρύθηκαν γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού. (4 χρόνια)

Έτσι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα οργανώθηκε πάνω στα πρότυπα του αντίστοιχου Βαυαρικού, με έναν κύκλο βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δυο διαφορετικούς κύκλους μέσης, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές της Βαυαρίας. Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των σπουδών ήταν ο κλασικισμός και η αρχαιολατρία, ενώ ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων.

Η αντιβασιλεία διατήρησε ορισμένες από τις τομές που έγιναν στον τομέα αυτό από τον Καποδίστρια και έτσι έχουμε την επαναλειτουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων, διορισμό νέων δασκάλων, αναδιοργάνωση του Ορφανοτροφείου και της Βιβλιοθήκης στην Αίγινα. Τέλος ιδρύθηκε η Αρχαιολογική υπηρεσία για τη συλλογή και προστασία αρχαιοτήτων.

Ο τακτικός στρατός μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια διαλύθηκε. Άτακτα στρατιωτικά σώματα περιφέρονταν στην περιοχή του Ναυπλίου και έδιναν μια εικόνα αναρχίας. Τα στρατεύματα αυτά θεωρούνταν από την Αντιβασιλεία ως εχθρικά προς τη μοναρχία.

Η Αντιβασιλεία διέλυσε όλα τα έκτακτα στρατεύματα και απομακρύνθηκαν οι στρατολογηθέντες μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Άλλοι που πολέμησαν στην Ελληνική Επανάσταση είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν μεταξύ της απόλυσής τους και την κατάταξη στους στον τακτικό στρατό.

Την ίδια ώρα η συμπεριφορά του Όθωνα χαρακτηριζόταν από αναποφασιστικότητα, σχολαστικότητα και αυταρχισμό, με συνέπεια τις επανειλημμένες προστριβές του ακόμη και με το στενό αυλικό περιβάλλον του. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ισχυρή πρόθεσή του και πρωταρχικός στόχος του ήταν η δημιουργία νοσοκομείων και σχολείων στην Ελλάδα. Το 1837 ίδρυσε το Πολυτεχνικό Σχολείο στην Αθήνα.

Το 1937 παντρεύτηκε τη δούκισσα Αμαλία του Oldenburg με την οποία δεν έκανε παιδιά.

Η αντίδραση…

Η δυσαρέσκεια του λαού κατά την πολιτική του Όθωνα και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων απαιτούσαν την παραχώρηση Συντάγματος. Συγκεκριμένα η Αγγλία πίστευε ότι ο κοινοβουλευτισμός θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα της ενώ η Γαλλία δεν ήθελε να φαίνεται αντίθεση με την παραχώρηση ελευθεριών. Τέλος η Ρωσία επιδίωκε κάποια αλλαγή με την οποία ο Όθωνας θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί καθώς είχε ελπίδες ότι θα ανέβαινε στο θρόνο Ρώσος πρίγκιπας. Μοχλός πίεσης των Δυνάμεων ήταν οι οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας. Έτσι η Ρωσία απαίτησε άμεση καταβολή των τοκοχρεολυσίων των πρώτων 2 δόσεων του 1833 και την επιστροφή των προκαταβολών της 3ης δόσης. Με αυτά συμφώνησαν και οι υπόλοιπες δυνάμεις με αποτέλεσμα να μεγαλώσει η δυσφορία κατά του Όθωνα, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει σε αντιλαϊκά μέτρα (σταμάτησε την εκτέλεση έργων, ανέστειλε την καταβολή μισθών και απέλυσε πολλούς).

Η δυσαρέσκεια οδήγησε στη συνωμοσία μερικών πολιτικών και αξιωματικών- με αρχηγούς τον Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη- οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν στον Όθωνα την παραχώρηση Συντάγματος. Ωστόσο ο Όθωνας και η κυβέρνηση δεν έλαβαν καθόλου προστατευτικά μέτρα.

