Απάντηση στο Πασχαλινό Μήνυμα του Πατριάρχη

Αξιότιμε Οικουμενικέ Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίε,
Διάβασα το Πασχαλινό μήνυμά σας στο romfea.gr και ομολογώ πως για μια ακόμη φορά ένιωσα απογοήτευση και θλίψη από τον πνευματικά στείρο λόγο σας. Αποκαλείτε τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, «Αδελφούς και τέκνα εν Κυρίω προσφιλή και επιπόθητα», αλλά δυστυχώς ούτε με τα λόγια ούτε και στην πράξη έχετε κάνει το παραμικρό για να μας πείσετε ότι το εννοείτε. Φαίνεται πως ευφραινόμενος στη χλιδή του οικουμενικού θρόνου – που ανεβήκατε ως μη οφείλατε διότι ο Χριστός τον οποίο λέτε ότι εκπροσωπείτε δίδαξε ταπεινότητα και είπε, "Όστις θέλει να είναι πρώτος, θέλει είσθαι πάντων έσχατος και πάντων υπηρέτης" – είστε εντελώς αποκομμένος από τη σημερινή ζοφερή Ελληνική πραγματικότητα.

Δε δείχνετε, αξιότιμε Πατριάρχη, ν' ανησυχείτε ή να συμμερίζεστε τα βάσανα και τις αγωνίες – οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, εθνικές – του Ελληνικού λαού, που εδώ και κάποιους μήνες έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Δυστυχώς αποτύχατε να είσθε ο φωτισμένος και άξιος πνευματικός ηγέτης που θα μπορούσε να εμψυχώσει, να ενώσει και να καθοδηγήσει εκείνους που αποκαλεί αδελφούς και τέκνα. Ακόμη και η γλώσσα που χρησιμοποιείτε στον στερούμενο ποιμαντικής ζεστασιάς και πνευματικής δύναμης λόγο σας είναι εξεζητημένη και δυσνόητη στους πολλούς, σα να μην επιθυμείτε να γίνετε κατανοητός.

Οι θρησκευτικές γιορτές, κ. Βαρθολομαίε, έχουν αξία, νόημα και δύναμη προς αναγέννηση των ψυχών μόνο όταν οι Ιεράρχες εξηγούν στους πιστούς την αλληγορική τους σημασία και τη συνδέουν με την καθημερινότητα, δηλαδή με τη ζωή στο εδώ και τώρα κι όχι μετά θάνατον, πράγμα που εσείς δεν αποτολμήσατε στο Πασχαλινό μήνυμά σας. Βεβαίως εγώ δεν εκπλήσσομαι διότι έχω μάθει να μην περιμένω τίποτα παρά του μη έχοντος. Η ιστορία της Ανάστασης του Κυρίου, κ. Βαρθολομαίε, έχει αξία ως συμβολισμός της αναγέννησης της ψυχής μέσα από την πνευματικότητα, πράγμα που όλοι πρέπει να επιδιώκουμε, κι όχι μόνο μια φορά το χρόνο, το Πάσχα. Σε συλλογική βάση, ο συμβολισμός της Ανάστασης είναι η αναγέννηση της κοινωνίας και του έθνους μας, που περισσότερο από κάθε άλλη φορά τούτη την εποχή τη χρειάζεται επειγόντως. Και η αναγέννηση αυτή έρχεται μέσα από τη μετάνοια που εσείς ντρέπεστε να κηρύξετε διότι αρνείστε να μετανοήσετε πρώτα ο ίδιος και ν’ ακολουθήσετε το παράδειγμα του Ιησού που λέτε ότι εκπροσωπείτε εδώ στη γη.

Και, δυστυχώς, έχει πολλά για τα οποία πρέπει να μετανοήσει ο Ελληνικός λαός, ατομικά και συλλογικά, και κυρίως οι τέσσαρες εξουσίες. Όμως έχει πολύ περισσότερα αμαρτήματα για να μετανοήσει το ίδιο το ιερατείο, ναι, το υποτιθέμενο φως του κόσμου που έγινε σκότος, το υποτιθέμενο άλας της γης που "εμωράνθη", και σαν αποτέλεσμα σάπισε όλη η κοινωνία... Και για να υπάρξει Ανάσταση πρέπει πρώτα να υπάρξει θάνατος, κύριε Βαρθολομαίε μου, θάνατος του αμαρτωλού εαυτού και των παθών του, μεταξύ των οποίων τα πιο εθνοκτόνα της φυλής μας είναι η διχόνοια, η απληστία, ο συβαριτισμός και η ανομία.

