Το Ανελεύθερο Συνέδριο των "Ελευθέρων" Φιλελευθέρων !!! [συνέχεια Μέρος 2ον]

Ρεπορτάζ από τη "Φιλελεύθερη Συμμαχία"
του blogger Νάσου Ζαγγογιάννη: Σάββατο, 18 Οκτώβριος 2008

"Αισιοδοξία, Εξωστρέφεια, Ανοικτή κοινωνία. Μια άλλη πολιτική πρόταση.

Κόντρα στο ζοφερό κλίμα των ημερών, η Φιλελεύθερη Συμμαχία, ένα κόμμα ενεργών πολιτών, διοργανώνει το 2ο συνέδριό της στο ξενοδοχείο President στις 18-19 Οκτωβρίου 2008.

Αρνούμενοι τη σκανδαλολογία, τη μιζέρια και την εσωστρέφεια, συζητάμε για την Ευρώπη και τον κόσμο, για την ελεύθερη οικονομία, για την ανοικτή κοινωνία, για την κοινωνία των πολιτών και το διαδίκτυο, για το φιλελευθερισμό και την αριστερά.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προσκαλεί κάθε ενεργό πολίτη να παρευρεθεί."

============================================================

Γιατί ήθελα να μιλήσω, Τι είπα, τι ΔΕΝ είπα, τι ήθελα να πω, και ΔΕΝ μου επιτράπηκε.

Ο παραπάνω τίτλος του ρεπορτάζ, ίσως να ήταν λίγο πολύ αυστηρός, αλλά τώρα που το σκέφτομαι ξανά, μετά από πέντε ημέρες, υπήρξε αρκετά αληθινός. Υπήρξε αληθινός διότι αλήθεια είναι αυτή που σου βγαίνει αυθόρμητα και χωρίς στρογγυλεύσεις. Αλήθεια είναι αυτή, που χωρίς προ συνεννοήσεις προσωπικές σημειώσεις, προετοιμασίες και εξαρτήσεις, εκφέρεται και σχεδόν πάντα ενοχλεί.

Ενοχλεί, αλλά είναι σχεδόν πάντα δημιουργική, είναι η αλήθεια της ψυχής σου.

Είναι η αλήθεια που άκομψα βγαίνει, αλλά παραμένει και είναι ο εαυτός σου αφτιασίδωτος, αιχμηρός, κρυστάλλινος και διαυγής. "Έχε θάρρος. Όταν λες την αλήθεια, και δε θα κάνεις ποτέ λάθος." Έλεγε ο Μεγάλος μας, Σοφοκλής.

Οι Αρχαίοι μας ξέρανε την είναι αλήθεια και την όριζαν :ως "αλήθεια" = α + λανθάνω = το μη κρυπτόμενο.

Η επικρατούσα και σήμερα αλήθεια ορίζεται : " ως η συμφωνία της νόησης (της εικόνας που σχηματίζει στο νου το υποκείμενο) με το αντικείμενο".

Η Αλήθεια κατά την γνωστική μου αντίληψη, έχει και την έννοια της έλλειψης λήθης (α-λήθης), για αυτή την αλήθεια μίλησα, αυτή την αλήθεια υπηρετώ για αυτή την αλήθεια αγωνίζομαι.

Σε αυτή τη άθλια εποχή που ζούμε η αλήθεια περισσεύει, διότι η μισή αλήθεια ή η ΜΗ αλήθεια, η ιδιοτέλεια, η αρπαχτή και το συμφέρον κυριαρχούν. "Όλοι μας αγαπούμε την αλήθεια, αλλά οι περισσότεροι από μας αγαπούμε πιο πολύ το συμφέρον.", έγραψε ο μεγάλος Λέων Τολστόι.