Τη νύχτα της 2ης προς 3ης Σεπτεμβρίου ένα τάγμα συγκέντρωσε πολίτες και κατευθύνθηκε προς τα ανάκτορα με την κραυγή «Ζήτω το Σύνταγμα». Ο Όθωνας κάλεσε το πεζικό, του οποίου όμως επικεφαλής ήταν μυημένος και ενώθηκε με τους επαναστάτες. Ο Μακρυγιάννης αυτοανακηρύχθηκε φρούραρχος της πόλης και ανέλαβε την προστασία των ανακτόρων και των δημοσίων καταστημάτων. Το υπουργείο του Χρηστίδη έχει διαλυθεί και σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μεταξά. Μια εξαμελής επαναστατική επιτροπή παρουσιάστηκε στο βασιλιά και τον ανάγκασε να διατάξει σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης για την ψήφιση του Συντάγματος. Οι επαναστάτες διεκδικούσαν τα πολιτικά τους δικαιώματα και όχι την απομάκρυνση του Όθωνα.

Ο Όθωνας τελικά παραχώρησε Σύνταγμα αλλά η νέα κυβέρνηση ζητούσε από το βασιλιά όχι μόνο αμνηστία αλλά και την απονομή μεταλλίου στους πρωτεργάτες της Επανάστασης. Ο βασιλιάς αρχικά δεν συμφώνησε αλλά τελικά πιέστηκε, υποχώρησε και έγινε δεκτός από το λαό και το στρατό.

Με το Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου αναγνωρίστηκε η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα η ορθοδοξία ενώ οποιαδήποτε άλλη θρησκεία ήταν ανεκτή.

Η έξωση…

Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο άρχισε μια νέα περίοδος . Την ίδια ώρα ο Όθωνας δεν κατάφερε να κάνει παιδιά και έτσι άρχισε η αναζήτηση για ένα νέο ορθόδοξο πρίγκιπα.

Επίσης το φιλελεύθερο πνεύμα που επικρατούσε στην Ιταλία εμψύχωσε τους Έλληνες οι οποίοι πίστευαν ότι οι Ιταλοί μετά από τη νίκη τους πάνω στην Αυστρία θα προχωρούσαν στην απελευθέρωση των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Ο λαός περίμενε από τον Όθωνα ενεργή δράση αλλά εκείνος δίσταζε και κατηγορήθηκε για φιλοαυστριακά αισθήματα.

Ο Τύπος στρεφόταν ανοιχτά κατά του βασιλιά και στη Βουλή ενισχύθηκε η αντιπολιτευτική παράταξη. Ο Όθωνας διέταξε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Μιαούλη η οποία διενήργησε εκλογές το 1859 και κέρδισε. Η αντιπολίτευση αντέδρασε για τις σκανδαλώδεις παρεμβάσεις υπέρ των κυβερνητικών υποψηφίων. Μετά από την απομάκρυνση πολλών βουλευτών και αναταραχές ο Όθωνας τελικά διέλυσε τη Βουλή και έκανε εκλογές το 1861 στις οποίες τόσο ο Όθωνας, όσο και η κυβέρνηση χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να επικρατήσουν οι κυβερνητικοί. Μια απόπειρα δολοφονίας της Αμαλίας μετρίασε κάπως τα πνεύματα αλλά σε λίγο ο αντιδυναστικός αγώνας βρισκόταν και πάλι σε έξαρση.

Ο Όθωνας κάλεσε τότε την αντιπολίτευση να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά αυτή απαίτησε :

-να τηρείται αυστηρά το Σύνταγμα,

-οι υπουργοί να επιλέγονται αποκλειστικά από τον πρωθυπουργό,

-να γίνουν αλλαγές στη σύνθεση της Γερουσίας,

-να ιδρυθεί εθνοφυλακή,

-να κατοχυρωθεί ελευθεροτυπία και

-να γίνει διεξαγωγή ελεύθερων και τίμιων εκλογών.

Ο Όθωνας συμφώνησε, έπειτα ανακάλεσε την εντολή και έδωσε την πρωθυπουργία και πάλι στον Μιαούλη.

