Τι επιδιώκει με την συνεχή «επίθεση δύναμης» ο Ερντογάν;

Το τελευταίο χαρτί της Τουρκίας
πριν την επερχόμενη διάλυσή της

Μετά και το τελευταίο «επεισόδιο» στο Νταβός, όπου ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν επετέθη κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Σιμόν Πέρες, υπερασπιζόμενος τα δίκαια των Παλαιστινίων (της Χαμάς;), γίνεται σαφέστερη η εικόνα που προσπαθεί να αποκτήσει η Τουρκία στην διεθνή πολιτική σκηνή.

Η Τουρκική προπαγάνδα εξαπλώνεται ραγδαία, πλέον, στα ανώτερα κλιμάκια των διεθνών φόρουμ, προσπαθώντας ταυτόχρονα να επιβάλει στο εσωτερικό της Τουρκίας την "εικόνα" μίας ισχυρής κυβέρνησης που έχει σημαντικό και ισχυρό λόγο στις διεθνείς εξελίξεις. Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος πρωθυπουργός «διεκδικεί» αναβάθμιση της προσωπικής του εικόνας ως πολιτικού (και όχι ως διπλωμάτη, όπως ο ίδιος δήλωσε) στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, σε μία απόπειρά του να αλλάξει την εικόνα της Τουρκίας και να επαναφέρει την «Οθωμανική Αυτοκρατορία» σε μία πιο σύγχρονη έκδοσή της, αυτή της "Μεγάλης Τουρκίας".

Γνωστά είναι βεβαίως τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κύριος Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας του.
Προβλήματα οικονομικά: προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς του όρους δανεισμού στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εν όψει οικονομικής κατάρρευσης της Τουρκίας, αλλά και εν όψει της διεθνούς οικονομικής κρίσης η οποία ταχύτατα αρχίζει και εξαπλώνεται πλέον και στην Ευρώπη
Προβλήματα εθνικά: οι Κούρδοι έχουν πλέον αποκτήσει δημόσιο «πρόσωπο», μία σχετική νομιμότητα και «απειλούν» σε πολιτικό επίπεδο τις λεπτές ισορροπίες που υπάρχουν στο εσωτερικό της Τουρκίας. Ταυτόχρονα, υπάρχει και μία σειρά από εθνότητες που διαβιούν ως Τούρκοι πολίτες και επιδιώκουν την απόκτηση των δικαιωμάτων που ήδη έχουν πάρει οι Κούρδοι (Αλεβίτες, Λαζοί κ.λ.π.)
Προβλήματα εσωτερικής ισχύος: στην κόντρα που έχει ανοίξει με τους στρατηγούς και στην προσπάθειά του να τους «χαλιναγωγήσει», προκειμένου να κυβερνά ο ίδιος και όχι ο στρατός με τις παρακρατικές του οργανώσεις π.χ. Εργκένεκον.
Σε αυτή του την προσπάθειά να αποκτήσει «ισχύ» και να εμφανιστεί ως ο μόνος δυνατός αλλά και ικανός να χειριστεί με επιτυχία τα εσωτερικά ζητήματα της χώρας, ο Τούρκος πρωθυπουργός δείχνει να προσεταιρίζεται ανοιχτά πλέον τον ισλαμικό χώρο, προωθώντας (κυρίως) το ζήτημα των Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας (που πληθυσμιακά είναι κυρίως μουσουλμάνοι) και τα έχει καταφέρει μέχρις ενός σημείου (δεν έχει αντιμετωπίσει σημαντικά ζητήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας σε σχέση με το Ισλάμ, όπως για παράδειγμα η λειτουργία θρησκευτικών σχολών…).

Την ίδια στιγμή και λόγω του προσεταιρισμού του στο Ισλάμ, ο Ερντογάν ελπίζει σε μία σημαντική οικονομική βοήθεια από τις Αραβικές χώρες, για να αντιμετωπίσει κάτω από καλύτερες οικονομικές συνθήκες την επερχόμενη οικονομική κρίση που είναι απολύτως βέβαιο πως θα ισοπεδώσει την εξαρτώμενη από δυτικά κεφάλαια οικονομία της Τουρκίας.
Η επίθεσή του όμως προς τον Ισραηλινό πρωθυπουργό και τις στρατιωτικές επιλογές και επιχειρήσεις του Ισραήλ κατά το τελευταίο διάστημα, σχετίζεται μερικώς και με την ακύρωση (εκ μέρους του Ισραήλ) μίας σειράς μη επανδρωμένων αεροσκαφών που είχε παραγγείλει η Τουρκία από το Ισραήλ και τα οποία ήθελε να χρησιμοποιήσει άμεσα στον πόλεμο κατά των ένοπλων Κούρδων ανταρτών.

