Στά όρια της τρέλας

Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δοκού " η 'Άνοιξη" παρουσίασε την Παράσταση "Στα όρια της τρέλας" Ήταν ένα θεατρικό έργο που καθήλωσε τους τυχερούς θεατές που βρέθηκαν το βράδυ αυτό στο θέατρο Κωτσοπούλου στην Χαλκίδα.
Μία παράσταση χωρίς πόρους και τεχνική υποστήριξη μα με πάρα πολύ αγάπη και μεράκι των συντελεστών της.
Εμπνευστής και κύρια μηχανή του θεατρικού η Ζωή Λιβανίου -Γκίκα που με το μεγάλο ταλέντο της, την ευφυΐα και το πάθος της κατορθώνει να μαγεύει τους θεατές της. Η θεατρική βραδιά περιελάμβανε τρία μονόπρακτα :

• "Αυτός και το παντελόνι του" του Ιακ. Καμπανέλη Με τον Κώστα Αντωνίου

• "Σακούλα από μπουτίκ Γαλλική" του Π. Μάτεσι με τους Έλενα Νασοπούλου, Γιώργο Ανδριώτη και Κώστα Αντωνίου.

• Στα όρια της τρέλας του Μ. Πόντικα με την Ζωή Λιβανίου-Γκίκα

Σκηνοθεσία: Ζωή Λιβανίου - Γκίκα
Μουσική επιλογή: Μαίρη Χουλιέρη - Τσουκαλά
Μίξη ήχου: Γιάννης Σιόλιας
Ήχος & φως: Βελισσάριος Σκοπελίτης


Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους Ο Αντινομάρχης κ. Ξυγκόγιαννης, ο πρώην Δήμαρχος Χαλκιδέων κ. Αναγνωστάκης οι Δημοτικοί σύμβουλοι Μαργαρίτη & Κεράτσας ο κ. Alexandros Pavlovic ο κ. Βλαχογιώργος και πλήθος κόσμου

Ο πολιτιστικός Σύλλογος Δοκού 'Η Άνοιξη" από τα ανατολικά της πόλης της Χαλκίδας έρχεται στο κέντρο, στην καρδιά της, με την αγωνία της πρώτης θεατρικής παράστασης.

Έρχεται, κουβαλώντας μαζί και ένα προβληματισμό, για την πόλη, τον πολίτη, τον πολιτισμό.

Μαζί να συζητήσουμε, και ίσως βγάλουμε τα συμπεράσματα εκείνα που δεν θα μας φέρουν στα ΌΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Λίγα λόγια για το έργο

Αυτός...Η σύγκρουση με το ανελέητο περιβάλλον..οι τελματωμένες ελπίδες….. τα γελασμένα όνειρα… ο απροσπέλαστος έρωτας….η στέρηση….η μοναξιά…. η κοινωνική καταπίεση…..
Αν μπορούσα θα έφευγα πρώτος!
Πάντα ήθελε και ποτέ δεν μπόρεσε…ο καθημερινός μικρός
Αυτός υποτάσσεται στη δική του αδυναμία…… ένας σπαρακτικός μονόλογος που είναι και διάλογος με το ίδιο το περιβάλλον του….αυτός…. που το όνομά του σίγουρα είναι …..Μέγα……..

Οι άλλοι….
Δίχως οράματα και όνειρα…..μικροαστοί, μικροί ,δήθεν, προσπαθούν να γεμίσουν την άδεια τους ζωή με σακούλες γεμάτες σκουπίδια πολυτελείας για μόνο σκοπό το φαίνεσθε …..στους σκοτεινούς δρόμους της μεγαλούπολης…..δεν τους συνδέει τίποτα……..εκτός από μια σακούλα σκουπιδιών που από αυτά θα, χορτάσουν κοροϊδεύοντας τον ίδιο τους τον εαυτό……που δυστυχώς μοιάζει να μην καταλαβαίνουν…..τρώνε λαίμαργα ότι τους δίνει το σύστημα που τους καταπίνει όπως αυτοί τα σκουπίδια τους….
Εκείνη …….. έζησε τη ζωή της εν τάξη…. ήθελε τη ζωή σε ευθυγράμμιση…καθαρή από όλα και από όλους! Τίποτα δεν κράτησε ως το τέλος εκτός από τα μικρά πράγματα που μόνο εκείνη καταλάβαινε…….μόνη με το φάντασμα να πλανάται στο χώρο συνεχίζει να βαδίζει στον ίδιο ίσιο δρόμο….μόνη….απάνω στην καρέκλα τώρα σαν ισορροπιστής.έχει φτάσει στα όρια της τρέλας μόνο της όπλο η αγάπη…….που να την δώσει ; τραγικό σ αγαπώ……….. όταν θα το καταλάβει θα έχει περάσει το όριο…..αυτή τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τον άλλο κόσμο………
Μπορούμε να φύγουμε πρώτοι ……να πούμε όχι……….να ζήσουμε έξω από τάξεις και έξω από γραμμές……..να ζήσουμε……..πριν φτάσουμε στα όρια της τρέλας.
Sourta-Ferta
==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"