2012: έτος σταθμός στην εξέλιξη της κρίσης!

Γράφει ο Δευκαλίων

Το 2011 κατά την γνώμη της στήλης ήταν μία ιδιαίτερα κρίσιμη χρονιά. Σε παγκόσμιο επίπεδο ο νεοφιλελευθερισμός ηττήθηκε αφού δεν μπόρεσε ούτε καν να προσεγγίσει την λύση που θα τον βγάλει από το αδιέξοδο που έχει βρεθεί από τον Μάρτιο του 2007. Και αναφέρουμε τον Μάρτιο του 2007 γιατί τότε χρεοκόπησαν τα πρώτα Hedge Funds της Αμερικανικής Επενδυτικής Τράπεζας Bear Stearns, γεγονός που σηματοδοτεί την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Στις αρχές του 2011 όλα φαίνονταν ειδυλλιακά. Η κρίση δανεισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας είχε βρει μία λύση, στην Πορτογαλία εφαρμόζονταν ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας που έδειχνε ότι θα πετύχαινε στο τέλος τους δημοσιονομικούς του στόχους, ενώ όλα έδειχναν ότι οι υπόλοιπες χώρες που χρησιμοποιούσαν το ευρώ θα ξεπερνούσαν έστω και δύσκολα την κρίση χρέους που ταλάνιζε την ευρωζώνη.
Στις αρχές του 2012 όλα φαίνονται εφιαλτικά. Η κρίση δανεισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας αναμένεται να κορυφωθεί τους αμέσως επόμενους μήνες αφού απαιτείται μία νέα δανειακή σύμβαση άρα και ένα νέο μνημόνιο. Η Πορτογαλία εντάχθηκε ήδη στον μηχανισμό ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ, και το πρόγραμμα από ότι φαίνεται δεν πάει καλά. Η Ισπανία και η Ιταλία δανείζονται με σχετική δυσκολία και με επιτόκια μεγαλύτερα ή ίσα με αυτά που δανείζονταν η Ελλάδα και η Πορτογαλία όταν προσέφυγαν στον κοινό μηχανισμό ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ. Το μεγάλο πρόβλημα όμως πλέον είναι το αξιόχρεο (ΑΑΑ) της Γαλλίας, το οποίο απειλείται από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Εάν το αξιόχρεο (ΑΑΑ) της Γαλλίας χαθεί, τότε αυτόματα και το αξιόχρεο Ευρωπαϊκών Μηχανισμών όπως EFSF και ESM θα τεθεί υπό αμφισβήτηση. Και δυστυχώς όλες οι προβλέψεις δείχνουν ότι το αξιόχρεο (ΑΑΑ) της Γαλλίας θα χαθεί έως το τέλος Ιανουαρίου.
Έχουμε κατ’ επανάληψη μιλήσει και αναλύσει τους λόγους για τους οποίους η νεοφιλελεύθερη σκληρή δημοσιονομική πολιτική που έχει επιβάλει στις χώρες της ευρωζώνης η καγκελάριος της Γερμανίας κα. Α. Μέργκελ θα αποτύχει. Ο κύριος λόγος είναι ότι αυτές οι πολιτικές προκαλούν αύξηση της ανεργίας, που έχει άμεσο και μοιραίο αποτέλεσμα την εμφάνιση και γιγάντωση της ύφεσης και συνεπακόλουθα εκτροχιασμό των δημοσιονομικών μεγεθών. Το επιχείρημα του Γερμανικού Διευθυντηρίου ότι οι οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης πρέπει να στραφούν (όπως έχει κάνει εδώ και καιρό η κερδοφόρα Γερμανική) προς τις εξαγωγές, δεν στέκει. Ο λόγος εξαιρετικά απλός. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι οι χώρες της ευρωζώνης πετύχουν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μεταλλάξουν την οικονομία τους ώστε να παράγουν φθηνά προϊόντα και να είναι ανταγωνιστικά των κινέζικων, που θα τα εξάγουν; Στις τρίτες χώρες που όμως ήδη έχουν αρχίσει και πλήττονται από τον κύκλο της ύφεσης;
Οι νεοφιλελεύθεροι πιστεύουν στη δύναμη της εξουσίας και την ενόραση των αγορών. Ας δούμε λοιπόν πώς βλέπουν οι αγορές το...
μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας.
Σε ετήσια βάση όλα τα Ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια κατέγραψαν απώλειες το 2011. Λονδίνο -5,65%, Παρίσι -17,8% και Φραγκφούρτη -15,41%. Το ίδιο και στην Ανατολική Ασία. Οι τίγρεις της Ασίας μπορεί να βρυχώνται αλλά τα χρηματιστήρια τους βάφτηκαν και αυτά κατακόκκινα. Βομβάη -24,21%, Σαγκάη -22,6%, Τόκυο -17,89%, Χόνγκ-Κόνγκ -20,13%, Σιγκαπούρη -16,21%. Τα ίδια και χειρότερα από τη Λατινική Αμερική: Σαν Πάολο -18,44% Μπουένος Άιρες -30,27%.
Εξαίρεση σε αυτή την ζοφερή εικόνα είναι οι ΗΠΑ. Εκεί ο περίφημος Dow Jones είχε ετήσια κέρδη 5,92%, ενώ ο πολύ σοβαρός S & P κατέγραψε ετήσια αύξηση 0,0031%.
Συμπέρασμα: σε όλο τον πλανήτη τα χρηματιστήρια έχουν γυρίσει για τα καλά προς τα κάτω. Το μόνο που αντέχει ακόμα είναι το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί μέχρι σήμερα μόνον η οικονομία των ΗΠΑ φαίνεται ότι έχει έστω και ελάχιστες πιθανότητες να ξεπεράσει την κρίση.
Τα ερωτήματα λοιπόν που τίθενται αυτοδικαίως. Θα μπορέσει η οικονομία των ΗΠΑ να τραβήξει προς τα πάνω την παγκόσμια οικονομία; Ή το παγκόσμιο πρόβλημα θα τραβήξει στην άβυσσο της κρίσης την οικονομία των ΗΠΑ; Ποιο θα είναι το δραστικό φάρμακο και πότε θα αποφασίσουν οι ΗΠΑ να το χορηγήσουν στο βασανισμένο κορμί της παγκόσμιας οικονομίας, ώστε τουλάχιστον να σταθεροποιηθεί η κατάσταση;
Τα παραπάνω ερωτήματα είναι μερικά μόνο από αυτά που πρέπει σύντομα να βρουν αποτελεσματική απάντηση προκειμένου να μην υπάρξει δραματικό πισωγύρισμα στην πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού. Υπό αυτή την οπτική γωνία μπορεί άνετα να θεωρηθεί το 2012 έτος σταθμός στην εξέλιξη της κρίσης!


==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"