Επαναστατικά κινήματα…

Στο Ναύπλιο εμφανίστηκαν τα πρώτα επαναστατικά κινήματα. Το 1862 οι επαναστάτες κατέλυσαν τις αρχές και επιδίωξαν την κατάργηση του συστήματος και την αναγόρευση νέου, τη διάλυση του παρανόμου της Βουλής και τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης. Η κυβέρνηση πολιόρκησε το Ναύπλιο. Ο Όθωνας χορήγησε μερική αμνηστία, υπό τον όρο οι πρωτεργάτες να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος σε δύο πλοία.

Επαναστατικά κινήματα πραγματοποιήθηκαν και στη [Σύρος|Σύρο]]. Οι επαναστάτες εξόπλισαν ένα εμπορικό πλοίο αλλά ο Όθωνας έστειλε το πολεμικό Αμαλία με ικανή στρατιωτική δύναμη και συνέλαβε τους επαναστάτες. Χορήγησε αμνηστία σε όσους συμμετείχαν στην επανάσταση εκτός από τους πρωτεργάτες.

Επανάσταση και έξωση του Όθωνα…

Τελικά ο Μιαούλης υπέβαλε την παραίτηση του και ο Όθωνας έκανε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Ο Όθωνας μάλιστα έκανε κρυφά σχέδια με την Ιταλία για κοινή δράση κατά της Πύλης. Η Αγγλία, μαθαίνοντας γι’αυτά τα σχέδια, έλαβε τα κατάλληλα μέτρα για τη ματαίωση τους.

Στο εσωτερικό επικρατούσαν οι αντιβασιλικές διαδηλώσεις και το βασιλικό ζεύγος θεώρησε σωστό να κάνει μια περιοδεία στις επαρχίες για να αποκατασταθεί η δημοτικότητα του. Ενώ όμως η υποδοχή έδειχνε ενθουσιώδης, στο μεταξύ ξέσπασε στην Αιτωλοακαρνανία επανάσταση που έφτασε μέχρι την Αθήνα. Το βασιλικό ζεύγος έμεινε στο πολεμικό “Αμαλία” ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις τους συμβούλευαν να αναχωρήσουν αμέσως. Ήταν η αρχή του τέλους για τη βασιλική οικογένεια που λίγο μετά αναγκάστηκε να φύγει από την Ελλάδα.

ΠΗΓΕΣ

-Δ. Φωτιάδη: «Η έξωση του Όθωνα»,

-Γ. Κορδάτου: «Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας»

-Φίνλεϋ Γ.: «Iστορία της Eλληνικής Eπανάστασης»

Ν. Σβορώνος: «Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας»,

-Βικιπεδία

-Mαρκεζίνης Σ.: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Eλλάδος 1826-1964»

-Tρικούπης Σ.: «Iστορία της Eλληνικής Eπαναστάσεως»

-Φιλάρετος Γ.: «Ξενοκρατία και βασιλεία εν Eλλάδι (1821-1897)»,

-Παπαρηγόπουλος K.: «Iστορία του Eλληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των νεωτέρων»

-Cretalive.gr

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δρ Ιωάννης Μάζης: Βιώνουμε έναν 4ο Αττίλα στην Κύπρο - Η Ελλάδα διαχωρίστηκε από την Κύπρο

Ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης, μιλα για “τέταρτο Αττίλα στην Κύπρο”, την οποία όπως λέει “εγκαταλείψαμε”. Σε τηλεοπτική του  παρέμβαση στο Kontra ο κ.Μάζης εξαπέλυσε δριμύτατη κριτική για τους χειρισμούς που γίνονται σε ελληνοτουρκικά και κυπριακό.

