Ομιλία της Λ. Κατσέλη στο συμπόσιο της Σύμης (Σκίαθος 13-07-09)

Σημεία από την ανεπίσημη ενημέρωση που έκανε η Πολιτικής Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ για θέματα Οικονομίας Λούκας Τ. Κατσέλη προς τους δημοσιογράφους στο 12ο Συνέδριο της Σύμης 13 Ιουλίου 2009:

Η απογευματινή συνεδρία του Συμποσίου της Σύμης, είχε στο επίκεντρό της τις επιπτώσεις της κρίσης σε διεθνές επίπεδο, σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σε Ελληνικό.

Τα βασικά συμπεράσματα που βγήκαν μπορούν να συνοψιστούν σε πέντε μεγάλες διαπιστώσεις:

Η πρώτη είναι ότι, αυτή η μεγάλη συγκέντρωση εξουσίας, πλούτου και δύναμης στις Τράπεζες πριν από την κρίση, οδήγησε σε μια συστημική αστάθεια όλου του συστήματος και επομένως προσδιόρισε και την έκβαση της κρίσης.

Οι Τράπεζες έγιναν πολύ μεγάλες για να ρυθμιστούν, πολύ δυνατές για να πτωχεύσουν και πολύ ισχυρές για να τους επιβληθεί ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο από τις κυβερνήσεις. Ουσιαστικά, οι Τράπεζες, όπως επισημάνθηκε από όλους όσους, πρέπει να υπόκεινται σ’ ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο και να μην υπάρχουν επενδυτικές δραστηριότητες οι οποίες να είναι εκτός θεσμών εποπτείας και ρύθμισης.

Η δεύτερη βασική διαπίστωση είναι ότι πραγματικά κατέρρευσε το ιδεολόγημα της αυτορρύθμισης των αγορών και αναδείχθηκε η ανάγκη για ένα αποτελεσματικό σύστημα εποπτείας σε όλες τις αγορές. Ενώ αναδείχθηκε από την κρίση ο κυριαρχικός ελεγκτικός και κοινωνικός ρόλος του κράτους.

Παρ’ όλα αυτά, οι συμμετέχοντες στον Συμπόσιο βλέπουν με μεγάλη επιφυλακτικότητα τις πολιτικές και τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται τώρα, τις οποίες κρίνουν ανεπαρκείς για την αναγκαία ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος καθώς και για τη ρύθμιση των «φορολογικών παραδείσων». Με απλά λόγια λένε ότι, γίνονται πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που θα έπρεπε να γίνουν.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι οι συστημικές ανισορροπίες που υπήρχαν σε διεθνές επίπεδο, ανάμεσα στην Αμερική που είχε τα μεγάλα ελλείμματα και στις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας που είχαν τα μεγάλα πλεονάσματα, κυρίως της Κίνας πυροδότησαν την κρίση – γιατί η Κίνα, ουσιαστικά, έδωσε ρευστότητα στην Αμερική, η οποία διοχετεύθηκε σε επισφαλείς τοποθετήσεις με πολύ χαμηλά επιτόκια.

Ως αποτέλεσμα αναδείχθηκε από αυτή την κρίση η ανάγκη διεθνούς συντονισμού της παγκόσμιας ζήτησης και της παγκόσμιας ρευστότητας. Και γι’ αυτό το ζήτημα οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται στο πλαίσιο του G20 είναι κατώτερες των περιστάσεων.

Το τέταρτο συμπέρασμα είναι η κρίση επέτεινε την ανάγκη αναδιάρθρωσης του συστήματος της παγκόσμιας διακυβέρνησης, με δημιουργία νέων θεσμών, νέων Οργανισμών αλλά και αναδιάρθρωση των υπαρχόντων. Είναι απαραίτητο και σε διεθνές επίπεδο, να υπάρξει συνάφεια των πολιτικών καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, και συνέργια πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος και κοινωνικής πολιτικής.

Παρ’ ότι δεν συζητήθηκε εκτενώς, ήταν διάχυτη η εντύπωση ότι το «G20» πρέπει να διευρυνθεί και με την παρουσία εκπροσώπων από τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Το πέμπτο συμπέρασμα αφορά στην Ευρώπη που αποδείχθηκε αδύναμη να ανταποκριθεί στις προκλήσεις. Ενώ είχε τρομακτικές ευκαιρίες για την ανάληψη ηγετικού ρόλου στην παγκόσμια σκηνή, ουσιαστικά περιχαρακώθηκε στις νεοσυντηρητικές της πολιτικές και αποδείχθηκε αδύναμη και ως προς την αναθέρμανση της ευρωπαϊκής οικονομίας και ως προς τον έλεγχο και την εποπτεία των αγορών.

Στην απογευματινή συνεδρία παρουσιάστηκε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και οι τρεις πυλώνες του:

Πρώτος πυλώνας, η παραγωγική αναδιάρθρωση με αιχμή την πράσινη ανάπτυξη.

Δεύτερος πυλώνας, η αναδιανομή, με μείωση του φορολογικού βάρους για τους εργαζόμενους, για τα μεσαία και χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και τις στοχευμένες εισοδηματικές ενισχύσεις στου πιο αδύνατους.

Τρίτος πυλώνας, η δημοσιονομική εξυγίανση και αναβάθμιση της οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης με αποτελεσματικό έλεγχο στις δαπάνες, στα έσοδα και η ριζική αναδιοργάνωση των φορολογικών υπηρεσιών.

Το βασικό συμπέρασμα όλων είναι ότι, τα ίδια θέματα, της εποπτείας, της διεύρυνσης των ανισοτήτων, της ανάπτυξης και της χρηστής διακυβέρνησης, είναι αυτή τη στιγμή επίκαιρα τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε τοπικό επίπεδο, στην Ελλάδα.

Είναι τέσσερα σημεία τα οποία διαφοροποιούν νεοσυντηρητικές προσεγγίσεις από προοδευτικές ή δημοκρατικές - σοσιαλιστικές προσεγγίσεις για την κρίση.

Η ειδοποιός διαφορά εντοπίζεται στο πώς ανακάμπτει η οικονομία, πώς προωθούμε και πως διαφυλάττουμε την κοινωνική συνοχή, πώς χρηματοδοτούμε την ανάπτυξη και πώς θεσπίζουμε κανόνες και αρχές διαφάνειας και λογοδοσίας προς τους πολίτες, ώστε ο πολίτης να είναι στο επίκεντρο της πολιτικής.

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"