Δε σας αρέσει η λέξη μετάνοια, ε; Το καταλαβαίνω. Δεν είναι της μόδας, δεν είναι δημοφιλής. Γι’ αυτό προτιμάτε να μιλάτε για μια ανέξοδη ανάσταση που κάποτε θα χαριστεί σε όλους από το Χριστό, αφού εκείνος νίκησε το θάνατο για λογαριασμό των Χριστιανών! Καλά ήταν τα παραμύθια τον παλιό καλό καιρό, Πατριάρχη μου, αλλά στον 21ο αιώνα δε φτουράνε. Δε βλέπετε που στην εποχή μας η νεολαία δε χαμπαριάζει από τέτοια και δε συμμαζεύεται με τίποτα; Δε βλέπετε που έχει αφηνιάσει και κάθε τόσο εκδηλώνει την αγανάκτησή της προς την υποκρισία και τον εμπαιγμό των θρησκευτικών και πολιτικών ταγών της χώρας μας, κάνοντας γης μαδιάμ ό,τι βρει μπροστά της; Δε βλέπετε που με τα παραμύθια σας και την προκλητική ζωή σας έχετε στρέψει τη νεολαία προς το μηδενισμό των αξιών και την αθεΐα; Δεν έχετε τύψεις για όλα αυτά; Δε νιώθετε καμία ευθύνη ως Οικουμενικός Πατριάρχης;

Το χριστεπώνυμο “ποίμνιο” κ. Βαρθολομαίε – συγνώμη κιόλας που δε σας αποκαλώ “Παναγιότατο” όπως βλάσφημα σας αποκαλούν άλλοι, αφού παναγιότατος είναι μόνο ο Θεός – ενδιαφέρεται πώς θα ζήσει με ασφάλεια, ειρήνη και ευημερία στο εδώ και τώρα, στο αύριο και μεθαύριο, και ελάχιστα τον ενδιαφέρουν τα μετά θάνατον ασφαλιστήρια συμβόλαια που εκδίδετε δωρεάν. Όταν κινδυνεύει ν’ απολυθεί από τη δουλειά του και να μην έχουν γάλα τα παιδιά του, θα παρηγορείται με την ανορθόδοξη σωματική ανάσταση, σκεπτόμενος τι σώμα θα έχει τότε – πότε άραγε; – κι αν θα τρώει ψάρια όπως μας λέτε ότι έφαγε ο σωματικά (!) αναστημένος Χριστός; Όταν διαλύονται οικογένειες και δεν προστρέχουν οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι του Χριστού να νουθετήσουν με αγάπη και σοφία τα μέλη τους και να θεραπεύσουν τις τραυματισμένες σχέσεις, εσείς τους μιλάτε για μετά θάνατον ανάσταση; Όταν οι φοιτητές ξοδεύουν τον περισσότερο χρόνο του σχολικού έτους σε καταλήψεις αντί να βρίσκονται στις αίθουσες διδασκαλίας, εσείς δεν έχετε τίποτε άλλο να τους πείτε από την ιστορία της Ανάστασης; Ποιος θα νουθετήσει όλους αυτούς αν όχι οι εντεταλμένοι θρησκευτικοί ταγοί;

Τι είπατε, λοιπόν, στο κενό πνευματικού περιεχομένου, και ακατανόητο για τους περισσότερους πιστούς, μήνυμά σας; Απλά διαφημίσατε τη σωματική Ανάσταση του Χριστού! Μα αν ήθελε ο Χριστός να πείσει τους Χριστιανούς για τη σωματική του ανάσταση, δε θα εμφανιζόταν πότε-πότε σε κάποιους εκλεκτούς σαν κι εσάς για να γευματίσει μαζί τους; Αυτό νομίζετε πως απασχολεί το Χριστό ή η εφαρμογή της διδασκαλίας του στη ζωή των πιστών; Και δε σας αρκεί να πείσετε τους Χριστιανούς ότι επιβιώνει η ατομική ψυχή με τη συνείδηση μετά θάνατον; Θέλετε σώνει και καλά ν’ αναστήσετε και τον πηλό;

