Κανένας μάντης, Αλέξης Κάλχας, ΔΕΝ θα μπορέσει να αλλάξει αυτό το ποτάμι της κοινωνίας της αλλαγής που φουσκώνει . . . αργά-αργά και σταθερά.

Το «παραμύθι» τελείωσε

Tου Αλεξη Παπαχελα kathimerini

Kάθε λαός, και ιδιαίτερα ένας συναισθηματικός και γεμάτος ιστορία λαός, χρειάζεται ένα «εθνικό παραμύθι» που θα τον ενώνει και θα τον κινητοποιεί. Όταν νιώθει αυτοπεποίθηση και τη δύναμη της εξωστρέφειας, το «παραμύθι» έχει τη μορφή του στόχου. Κάποτε ήταν η Μεγάλη Ιδέα, ακολούθησαν ο πόλεμος και η ανοικοδόμηση από τα ερείπια του πολέμου και του εμφυλίου, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας μετά τη χούντα, η ένταξή μας στην ΕΟΚ και μετά στην Ευρωζώνη, η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και μετά... μείναμε από εθνικούς στόχους. Τη δημοκρατία τη διασφαλίσαμε πέραν πάσης αμφιβολίας, στα πιο κλειστά κλαμπ της Ευρώπης ανήκουμε. Και όμως δεν είμαστε ευχαριστημένοι αλλά και δεν μπορούμε να βρούμε τι μας φταίει, τι και πώς πρέπει να αλλάξει.

Αναρωτιέμαι καμιά φορά μήπως η συλλογική μας αμηχανία έχει να κάνει με το γεγονός πως αυτή τη φορά δεν μας φταίει κανείς άλλος για τα όποια δεινά του τόπου ούτε και μπορούμε να βρούμε τη «σωτηρία» κάπου αλλού. Για να το πω με άλλα λόγια, είμαστε μόνοι μας τώρα με τον εαυτό μας απέναντι και πρέπει να αποφασίσουμε αν αντέχουμε να αλλάξουμε. Δεν φταίνε ούτε οι Αμερικάνοι ούτε οι Τούρκοι για τα διαλυμένα μας πανεπιστήμια, για τη διαφθορά στην οποία συμμετέχει ένα τεράστιο ποσοστό του ελληνικού λαού εμμέσως ή αμέσως, για την κακή ποιότητα και ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού, για την απαράδεκτη ποιότητα του τηλεκαφενείου μας, για το σκουριασμένο και ανίκανο Δημόσιο ή για την επίσης διαλυμένη αστυνομία.

Ολα αυτά εμείς μόνοι μας τα καταφέραμε και μας βόλεψαν για ένα μεγάλο διάστημα. Τώρα όμως ήλθε μια διεθνής κρίση αλλά και το απόλυτο ξεχαρβάλωμα βασικών θεσμών και έφεραν στο προσκήνιο όλες τις παθογένειες που εντέχνως κρύβαμε κάτω από το χαλί από το 1974 και μετά. Μας φαίνεται «βουνό» αυτό που έχουμε απέναντί μας. Δεν είναι απλά πολλά αυτά που βλέπουμε ότι πρέπει να αλλάξουν, είναι συμπεριφορές και συνήθειες στις οποίες έχει εθιστεί το σκοτεινό κομμάτι του Ελληνα.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, σοβαρό. Για να πάμε μπροστά σαν χώρα θα χρειασθεί μια εθνική συνεννόηση ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα ή τουλάχιστον ανάμεσα στα κομμάτια των δύο αυτών κομμάτων που πιστεύουν στην ανάγκη περαιτέρω εκσυγχρονισμού της χώρας.

