"Προπαγάνδα: είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς..."

Σχετικό: Γιάννης Κτιστάκις: το Διαδίκτυο είναι ένα νόμιμο forum άσκησης της ελευθερίας του ανώνυμου λόγου.

Σε μια παλιά ελληνική κωμωδία, ένας ήρωας είχε μια θεία που ήταν συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων –νομίζω μάλιστα, αν δεν με γελάει το Αλτσχάιμερ, ότι την έπαιζε (τη θεία) ο Νίκος Σταυρίδης με περούκα. Το μυθιστόρημα της θείας είχε αποτύχει παταγωδώς εμπορικά, επειδή ο τίτλος ήταν "Ο δολοφόνος ήταν ο γιατρός" –κι αφού ο αναγνώστης μάθαινε ήδη από το εξώφυλλο τον τίτλο, δεν είχε όρεξη να αγοράσει το βιβλίο. Τότε είχα πολύ γελάσει –πού να φανταστώ ότι κάποιοι θα έκαναν το ίδιο στα σοβαρά και όχι σε φαρσοκωμωδία;

Αυτό σαν εισαγωγή (το θυμήθηκα ψάχνοντας στο διαδίκτυο), διότι εάν "υποψιάζεσαι" την  όλη υπόθεση και ο τίτλος την "ξεκαθαρίζει" τότε έχεις ολοκληρωμένη άποψη, ίσως μειωμένο ενδιαφέρον  για την επικαιρότητά της και σαφώς αυξημένα γνωστικά πεδία και αντανακλαστικά, που να μην μπορεί κάποιος (παρά τις όποιες προσπάθειές του) να σε παρασύρει σε άλλη συλλογιστική γενικότερου ενδιαφέροντος.

Τώρα ας κάνουμε την παρακάτω παραδοχή, από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια:

"Προπαγάνδα: είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς..."

Κάπως  έτσι αντιλαμβάνομαι μία "περίεργη" είδηση που δημοσιεύτηκε, για ένα συγκεκριμένο σκοπό, για να περάσει μάλλον το αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο της φίμωσης για το διαδίκτυο.

Συγκεκριμένα: 
Διαβάζουμε με τίτλο: Απειλούσε μέσω e-mail και συνελήφθη 
Μία είδηση από το ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

"Τι", "πως" και "γιατί" δεν μας λένε ή μάλλον δεν τους επιτρέπουν να το πούνε. Απλά ο τίτλος είναι αυτός που πρέπει να κοινοποιηθεί και να περάσουν πιθανόν κάποια μηνύματα, που σαφώς κάποιους εξυπηρετούν ή νομίζουν ότι τους εξυπηρετούν. ...

Βέβαια αυτή η είδηση καλώς έλαβε διαστάσεις και εάν πράγματι υπάρχει ενοχή να καταδικαστεί ο ενδεχόμενος ως εκβιαστής και μάλιστα παραδειγματικά... είναι όμως έτσι η ιστορία ή μας αποκρύβουν κάποιες ουσιαστικές λεπτομέρειες που στην συνέχεια μπορεί να εμφανιστούν... αλλά η πρώτη εντύπωση καταγράφηκε και είναι σαφώς αρνητική;

[ΣΣ: Στην συγκεκριμένη περίπτωση ενοχοποιείται η ανωνυμία του διαδικτύου και εκθειάζεται στην κοινή γνώμη η άμεση επέμβαση των αστυνομικών αρχών με την άρση της ανωνυμίας -ευελπιστώ με εντολή εισαγγελέα- για πιθανόν κακουργηματική πράξη και έτσι δικαιώνονται πανηγυρικά και οι κατά καιρούς γνωματεύσεις κάποιων ανώτατων εισαγγελέων  και δυστυχώς όχι ο ίδιος ο νόμος ο οποίος αντί να εφαρμόζεται "γνωματεύεται").

Δεδομένα και πληροφορίες, προσωπικά δεν έχω (ένας blogger δεν λαμβάνει "επίσημη" ενημέρωση από τις αρχές)  και ούτε επιθυμώ να έχω, αντλώ τις πληροφορίες μου από το  ίδιο το διαδίκτυο (με τις απαραίτητες επιφυλάξεις τη κάθε φορά), όπως για την παραπάνω είδηση από το tsantiri.gr (μέσω news247.gr):  Δεν άντεχε να χάνει στο τάβλι

Δεν θα έχει συνέπεια και εγκυρότητα, από μέρους μου, να υπεισέλθω στην ουσία.

