Εισέβαλε αίφνης στην σφαίρα του δημοσίου βίου ο Γεώργιος Τρομπούκης. Κατά τα δημοσιογραφικά θρυλούμενα ο Τρομπούκης, ορμώμενος από την συνήθη επιχειρηματική ασημαντότητα της ελληνικής περιφέρειας, κατόρθωσε βραχυπρόθεσμα να καθιερωθεί στο αθηναϊκό ελδοράδο ως σημαίνων υπερεργολάβος του ελληνικού δημοσίου.
Θα πρέπει ωστόσο να συνομολογήσουμε ότι ο δρόμος της ταχείας κοινωνικής και οικονομικής ανέλιξης του φιλόδοξου επιχειρηματία δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Τον είχαν πυροβολήσει, τον έβαλαν φυλακή αλλά ακαταπόνητος αυτός δεν το έβαλε κάτω.
Εκτός από την ακόρεστη διάθεση για προκοπή είχε κι άφθονο ελεύθερο χρόνο. Κι ως γνωστόν ο χρόνος στον καπιταληστρικό μας κόσμο είναι χρήμα. Ξέπλενε λοιπόν ο φιλόπονος επιχειρηματίας χρήματα, έσπαγε επιταγές κι ασκούσε την προσοδοφόρο τοκογλυφία στο περιθώριο των άλλων του δραστηριοτήτων. Επισήμως ήταν εργολάβος χωματουργικών εργασιών. Κέρδιζε μηνιαίως 120-150 χιλιάδες ευρά μόνο από αυτή του την δραστηριότητα –σύμφωνα με δική του δήλωση στην ανακριτική αρχή. Για τις υπόλοιπες ενασχολήσεις του δεν έδωσε στοιχεία. Επίσης ο πολυτάλαντος Τρομπούκης, στους άνυδρους καιρούς της γενικευμένης ιδιωτείας, ήταν κι ενεργός πολίτης. Συμμετείχε στα κοινά στηρίζοντας το κυβερνών κόμμα αλλά, απ’ ότι φάνηκε, ήταν άνθρωπος απροκατάληπτος πολιτικά. Γι’ αυτό συνεταιριζόταν και με faux κομμουνιστές, που είχαν προ πολλού ενεχυριάσει την αριστεροσύνη τους, κάνοντας καριέρα στον χώρο των προοδευτικών εκδόσεων, των δημοσίων έργων και των εξωνημένων δημοσκοπήσεων.
Ο Τρομπούκης, ήρθε από το πουθενά για να μας θυμίσει ότι ο πολιτικός κόσμος της χώρας συγχνωτίζεται χαριέντως με τον υπόκοσμό της. Να μας θυμίσει ότι στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ανθούν και λουλουδίζουν καθ’ όλο το έτος οι αγλαοί καρποί της. Το American dream είναι εδώ. Με τις κατάλληλες κουμπαριές και δοσοληψίες μπορεί να κοιμηθείς φτωχοδιάβολος και να ξυπνήσεις κροίσος.
Ο Τρομπούκης κι ο κάθε Τρομπούκης δεν είναι τα αποπαίδια της νεοελλαδικής ακοινωνησίας. Είναι εδώ και καιρό τα ειδεχθή πρότυπά της. Το αξιακό σύστημα το οποίο μας ελκύει, το οποίο διακονούμε και υπηρετούμε είναι ο παντί τρόπω πλουτισμός. Κι όσοι δεν είναι τόσο θρασύδειλοι ώστε να ακολουθήσουν την αήθη νομιμότητα που δεξιώθηκε και ανέδειξε τους κάθε λογής τραμπούκους που λεηλατούν τον δημόδιο βίο ή φιλοδοξούν να γίνουν αργόμισθοι υπάλληλοί τους ή τους αμνηστεύουν στηρίζοντας ευηθώς τους πολιτικούς τους φίλους.
Άλλωστε η θορυβώδης πτώση τους δεν οφείλεται σε κουτσαβακικό παραπάτημα. Είναι παράπλευρη απώλεια μιας τυχαίας εκπυρσοκρότησης. Το οικοδόμημα άλλωστε στεργιώνει μόνο με τις κατάλληλες ανθρωποθυσίες. Οι πρωτομάστορες να ’ναι καλά.
Διόλου παράξενο λοιπόν εάν την κάποτε Ελλάδα, μετά από χρόνια, οι κάποτε Έλληνες την λέν Τρομπουκιστάν.
Τιμής ένεκεν. (grmanifesto)
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.