Μεταξύ άλλων είπε:

• Βιώνουμε έναν 4ο Αττίλα στην Κύπρο
• Η Γερμανία ικανοποίησε το αίτημα της Τουρκίας να διαχωριστεί η στάση της Ελλάδας από την Κύπρο
• Ο ΟΗΕ αδιαφορεί για την καταπάτηση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας από την Τουρκία στην Αμμόχωστο
• Είναι όμως απαράδεκτον να χαρακτηρίζεται απόρρητο έγγραφο το οποίον είναι πιθανόν να εκχωρεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και εθνική κυριαρχία της Ελλάδος
• Η εν λόγω διαδικασία «Deconfliction Mechanism» διεξήχθη μεταξύ των δύο Στρατηγών Ελλάδος και Τουρκίας   και όχι των Πρέσβεων Μονίμων Αντιπροσώπων κάθε χώρας στο ΝΑΤΟ

Ιωάννης Μάζης: 4ο Αττίλα βιώνουμε στην Κύπρο – Απαράδεκτη η εγκατάλειψη της Κύπρου

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ο χρυσαυγιτισμός φεύγει, ο μπογδανισμός έρχεται

Ο βουλευτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Μπογδάνος, ως δημοσιογράφος στον ΣΚΑΪ, είχε μιλήσει για την "ταλαιπωρία" που θεωρούσε ότι υφίστανται τα μέλη της Χρυσής Αυγής που "τους σέρνουν σε δίκη" ως "ομήρους" και αναρωτιόταν  γιατί είναι κακό να μοιράζεται σε μαθητές υλικό του νεοναζιστικού μορφώματος.

Στο ραδιόφωνο "Θέμα" είχε ξεκινήσει εκπομπή του με τον ναζιστικό ύμνο των SS για να παίξει λίγο μετά tape με τη φωνή του Ιωσήφ Στάλιν παρουσιάζοντας την ηχητική εκδοχή της θεωρίας των δύο άκρων, όπως την έχει στο κεφάλι του.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον έβαλε στις εκλογικές λίστες της ΝΔ γνωρίζοντας ακριβώς ποιος είναι και τι εκπροσωπεί. Γι αυτό, άλλωστε, και δυσκολεύτηκε. Το Φεβρουάριο του 2019 η τότε εκπρόσωπος της ΝΔ Μαρία Σπυράκη είχε διαψεύσει κατηγορηματικά πληροφορίες ότι θα είναι υποψήφιος και λίγους μήνες μετά το όνομά του ήταν γραμμένο στο ψηφοδέλτιο της Α Αθήνας.

Το πολιτικό ρεπορτάζ των ημερών εκείνων  έλεγε ότι ο πρόεδρος της ΝΔ τον επέλεξε για να ανακόψει τις διαρροές της ΝΔ προς τα δεξιά της. Και σωστά. Ηταν το κατάλληλο πρόσωπο.

"Χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους στη Βουλή" είχε πει τότε ο μετριοπαθής πρώην πρωθυπουργός και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ Παναγιώτης Πικραμμένος θαυμάζοντας ότι "έχει αστείρευτες γνώσεις και δίνει μάχη για τις απόψεις του μέχρι τέλους".

Είχε δίκιο ο Π. Πικραμμένος - ως προς το δεύτερο, τουλάχιστον, Μέχρι τέλους προωθεί τον συμψηφισμό της ακροδεξιάς με την άκρα αριστερά εκφράζοντας την αδημονία του για διώξεις "στους κόκκινους φασίστες" μετά την καταδίκη των "μαύρων φασιστών".

Η παρέμβασή του έγινε με φόντο τη βίαιη διάλυση της μαθητικής συγκέντρωσης έξω από το υπουργείο Παιδείας και το κυνήγι μαθητών με χημικά και κρότου λάμψης. Ετσι, η θεωρία και η πράξη συνδέθηκαν συνειρμικά: Καταστολή και αυταρχισμός απέναντι στους εχθρούς της κυβέρνησης που τσουβαλιάζονται ως ακραία στοιχεία.

Η Χρυσή Αυγή είναι έξω από τη Βουλή και καταδικασμένη από τη Δικαιοσύνη ως εγκληματική οργάνωση. Ξεμπερδέψαμε; Οχι ακριβώς. Οι μεταμορφώσεις της Χρυσής Αυγής είναι ο μεγάλος κίνδυνος μπροστά.

