Περί μεταναστών...

Γεια σας,
τα χθεσινά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, με τους μετανάστες να σπάνε αυτοκίνητα και καταστήματα, έχουν προβληματίσει πολλούς και έχουν γραφτεί διάφορα. Η κοινή γνώμη έχει διχαστεί, αποδεικνύοντας, για μία ακόμα φορά, ότι λειτουργεί ως "κοινή" και ακολουθεί το συμφέρον της...

Από την μία μεριά έχουμε αυτούς που υποστηρίζουν ότι πρέπει να είμαστε φιλικοί προς τους μετανάστες, καθώς πολλές γενιές Ελλήνων υπήρξαν στην ίδια θέση. Άλλοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να είμαστε σκληροί απέναντί τους, αφού ήταν αφορμή για να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας...

Είναι γεγονός ότι η χώρα μας έχει μετατραπεί σε "πασαρέλα" των μεταναστών προς την Ευρώπη. Πολλοί, αδυνατώντας να προχωρήσουν προς την Γερμανία, την Γαλλία και την Ιταλία παραμένουν εδώ, έχοντας εξασφαλίσει την ζωή τους και αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο...

Αν θελήσουμε να δούμε την αρχή του προβλήματος, θα καταλάβουμε τους λόγους αύξησης των μεταναστών. Η αρχή έγινε από την Αλβανία και ακολούθησε η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Χώρες με ασταθή δημοκρατία, τότε, και πολίτες σε αναζήτηση μίας καλύτερης ζωής.

Οι πρώτοι που ήρθαν τα βρήκαν δύσκολα, οι περισσότεροι όμως σήμερα είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Γιατί? Επειδή δούλεψαν και έκαναν κάτι που δεν θέλαμε να κάνουμε εμείς... Πολλοί από τους σημερινούς -άνεργους- τριαντάρηδες πληρώνουν την ματαιοδοξία των γονιών τους. "Μην γίνεις υδραυλικός, να γίνεις δικηγόρος", "Μην πας σε τεχνικό λύκειο, να πας στο Οικονομικό", "Μην γίνεις μουντζούρης, γίνε γιατρός". Φράσεις γνωστές σε όλους πιστεύω...

Αυτή η ματαιοδοξία των σημερινών πενηντάρηδων και εξηντάρηδων, έχει φέρει στην Ελλάδα την αυξημένη ανεργία αλλά και τους πρώτους μετανάστες. Προσπαθήστε να βρείτε έναν Έλληνα υδραυλικό για μερεμέτια, έναν ηλεκτρολόγο, έναν χτίστη... Ελάχιστοι... Επισκεφθείτε μία βιομηχανία και μετρήστε τους αλλοδαπούς.

Σε διάφορα χωριά, οι αλλοδαποί, έχουν ενοικιάσει (ή αγοράσει) τα χωράφια από τους Έλληνες και τα καλλιεργούν! Δεν μπορούσαμε? Βαριόμασταν...

Ήρθαν λοιπόν οι πρώτοι αλλοδαποί στην Ελλάδα και μας έκαναν ακόμα πιο τεμπέληδες από όσο ήμασταν... Καβαλήσαμε το καλάμι και πιστεύαμε ότι θα εισπράττουμε έχοντας τους "χαζούς" να δουλεύουν... Όμως εκείνοι προχώρησαν, μάζεψαν χρήματα, αγόρασαν σπίτια και άρχισαν τις δικές τους επιχειρήσεις. Στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία μας και είναι πρώτα, αφήνοντας εμάς να μιλάμε θεωρητικά για το αν μπορούν να κρατούν τη σημαία στις παρελάσεις... Αυτό είναι το θέμα που πρέπει να μας ενοχλεί ή ο λόγος για τον οποίο αυτά τα παιδιά είναι καλύτερα από τα δικά μας, που τα έχουν όλα? Αυτά για τους γειτονικούς μετανάστες...

Για τους Αφγανούς, Πακιστανούς και υπόλοιπους μετανάστες, πληρώνουμε την ελλειπή πολιτική των τελευταίων πέντε ετών... Έχοντας έναν πόλεμο στο Αφγανιστάν και έναν στο Ιράκ, οι πολιτικοί μας, για μία ακόμα φορά, δεν κατάφεραν να δουν πέρα από την μύτη τους και να πρόβλεψουν τα κύματα των μεταναστών, που βρήκαν τρύπα και μπήκαν...

Μπαίνοντας οι μετανάστες στην Ελλάδα, εξαθλιωμένοι από ταξίδι πολλών ημερών ή και μηνών, προσπαθούν να πάρουν τα πάνω τους... Μετά προσπαθούν να προχωρήσουν πιο μέσα, αφήνοντας εμάς να "υποδεχτούμε" τους επόμενους...

Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει αποκτήσει μία εθνική στρατηγική σε αυτό το θέμα... Ακόμα λειτουργούμε με το "βλέποντας και κάνοντας"...

Εκτός του ελέγχου που πρέπει να εφαρμοστεί στα σύνορά μας, η κυβέρνηση έπρεπε να είχε στραφεί προς την ΕΕ για βοήθεια... Καθώς διαχειριζόμαστε και τα Ευρωπαϊκά σύνορα, θα έπρεπε να είχαμε απαιτήσει την υποστήριξη των υπολοίπων μελών της ΕΕ.

Οι κόντρες και τα προβλήματα με τους μετανάστες μόλις ξεκίνησαν και δεν πρόκειται να σταματήσουν έτσι απλά... Κανείς μας δεν ξεχνάει τους Έλληνες μετανάστες αλλά οφείλουμε να κοιτάμε μπροστά... Σέβομαι τους μετανάστες και κατανοώ τους λόγους που τους οδήγησαν εδώ... Αλλά θεωρώ ότι σεβασμός δεν είναι μόνο να τους κρατάμε εδώ και να ζουν σε άθλιες συνθήκες σε εγκαταλειμμένα κτίρια, άπλυτοι και νηστικοί.. Γιατί αυτό είναι εξαθλίωση και δεν μπορεί να συμβαδίζει με τον σεβασμό...

Πρέπει να δημιουργούν οι πολιτικές εκείνες που θα εξασφαλίζουν την εθνική και οικονομική ασφάλεια, μαζί με ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όσους είναι εδώ... Σίγουρα δεν αποτελούν το πρόβλημα... Το πρόβλημα είναι δικό μας...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Υπάρχει ένας ελπιδοφόρος συμβολισμός στο γεγονός ότι οι σημαίες δεν κυματίζουν στο κενό.
Arthur Clarke, 1917-2008, Βρετανός συγγραφέας επιστ. φαντασίας

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"