Ας πάρουμε όμως την εκδοχή του διαδικτυακού ταβλαδόρου που χάνει κάποιες παρτίδες, που ας υποθέσουμε, θεωρεί ότι έχει πέσει θύμα "πειραγμένου λογισμικού" (άσχετα αν είναι καντέμης ή άσχετος) και προβαίνει σε αυτή την ποινικά κολάσιμη ενέργεια, όπως περιγράφει το δελτίο της αστυνομίας.
Με αυτή την εκδοχή θα είχε την ίδια βαρύτητα η είδηση;

Λέμε τώρα, αν δώσουμε βάση σε μια τέτοια εκδοχή, όπως αντίθετα έχουν δώσει κυβερνητικοί παράγοντες ότι ένας τορναδόρος με ένα e-mail κατέστρεψε την οικονομία.

"Η προπαγάνδα σχετίζεται με εκστρατείες πληροφόρησης από μέρους των κυβερνήσεων, οι οποίες στοχεύουν στην προώθηση ή στην αποθάρρυνση συγκεκριμένων πρακτικών"

Συνεχίζοντας το σκεπτικό μου, θα χρησιμοποιήσω την ίδια πηγή από τη Βικιπαίδεια:
"Εντός στενότερων σημειολογικών πλαισίων, ως προπαγάνδα εννοείται ένα σύνολο πληροφοριών οι οποίες είναι επίτηδες παροδηγητικές ή ψευδείς, προκειμένου να υποστηρίξουν πολιτικές σκοπιμότητες ή να προστατεύσουν τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν την εξουσία. Ο προπαγανδιστής επιδιώκει να μεταλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το ευρύ κοινό αντιλαμβάνεται ένα ζήτημα ή μία ορισμένη κατάσταση, ώστε οι αντιδράσεις και οι προσδοκίες του να εξυπηρετούν πλέον τα συμφέροντα της οντότητας που αντιπροσωπεύει ο προπαγανδιστής. Ως τέτοια, η προπαγάνδα συνάδει με την λογοκρισία, η οποία επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο με την διαφορά ότι δεν επιδιώκει να γεμίσει την διάνοια του κοινού με «εγκεκριμένες» πληροφορίες, αλλά εμποδίζει την μετάδοση αντιμαχόμενων ιδεολογιών. Αυτό που ξεχωρίζει την προπαγάνδα από άλλες μορφές συνηγορίας είναι ότι ο προπαγανδιστής είναι πρόθυμος να αλλάξει την άποψη του κοινού μέσω σύγχυσης και εξαπάτησης και όχι μέσω πειθούς και κατανόησης. Επιπλέον, οι ηγέτες κάποιας οργάνωσης μπορεί να γνωρίζουν ότι οι πληροφορίες είναι μονόπλευρες ή αναληθείς αλλά αυτό ίσως δεν ισχύει για τα μέλη της οργάνωσης που συμμετέχουν στην διάδοση της προπαγάνδας."

Αλλά ας πάρουμε ως δεδομένο την εκδοχή ότι "Δεν άντεχε να χάνει στο τάβλι" και ότι, "Σε απειλές και εξύβριση ενός 33χρονου διαχειριστή on-line ιστοσελίδας, κατηγορείται ένας 48χρονος, ο οποίος (όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες) δεν μπορούσε να δεχθεί την ήττα στο τάβλι."

Αντιλαμβανόμαστε  τώρα το "πιθανόν άδικο" του διαχειριστή, να κερδοσκοπήσει εις βάρους αφελών παικτών (έστω με τυχοδιωκτικές τάσεις και φρούδες ελπίδες) να κερδίσουν από ένα μηχάνημα που προγραμματίζεται με συγκεκριμένο αλγόριθμο να "καλύπτει" το ενδιαφέρον του παίχτη για ενδεχόμενη πιθανότητα κέρδους, και  παράλληλα να "εξασφαλίζει" και την  δυνατότητα βιωσιμότητας της εταιρείας.

ΔΕΝ θα το προχωρήσω βαθύτερα στο τζόγο και με αυτά που έχουν καταγραφεί για τα αντίστοιχα μηχανήματα για τα περιβόητα "φρουτάκια".
Εδώ έχουμε όντως, παρόλα αυτά, μία δυνατότητα του παίχτη σε τεχνικό γνωστικό επίπεδο, αλλά με αβέβαιη την επιλογή της εμφανιζόμενης επόμενης "ζαριάς" του μηχανήματος.

