Ένα μήνα μετά . . . από τότε που άρχισε την απεργία πείνας, και κανείς από τους αρμόδιους ΔΕΝ ενδιαφέρεται . . .

Η περίπτωση Τενέζου είναι πολλά σύνθετη.

Είναι μία καλή και τεκμηριωμένη αλήθεια τόσο καλή που "φαντάζει" αληθινή.

. . . Λίγοι όμως είναι αυτοί που την βλέπουν ως πραγματικά αληθινή.

Μπορεί να είναι η αλήθεια με ανοικτά χαρτιά, κάτι σαν "Big Brother" ενός απεγνωσμένου ανθρώπου . . . αλλά ΔΕΝ συγκινεί σχεδόν κανέναν. (συνηθίσαμε πια την όψη του τέρατος, ...)

Έχω γράψει ξανά, ότι η ουσία της υπόθεσης, αφορά τους νομικούς, αυτό που αφορά όλους εμάς, είναι η απαξίωση στο αίτημα ενός πολίτη, να ακουστεί.

Αυτή η ένοχη σιωπή, είναι αυτό που με βάζει σε μαύρες σκέψεις.

Κάποτε η Ντόρα είχε πει : "Χάνουμε το δάσος για να βρούμε το δένδρο",

πόσο καλό φαίνεται αυτό . . . τόσο καλό που προϋποθέτει όμως την απώλεια του ενός δένδρου. . . και το δένδρο σε αυτή τη περίπτωση λέγεται Θ. Τενέζος.

Έχουμε εκπαιδευτεί ή μάλλον έχουμε πέσει θύματα στη πονηρή λογική του γκουρού της πολιτικής πατέρα και παππού Μητσοτάκη, στη κουμπαριά και το ρουσφέτι. Βλέπουμε λοιπόν τη προσπάθεια του (μίμηση είναι αυτή για πολλούς) εκτός των παιδιών του και την επιμονή του να βολέψει και τα εγγόνια του . . . εκεί αλλάζει η λογική για τα λίγα δένδρα !!! τα οποία υπερφαλαγγίζουν το κάθε δάσος . . . εξάλλου ο ίδιος μας είχε πει για τα 10χρονα της λήθης του Μακεδονικού.

Έκανα αυτή την απαραίτητη εισαγωγή για να σκιαγραφήσω τη σημερινή γκρίζα σκέψη της κοινωνίας μας.

Τα Μεγάλα Λόγια για τις γενικεύσεις και οι αθετήσεις λόγων και έργων, για τα επί μέρους και τα λεγόμενα μικρά ή μεμονωμένα.

Η περίπτωση Θ. Τενέζου αποκτά και για ένα άλλο λόγο ενδιαφέρον.

Επέλεξε το έρημο δρόμο του ενός μοναχικού δέντρου να συγκινήσει ένα δάσος που κατά καίγεται από την αδιαφορία.

Δημοσκοπική απορία - ερώτηση :

Αν μας ρωτήσεις κάποιος, "ως κοινωνία τι θέλουμε;" ή "ποιο πρόβλημα πρέπει να να επιλύσουμε πρώτα :

"Του απεργού ; ή της νομιμοποίησης των ημιυπαίθριων χώρων ;"

Νομίζω έχουμε εκπαιδευτεί σε αναλύσεις δημοσκοπήσεων.

Διαβάζω, σε ένα αξιόλογο blog (εδώ)

". . . Θα διακόψω την αφιέρωση για την Ημέρα της Γυναίκας για να ασχοληθώ με ένα θέμα που όποια δίνει ζωή θέλει πρώτα απ’ όλους να ασχοληθούμε. Ένας άνθρωπος πεθαίνει δίπλα μας και εμείς απλός κοιτάμε. (Αχ, Γκάντι, ευτυχώς δεν έζησες τώρα!) . . .

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από μία blogger, που δίνει το πραγματικό νόημα και αξία στη ξεχασμένη έννοια της πραγματικής αγάπης.

. . . και καταλήγει στο τέλος : "ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;" . . . " Συνεχίζουμε να λεγόμαστε άνθρωποι; " Και με οργή βροντοφώναξε μέσα στο διαδίκτυο πληκτρολογώντας :

"Φτάνει Πια . . ."

Η περίπτωση Θ. Τενέζου εκτός από τον υπέροχο αγώνα συνείδησης που δίνει, "κατά μόνας" . . . διδάσκει και σε αυτή τη καταναλωτική μας κοινωνία ήθος.

Ένα σπάνιο ήθος μιας άλλης εποχής έθους.

Μέσα από όλο αυτό το σαρκοβόρο δάσος της σημερινής μας κοινωνίας, ξεχωρίζουν τα σημερινά νέα παιδιά, που διδάσκουν και αγάπη και ήθος. . .

Ν.Ζ.

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"