Ψηφοφόροι του Κ. Μπογδάνου υπάρχουν πολλοί εκεί έξω.  Σύμφωνα με ηλεκτρονική έρευνα πανελλαδικής κάλυψης που διενήργησε η Prorata μεταξύ στις 7 και Οκτωβρίου για την "Εφημερίδα των Συντακτών", το 21% της κοινής γνώμης διατηρεί την άποψη ότι αν η Χρυσή Αυγή επέλεγε να μείνει προσηλωμένη στο πολιτικό της πρόγραμμα, μακριά από έκνομες, εγκληματικές πράξεις, ενδεχομένως, να ήταν ένα «χρήσιμο για την κοινωνία πολιτικό κόμμα». Η πλειοψηφία όσων διατηρούν τη συγκεκριμένη άποψη, υπέρ δηλαδή μιας "σοβαρής Χρυσής Αυγής" (Μπ. Παπαδημητρίου ΣΚΑΪ-ΝΔ), τοποθετείται πολιτικά στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς.

Ενας στους πέντε, λοιπόν. Δεν είναι ποσοστό που μπορεί να αγνοήσει κανείς. Και σίγουρα το λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν οι Μπογδάνοι που ξεθάρρεψαν με το που έφυγαν από τη μέση οι ανταγωνιστές τους Δεξιά της Δεξιάς.

https://tvxs.gr/news/i-apopsi-mas/o-xrysaygitismos-feygei-o-mpogdanismos-erxetai

----------------------------------------------------

Σχετικό: «Μπογδανισμός», όπως λέμε εγχώρια alt right (με μυρωδιά φέτας)

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το προικισμένο παιδί και τα Ηθικά - Λογικά διλήμματα: "Το_μπουζούκι είναι όργανο. Ο αστυνομικός είναι όργανο. Άρα ... κλπ " [Τετράγωνη λογική είναι αυτή του μοναδικού, με το Master αναλυτικής φιλοσοφίας] εξ Λονδίνου

Ο δρόμος των ευφυών ανθρώπων δεν είναι εύκολος. Παντού καιροφυλακτούν οι παγίδες, σε κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους που προσπαθούν να τους κάνουν βλάκες.

Μια τέτοια περίπτωση προικισμένου παιδιού, που καθημερινά αντιμετωπίζει την κακοποιό επίδραση των βλακών, είναι αυτή του μοναδικού, με το Master αναλυτικής φιλοσοφίας, κυρίου Κωνσταντίνου Μπογδάνου.

Απολαύστε, σας παρακαλώ, τον συλλογισμό του Master. Είμαι σίγουρος πως θα καταργήσει την αυτοτέλεια των μικρών φαιών κυττάρων σας και θα πελαγοδρομήσετε σαν χαμένα κοτόπουλα. Στο τέλος όμως, με μια μικρή από μέρους σας διανοητική προσπάθεια, θα καταλάβετε πως δεν έχει τέλος η εξυπνάδα του.

Και για όσους δεν εμπέδωσαν το επιστημονικό κύρος του τιτλούχου με Master αναλυτικής φιλοσοφίας, αμερόληπτα σας παρουσιάζω άλλο ένα ντοκουμέντο: «Το Νetflix είναι το μεγαλύτερο εργαλείο νεομαρξιστικής προπαγάνδας στον κόσμο. Βλέπω Netflix χωρίς ενοχές και επειδή το βλέπω χωρίς ενοχές, ξέρω τι βλέπω. Ξεκίνησα να ψάχνω. 73 σειρές ή ταινίες για μετανάστευση, ελεύθερη μετανάστευση, προσφυγιά και δεν συμαζεύεται, 42 black lives matter καινούργια κατηγορία, 3 Κούβες, 1 αγιογραφία του Τσε, 1 Τρότσκι…》

Το προικισμένο παιδί, στο επάγγελμά του, τυχαίνει επίσης να είναι πετυχημένος.

Παράδειγμα: 

Είναι προφανές, λοιπόν, τι οδήγησε το προικισμένο παιδί στα έδρανα της Βουλής: Η τιμιότητα, η ικανότητα, η ευγένεια και φυσικά η εργατικότητά του. 