Υπάρχει άνθρωπος σε αυτό το πλανήτη που να λέει την αλήθεια όπως την όρισε στα "ΗΘΙΚΑ»" ο Πλούταρχος ; "Να συνηθίζουμε τα παιδιά να λέγουν την αλήθεια. Γιατί η ψευτιά είναι δουλοπρέπεια και δεν αξίζει να τη μιμούνται οι άνθρωποι"

Γιατί ήθελα να μιλήσω

Η επίσκεψη στο 2^ο Συνέδριο της Φ.Σ. είχε προσεγγιστικό κυρίως χαρακτήρα, για να γνωρίσω εκ του σύνεγγυς ένα ελεύθερο συνέδριο, ενός νέου κόμματος φιλελεύθερων αρχών.

Περίμενα να συζητηθούν Συνταγματικά θέματα, θέματα περιβάλλοντος και κυρίως ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεσμικών κανόνων κράτους δικαίου, για αξιοκρατία, ίσων ευκαιριών και νέων αντιλήψεων.

Μετά από πέντε ημέρες από τη παρουσία μου, στο 2^ο Συνέδριο της Φ.Σ., μου δόθηκε, η ευκαιρία να μελετήσω σε βάθος τις παραπάνω αρχές και να διαπιστώσω ευχάριστα ότι αυτό καλύπτεται σε ικανοποιητικό βαθμό από το καταστατικό και τις αρχές του κόμματος. Αρκεί όμως αυτό ;

Τι ήταν αυτό που με εξόργισε και παρά την απόφαση μου να ΜΗΝ μιλήσω, ζήτησα το λόγο, ο οποίος μου εδόθη, όπως μου εδόθη από τον Συντονιστή κ. Δημήτρη Σκάλκο.

Ήταν η τοποθέτηση του τελευταίου ομιλητή κ. Στρατή Κατάκου, εκπαιδευτικού, μέλος της Διοικούσας του κόμματος. της Φ.Σ.

Ήταν οι αλαζονικές κομματικές τοποθετήσεις πολλών συνέδρων, που αντί ερωτήσεων, όπως τους ζητήθηκε, προέβαιναν και σε αυθαίρετες τοποθετήσεις, όπως ενός κυρίου που ομίλησε , σχεδόν με Φιλιππικό λόγο από το αναλόγιο του Συνεδρίου, με τοποθετήσεις οι οποίες ΔΕΝ θα σχολιάσω αλλά είναι μαγνητοσκοπημένες. Τέλος η οίηση κάποιας κυρίας γραμματέως ενός Υπουργού (πρώην θαρρώ) της οποίας οι φιλελεύθερες αρχές, άρχιζαν και τελείωναν εκεί που ΔΕΝ υπήρχε θέση για κανέναν άλλον ομιλητή, ως αντίληψη θέση και αποδοχή. Ο εκνευρισμός μου μεγιστοποιήθηκε όταν η ίδια κυρία, μιλούσε και ανταγωνίζονταν, όλα τα κόμματα και τις αρχές τους, σε συναγωνισμό σε ύψος φωνής και σε εκνευριστικό περπάτημα υπεροχής, με τον προαναφερθέντα εκπαιδευτικό, κύριο κ. Στρατή Κατάκο.

Τι είπα.

Αφού μου δόθηκε ο λόγος τελικά προσπάθησα να πω ποιος είμαι, τι είμαι και γιατί κάνω την παρέμβαση. Αυτό όπως καταλαβαίνετε, παίρνει λίγη ώρα και ΔΕΝ φθάνουν τα δέκα δευτερόλεπτα του κυρίου Συντονιστή.

Ανακαλώντας λοιπόν στη μνήμη μου τη ομιλία – παρέμβαση, περίπου είπα τα εξής.

« . . . Είμαι ο Νάσος Ζαγγογιάννης, Blogger του ιστολογίου με την επωνυμία "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ". Στο ιστολογιό μου έχω ως προμετωπίδα τη ρήση του Οδυσσέα Ελύτη :

"Δεν λυπάμαι τους ποιητές που μείνανε χωρίς κοινό... Λυπάμαι το κοινό που έμεινε χωρίς ποιητές." Στη σημερινή εποχή, αυτό που μας λείπει είναι η ποίηση. Διότι κατά τον Αριστοτέλη οι Αρχαίοι μας ξεχώριζαν το ποιείν από το πράττειν. Σήμερα αυτές οι έννοιες έχουν αλλοιωθεί και σχεδόν είναι άγνωστες στη πολιτική ζωή της χώρας μας.