Η πρόσφατη ιστορία έχει δυστυχώς αποδείξει πως δύσκολα ένα κόμμα μόνο του επιχειρεί γενναίες μεταρρυθμίσεις. Ο κ. Σημίτης δεν τόλμησε να πειράξει τη διαφθορά και την παιδεία γιατί ήξερε ότι θα βρει το βαθύ ΠΑΣΟΚ απέναντί του. Ο κ. Παπανδρέου «πρόδωσε» τη δύσκολη ώρα τις πραγματικές του απόψεις για την παιδεία γιατί φοβήθηκε τον κ. Βενιζέλο και τους άλλους οπαδούς του ελληνικού στάτους κβο εντός του κόμματος. Ο κ. Καραμανλής δεν τόλμησε αυτά που έπρεπε το 2004 γιατί φοβήθηκε το πολιτικό κόστος. Τώρα πια όμως γίνεται σαφές σε όλους μας πως δεν πάει άλλο. Ή θα κολυμπήσουμε ή θα βουλιάξουμε.

Το ΠΑΣΟΚ κάνει το λάθος να κλείνει το μάτι στον ψηφοφόρο και να του υπόσχεται με τον τρόπο του πως θα διατηρήσει το σημερινό του στάτους κβο. Πρόκειται για δοκιμασμένη πολιτική, η οποία όμως θα αποτύχει γιατί απλά δεν μπορεί να επαληθευθεί. Η κοινή γνώμη γρήγορα θα αντιληφθεί πως η υπόσχεση ήταν αβάσιμη και θα αρχίσει να αντιδρά.

Για να πάμε παρακάτω ως χώρα απαιτείται συναίνεση σε θέματα που έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος, αλλαγές που θα ξεβολέψουν ισχυρά συμφέροντα ή καλά οχυρωμένες συντεχνίες. Αυτό θα συμβεί μόνο αν το εκλογικό σώμα αναγκάσει τα δύο μεγάλα κόμματα να συνεργασθούν ή αν τα ίδια αντιληφθούν κάποια στιγμή πως δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους.

Σχόλιο: Το παραπάνω άρθρο του Αλέξη Παπαχελά θα μπορούσε να είχε τίτλο :

Τολμήστε κ. Παπανδρέου!!!

Είναι ένα "γάντι" πρόκληση που ο ΓΑΠ σίγουρα θα το σηκώσει. "Οι καιροί ου μενετοί" και οι περιστάσεις σήμερα είναι οι καλύτερες και ευνοϊκές για μια τέτοια πρόκληση που σίγουρα χρειάζονται το θάρρος ενός Περικλή της πολιτικής.

Αυτό μένει να το δούμε.

Μία διαφωνία θα εκφράσω επί της ουσίας του άρθρου.

Ο φίλτατος Αλέξης έκανε το λάθος, ας το πω ευγενέστατα λάθος, να ζητάει συναίνεση προσώπων και κομμάτων. Ο σωστός ηγέτης οφείλει και είμαι σίγουρος ότι ο ΓΑΠ θα ζητήσει συναίνεση της κοινωνίας των πολιτών.

Εκεί είναι μέσα και τα Μεγάλα συμφέροντα!!! αλλά οι επιλογές που θα καταλήξει να υπηρετήσει θα είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία του.

Το ποια Ιφιγένεια θα θυσιαστεί ή πόσες θα απομακρυνθούν από το προσκήνιο λίγο αφορά τη κοινωνία των πολιτών όταν της ζητηθεί πανστρατιά για ένα πόλεμο στη Τροία.

Κανένας μάντης Αλέξης Κάλχας ΔΕΝ θα μπορέσει να αλλάξει αυτό το ποτάμι της κοινωνίας της αλλαγής που φουσκώνει . . . αργά-αργά και σταθερά. Είναι η νέα δύναμη που θα αρχίσει να σαρώνει την ακυβερνησία και το μπάχαλο της πενταετίας της δεξιάς λαίλαπας αλλά και των προηγούμενων λαθών των κυβερνήσεων Σημίτη. Είπαμε να λέμε αλήθειες . . . και αλήθειες γράφουμε. Μια νέα διακυβέρνηση κρίνεται τις πρώτες σαράντα μέρες. Στο τρίμηνο έχει τελειώσει με τη πολιτική όλης της τετραετίας.

Νάσος Ζαγγογιάννης.
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"