Τώρα, όλοι εσείς οι ανάρχες μπαχαλάκηδες και οι εξκουβίτορες του Στάλιν που κατηγορείτε τον κύριο Μπογδάνο γιατί πήγε στην «συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της παρουσίας μεταναστών στην πλατεία Βικτωρίας” παρέα με τον σβαστικoφόρο Ηλία Κασιδιάρη, δεν μπορείτε να καταλάβετε, πως ο μικροαστισμός είναι σίγουρη αξία σε έναν κόσμο που θέλει την κοινωνία μαζοποιημένη, καθηλωμένη στην συρρίκνωση του συνειδητού και στην αποθέωση των ενστίκτων.

Άλλωστε, ο βουλευτής κ. Μπογδάνος (έχοντας και την κάλυψη του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα: «μπορεί να συμμετέχει σε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας, αν το επιθυμεί»), και όπως ο ίδιος βεβαιώνει, παραβρέθηκε στην συγκέντρωση για λόγους υπεράσπισης της «φιλελεύθερης δημοκρατίας» για «να μην αφήνουμε τις κραυγές των ναζιστών αναπάντητες». Ωραίο το παραμύθι. μοιαζει πολύ με του μητροκτόνου που ζητούσε στο δικαστήριο επιείκια γιατί είχε μείνει ορφανός…

Πόσο δίκιο έχει ο Μπογδάνος προκύπτει, δε, από την συνηγορία ενός επίσης εκλεκτού, του φίλου του και βουλευτή (επίσης) της ΝΔ,  Αθανάσιου Πλεύρη:

Μικρή λεπτομέρεια άνευ σημασίας:

Ο Μπογδάνος έχει στο πλευρό του (και η ΝΔ στα έδρανά της) εναν κύριο – για τον Πλέύρη, λέμε – που μας εξηγούσε τι σημαίνει ανθρωπισμός με τον ακόλουθο τρόπο: 

Κανείς εισαγγελέας ή δικαστής δεν βλέπει. Μάλλον γιατί δεν υπάρχει καμιά δηλητηριώδης προτροπή σε φόνους.

Πάμε τώρα στο ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Ελευθερίας Κουμάντου από την πλατεία Βικτωρίας που προκάλεσε την εύλογη αγανάκτηση του βουλευτή της ΝΔ :

“Παρακαλείται ο δημοτικός σταθμός της Αθήνας, @A984Official να διευκρινίσει κατά πόσον υιοθετεί το απολύτως ΨΕΥΔΕΣ και απαράδεκτα μεροληπτικό ρεπορτάζ της Ελευθερίας Κουμάντου, που, όπως ο ίδιος ο σταθμός πληρώνεται από τους Αθηναίους δημότες. Επόμενη στάση το Δημοτικό Συμβούλιο”, έγραψε ο προικισμένος.

Λεπτομέρεια: Το “ρεπορτάζ” της Ελευθερίας Κουμάντου δεν ήταν ρεπορτάζ, αλλά ιδιωτική ανάρτηση στον λογαριασμό της στο FB.

Όμως, ορθώς ο βουλευτής της ΝΔ και υπερασπιστής και σταυροφόρος της «φιλελεύθερης δημοκρατίας» απευθύνεται προς τους εργοδότες του δημοτικού σταθμού του Αθήνα 9.84, εφιστώντας τους την προσοχή αφού πληρώνονται από τους Αθηναίους δημότες, δηλαδή τους ψηφοφόρους του δημάρχου της ΝΔ Κώστα Μπακογιάννη. Γιατί;

“Γιατί είσαστε «υπεύθυνοι και υπόλογοι όχι μόνο για το τι λέτε και κάνετε στη δουλειά σας, αλλά και για το τι λέτε και κάνετε στην προσωπική σας ζωή. Θα παρακολουθούμε τους τοίχους σας στο fb και αν γράφετε πράγματα που δεν γουστάρουμε, μπορεί και να σας απολύσουμε. Σωστότερα: Οφείλουν οι φορείς του δημοσίου να παρακολουθούν τη δραστηριότητα των εργαζομένων τους στα social media και να απολύουν τους μη δικούς μας. Αν δεν το κάνουν, θα παρεμβαίνει για να τους επιπλήττει και να τους θυμίζει την υποχρέωσή τους» (Απόσπασμα από ανάρτηση του φίλου Γ. Μ.)