Η πολιτική πρακτική έχει ταυτιστεί με το δόγμα της Ν.Δ : "Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό", πάνω σε αυτό κυριαρχείται και ολόκληρη η συμπεριφορά του Έλληνα πολίτη.

Με αυτό πολιτεύονται οι πολιτικοί μας, με αυτό ασκούν εξουσία, με αυτό εγκλωβίζουν ψηφοφόρους, δίνουν και εξάπτουν τη ψεύτικη ελπίδα με το βόλεμα και με τη ρουσφετολογική εκπλήρωση, αναμονή ή ανοχή στη παρανομία, επιδιώκοντας έτσι την ψηφοθηρία, για τη δική τους κυρίως ιδιοτελή εξουσία.

Αντί η εξουσία να υπηρετεί το λαό, ο λαός άγεται και φέρεται από τους εκάστοτε εξουσιαστές. Και έδωσα ένα παράδειγμα με το οποίο ήθελα να τονίσω αυτή τη διαπλοκή Εξουσίας – Λαού. Είναι το παράδειγμα του "συμπλέγματος του αβγού".

Η ιστορία παλιά, τόσο παλιά όσο και η κακοδαιμονία της πορείας του νεοελληνικού κράτους. Όταν λοιπόν μεταβιβάστηκε, με τα γνωστά Βυζαντινά χρυσόβουλα και τα τούρκικα φιρμάνια ή κοτσάνια (συμβόλαια) , η γη των προγόνων μας στους τσιφλικάδες, ο παππούς μου, (Φωτογραφία.) ο "Μουστακό-θανάσης με το όνομα", μου μολόγαγε την εξής ιστορία απ' τα τσιφλίκια της φθιώτιδας : "Στο τσιφλίκι του Χασούρα, ανθρώπου πανέξυπνου και καταφερτζή δουλεύαμε για ένα κομμάτι ψωμί. Τα αβγά τότε ήταν φάρμακο και ταΐζαμε τα μικρά παιδιά. Ο παμπόνηρος αυτός τσιφλικάς, έπιανε κρυφά έναν - έναν εργάτη χωριστά και μας έδινε από ένα αβγό με τη προϋπόθεση να ΜΗΝ το πούμε στους άλλους. Όλοι βολευόμαστε και έτσι κρατούσαμε το εφτασφράγιστο μυστικό. Όταν όμως ακούγαμε τη φωνή του Χασούρα από μακριά " εει . . . εσύ με το αβγό", συνεχίζαμε να δουλεύουμε πιο εντατικά, κρύβοντας το ένοχο μυστικό της αμοιβής μας."

Αυτό ετέθη και ως ερώτημα : "ποιος σήμερα ΔΕΝ έχει πάρει ή ΔΕΝ έχει συνάψει κάποιου είδους συναλλαγή με το "σύνδρομο του αβγού;" (εννοώντας δραστηριότητες γενικά στο δημόσιο βίο της χώρας)

Έγινε ένσταση από ένα ομιλητή, νομίζω, καθηγητή από το Πανεπιστημίου Πειραιώς, ότι αυτός ΔΕΝ έχει κανενός είδους συναλλαγή με το δημόσιο.

Του απάντησα, ότι θέλω να σας πιστέψω αλλά ΔΕΝ το κάνω γιατί λείπει η απόδειξη. Αυτό ΔΕΝ ήταν καμία ονομαστική κατηγορία για κανέναν, αλλά μία κοινή διαπίστωση, που αιωρείται πάνω στο γνωστό δόγμα της Ν.Δ. : "Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό", Όπως λένε περιπαιχτικά και στα γνωστά καφενεία : "Μάθε να κερνάς να καλοπερνάς".

