«Bιομηχανία» αγωγών κατά του Tύπου.

H ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ΝΟΜΟΥ Β.Βενιζέλου/2243/1994

Πρέπει να είναι ΔΕΣΜΕΥΣΗ στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ , όπως και κάθε άλλος νόμος του συγκεκριμένου, δήθεν εκσυγχρονιστή, που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα και στρέφεται κατά της ελεύθερης έκφρασης.
Ν.Ζ.

Αναδημοσίευση από citypress-gr

" H ιδέα να καταφεύγουν πολλοί στην πρακτική των αστικών αγωγών προκειμένου να συλλέξουν χρηματικά ποσά, με στάνταρτ μίνιμουμ τα 30.000 ευρώ, όπως προβλέπει ο Nόμος Bενιζέλου και για την παραμικρή «επιλήψιμη», κατά το δικαστήριο, φράση, έχει γίνει κοινός τόπος, όπως φαίνεται. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι ο τυποκτόνος νόμος 2243 του 1994 –και μη ξεχνάμε το όνομά του: «νόμος Bενιζέλου»– δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα στη λειτουργία των θεσμών και την ελευθερία του Τύπου. Χωρίς την υποχρεωτική τήρηση μιας οποιασδήποτε προκαταρκτικής αποκαταστατικής διαδικασίας, που θα στηριζόταν στο αναμφισβήτητο δικαίωμα απάντησης και στην υποχρέωση αναγνώρισης της αλήθειας, αν συνέτρεξε εσφαλμένη ή ελλιπής πληροφόρηση, και η οποία θα είχε ως συνέπεια την άμεση επανόρθωση εκ μέρους του καλόπιστου συντάκτη του εντύπου, ο νόμος παρέχει την δυνατότητα άμεσης προσφυγής σε αγωγή με αίτημα την ικανοποίηση ηθικής βλάβης, η οποία αποτιμάται από το νόμο σε 10.000.000 δραχμές και πάνω (30.000 περίπου σημερινά ευρώ), για κάθε σχόλιο ή αναφορά περιστατικών που θα θεωρηθούν ότι ανάγονται στην σφαίρα των λεγομένων «προσωπικών δεδομένων» (και όλοι ξέρουμε πόσο έχει ξεχειλίσει αυτή η έννοια), ή θέτουν σε αμφισβήτηση την υπόληψη του ενάγοντα. Με αυτά τα δεδομένα, η άσκηση δημοσιογραφικής κριτικής, που, από τη φύση της και από τα χρονικά πλαίσια στα οποία ασκείται, δεν μπορεί να στηρίζεται υποχρεωτικά σε τελεσίδικες αποφάσεις δικαστηρίων ή επίσημες βεβαιώσεις αρμοδίων αρχών, καθίσταται επικίνδυνη περιπέτεια, όχι μόνο για τον συντάκτη του σχετικού άρθρου, σχολίου κ.λπ. αλλά και για τον ιδιοκτήτη του εντύπου, ο οποίος έτσι υποχρεώνεται σε προληπτική λογοκρισία όλων των δημοσιευμάτων που καταχωρίζονται στο έντυπο που εκδίδει. Επί πλέον, η δίκη γίνεται κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών (!, από πού και ως που;), χωρίς τις εγγυήσεις και τους τύπους της τακτικής διαδικασίας, για να μην καθυστερήσει η (χρηματική) ικανοποίηση του θιγέντος. Kαι είναι πρόδηλο ότι ο καθένας «θίγεται» ευκολότερα αν γνωρίζει ότι, με τον κατάλληλο δικονομικό χειρισμό και την εξόγκωση του θέματος, θα μπορέσει να εισπράξει το όχι ευκαταφρόνητο ποσό των 30.000 ευρώ τουλάχιστον. Αναρωτιόμαστε όμως, μήπως ο νομοθέτης πρέπει να επέμβει και να μετριάσει τις συνέπειες του νόμου Bενιζέλου, λαμβάνοντας υπ’ όψη του ότι σκοπός του θεσμού της αποκατάστασης της ηθικής βλάβης δεν είναι ο «εμπλουτισμός» του «θιγέντος»; Ο Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων έχει καλέσει με δημόσια ανακοίνωση την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα να προχωρήσουν σε μία επανεξέταση, τροποποίηση ή και κατάργηση των τυποκτόνων νόμων οι οποίοι ενθαρρύνουν και θεσμοθετούν κατασταλτικά μέτρα ενάντια στο δικαίωμα για δημόσια κριτική και προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Εκτίμηση μας είναι ότι η πολιτική εξουσία δεν διαθέτει την πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο. Για το λόγο αυτό προτείνουμε την συγκρότηση επιτροπής στην οποία θα εκπροσωπούνται όλες οι ενώσεις Τύπου προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις προς τη πολιτική εξουσία. Το δεύτερο το οποίο προτείνουμε είναι να συσταθεί ένα Συμβούλιο Τύπου το οποίο θα αποτελείται αποκλειστικά από εκπροσώπους των δημοσιογραφικών ενώσεων και των ενώσεων εκδοτών και το οποίο θα λειτουργεί ως αυτορυθμιστική αρχή στη βάση ενός ενιαίου κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Αλλά το θέμα αυτό χρήζει μιας επιστημονική ς μελέτης και διερεύνησης. Νομίζω ότι στη παρούσα φάση αυτό που πρέπει να γίνει είναι η άμεση συγκρότηση της επιτροπής κατά του Τυποκτόνου Νόμου με την συμμετοχή όλων των ενώσεων Τύπου. "

==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"