Πρέπει λοιπόν, εμείς που χαμοζούμε στην κοινωνική απομόνωση, να μην μετατραπούμε σε Κάτωνες τιμητές των προθέσεων του σταυροφόρου κυρίου Μπογδάνου όταν αυτός, επικουρούμενος της προστασίας από την βουλευτική του ασυλία, τρέχει στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου, δεν υπερασπίζεται σαν δικαίωμα του εαυτούλη του να μένει στο απυρόβλητο για ό,τι πολιτική αθλιότηυτα διαπράττει – προς Θεου – αλλά, όπως πάντα, την «φιλελεύθερη δημοκρατία».

Λογικό, λοιπόν, ο βουλευτής κύριος Μπογδάνος, (ο οποίος πέρσι σε χρυσαυγίτες που ζητούσαν να μπουν τανκς στην ΕΡΤ απαντούσε “ψηφίστε σωστά και τό χουμε”), να μην ανέχεται την κατάργηση της ελευθερίας του και την επιχείρηση τροποποίησης της συμπεριφοράς του. 

Ειρήσθω εν παρόδω, η αθέλητη μηνυσιογραφία του κυρίου Μπογδάνου, η εμμονή του να εκλαμβάνει σαν απειλητικές προς το πρόσωπό του αναρτήσεις στα σόσιαλ μίντια, ξεκίνησε με την απόκτηση βουλευτικού εδράνου, απέναντι σε ένα νεαρό κορίτσι 25 χρονών γιατί το ποστάρισμά της τον τρόμαξε και τον απείλησε. Τι τον απείλησε; Αυτό:

«παιδιά σος ο Μπογδάνος κάτω από το γραφείο μου. Γουάτ του ντου;» Έγραψε η Έλενας Σ. 

Ως μάρτυρας από την πλευρά του Μπογδάνου κατέθεσε η σύζυγός του, η οποία υποστήριξε ότι η επίδικη ανάρτηση προκάλεσε κυρίως αίσθημα φόβου στον άνδρα της κι ότι τον έθιγε και ως προσωπικότητα. (Σόου Μπογδάνου στα δικαστήρια.https://tvxs.gr/news/ellada/sooy-mpogdanoy-sta-dikastiria-gia-tin-anartisi-tis-25xronis-sto-facebook)

Και κει που κάπως εξευμενίστηκε ο κ.Μπογδάνος, από το πουθενά, να σου και ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος. Γράφει σε ανάρτησή του στις 18/7/2020 χωρίς να αναφέρει κανένα όνομα: 

«Ακούω για “φασίστα”. Για “ρουφιάνο”. Για “γλίτσα”. Για “γελοίο”. Για “προϊόν και σύμβολο της παρακμής”. Ολα αυτά είναι σωστά. Βασικά, όμως, το παιδί είναι για λύπηση…”»

Τι λέτε; Εμφανίστηκε κανείς που να αναγνώρισε τον εαυτό του; Τα συμεράσματα δικάσ ας. Εμείς παρουσιάζουμε, μόνο τα γεγονότα: Μετά την ανάρτηση Μπογιόπουλου εμφανίστηκε ο τιτλούχος με Master αναλυτικής φιλοσοφίας κυρίος Κωνσταντίνος Μπογδάνος να εκτοξεύει την απίθανη απειλή: «Μπογιόπουλε… Ήρθε και η δική σου ώρα…”!!!

Έγραψε συγκεκριμένα: «Μπογιόπουλε σου τη χαρίζω χρόνια τώρα κυρίως διότι σε λυπάμαι που από παντού σε πετάνε. Όχι πια. Ήρθε και η δική σου ώρα -με όλο το υλικό που μού´χεις αφιερώσει- να καταλάβεις ότι εδώ δεν είναι ΕΣΣΔ κι εσύ δεν είσαι κομισάριος».

