Είμαστε μικρή χώρα ή έχουμε επιλέξει μικρόψυχους πολιτικούς;

Είμαστε η χώρα που οι πολιτικοί εφαρμόζουν την πολιτική τέχνη του εφικτού ή την τέχνη του οίκτου όπως χαρακτηριστικά έχει γράψει ο Κώστας Βαξεβάνης;

"...είμαστε τόσο «φτωχοί» όλα αυτά τα χρόνια, που βάλαμε να διαχειριστούν τις τύχες μας δύο πολιτικοί, δύο πρωθυπουργοί, που ενώ η Ελλάδα βουλιάζει, ενώ οι θαμώνες του Rocky ακόμη ανησυχούν, οι ίδιοι δεν έχουν ανοίξει το στόμα τους να πουν μια κουβέντα. Θαμμένοι κάτω από το φορτίο της προσωπικής τους απογοήτευσης, της ευθύνης ή της ανικανότητας; Δεν με ενδιαφέρει. Σημασία έχει πως δεν θα βρείτε πουθενά μια δήλωση του Κώστα Σημίτη ή του Κώστα Καραμανλή. Την ώρα που η χώρα καίγεται, δεν θα βρείτε μια κουβέντα ή μια πράξη ευθύνης των δύο πολιτικών που υπήρξαν ηγέτες της.

Ο Κώστας Σημίτης, αφού διαβεβαίωσε πως ζούμε μέρες εκσυγχρονισμού και μεγάλων έργων, εξαφανίστηκε μόλις ήρθε ο λογαριασμός και εξαργύρωσε αρνητικά την πολλαπλή πολιτική του ήττα. Να κρατήσει δηλαδή την εξουσία ή να εξαφανίσει έστω τον Γιώργο Παπανδρέου. Η οραματική του πολιτική ρήμαξε ταυτόχρονα με τα ολυμπιακά έργα που συμβόλιζαν μια άλλη Ελλάδα. Αφήνοντας οσμή και αναμνήσεις από έντεχνη διαπλοκή και διακομματικά σκάνδαλα.

Ο Κώστας Καραμανλής αφού θεώρησε πως η ανάδειξή του στην εξουσία μέσα από την συγκυριακή πολιτική του «δεν κάνω τίποτα» είναι η χρυσή συνταγή επιτυχίας, κατάφερε να ταυτιστεί όχι με την συνταγή αλλά με το «τίποτα». Κυβέρνησε με μια παρέα κουλτούρας μαγαζιών εθνικής οδού, κουμπάρους και θρησκόληπτους. Ανέθεσε την πραγματική εξουσία σε έναν αγράμματο απόφοιτο Γυμνασίου που τον έριξε τελικά στον λάκκο που άνοιξε η συνεχής υπόγεια δραστηριότητά του και οι συνωμοσίες του. Μέθυσε με την τεχνητή δημοσκοπική του εικόνα ξεχνώντας πως δεν ήταν η αληθινή. Έζησε σε εικονική πραγματικότητα σαν να έπαιζε playstation και θέλησε να δημιουργήσει μια τέτοια πραγματικότητα για τη χώρα. Με ψεύτικα οικονομικά στοιχεία. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το ίδιο του το κόμμα την ώρα της καταστροφής για να επιστρέψει στο προφίλ του πλακατζή και γλεντζέ.

Αυτοί οι δύο άνθρωποι υπήρξαν ηγέτες της χώρας και οπαδοί της σιωπής την ώρα που η χώρα βουλιάζει. ...Την ώρα που ο θαμώνας του Rocky αισθάνεται την ανάγκη να πει την άποψή του και να εκστομίσει αυτοκριτικά «πρέπει να δούμε τα πράγματα αλλιώς» . Και οι δύο υπήρξαν πρωθυπουργοί και μεις τους χειροκροτήσαμε ή έστω τους σεβαστήκαμε ως ηγέτες. Για αυτό σας λέω. Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού όπως συνηθίζουν να λένε. Είναι η τέχνη του οίκτου. Να κάνεις δηλαδή τους άλλους να σε λυπούνται ενώ φταις."

Η νέα διακυβέρνηση με την γνωστή απομονωμένη παρέα του ΓΑΠ είναι αντικείμενο περαιτέρω ψυχιατρικής διερεύνησης ενός λαού με μειωμένα αντανακλαστικά και πολλές ανοχές.

Η παγίδευση του λαού δεν είναι επίτευγμα της παρέας αλλά προϊόν των γνωστών συμβούλων (έχουμε γράψει αρκετά περί αυτών).

"Βομβαρδισμός της Τεχεράνης μέσω Ελλάδας-Βουλγαρίας; " αναρωτιέται ο συντάκτης του Strategy Report, αναφερόμενος στις μακρότατες, διάρκειας, χωρίς άλλο προηγούμενο στα διεθνή διπλωματικά χρονικά, συνομιλίες Παπανδρέου-Νετανιάχου με την αντιδεοντολογική απουσία όχι μόνον Ελλήνων διπλωματών αλλά και των στενότερων συνεργατών του (για πιθανές διαρροές των εβραϊκών απαιτήσεων)

Ο ΓΑΠ γνωρίζει ότι οι διαρροές των λεχθέντων θα ήταν πρωτοσέλιδα σήμερα και έτσι δεν θα μπορούσε να παραχωρήσει "γη και ύδωρ" στην Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία (ΙΑF),τις γνωστές "εξυπηρετήσεις", με την σύμφωνη γνώμη φαντάζομαι και του αρμόδιου υπουργού (που όταν του ζητηθεί ας δούμε πως θα αντιδράσει). Εμείς ελπίζουμε να διαψευστεί η επιλογή της τέταρτης διαδρομής; (έχουμε άλλον τέταρτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό!!! τυχαίο;).

Αυτό που απασχολεί την επικαιρότητα, είναι η γνωστή συνέντευξή του πρώην πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκου Κληρίδη, στον ΑΝΤΕΝΝΑ Κύπρου με θέμα: 
.

Κληρίδης: «Ο Σημίτης δεν ήθελε στην Κύπρο τους S-300»

Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές της εθνικής κυριαρχίας και του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Σήμερα ζούμε εποχές που ιστορικά θα χαρακτηρισθούν από υποτέλεια και ενδοτισμό από μικρόψυχους πολιτικούς της πολυθρόνας, των εκτεταμένων διακοπών και της ανυπαρξίας οικονομικής πολιτικής και ανάπτυξης. Το μόνο μέλημα της παρέας είναι η εξασφάλιση των δανειστών και των "νέων συμμαχιών" σε βάρος των λαϊκών τάξεων και της παραδοσιακής εθνικής μας πολιτικής και της επόμενης μέρας... γνωστής ως "μια θέση στον ΟΗΕ"...

Νάσος 

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"