Στο αψυχολόγητο, και ανθυγιεινό για Πάσχα, μήνυμά σας, προσπαθήσατε με νύχια και με δόντια να διαψεύσετε κάποιους φιλοσόφους του 19ου και του 20ου αιώνα και ν' αποσείσετε τις βάσιμες κατηγορίες τους από πάνω σας. Καλά, πού θυμηθήκατε το Φρειδερίκο Νίτσε και τον Ζαν Πωλ Σάρτρ και τους επαναφέρατε στο προσκήνιο; Διαφήμιση θέλατε να κάνετε και σ’ αυτούς με τις παραπομπές σας; Ή μήπως σας κυνηγούν τα φαντάσματά τους;
Πολύ περίεργο ήταν το φετινό Πασχαλιάτικο μήνυμά σας, Πατριάρχη μου. Είναι άραγε ψέματα ότι οι εκκλησίες μοιάζουν με τάφους, αφού με την τυπολατρία και την ειδωλολατρία έχετε εκδιώξει το πνεύμα του Χριστού – πνεύμα της αλήθειας, της ειρήνης, της σοφίας, της αγάπης και της ταπεινότητας – από εκεί μέσα; Ψέματα είναι ότι είστε φονιάδες του Ιησού, όπως σας αποκάλεσε ο Νίτσε, αφού κάθε Κυριακή τον διαμελίζετε μυστηριωδώς πάνω στην Αγία Τράπεζα, για να μετατρέψετε, σαν άλλοι μάγοι-αλχημιστές, τον άρτο σε σώμα Κυρίου; Και βεβαίως δεν είναι ψέμα ότι αν ο Χριστός ξαναρχόταν στη γη εσείς θα ήσασταν εκείνοι που θα τον φονεύατε, διότι σ’ εσάς θα απεύθυνε τα πιο αμείλικτα “ουαί”. Εσάς θα κυνηγούσε με το μαστίγιο, αφού μετατρέψατε τους οίκους του Θεού σε οίκους εμπορίου. Επομένως, οι αιτιάσεις των φιλοσόφων που επικαλεστήκατε δεν είναι αβάσιμες.

Αλήθεια, μήπως για να τονώσετε την κλονισμένη (εξ αιτίας σας) πίστη του ποιμνίου στο Χριστό και στην Ανάσταση, του θυμίσατε αυτές τις άκρως σκανδαλιστικές θέσεις των άθεων φιλοσόφων, για τις οποίες οι περισσότεροι δεν είχαν ιδέα; Καλά, ποιος σας συνέταξε αυτό το κείμενο κύριε Βαρθολομαίε, και τι στόχο άραγε είχε; Σας έβαλαν να διαφημίσετε την αθεΐα πασχαλιάτικα; Μας ενημερώσατε, λοιπόν, ότι «Αι διακηρύξεις αυταί των αθέων φιλοσόφων ετάραξαν τας συνειδήσεις των ανθρώπων. Σύγχυσις πολλή επηκολούθησεν εις τον χώρον του πνεύματος και της λογοτεχνίας, της τέχνης και της ιδίας κάποτε της Θεολογίας, όπου, εις την Δύσιν κυρίως, ήρχισε να γίνεται λόγος ακόμη και περί “Θεολογίας του θανάτου του Θεού”.»

Γιατί; Ψέματα είναι πως η αθεολόγητη θεολογία σας είναι θεολογία του θανάτου του Θεού; Γι’ αυτό το θάνατο δε μιλάτε συνέχεια; Ανακηρύξατε ως "Θεό" έναν άνθρωπο – κεχρισμένο προφήτη – και στη συνέχεια κάνατε το θάνατό του κεντρικό δόγμα του Χριστιανισμού! Το φονικό σταυρό δεν έχετε κρεμάσει στο λαιμό σας; Αυτόν δεν κάνατε σύμβολό σας και μάλιστα τον επικαλείστε και στις προσευχές σας; Γιατί λοιπόν παραπονιέστε ότι οι φιλόσοφοι σας αδίκησαν; Άλλωστε στη συνέχεια του μηνύματος το επιβεβαιώσατε: «Η Εκκλησία βεβαίως δεν είχε ποτέ και δεν έχει καμίαν αμφιβολίαν ότι ο Θεός απέθανε. Τούτο έγινε το 33 μ.Χ. επάνω εις τον λόφον Γολγοθά της Ιερουσαλήμ, επί Ποντίου Πιλάτου του Ρωμαίου Ηγεμόνος της Ιουδαίας. Αφού έπαθεν ανήκουστα Πάθη, εσταυρώθη ωσάν κακούργος και, περί ώραν ενάτην της Παρασκευής, είπε "Τετέλεσται!" και παρέδωκε το πνεύμα! Αυτό είναι μία αναντίρρητος ιστορική πραγματικότης.»