Τι το ήθελε ο καημένος ο Μπογδάνος; Ο Νίκος Μπογιόπουλος, περιορίστηκε, να του διαμηνύσει το εξής προφανές: 

“Πληροφορήθηκα ότι ο εκδιωχθείς από τον ΣΚΑΙ ως φορέας “παραπληροφόρησης και ανοίκειων επιθέσεων”  με παρακολουθεί χρόνια και μαζεύει υλικό της δημοσιογραφικής δουλειάς μου. Προφανώς δεν του χρησίμευσε σε τίποτα.  Όσον αφορά τις απειλές, αφού υπογραμμίσω και από εδώ όσα επισημαίνω στο άρθρο μου, ότι δηλαδή “Το θέμα δεν είναι ο Μπογδάνος, το θέμα είναι η ΝΔ”, περιορίζομαι προς το παρόν να σημειώσω: Μπογδάνε, αφού μας ομολόγησες δημόσια ότι στον “φασίστα”, στον “ρουφιάνο”, στον “γλίτσα”, στον “γελοίο”, στο “προϊόν και σύμβολο της παρακμής”, στον “για λύπηση” της ανάρτησής μου, αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, περιττό να σου πω – τώρα που “ήρθε η ώρα μου” – πόσο… σκιάχτηκα”.

Για το θέμα ο Γιάνης Βαρουφάκης έγραψε:

«Ο κ Μπογδάνος επενδύοντας στην ακροδεξιά ξενοφοβία της ΝΔ απαιτεί τώρα πογκρόμ δημοσιογράφων. Ο Ν. Μπογιόπουλος ο νέος του στόχος. Στο ΜέΡΑ25 στρατευόμαστε εναντίον της εκκόλαψης του νέου αυγού του ίδιου φιδιού».

Η δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά έγραψε πως «Η επίθεση στον Ν. Μπογιόπουλο και στην Ε.Κουμάντου είναι άλλη μια φασιστική επίθεση φίμωσης…».

Αισχρό σχόλιο αντάξιο βέβαια την απόλυτης ασέβειας της προς την κυβέρνηση. Δικαίως λοιπόν ο κυβερνητικός βουλευτής Κ.Μπογδανος δεν κράτησε την ψυχραιμία του και αποφάσισε ως ηγήτωρ του έθνους ότι «ο φασίστας δεν είναι πολιτική κριτική αλλά συκοφαντία…» και ενημέρωσε την Δεναξά πως «θα την αντιμετωπίσει αναλόγως».

Δεν ζηλεύω την θέση του κυρίου Κωνσταντίνου γιατί δεν είναι εύκολο να ανήκεις στην ηγεσία που κυβερνάει τον τόπο και σύγχρονος να είσαι εκτεθειμένος σε επιχειρήσεις ζηλιάρηδων και ασήμαντων αναρχοκομουνιστών… Για ελάτε στην θέση του..    

Εν κατακλείδι, με την βοήθεια της γενικευμένης μαλακίας που κυριαρχεί στα ΜΜΕ, επιδιώκεται η παροχή τίτλων νομιμότητας στον εθνικισμό και τον ρατσισμό. 

Η πνευματική αθλιότητα και οι εμπορικές ατραξιόν του Βελόπουλου, η εθνικολαϊκή “χορογραφία” του Μπογδάνου , η αρχαιομακεδονικοελληνικορθόδοξη- με στάμπα SS- συμμορία της Χρυσής Αυγής, οι ραδιοτηλεορασανθρωποι βουλευτές με την έφεση παραγωγής «σοβαρής» φασιστίλας ως την “μαυρίλα” που στρογγυλοκάθεται σε υπουργικές καρέκλες, δεν απέχουν ούτε ένα τσιγάρο δρόμο. 

https://www.imerodromos.gr/to-proikismeno-paidi/

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"