Πολλαπλά τα «μέτωπα» αλλά και οφέλη για τον Ταγίπ Ερντογάν, εάν όλα εξελιχθούν έτσι όπως ο ίδιος ελπίζει. Η αποφασισμένη (από τις ΗΠΑ) αναδιάρθρωση κρατών στην Ασία, συμπεριλαμβάνει και την γέννηση του Κουρδιστάν (κάτι τέτοιο θα είναι η αρχή ενός τεράστιου διαμελισμού της Τουρκίας σε πολλά κράτη), γεγονός που θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο η κυβέρνηση της γείτονος χώρας. Έτσι, η «κίνηση» σε μία απόπειρα μετάβασης της Τουρκίας στον ρόλο του ισχυρού της περιοχής, ουσιαστικά μεταφράζεται σε μία ύστατη προσπάθεια ώστε να μεταπεισθεί το State Department για να αλλάξει τα σχέδιά του. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο, θα φανεί στο άμεσο μέλλον.
Το μόνο βέβαιο όμως είναι πως η κυβέρνηση Ερντογάν, αλλά και ο ίδιος, ελπίζουν σε σοβαρές ανακατατάξεις που θα αντιστρέψουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Το παρελθόν της Τουρκίας και η αντιμετώπιση του Κουρδικού ζητήματος, με τις χιλιάδες δολοφονίες, μοιάζει σχήμα οξύμωρο, σε σχέση με το «πολιτισμένο πρόσωπο» που προσπαθεί ο ίδιος ο κύριος Ερντογάν να εξάγει προς τον δυτικό κόσμο. Η «μάχη» του Τούρκου πρωθυπουργού, έχει μεγαλύτερο κέντρο βάρους στο εσωτερικό της Τουρκίας, όπου αποσκοπεί στην δημιουργία της εικόνας ενός ηγέτη διεθνούς εμβέλειας, ικανού να διαχειρισθεί τα τρέχοντα αλλά και τα μελλοντικά προβλήματα της χώρας. Άλλωστε, το σύνθημα «υποδεχόμαστε το νέο ηγέτη του κόσμου» δείχνει ξεκάθαρα το «κλίμα» που επιδιώκει να επιβάλει το κυβερνών κόμμα για το πρόσωπο του κυρίου Ερντογάν.

Η στάση του Ισραήλ
Μετά την αποχώρηση του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από τράπεζα συζήτησης στο Νταβός και τις οργίλες δηλώσεις που ακολούθησαν, μια από τις ισχυρότερες εβραϊκές οργανώσεις στην Αμερική, το Αμερικανοεβραϊκό Συμβούλιο (AJC), αργά χθες το βράδυ εξέδωσε έγγραφη ανακοίνωση για το θέμα.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η στάση του Ερντογάν κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Νταβός "είναι μια αθλιότητα που μπορεί να προκαλέσει νέες αντιδράσεις εναντίον των Εβραίων".
Ο Ερντογάν, κατά τη διάρκεια της... συζήτησης σε πάνελ στο Νταβός, απευθυνόμενος στον Σιμόν Πέρες του είπε: "Εσείς γνωρίζετε πολύ καλά πως να σκοτώνετε ανθρώπους", προκαλώντας την αντίδραση του Πέρες.
Ο πρόεδρος του AJC, David Harris, στη δήλωσή του τονίζει ότι "η οργίλη στάση του πρωθυπουργού Ερντογάν στο Νταβός, μοιάζει σαν να πηγαίνει κανείς να σβήσει τη φωτιά των αντισημητικών αντιδράσεων χύνοντας βενζίνα".
Ο Χάρρις αφού αναφέρθηκε στη ζωτική σημασία που έχουν οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, τόνισε ότι η Τουρκία είχε πάντα την υποστήριξη των Εβραίων της Αμερικής και σημείωσε ότι σε μια περίοδο που αυξάνεται ο αντισημιτισμός στην Τουρκία, τέτοιες συμπεριφορές και στάσεις απέναντι στο Ισραήλ δεν θα μείνουν αναπάντητες.
Παρακολουθώντας την υπόθεση και την επίδρασή της στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, να σημειώσουμε κι εμείς με τη σειρά μας ότι κύριο θύμα της ιδιότυπης αυτής "ιερής" συμμαχίας Τουρκίας-Ισραήλ-Εβραϊκού λόμπι της Αμερικής είναι η Κύπρος, με αρχιτέκτονα της εισβολής και της κατοχής της τον Χένρι Κίσσιγκερ, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ιδιότυπη συμμαχία Τούρκων και εξισλαμισμένων κυρίως Εβραίων στην εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, ένας από τους στόχους της οποίας ήταν η ιδιοποίηση των περιουσιών των Ελλήνων με άθλιους τρόπους, όπως αυτός του Βαρλίκ Βεργκισί.
Να σημειωθεί επίσης ότι υπό διερεύνηση είναι επίσης ο ρόλος των εξισλαμισμένων Εβραίων στο Κίνημα των Νεοτούρκων, που ανδρώθηκε στη Θεσσαλονίκη, το οποίο κίνημα είναι υπεύθυνο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολίας, ένα από τα ζητούμενα της οποίας ήταν επίσης η ιδιοποίηση των περιουσιών των Ελλήνων και ο έλεγχος της αγοράς από «ακίνδυνους» για τα συμφέροντα του τουρκισμού επιχειρηματίες.