Άπαγε της βλασφημίας Πατριάρχη μου. Ο Θεός δεν απέθανε ποτέ, διότι αν είχε πεθάνει έστω και για μια στιγμή, δε θα είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο στο Σύμπαν και θα είχαμε επανέλθει στο χάος, στην άβυσσο, στο απόλυτο μηδέν. Έναν προφήτη σταύρωσαν οι Ιουδαίοι τότε που λέτε, επειδή ενοχλούσε το θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του με τα 'ΟΥΑΙ' και τον ασυμβίβαστο προφητικό του λόγο. Αυτό ήταν όλο! Συνηθισμένο άλλωστε το φαινόμενο να ξεφορτώνονται οι άνθρωποι τους προφήτες τους με το ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο Ιησούς δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Τα υπόλοιπα τα σοφίστηκε το σινάφι σας για να φτιάξει μια ακόμη θρησκεία.

Πάντως, πιο κάτω στο μήνυμά σας, είπατε: «Μέχρις εδώ συμφωνούμεν με τους φιλοσόφους.» Πού συμφωνείτε δηλαδή; Στο ότι ο “Θεός” απέθανε; Οι φιλόσοφοι, όμως, ειρωνικά και κυνικά αναφέρονταν στον Ιησού ως Θεό, ενώ εσείς προσποιείστε ότι το πιστεύετε, διότι έτσι και σας πάρει χαμπάρι ο λαός ότι κοροϊδεύετε χάνετε τους θρόνους σας! Και πώς απέθανε, όταν μας λέτε – η Γραφή το λέει - ότι τη στιγμή που ο Ιησούς είπε “Τετέλεσται” παρέδωκε το πνεύμα; Όταν παραδίνει ο άνθρωπος το πνεύμα, όταν δηλαδή ξε-ψυχάει, όταν βγαίνει από το σώμα η ψυχή του, βγαίνει νεκρή ή ζωντανή; Κι εσάς τι σας ενδιαφέρει να είναι ζωντανό, το πνεύμα ή η σάρκα; Προφανώς δίνετε έμφαση στο δεύτερο διότι είστε προσκολλημένοι στην ύλη.

Και συνεχίσατε την Πασχαλιάτικη “απολογία” σας στους φιλοσόφους, σα να ήταν παρόντες και σα να ήσασταν υποχρεωμένος να τους αντικρούσετε, λέγοντας: «Θα δεχθούμε ακόμη και το ότι αι εκκλησίαι, οι ναοί, είναι “οι τάφοι”, “τα μνήματα” του Θεού! Όμως!... Εμείς γνωρίζομε, ζούμε και προσκυνούμε τον θανόντα Θεόν, ως “νεκρόν ζωαρχικότατον”! Ολίγον μετά την φοβεράν Παρασκευήν, εις την πρωϊνήν αμφιλύκην της “Μιας των Σαββάτων”, της Κυριακής, συνέβη αυτό, δια το οποίον έγινεν όλη η δια σαρκός και πάθους και Σταυρού και καθόδου εις τον άδην οικονομία του Θεού: Η Ανάστασις!...» Nα λοιπόν που μάθαμε και κάτι καινούργιο! Οι εκκλησίες, λέει, είναι “μνήματα ενός ζωαρχικότατου νεκρού θεού”! Κι έλεγα κι εγώ η αφελής, βρε γιατί μυρίζει πτωματίλα κάθε φορά που περνάω απ’ έξω από τα ντουβάρια μιας εκκλησίας; Τώρα ξέρω: Επειδή είναι μνήματα του νεκρού θεού που κρύβουν εκεί μέσα! Α, ώστε γι’ αυτό κάτω από κάθε Αγία Τράπεζα πρέπει απαραιτήτως να τοποθετούνται κρανία και οστά;

