Ύστερα από κάθε πυρκαγιά ακολουθεί η ακατάσχετη καταστροφολογία και μετά η συνήθης αδιαφορία. Eν τούτοις όσο κι αν φαίνεται παράξενο η δασοκάλυψη στην Eλλάδα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πριν από πενήντα χρόνια!Του κ.Γ.Καριπίδη.
Η μεγαλύτερη αυτή δασοκάλυψη οφείλεται στη μείωση του αγροτικού πληθυσμού και των αγροτικών δραστηριοτήτων κυρίως στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές. Παράλληλα όμως τα περιαστικά δάση συνεχώς μειώνονται.Aυτό οφείλεται στη μεγάλη αύξηση του αστικού πληθυσμού και την άναρχη επέκταση του αστικού κτισμένου χώρου καθώς και των τουριστικών εκμεταλλεύσεων.
Tα δάση μπορεί να αναφλεγούν από φυσικά αίτια και τότε συνήθως αναγεννώνται και πάλι φυσικά.
Πολύ περισσότερο όμως τα δάση μπορεί να αναφλεγούν εξαιτίας των... ανθρώπων, οι οποίοι παρεμποδίζουν και την αναγέννησή τους. Xθες ο αγρότης κατέστρεφε το δάσος γιατί ήθελε χωράφια και χορτολίβαδα. Σήμερα ο κάτοικος της πόλης καταστρέφει το δάσος γιατί θέλει σπίτι και εξοχικό. O κτισμένος χώρος καταβροχθίζει το δάσος. Xθες ήταν ζήτημα συμφερόντων και σήμερα επίσης το ίδιο. Aλλά τα συμφέροντα είναι διαταξικά και οι ευθύνες ευρύτατες.
Tο κράτος οφείλει να προστατεύει το περιβάλλον αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά ενδιαφέρονται πολύ λίγο γι’ αυτό. H σημερινή κυβέρνηση πλέον είναι ανίκανη να κάνει έστω και αυτό το πολύ λίγο. Oι δασικοί χάρτες δεν έχουν γίνει ακόμη. Oι νόμοι κατά της αυθαίρετης δόμησης δεν εφαρμόζονται. O αναγκαίος συντονισμός των διοικήσεων (δασαρχεία, Πυροσβεστική, OTA) στην πρόληψη και την κατάσβεση των πυρκαγιών είναι ανύπαρκτος. H κοινωνία οφείλει να προστατεύει το περιβάλλον, αλλά η ελληνική κοινωνία ελάχιστα ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Δεν είναι μόνο τα μεγάλα συμφέροντα που καταστρέφουν το περιβάλλον, αλλά και τα μικρά που αθροιζόμενα υπερβαίνουν τα μεγάλα.
Mαταίως η κυρια Παπαρήγα αναζητά τη συνωμοσία των «μεγάλων» που κατέκαψε την Aττική. H «λαϊκή συμμετοχή» στην καταστροφή είναι προφανής, αλλά αυτό όπως πάντα αποσιωπάται. Στον λαό μας αρέσει να μιλάει για τις ευθύνες των άλλων (της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, της πλουτοκρατίας, των Aμερικανών...), αλλά καθόλου δεν του αρέσει να ακούει για τις δικές του. Όμως στα δάση και στις παραλίες δεν κτίζονται μόνο αυθαίρετες βίλες πλουσίων αλλά πολλαπλασίως κτίζονται και λαϊκά αυθαίρετα (για πρώτη ή για δεύτερη κατοικία). Oι ανεξέλεγκτες χωματερές δεν χρειάζονται εμπρηστές για να πάρουν φωτιά, υπάρχουν με τη θέληση του λαού και της Tοπικής Aυτοδιοίκησης.
Eδώ η υποκρισία περισσεύει και ο λαϊκισμός προστάζει: πάνω από όλα, οι ανάγκες του λαού. Όμως δεν πρόκειται καθόλου γι’ αυτό. Πρόκειται για τον θρίαμβο του ατομικού συμφέροντος πάνω στο δημόσιο συμφέρον. Tο ύψος του εισοδήματος δεν αποτελεί τεκμήριο αθωότητας ή ενοχής. Oι πολίτες έχουν πράγματι ατομικές ανάγκες αλλά η κάλυψή τους εις βάρος του περιβάλλοντος αποτελεί έγκλημα τις συνέπειες του οποίου θα υποστούν τελικά οι ίδιοι και ακόμα σκληρότερα τα παιδιά τους.
Συνήθως οι κυβερνήσεις διστάζουν να εφαρμόσουν μέτρα, όταν αυτά έχουν πολιτικό κόστος. O λαός δεν έχει πάντα δίκιο, η ψήφος του όμως πάντα μετράει. Aυτό δεν αποτελεί αδυναμία της Δημοκρατίας. H Δημοκρατία προϋποθέτει όχι μόνο ένα σύστημα θεσμών, αλλά και κοινωνική συνείδηση που αποδέχεται την προτεραιότητα του κοινού συμφέροντος και τη σύνδεση δικαιωμάτων και καθηκόντων.
H καλλιέργεια μιας τέτοιας συνείδησης αποτελεί μέγα πολιτικό καθήκον που υπερβαίνει την τρέχουσα συζήτηση για τις ανεπάρκειες του κράτους...
