Γρίπη των χοίρων και "Θεία Μετάληψη"

Πολύς λόγος έγινε τελευταία για το αν ο ιός της γρίπης των χοίρων μεταδίδεται μέσα από τη “Θεία Κοινωνία” ή όχι. Διαπρύσιοι ιεράρχες έσπευσαν να υπερασπιστούν το λεγόμενο «Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας», (δείτε εδώ, κι εδώ κι εδώ) χωρίς το οποίο ο ρόλος του ιερέα ως μεσίτη προς το Θεό αυτοκαταργείται. Διότι η ύψιστη αποστολή του Ορθόδοξου ιερέα δεν είναι το εμπνευσμένο κήρυγμα του Ευαγγελίου αλλά η αλχημιστική μετατροπή του άρτου και του οίνου σε “Σώμα και Αίμα Χριστού”, προς “σωτηρία ψυχής και σώματος” του μεταλαμβάνοντος πιστού!

Έτσι, υπερασπιζόμενοι μετά ζήλου και φανατισμού το μυστήριο τούτο, οι κληρικοί στην ουσία υπερασπίζονται το αξίωμά τους. Όπως έγραψε ο Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου (ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Δημητριάδος ) στην Απογευματινή , « Η ενσυνείδητη διακοπή της μετάδοσης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, εν όψει οιασδήποτε σκοπιμότητος, με το πρόσχημα της οιασδήποτε προφύλαξης, συνιστά την αυτοκατάργηση της Εκκλησίας.» (Δείτε εδώ)

Εξάλλου, ευυπόληπτες εφημερίδες έσπευσαν να παραθέσουν τα επιχειρήματα των ιεραρχών ασχολίαστα, καθότι ο στόχος τους δεν είναι η αφύπνιση των πολιτών και η πνευματική τους ανάνηψη αλλά το κέρδος από την αύξηση της κυκλοφορίας της φυλλάδας τους που επιτυγχάνεται με το γαργάλημα των αυτιών των πεπλανημένων αναγνωστών. Εδώ τα συμφέροντα των ΜΜΕ ταυτίζονται απόλυτα με τα συμφέροντα της Εκκλησίας.

Και θα ερωτήσει κανείς: Βλάπτει αυτό το θρησκευτικό παραμύθι της “Θείας Μετάληψης”; Κατά την άποψή μου όλα τα παραμύθια που έγιναν δόγματα και έχουν ενσωματωθεί σε θρησκευτικά ή πολιτικά πιστεύω βλάπτουν, στο βαθμό που παρεμποδίζουν τη φυσιολογική λειτουργία του κοινού νου και την κριτική σκέψη, αποθαρρύνουν την ελεύθερη αναζήτηση της Αλήθειας, και αποτρέπουν την αυτογνωσία, την αυτοπραγμάτωση και την ηθική εξέλιξη ατόμων και λαών, καταδικάζοντας τις κοινωνίες σε διαρκή πνευματική νύχτα.

Εάν θελήσουμε ν’ αναζητήσουμε την πρωταρχική αιτία της σύγχρονης πολιτιστικής βαρβαρότητας και ηθικής εξαχρείωσης των λαών, και της Ελλάδας ειδικότερα, πρέπει να την αναζητήσουμε στην εμπεδωμένη θρησκευτική πλάνη, κοινώς σκοταδισμό. Από εκεί ξεκινούν όλα τα δεινά. Αυτός είναι και ο λόγος που στο παρελθόν έχω αφιερώσει τόσο πολύ χρόνο και ενέργεια για την αποκάλυψη της θρησκευτικής πλάνης. Άλλο τώρα αν έχει αποδειχτεί πως μιλάω στων κουφών την πόρτα… Η επιρροή του ράσου πάνω στο λαό μας είναι δυστυχώς τρομακτική.

Εντύπωση πάντως μου προκαλεί η ελαφρότητα και η υποκρισία διαφόρων έγκριτων δημοσιογράφων που ασχολήθηκαν με το θέμα, οι οποίοι εστιάζουν το πρόβλημα στο αν ο ιός της γρίπης των χοίρων μεταδίδεται μέσω της «Θείας Κοινωνίας» και ουδόλως τους απασχολεί αν αυτή η «Θεία Κοινωνία» είναι όντως Σώμα και Αίμα Χριστού, όπως ισχυρίζονται οι κληρικοί ως άλλοι αλχημιστές. Άλλωστε, η γρίπη των χοίρων δεν είναι η πρώτη μολυσματική ασθένεια που απασχόλησε την ανθρωπότητα, και το ερώτημα της μετάδοσης ιών μέσω της «Θείας Κοινωνίας» θα έπρεπε να είναι διαχρονικό.

Όποιος γνωρίζει πόσο κάνουν ένα συν ένα, μπορεί να παρακολουθήσει και τους επόμενους απλούς συλλογισμούς μου. Εάν ο Χριστός είναι ο ίδιος ο Θεός, εάν τα λόγια της Καινής Διαθήκης που του αποδίδονται, δηλαδή το «Λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα» και «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου» είναι όντως δικά του και δεν έχουν αλληγορική σημασία, και εάν τέλος οι Ορθόδοξοι ιεράρχες και ιερείς είναι, όπως ισχυρίζονται, εξουσιοδοτημένοι “άνωθεν” να μετατρέπουν τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού, δηλαδή Θεού, τότε δεν υπάρχει θέμα για συζήτηση. Δεν υφίσταται πρόβλημα, για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας ιός ή μικρόβιο δε μπορούν να επιβιώσουν μέσα στο Σώμα και το Αίμα του Θεού. Έτσι δεν είναι; Κι αφού δε μπορούν να επιβιώσουν, άρα δε μπορούν και να μεταδοθούν από τον ένα μεταλαμβάνοντα στον άλλο!

