Ελληνική αδυναμία; Δείγμα ένδειας πολιτικού προσωπικού; Μήπως ραγιαδισμού; Ή απλώς συνήθεια και ευκολία; Οπως και να’ χει, και σ' αυτές τις εκλογές πολλά επίθετα υποψηφίων θα μας φανούν γνωστά.
Τι είναι στ' αλήθεια πιο εύκολο; Να περπατήσει κανείς στον δρόμο που βρήκε ανοιχτό ή να βρει άλλον, λιγότερο ταξιδεμένο; Είναι πιο εύκολο για έναν απόγονο να αναμετρηθεί με τον γονιό του ή να απομακρυνθεί και να σωθεί από τις συγκρίσεις; Κι αν πρόκειται για την πολιτική, είναι καλύτερα να 'χεις ένα επίθετο γνωστό και ... σταυρωμένο ή μπορεί το όνομά σου να αρχίσει από σένα; Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η ίδια συζήτηση.
Οι γόνοι των πολιτικών, οι πολιτικές οικογένειες που κυβερνούν τον τόπο, εμείς που τους ψηφίζουμε. Και κάθε φορά η ίδια προαναγγελία της αρχής του τέλους των «τζακιών». Η ίδια προαναγγελία που απαντιέται κατόπιν με ακόμη περισσότερους γόνους στα ψηφοδέλτια.
Είναι άραγε ελληνική αδυναμία; Δείγμα ένδειας πολιτικού προσωπικού; Μήπως ραγιαδισμού; Ή απλώς συνήθεια και ευκολία; Οπως και να' χει, και σ΄αυτές τις εκλογές πολλά επίθετα υποψηφίων θα μας φανούν γνωστά. Πολλοί υποψήφιοι θα ακολουθήσουν τα χνάρια των γονιών τους. Ισα ίσα για να μας αποδείξουν ότι στην Ελλάδα το τελευταίο κλειστό επάγγελμα δεν αποκλείεται να είναι αυτό του πολιτικού. ...
Αν ρωτήσει κανείς τους άμεσα ενδιαφερόμενους, παιδιά, αδέλφια, ανίψια, θα ακούσει θεωρίες που θέλουν τον διάδοχο να παλεύει σκληρά για να αποδείξει ότι συνεχίζει επάξια το έργο που παρέλαβε. Εξάλλου, θα πουν, και τα παιδιά των γιατρών γίνονται συχνά γιατροί, δικηγόροι τα παιδιά των δικηγόρων, υδραυλικοί των υδραυλικών, ηθοποιοί των ηθοποιών, δάσκαλοι των δασκάλων. Αυτό βλέπουν στο σπίτι, αυτό τους φαίνεται οικείο, αυτό επιλέγουν τελικά ως καριέρα. Ισως.
Κενές εξαγγελλίεςΠαρά τις εξαγγελίες όμως, όπως του Αντώνη Σαμαρά που είχε μιλήσει για ένα κόμμα λαϊκό και «όχι μια ομοσπονδία τζακιών», δεν έχει έρθει ακόμη το τέλος των πολιτικών οικογενειών. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέχτηκε τελικά τον Κώστα Μπακογιάννη ως υποψήφιο δήμαρχο Καρπενησίου, καταγγέλοντας ταυτόχρονα την οικογενειοκρατία ή έστω αποδίδοντάς της την δική του ερμηνεία.
Ως γιος της Ντόρας και του Παύλου Μπακογιάννη και ως εγγονός του Κώστα Μητσοτάκη, ο 32χρονος υποψήφιος μπορεί να δήλωνε πάντα φανατικός Ευρυτάνας, αλλά δεν υπήρχε πιθανότητα να αποφύγει την κριτική και τα ειρωνικά σχόλια. Η κατάσταση στην Θεσσαλονίκη ήταν πολύ διαφορετική.
Εκεί, ο «νομάρχης -κομάντο» (κατά δήλωση του ιδίου), εκείνος που «ενώνει, δεν διχάζει, την παράταξη», το αδιαφιλονίκητο φαβορί που δεν δίστασε να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του χωρίς την συμμετοχή του κόμματός του, πλήρωσε την αφοσίωσή του στην οικογένεια με μια αναπάντεχη «ήττα» που δεν πέρασε απαρατήρητη. Για την θέση του αναπληρωτή περιφερειάρχη, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης είχε επιλέξει τον αδελφό του, Διονύση, γνωστό όλα τα προηγούμενα χρόνια και ως «νομαρχεύοντα» της Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Σαμαράς, αρπάζοντας την ευκαιρία, απαίτησε αρχηγικά να βρεθεί άλλος υποψήφιος για την θέση. Ο αδελφός «θυσιάστηκε» και μέσα σε μια νύχτα βρέθηκε ο ιδανικός υποψήφιος, στο πρόσωπο του πρώην βουλευτή Απόστολου Τζιτζικώστα. Το γεγονός ότι και αυτός είναι γιος παλιού υπουργού της Νέας Δημοκρατίας δεν ενόχλησε την Ρηγίλλης, στοιχείο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν μάλλον η φήμη και η δράση του αδελφού Ψωμιάδη, παρά το επώνυμο που ενοχλούσε. Σα να μην έφτανε αυτό, το πρόωρο τσαλάκωμα του πολυδιαφημισμένου «τσαμπουκά» του Νομάρχη Θεσσαλονίκης στοίχισε και την άρση της υποστήριξης της υποψηφιότητάς του από τον παλιό του φίλο Γιώργο Καρατζαφέρη.
Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ χτύπησε μάλιστα στην καρδιά της μακεδονικής λεβεντιάς, σημειώνοντας στην επιστολή του ότι τον Παναγιώτη Ψωμιάδη «τον ήξερε Ζορμπά και τον έκαναν κολίγο».... Τα προβλήματα όμως της Νέας Δημοκρατίας με τα «τζάκια» μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό. Στην Γλυφάδα, τον δήμο διεκδικεί -μετά βαΐων και χρίσματος- ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, έτερος προβεβλημένος γόνος, με βαριά πολιτική προίκα.
Ενδιαφερόμενη ωστόσο φέρεται και η κόρη της Φάνης Πάλλη-Πετραλιά, Αλεξάνδρα, η οποία δεν μοιάζει να συγκρατείται ούτε από το γεγονός ότι, αν ο κ. Βαρβιτσιώτης γίνει δήμαρχος, η μητέρα της θα επιστρέψει, ως πρώτη επιλαχούσα, στην Βουλή. Ο Δήμος Γλυφάδας είναι ισχυρός, εύρωστος και περιζήτητος, ακόμη, όπως φαίνεται, και από τα ρετιρέ της πολιτικής. Από δύο νέους ανθρώπους που θεωρούν -ο καθένας για τον εαυτό του- ότι οι ευκαιρίες τους ανήκουν δικαιωματικά και ότι ίσως τελικά να είναι πιο ίσοι από τους ανταγωνιστές τους.
Η σύζυγοςΑπό την άλλη πλευρά, ποιος μπορεί να εμποδίσει κάποιον να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει, μόνο και μόνο επειδή θεωρητικά διαθέτει κληρονομικό ή εξ αγχιστείας προβάδισμα; Κάπως έτσι θα πρέπει να σκέφτηκε και ο Θεόδωρος Πάγκαλος για την υποψηφιότητα της συζύγου του, Χριστίνας Χριστοφάκη, στον δήμο Σαρωνικού. Αλλωστε, θα σκέφτηκε δικαίως, ζούμε σε μια χώρα που την κυβερνά ένας γιος και εγγονός πρωθυπουργών, ο οποίος μόλις πήρε την σκυτάλη από έναν ανιψιό πρωθυπουργού και Προέδρου της Δημοκρατίας. Η αυτονόητη και ίσως μόνη απάντηση θα μπορούσε να δοθεί μόνο από εμάς τους ίδιους.
Από όλους εμάς που επιτρέπουμε στα μέλη αυτών των οικογενειών να θεωρούν ότι κληρονομούν και μέρος του λαού μαζί με το όνομά τους. Από εμάς που με κάθε ευκαιρία ψηφίζουμε αυτό που βλέπουμε πιο συχνά, αυτό που συνηθίσαμε, αυτό που είναι πιο λαμπερό και εντυπωσιακό. Εμείς είμαστε τελικά οι πρώτοι που δεν δικαιούμαστε να διαμαρτυρόμαστε για οικογενειοκρατία και νεποτισμό. Για κληρονομικά προνόμια, για πολιτικά σόγια και κοινοβουλευτικές δυναστείες. Εμείς που, αν θέλαμε, θα φροντίζαμε, ώστε αυτοί που δεν μας κάνουν, να έβρισκαν στην κάλπη μοναχά την ψήφο μόνο των συγγενών τους.
Παλευουν...Αν ρωτήσει κανείς τους άμεσα ενδιαφερόμενους, παιδιά, αδέλφια, ανίψια, θα ακούσει θεωρίες που θέλουν τον διάδοχο να παλεύει σκληρά για να αποδείξει ότι συνεχίζει επάξια το έργο που παρέλαβε.
Ετσι έμαθανΑλλωστε τα παιδιά των γιατρών γίνονται συχνά γιατροί, δικηγόροι τα παιδιά των δικηγόρων. Αυτό βλέπουν στο σπίτι, αυτό τους φαίνεται οικείο, αυτό επιλέγουν τελικά ως καριέρα. Ισως.
Λόγια, λόγιαΠαρά τις εξαγγελίες όμως, όπως του Αντώνη Σαμαρά που είχε μιλήσει για ένα κόμμα λαϊκό και «όχι μια ομοσπονδία τζακιών», δεν έχει έρθει ακόμη το τέλος των πολιτικών οικογενειών. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέχτηκε τελικά τον Κώστα Μπακογιάννη ως υποψήφιο δήμαρχο Καρπενησίου, καταγγέλοντας ταυτόχρονα την οικογενειοκρατία ή έστω αποδίδοντάς της τη δική του ερμηνεία.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.