Επίσης όταν στη συνέχεια προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω πάνω στην άποψη μου για τη κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος λέγοντας περίπου τα εξής :

"Η κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος ΔΕΝ έγινε τώρα, αλλά πολλά χρόνια πριν, όταν ο Bill Gates, κατάφερε να εξευτελίσει τον ίδιο το σύστημα που τον ανέδειξε, όταν ο ανταγωνισμός της Microsoft, έγινε μονοπωλιακός και αποδόμησε έτσι την "αίγλη" του φιλελεύθερου λεγόμενου "επιχειρείν", εξαναγκάζοντας το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα να "κομματιάσει" με νόμους και νέα ποινικά εφευρήματα τη συνέχιση της δήθεν ελεύθερης. οικονομίας"

Τέλος, ερχόμενος στη σημερινή δήθεν "οικονομική κατάρρευση", με την επαίσχυντη παρέμβαση των κρατικών ταμείων της υγιούς οικονομίας, πριμοδοτώντας ΟΧΙ εμπορικές τράπεζες αλλά επενδυτικές τράπεζες μεγάλου ρίσκου, στα λεγόμενα κερδοσκοπικά λαμόγια, η τοποθέτηση μου, εαν μου είχε επιτραπεί, θα ήταν απόλυτα σύμφωνη, με αυτή των πρώην Υπουργών της φιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη, κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλου και κ.Στεφάνου Μάνου. . .

Εδώ διακόπηκε η ομιλία μου από το κύριο Συντονιστή.

Τι ΔΕΝ είπα τι ήθελα να πω, και ΔΕΝ μου επιτράπηκε

Ο κάθε ομιλητής πρέπει να έχει ένα εύλογο χρόνο να ολοκληρώσει. Συνήθως τα συνέδρια έχουν προαποφασίσει σε τραπέζια προσυνεδριακά και έχουν προσυπογράψει και τα πρακτικά. Τα υπόλοιπα έχουν υποδεέστερη σημασία και απλά μπορούν να εγγραφούν σε σημειώσεις ή προσθήκες.

Το συγκεκριμένο συνέδριο ήταν ανοιχτό, που σημαίνει διάλογος. Με το σκεπτικό αυτό ξόδεψα μια ολόκληρη ημέρα, απ’ τη ζωή μου, για να το παρακολουθήσω.

Εκ του αποτελέσματος τώρα διαπιστώνω ότι η Δημοσιογραφική κάλυψη 2ου συνεδρίου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας ήταν η "Ομιλία Τατούλη."

Η δική μου αναφορά η οποία κάλυψε ολόκληρη τη πρώτη ημέρα ΔΕΝ αναφέρθηκε καθόλου.

Στη συνέχεια λοιπόν ήθελα να τονίσω, ότι καμία ιδέα ή κανένα πρόγραμμα ΔΕΝ μπορεί να ξεφύγει από την λογική του "συνδρόμου του αβγού". Αυτό με λύπησε αυτό ήθελα να τονίσω, αυτό ήθελα να καταθέσω.

Επειδή τώρα, ότι και να γράψω, θα θεωρηθώ «προφήτης εκ των υστέρων» και επιμελημένος αντιγραφέας κειμένων γραφείου. Θα σας δώσω το περίγραμμα της συνέχειας της παρέμβασης μου.

1^ο ΔΕΝ πείσθηκα για τις Φιλελεύθερες Συμμαχίες. Η αιτίαση της παρέμβασης μου αποδεικτικά καταλυτική για τη νοοτροπία των συνέδρων. Η διαφορετική άποψη ηχούσε ως αιρετική και η αριστερή αντίληψη ή η ύπαρξη κράτους απαγορευτική.

2^ο Το τελευταίο θέμα, «Φιλελευθερισμός και Αριστερά», μπορεί να υποστηρίχτηκε με περίπου ίσες αναλογίες από τους ομιλητές, αλλά ΔΕΝ υπερασπίστηκε με ίση εκφορά λόγου από τους συνέδρους – ελευθέρους παρατηρητές.

3^ο Ανέμενα η παρέμβαση μου, μιας και ήταν η συγγενέστερη προς την αριστερή έννοια του κράτους πρόνοιας και αντίληψης, ότι θα κάλυπτα τις τοποθετήσεις των συνέδρων.