Επιμένω, μόνο όσοι γνωρίζουν πόσο κάνουν ένα συν ένα μπορούν να παρακολουθήσουν τους “υψηλούς” αυτούς συλλογισμούς. Πάμε πάρα κάτω: Τι θα πάθουν όσοι είναι ήδη προσβεβλημένοι από κάποιον ιό και μεταλαμβάνουν αξίως των «αχράντων και φρικτών μυστηρίων του Χριστού»; Μα προφανώς εφόσον πήραν μέσα τους το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, όλοι οι ιοί θα ψοφήσουν πάραυτα και εκείνοι θα θεραπευτούν! Διότι ποιο μικρόβιο μπορεί να παραμείνει ζωντανό στην παρουσία του Σώματος και του Αίματος του Θεού μέσα στον οργανισμό; Κατά συνέπεια, όλοι οι κοινωνούντες θα έπρεπε να θεραπεύονται στιγμιαία και η Θεία Κοινωνία να έχει καταστήσει αχρείαστα τα ιατρικά φάρμακα για τους πιστούς! Και ούτε θ’ αρρώσταινε κανένας ιερωμένος που μεταλαμβάνει ταχτικά, πολλές φορές αδειάζοντας ολόκληρο δισκοπότηρο στο στομάχι του. Ή μήπως δεν είναι συνηθισμένο το φαινόμενο να μην προσέρχεται κανένας πιστός για Θεία Κοινωνία και ο ιερέας να επιστρέφει άπρακτος στο ιερό για να καταναλώσει – αν το καταναλώνει – ο ίδιος όλο το “ιερό” περιεχόμενο του ποτηρίου;

Εξάλλου, όπως έγραψε, μεταξύ άλλων, στην Απογευματινή ο Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου, «… κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού κυριολεκτικώς και όχι μεταφορικώς και συμβολικώς.» Γεννιέται λοιπόν και το άλλο ερώτημα: Πόσο διαρκεί αυτή η υποτιθέμενη “σωτηρία ψυχής και σώματος” που μεταδίδεται μέσα από τη Θεία Κοινωνία; Μέχρι την άλλη Κυριακή; Δηλαδή το Σώμα και Αίμα του Θεού που πιστεύει ότι παίρνει ο πιστός μέσα του εξαφανίζεται μέσω της διαδικασίας της πέψης; Τότε ο πιστός πρέπει να κοινωνάει πρωί, μεσημέρι, βράδυ, δηλαδή όσες φορές τρώει και χωνεύει, για να εξασφαλίσει τη σωτηρία του, μπας και τον βρει ο θάνατος στα ενδιάμεσα.

Βλέπετε αν αρχίσει κανείς να σκέπτεται – και η λειτουργία της σκέψης είναι θεόδοτη – ανακαλύπτει με απλούς συλλογισμούς ότι πρόκειται για ένα αφελές παραμύθι, που μάλιστα έχει αντιγραφεί από παλιότερες παγανιστικές θρησκείες, όπως του Μίθρα. (Δείτε εδώ) Κατά τη λειτουργία του «Μυστικού Δείπνου» του Μίθρα, συναντάμε: «Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου και δεν θα πιει από το αίμα μου, έτσι ώστε να ταυτιστεί μαζί μου κι εγώ μαζί του, δεν θα λάβει τη Σωτηρία». (Δείτε εδώ)

Η ζημιά που κάνει το παραμύθι αυτό στον πιστό – παραμύθι που προσωπικά θεωρώ απόλυτη βλασφημία – είναι να του αδρανοποιεί τη θέληση να επιδιώξει ο ίδιος την πνευματική του εξέλιξη μέσα από προσωπική αναζήτηση της αλήθειας και προσπάθεια εναρμόνισης με τους άγραφους ηθικούς νόμους, και να τον καθησυχάζει περιμένοντας η “σωτηρία” να του έρθει απέξω με το μαγικό ασημένιο κουταλάκι του ιερέα. Δυστυχώς η απλή παρατήρηση επιβεβαιώνει πως οι μεταλαμβάνοντες όπως προσέρχονται έτσι και απέρχονται, εσωτερικά ίδιοι και απαράλλαχτοι για να συνεχίζουν τις κακίες τους όπως πρώτα… Διότι, όπως είπε και ο Απόστολος Παύλος, «η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις.» Εξάλλου, ο Ιησούς είπε: «το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωοποιεί, η σαρξ δεν ωφελεί ουδέν· οι λόγοι, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι.» (Κατά Ιωάννη 6:63)

Τι τραγικό για το «Ορθόδοξο» έθνος μας που οι ιεράρχες του, σαν τον Αιθίοπα ευνούχο (Πράξεις 8:30), δε “γινώσκουν” εκείνα που “αναγινώσκουν”… Μα θα μου πείτε, δεν τους συμφέρει να καταλάβουν αυτά που διαβάζουν διότι θα υπονομεύσουν τους θρόνους που ως εωσφόροι σφετερίστηκαν ως μη όφειλαν…
Αχ κατακαημένε ραγιά, υπάρχει άραγε ελπίδα ανάνηψης και για σένα;

===========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"