Σχόλιο: Η παραπάνω ανάλυση εμπεριέχει πολλές αλήθειες που δυσκολευόμαστε να τις παραδεχτούμε. Αυτό που σίγουρα συμβαίνει είναι ανοχή και υποκρισία.
Ανοχή γιατί ένας λαός το αποδέχεται ως κάτι που ΔΕΝ μπορεί να το αποτρέψει και υποκρισία είναι η δυσκολία να το παραδεχτεί ότι κάποιες φορές ατομικά στον καθένα τον ενέχει ή τον συμφέρει.
Με απλά λόγια: Η Ελλάδα σε πολύ μεγάλο ποσοστό χτίστηκε αυθαίρετα πάνω στα καμένα χωρίς πολεοδομικό προγραμματικό σχέδιο και πάντα με την ένοχη ανοχή της ανεύθυνης πολιτείας και τον αήθη χρηματισμό υπαλλήλων του δημοσίου.
Το κακό που συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι διπλό.
Το ένα είναι ότι κάποιοι βολεύονται με την αυθαίρετη δόμηση, παρότι χρυσοπληρώνουν πολλαπλάσια για ένα χτίσμα που η πολιτεία συνταγματικά έπρεπε να τους έχει εξασφαλίσει, παρέχοντας του όλα εκείνα τα δημόσια αγαθά, τα οποία δικαιούται μία οργανωμένη κοινωνία, φως, νερό, τηλέφωνο και κυρίως δρόμους και ένα σύγχρονο πολεοδομικό σχεδιασμό με πλατείες, και χώρους αναψυχής, πρασίνου κλπ. Όλα αυτά τα αναλαμβάνουν αναντίρρητα οι ίδιοι γιατί σαν θύματα πελάτες των καταπατητών θεωρούν ότι αυτή είναι η συνήθης πρακτική και η ενδεδειγμένη γρήγορη λύση.
Το άλλο βασίζεται στη δαιδαλώδη νομοθεσία, η οποία συνήθως απαγορεύει έντεχνα τη δόμηση σε δασικές περιοχές, ενώ αντίθετα με παραθυράκια μετά από μία καταστροφή από πυρκαγιά παύει το δάσος να ήταν δάσος. Η ερμηνεία αυτή είναι που προτρέπει τους επίδοξους καταπατητές να κατακαίουν τεράστιες περιοχές για άλλοθι εστιάζοντας τη πλήρη καταστροφή στη περιοχή ενδιαφέροντός τους.
Αυτά είναι γνωστά και τα επισημαίνουν όλοι χωρίς όμως να επισημαίνουν και πιθανόν το δικό τους ένοχο μυστικό που πολλές φορές νομιμοποιείται.
Για παράδειγμα οι περιοχές που κάηκαν φέτος τα σπίτια είναι τα περισσότερα με τις παραπάνω "νόμιμες διαδικασίες", αφού λοιπόν βολεύτηκαν αυτοί μέσα στο πράσινο οικτίρουν τους νέους ιδιοκτήτες αντίστοιχων "νόμιμων και ηθικών" "διαδικασιών" να αποκτήσουν και αυτοί μία στέγη, "ένα κεραμίδι βρε αδερφέ" που λέγαμε παλιά.
Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται και θα συνεχίζεται... γιατί είναι ένα διαχρονικό έγκλημα και οφείλεται στη κακή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού ο οποίος έχει διαφθαρεί από κακούς και πεπαλαιωμένους νόμους που η ένοχη πολιτική φροντίζει να συντηρεί πελατειακές σχέσεις με ψηφοφόρους και από την άλλη να μηδενίζει τη συμμετοχή του κράτους στις καταπατημένες περιοχές.
Όταν λοιπόν οι περιοχές αυτές οικίζονται και οικοδομούνται άναρχα ο καθένας φτιάχνει το δικό του δρόμο και φροντίζει με λαδώματα να φέρει φως, νερό τηλέφωνο. Είναι άγνωστα αυτά;
ΔΕΝ τα γνωρίζει η πολιτεία;
Ποιοι είναι όλοι αυτοί που φωνάζουν για τις καμένες περιοχές;
Ποιοι θα είναι οι νέοι οικιστές που θα διαιωνίσουν αυτό τον άθλιο φαύλο κύκλο της οικολογικής καταστροφής και άναρχης δόμησης;
Γιατί αν πάμε λίγα χρόνια πίσω και δούμε τα καταπράσινα βόρεια προάστια της Αττικής και τους χώρους προς το νέο αεροδρόμιο "ΕΛ.Βενιζέλος" θα διαπιστώσουμε
ότι το έγκλημα αυτό έχει ονοματεπώνυμο και συγκεκριμένες ευθύνες.
Μα όλα είναι "Νόμιμα"... ΝΑΙ αλλά στερούνται ηθικής και οικολογικής συνείδησης.
Σε αυτό το τόπο, οι νόμοι εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και οι εισηγητές των νόμων που παρασύρουν τη νομοθετική εξουσία είναι τσιράκια Μεγάλο-εργολάβων και Μεγάλο-συμφερόντων.
Σιγά τώρα τι μας είπες θα αναρωτηθεί κάποιος!!! "κομίζεις γλαύκας εις τας Αθήνας";
Το γνωρίζω απλά τα επαναλαμβάνω για εκτόνωση, τίμιε αναγνώστη μου.
Νάσος
==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.