Η πρώτη αντίδραση των ΗΠΑ
Μετά από τις αντίδραση της εβραϊκής οργάνωσης AJC και η κυβέρνηση των ΗΠΑ έρχεται με τη σειρά της να πάρει τα πρώτα μέτρα, ως αντίδραση στη στάση του Ερντογάν απέναντι στο Ισραήλ και τον Σιμόν Πέρες.
Με βάση δημοσιεύματα των μεγαλύτερων τουρκικών εφημερίδων, ανακοινώθηκε ότι ο ειδικός απεσταλμένος του προέδρου Ομπάμα για τη Μέση Ανατολή, George Mitchell, αναβάλλει το προγραμματισμένο ταξίδι του στην Τουρκία "λόγω τεχνικών ζητημάτων και έλλειψης χρόνου", ενώ το...υπόλοιπο σκέλος του ταξιδιού του θα πραγματοποιηθεί κανονικά.
Στην ανακοίνωση αυτή προέβη η εκπρόσωπος τύπου της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Άγκυρα, Kathryn Schalow. ο Σάλοου δήλωσε ότι δεν έχει καθοριστεί η ημερομηνία κατά την οποία θα πραγματοποιηθεί η αναβληθείσα επίσκεψη του Μίτσελ στην Άγκυρα.
Το ταξίδι του Μίτσελ θα συμπεριλάβει τις χώρες Αίγυπτο, Ισραήλ, Δυτική Όχθη, Ιορδανία και Σαουδική Αραβία.

Η θέση της Ελλάδας!
Μέσα σε αυτές τις εξελίξεις, η Ελλάδα, για μία ακόμη φορά δείχνει να έχει πάρει τη γνωστή της θέση, αυτή της παρακολούθησης των εξελίξεων, χωρίς καμία απολύτως διάθεση παρέμβασης. Η «μη πολιτική» της κυβέρνησης Καραμανλή, δυστυχώς, αναβιβάζει την γειτονική Τουρκία σε σχέση με την χώρα μας, γεγονός που μελλοντικά μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει (η ίδια τακτική ακολουθείται και στο θέμα των Σκοπίων, που αν και νέο, μικρό και αδύναμο κράτος έχει επιβάλλει τους δικούς του κανόνες στην διαπραγμάτευση του ονόματος).
Η κυρία Μπακογιάννη, ασχολείται περισσότερο με άλλα υπουργεία, όπως το Οικονομικών, το Εθνικής Άμυνας και το Μεταφορών, παρά με το υπουργείο Εξωτερικών στο οποίο προΐσταται αλλά μάλλον το έχει ξεχάσει! Παρά τα δραματικά γεγονότα που συμβαίνουν και που αφορούν το υπουργείο της, η κυρία Μπακογιάννη «περί άλλων τυρβάζει»…
Γεγονός, είναι πως θα πρέπει η Ελλάδα να κινηθεί παράλληλα με την Τουρκία, εφαρμόζοντας μία «επίθεση φιλίας και δύναμης» προς τον δυτικό κόσμο, φροντίζοντας έτσι ώστε να μην βρεθεί σε δυσμενή μελλοντική θέση στις εξελίξεις που έρχονται (να μην ξεχνάμε τις δηλώσεις της κυρίας Ψαρούδα Μπενάκη…)

Κωνσταντίνος

==========================================================

"O σιωπών δοκεί συναινείν"