Προσωπικά ΔΕΝ διεκδίκησα ως απαίτηση να μιλήσω αρκεί αυτό να γινόταν από τους προσκεκλημένους ομιλητές, οι οποίοι σιωπούσαν προφανώς από σεβασμό προς τους εκπροσώπους της Φ.Σ.

4ο Η γενική εντύπωση που αποκόμισα, ήταν ότι συμμετείχα σε ένα επιχειρηματικό FORUM, και ΟΧΙ σε ένα φιλελεύθερο κόμμα από το οποίο περίμενα να ακούσω περί φιλελευθερισμού, όπως αυτή εκφράζεται από τη "Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια" στο Λήμμα "Φιλελευθερισμός", Που από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω και να συμπεράνω, είναι ότι συμμετείχαν στη σύνταξή του και μέλη της Φ.Σ.

5^ο θα περίμενα επίσης να ακούσω για τη θωράκιση του κράτους, να προστατεύσει το κοινωνικό φιλελευθερισμό με ποιους νόμους και με τι προϋποθέσεις.

6^ο Τέλος ο φιλελευθερισμός μπορεί να είναι οτιδήποτε και να καλύπτει τις προσδοκίες του οποιοδήποτε, αλλά αυτό που ΔΕΝ άκουσα και ΔΕΝ κατάλαβα γιατί λιγότερο κράτος και ΟΧΙ ένα φιλελεύθερο κράτος που να το ανταγωνίζονται οι ιδιώτες.

Ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός. Η περίπτωση του κρατικού ΟΤΕ στη φιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη και η εμμονή του τότε υπουργού να αποκλείσει τον κρατικό οργανισμό, ήταν απόδειξη για ένα ανελεύθερο σύστημα. Το οποίο οδήγησε τον ΟΤΕ στη πώληση του με σύμπραξη, Ν.Δ, -ΠΑΣΟΚ. Στο αντίστοιχο κρατικό τηλεπικοινωνιακό οργανισμό της Γερμανίας.

Επίσης ένα σημερινό που συμβαίνει σήμερα με την ΔΕΗ να αγοράζει ακριβό ρεύμα, από τους ιδιώτες και να το πουλά φτηνά στη κατανάλωση των επιχειρήσεων και να φορτώνει τα χρέη στα νοικοκυριά.

Προσωπικά για μένα ο φιλελευθερισμός θα έπειθε, εάν μπορούσε το κράτος να ανταγωνίζεται με ισους όρους τους ιδιώτες επενδυτές. Τουλάχιστον στα λεγόμενα κοινωνικά αγαθά, όπως είναι : Η Υγεία, παιδεία, ύδρευση – αποχέτευση, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, έρευνα και προγραμματισμός.

Όσο για το περιβάλλον, και τις Διεθνείς συνθήκες κλπ θα ήταν μια μεγάλη και ατέρμονη συζήτηση, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα για ένα νεοσύστατο κόμμα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω για τη φιλοξενία την Οργανωτική Επιτροπή της Φ.Σ. και ελπίζω την άλλη φορά κάποιες από τις παραπάνω σκέψεις μου, τουλάχιστον να τις λάβουν υπόψη.

Ευχαριστώ επίσης θερμά τον πρόεδρο του κόμματος της Φ.Σ. κ. Φώτη Περλικό, για την ανοχή και τη φιλοξενία, και ελπίζω να εκλάβει την κριτική μου ως εποικοδομητική, σε έναν ελεύθερο και δημοκρατικό διάλογο, (άσχετα εάν ΔΕΝ ολοκληρώθηκε) καθώς επίσης και τον υπεύθυνο του Τμήματος Δημοσίων Σχέσεων της ΦΣ κ. Αλέξανδρο Ηλιόπουλο, για το λογότυπο που χρησιμοποίησε : « Αν αγαπάς την λευτεριά, σε άλλον να μην ελπίζεις. Μόνο σου πάρτην αν μπορείς, αλλιώς δεν την αξίζεις» (Κολοκοτρώνης)

Νάσος Ζαγγογιάννης.

ΣΧΕΤΙΚΑ :

Α. ΜΕΡΟΣ 1^ον

Β. Σχόλια Προδημοσίευσης Μέρους 2^ου.

===========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"