Ας μιλήσουμε για οικονομία, σοβαρά!...

Γράφει ο Δευκαλίων

Στην σημερινή συγκυρία και σε διεθνή κλίμακα οι οικονομικοί αναλυτές είναι διχασμένοι ανάμεσα σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προβλέψεις.

Οι απαισιόδοξοι:

Πιστεύουν ότι η μελλοντική διεθνής οικονομική συγκυρία θα διαμορφωθεί από τα 3D (debt, deflation, depression) χρέος, πληθωρισμός, ύφεση. Για τους οπαδούς αυτής της εξέλιξης τα Χρέη Κρατών και Επιχειρήσεων είναι πολύ υψηλά και θα υποχρεώσουν τελικά και κρατικούς προϋπολογισμούς και τους ιδιώτες να μειώσουν τις δαπάνες. Η μείωση των δαπανών θα προκαλέσει ένα σπιράλ θανάτου (παρόμοιο με αυτό που ήδη έχει μπει η Ελληνική Οικονομία) αφού θα τροφοδοτεί την ύφεση και αυτή με την σειρά της την διεύρυνση των ελλειμμάτων και την αύξηση των χρεών. Στο τελευταίο στάδιο αυτού του θανατηφόρου σπιράλ θα εμφανισθούν χρεοκοπίες κρατών και επιχειρήσεων.

Οι αισιόδοξοι:

Πιστεύουν ότι η μελλοντική διεθνής οικονομική συγκυρία θα διαμορφωθεί από τα 3P (Productivity, profits, prosperity) παραγωγικότητα, κέρδη και ευημερία. Για τους οπαδούς αυτής της εξέλιξης η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη που άρχισε δειλά-δειλά μετά την κρίση του 2008 (κατάρρευσή της Lehman Brothers) θα συνεχίσει να τροφοδοτείται από τις δαπάνες των αναδυόμενων οικονομιών. Θα καλυφθεί με αυτόν τον τρόπο η μείωση των δαπανών που παρατηρείται στις υπέρ-χρεωμένες και καταναλωτικά κορεσμένες ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνία.

Η στήλη έχει κατά κόρον αναλύσει μία βασική παράμετρο της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας, τον νομισματικό πόλεμο. Θα επαναλάβουμε για μία ακόμα φορά την βασική αιτία αυτού του πολέμου.

Οι αναδυόμενες οικονομίες κρατώντας την ισοτιμία του εθνικού νομίσματος υποτιμημένη έναντι κυρίως του Δολαρίου επιδιώκουν (και εν πολλοίς επιτυγχάνουν), να εξάγουν φθηνά προϊόντα στις μεγάλες καταναλωτικές αγορές των ΗΠΑ της ΕΕ και της Ιαπωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κίνα και οι υπόλοιπες χώρες της Νότιο-Ανατολικής Ασίας.

Παραπλήσια νομισματική πολιτική αναγκάσθηκαν να ακολουθήσουν και οι ΗΠΑ μετά την κρίση του 2008 (κατάρρευση της Lehman Brothers). Τύπωσαν αφειδώς Δολάρια με τα οποία χρηματοδότησαν τα προγράμματα ανόρθωσης της οικονομίας. Ταυτόχρονα όμως λόγω της υπέρ προσφοράς Δολαρίων το νόμισμα των ΗΠΑ υποτιμήθηκε έναντι του Ευρώ. Οι τιμές των αμερικανικών προϊόντων μειώθηκαν σημαντικά στις ευρωπαϊκές αγορές. Αυξήθηκαν έτσι  οι πωλήσεις αμερικανικών προϊόντων και κατά συνέπεια οι αμερικανικές εξαγωγές συμβάλλοντας καθοριστικά στο ξεπέρασμα της ύφεσης στις ΗΠΑ.

Οι Βόρειο-Ευρωπαϊκές Βιομηχανικές και Εξαγωγικές χώρες της ΕΕ, πχ Γερμανία, αντέδρασαν αργά σε αυτήν την νέα νομισματική πραγματικότητα. Η επικοινωνιακή ανάδειξη της Ελληνικής Δημοσιονομικής κρίσης την προηγούμενη άνοιξη ως βασικής αιτίας που θα προκαλούσε συστημική κρίση στο Ευρώ ήταν μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να υποτιμηθεί το Ευρωπαϊκό Νόμισμα έναντι του Δολαρίου. Σε αυτό συνέβαλε και η νέο-εκλεγείσα κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου η οποία υπέρ-τόνισε και υπέρ-πρόβαλε, για προφανείς λόγους ιδιοτελούς πολιτικής σκοπιμότητας, την κακή Δημοσιονομική της Χώρας.

Για να τοποθετηθεί κάποιος, είτε με την απαισιόδοξη είτε με την αισιόδοξη άποψη, θα πρέπει να απαντήσει σε ένα πολύ σύνθετο πρόβλημα.

·        «Θα έχουν τους πόρους και θα προλάβουν οι αναδυόμενες οικονομίες να δημιουργήσουν την δική τους μεσαία τάξη που θα αντικαταστήσει σαν καταναλωτής την ολοένα φθίνουσα ποσοτικά και ποιοτικά (λόγω της οικονομικής κρίσης και του νομισματικού-εμπορικού πολέμου από τις αναδυόμενες οικονομίες) μεσαία τάξη των ΗΠΑ της ΕΕ και της Ιαπωνίας που σήμερα αγοράζει ακόμα μαζικά τα προϊόντα τους».

Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα της σύγχρονης οικονομικής συγκυρίας, στο οποίο ήδη ο Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn,   απάντησε αποκηρύσσοντας τον νομισματικό πόλεμο. Απαίτησε με διπλωματικό τρόπο από τις αναδυόμενες χώρες να πάψουν να χειραγωγούν τα νομίσματα τους σε υποτιμημένες ισοτιμίες έναντι των ισχυρών νομισμάτων. (Δολάριο, Ευρώ). Ουσιαστικά προέτρεψε τις κυβερνήσεις των αναδυόμενων οικονομιών να ακριβύνουν εθελοντικά τα προϊόντα τους, να μειώσουν δηλαδή την κύρια πηγή που τροφοδοτεί την ανάπτυξη τους, τις εξαγωγές.

Αλλά, ποια κυβέρνηση θα ακούσει τον Dominique Strauss-Kahn, όταν έχει στην διάθεση της τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα λόγω των τεράστιων εμπορικών πλεονασμάτων (πχ Κίνα);

Καμία!

Μόνο ηθικά ιδεολογικά και πολιτικά συνονθυλεύματα, όπως η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, θα δεχθούν να υπακούσουν προκειμένου μέσω επικοινωνιακής στήριξης να παραμείνουν στην εξουσία.

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"