ΔΕΝ με ενδιαφέρει η επιλογή του παίχτη, ούτε θα σταθώ σε παρτίδες καφενείου, όπου εκεί ο παίκτης έχει την δυνατότητα να ρίχνει μόνος του τα ζάρια και να ελπίζει στην προσδοκώμενη ζαριά της "θεάς τύχης" και όχι στην "από τυχαίων αριθμών εμφάνισης" μιας προγραμματισμένης μηχανής.

Εάν η ποινική πράξη των "απειλών" και των "εκβιασμών" παρακολουθούνταν με τόση "επιμέλεια", εκτός του softaware του διαδικτύου και στα hardware (τάβλι καφενείου), τότε πολλά από αυτά θα ήταν κάθε μέρα στο αυτόφωρο.
Εκεί όμως είναι ζωντανή η διεξαγωγή του παιχνιδιού και οι διαμαρτυρόμενοι αποθαρρύνονται ή έστω "λογοκρίνονται" από τους γύρω θαμώνες με αποτέλεσμα οι αποφάσεις τους να βγαίνουν σχεδόν άμεσα.

Η είδηση αυτή, όπως και κάθε άλλη είδηση βασίζεται σε κάποιο σκεπτικό.
Η οργή του κάθε "θύματος" πολλές φορές τον "ηρωοποιεί" αντί να τον καταδικάζει στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ότι  σε παρόμοιες περιπτώσεις "Δελτίων Τύπου",  η ΜΗ ανάλυση της πράξης, αλλά γενικά και αόριστα το ποινικό αδίκημα, εξυπηρετούν κάποιες καταστάσεις πιθανόν και σκοπιμότητες.

Τα "περί προσωπικών δεδομένων" και τα άλλα νομικά τερτίπια, τα δήθεν περί της "ουσίας της υπόθεσης", ότι τάχα "δεν υπεισέρχονται... μέχρι της αποδείξεως της ενοχής" κλπ μάλλον σύγχυση επιφέρουν παρά ξεκαθαρίζουν τις όποιες υποθέσεις και ενημερώνουν σωστά τους πολίτες.

Αυτό όμως που σίγουρα και αναμφισβήτητα βγήκε από την συγκεκριμένε υπόθεση, είναι αυτή τα του "εκβιασμού" και τα των "απειλών" από το διαδίκτυο (έρμο διαδίκτυο!!!  τι σου καταμαρτυράνε κάθε φορά που κάτι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους για να το περάσουν στην κοινή γνώμη με την δική της συναίνεση για τους δήθεν "κουκουλοφόρους")
Εκεί νομιμοποιείται η κυβέρνηση να νομοθετήσει, δηλ να περάσει ο κατάπτυστος νόμος της φίμωσης του διαδικτύου, ο οποίος έχει αλλάξει πολλά συρτάρια πολλών υπουργών την τελευταία πενταετία χωρίς να το αποτολμήσουν με πειθώ για να έχει επιδιωκόμενο νομοθετικό αποτέλεσμα.

Παρακολουθούμε το θέμα με την σχετική "ετικέτα"
: ΔΙΑΛΟΓΟΣ: Θα τους αφήσουμε να μας φιμώσουν; και θα συνεχίσουμε να αρθρογραφούμε με συνέπεια και εγκυρότητα.
Παρότι επαναλαμβάνω ο "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ" είναι επώνυμος ιστοχώρος, εμείς από εδώ θα αρθρογραφούμε για το συνταγματικό μας δικαίωμα των πολιτών για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Υπερασπιζόμενοι την νομική κατοχύρωση για "ψευδωνυμία", διότι έχουμε αποδείξει πολλές φορές ότι η λεγόμενη "ανωνυμία" είναι ένα πολιτικό εφεύρημα και ο καθ' ύλην αρμόδιος προϊστάμενος της δίωξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος το γνωρίζει πολύ καλά, καλύτερα από ότι εμείς.
Απλά εμείς δεν γνωρίζουμε, τις μεθόδους "ποιους" και "τι" και με "ποιον" τρόπο παρακολουθούν τις διαδρομές μας στο διαδίκτυο.
Κάποια μέρα ίσως το μάθουμε επακριβώς και ελπίζουμε να είναι όλα νόμιμα και ηθικά, χωρίς να εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες.

Νάσος



==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"