Βρε τι ακούμε από στόμα Πατριάρχη και κοντεύουμε να λαλήσουμε... Και ο κ. Βαρθολομαίος συνέχισε θριαμβολογώντας: «Ο θάνατος του Θεού ανέστρεψε τας δυνάμεις του άδου, ο θάνατος ευτελίστηκε πλέον εις απλούν επεισόδιον που εισάγει τον άνθρωπον από τον βίον εις την Ζωήν.» Απλούν επεισόδιο, λοιπόν, ο θάνατος! Μου θυμίζει τους επίορκους φακελάκηδες γιατρούς που αποκαλούν τους ασθενείς επεισόδια. Και πρόσθεσε: «Ευτυχώς, λοιπόν, που απέθανεν ο Θεός, και ο θάνατός Του έγινε ζωή και ανάστασις ιδική μας! Ευτυχώς που υπάρχουν τόσα "μνήματά" Του εις τον κόσμον, τόσοι άγιοι ναοί, όπου ημπορεί να εισέλθη ελεύθερα ο πονεμένος, ο κουρασμένος και απαρηγόρητος άνθρωπος, να αποθέση το φορτίον του πόνου του, της αγωνίας του, του φόβου και της ανασφαλείας του, να “ξεφορτωθή” τον θάνατόν του!» Πάλι ξεχάσατε τη μετάνοια...
Τ’ ακούτε εσείς οι νέοι που αγωνιάτε για το μέλλον σας; Δεν έχετε παρά να μπείτε σ’ ένα μνήμα-εκκλησία και να ξεφορτωθείτε το θάνατό σας!

Καλά, πρέπει να είχε μεγάααλη έμπνευση ο Πατριάρχης για να γράψει τέτοιο Πασχαλιάτικο μήνυμα! Τώρα, ή συμβαίνει εκείνο που λέει η Γραφή, ότι όσοι αρνούνται την αλήθεια παραδίδονται εις αδόκιμον νουν, ή ο κ. Βαρθολομαίος μας δουλεύει άγρια νομίζοντας ότι είμαστε εντελώς ανεγκέφαλοι. Βρε τι κακό μας έχει βρει με το ιερατείο και δεν το μαρτυράμε; Πώς θα ξετινάξουμε αυτό το δυσβάστακτο ζυγό, αδέλφια μου Έλληνες;
Κύριε Βαρθολομαίε, σας θερμοπαρακαλώ μη μας ξαναστείλετε τέτοια μακάβρια μηνύματα για εκκλησίες-μνήματα μέρες Πάσχα. Αν δε μπορείτε να γράψετε κάτι που να εμπνέει και να έχει ουσία για την καθημερινότητά μας, καλύτερα μη λέτε τίποτα, διότι κι εσείς κολαζόσαστε περισσότερο κι εμάς τους παραλήπτες κολάζετε με την αγανάκτηση και το θυμό που διεγείρετε μέσα μας.

Έχω, όμως, και μια ανησυχία για όλο το ιερατείο που επαναλαμβάνει το «Κύριε, Κύριε», αλλά με τις πράξεις του αρνείται το Χριστό. Φοβάμαι μήπως στη «Δευτέρα Παρουσία» βρίσκονται στην παρέα εκείνων στους οποίους ο Κριτής θα πει: «Ποτέ δεν σας εγνώρισα, φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.» Για προσέξτε λοιπόν, σταματήστε τα παραμύθια και επιστρέψτε στην αδογμάτιστη και οικουμενική διδασκαλία του Χριστού. Όμως, από μένα, την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, περιμένετε να σας κάνω κήρυγμα; Δε διαβάζετε τι λένε οι Γραφές; Εγώ ντρέπομαι που αναγκάστηκα να σας γράψω αυτή την επιστολή. Εσείς δεν κοκκινίζετε που μου δώσατε το δικαίωμα να το κάνω;

Καλή Ανάσταση στην ψυχή σας, κύριε Βαρθολομαίε, και ζητώ συγνώμη αν σας στενοχώρησα!

Σχόλιο : Αφοπλιστική απάντηση.
ΝΖ

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"