Καραμανλής: “Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου”

Είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ ξανά με τον κύριο Καραμανλή, διότι δεν μαστιγώνει κανείς ένα πληγωμένο και πεσμένο καταγής άλογο κούρσας. Δεν ευαρεστούμαι στο να χτυπάω τους ηττημένους, ταπεινωμένους και… ακίνδυνους. Το αντίθετο μάλιστα. Αναγνωρίζω την επώδυνη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο πρώην Πρωθυπουργός, κι ότι το βαρύ ψυχολογικό σοκ το οποίο υπέστη με τη συντριπτική εκλογική ήττα της ΝΔ δεν του επέτρεψε ν’ αρθρώσει έναν πιο συγκροτημένο και δυναμικό αντιπολιτευτικό λόγο στις Προγραμματικές Δηλώσεις του νέου Πρωθυπουργού της χώρας. Ανθρώπινο είναι, αν και δεν είναι ίδιο των ηγετών…

Κατανοώ ακόμη και την παραίτησή του να δευτερολογήσει στη Βουλή, αφού δε θα είναι ο αυριανός αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι το ύφος και το περιεχόμενο της αποχαιρετιστήριας ομιλίας του προς τη συρρικνωμένη πια Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ. Ήταν μια ομιλία που δεν πρόσφερε τίποτα το θετικό ούτε στον ίδιο, ούτε στη ΝΔ, ούτε στους απογοητευμένους ψηφοφόρους της. Χαρακτηριστικά σημεία αυτής της ομιλίας νιώθω την ανάγκη να σχολιάσω, θέλοντας να στείλω ένα ακόμη μήνυμα στον κ. Καραμανλή, αν και γνωρίζω πια ότι έχει σοβαρό πρόβλημα στην ακοή γενικώς.

--«Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου γιατί βαθιά πιστεύω στην πολιτική μας και τις προτάσεις μας. Δεν υπολόγισα, και το ξέρετε, ούτε φοβήθηκα ποτέ το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Αισθάνομαι ότι έκανα το καθήκον μου. Ανέλαβα τις ευθύνες μου, δεν τις μετέθεσα σε κανέναν άλλον όσο ήμουν Πρόεδρος.»

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Θέλει αρετή η αυτογνωσία... Ώστε έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας, κύριε Καραμανλή; Για ποιο πράγμα; Για την εκτόξευση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 12% του ΑΕΠ; Για τα σκάνδαλα και τις αποτυχημένες επιλογές επίορκων συνεργατών σας; Για τα κουκουλώματα των ανομιών των υπουργών σας και την ατιμωρησία τους; Για την ταξική οικονομική πολιτική σας; Αλήθεια, πού ακριβώς αισθάνεστε ότι κάνατε το καθήκον σας; Είχατε μια τελευταία ευκαιρία να μας το εξηγήσετε μήπως τυχόν σας αδικήσαμε. Γιατί δεν το κάνατε; Και τι σημαίνει ότι αναλάβατε τις ευθύνες σας; Τι πρακτικό αντίκρισμα έχει αυτό για το λαό; Σε τι ωφελείται η χώρα αν ο Πρωθυπουργός αναλαμβάνει θεωρητικά τις ευθύνες του για όλα τα λάθη, παραλείψεις, αναποτελεσματικότητα, κοινωνικές αδικίες, κλπ., των συνεργατών του, μόνο και μόνο για να συνεχίσει η κυβέρνησή του το ίδιο βιολί;

--«Έλεγα πάντα στους πολίτες ότι η δύναμή μου, η μοναδική μου δύναμη ήταν οι ίδιοι οι πολίτες. Η μόνη σχέση, η μόνη ισχύς του ηγέτη είναι η εμπιστοσύνη του λαού. Και ο λαός δεν διάλεξε στην πλειοψηφία του να με εμπιστευτεί σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Αυτή είναι η πραγματικότητα, είναι απολύτως σεβαστή και αποδεκτή.»

Κι αφού ο λαός ΔΕΝ διάλεξε να σας εμπιστευθεί, κι αφού οι πολίτες ήραν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό σας, δεν οφείλετε, έστω και τώρα, έστω και κατόπιν της εκλογικής πανωλεθρίας την οποία υπέστητε, να κάνετε την αυτοκριτική σας; Εσείς, όμως, μας λέτε ότι νιώθετε πως κάνατε το καθήκον σας κι ότι έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας! Και πώς διανοείστε να είστε και υπερήφανος για την πορεία σας, μια πορεία που την καταδίκασε ο λαός;

--«Σε λίγους ανθρώπους δίνεται ένα τέτοιο προνόμιο. Και είμαι ευγνώμων γιατί ήρθε σε εμένα. Θέλω να ξέρετε ότι είμαι πάρα πολύ υπερήφανος για την παράταξή μας, για το έργο μας, για τους ανθρώπους της Νέας Δημοκρατίας. Είμαι πάρα – πάρα πολύ περήφανος για όλες και όλους εσάς.»

Κύριε Καραμανλή, αν η Πρωθυπουργία είναι προνόμιο, τότε εσείς δεν το τιμήσατε και δεν υπάρχουν περιθώρια για να είστε υπερήφανος γι’ αυτό. Μήπως αυτή η υπερηφάνεια είναι που σας έφαγε; Είναι τουλάχιστον αντιφατικό, ένας πρωθυπουργός που άρχισε με το σύνθημα “σεμνά και ταπεινά” να απέρχεται με υπερηφάνεια, μάλιστα μετά από μια συντριπτική ήττα.

Διαβάζετε ποτέ τι λέγατε στις προγραμματικές δηλώσεις του 2004; Να σας θυμίσω εγώ τι λέγατε:
--«Νέα διακυβέρνηση σημαίνει αυστηρό προσανατολισμό των πράξεων, των αποφάσεων, των συμπεριφορών μας σε αρχές και σε αξίες. Σημαίνει διακυβέρνηση με ταπεινότητα και σεμνότητα, με τόλμη και αποφασιστικότητα, με οδηγό τη δικαιοσύνη και την αξιοσύνη. Με σεβασμό σε κάθε πολίτη ό,τι και αν ψήφισε. Νέα διακυβέρνηση σημαίνει Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Δεν μιλούμε για Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, αλλά για Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας.»

Πώς λοιπόν ο σεμνός και ταπεινός Πρωθυπουργός μετατρέπεται σε υπερήφανο, και μάλιστα μετά από την απόρριψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, την ετυμηγορία του οποίου λέει ότι σέβεται; Μου θυμίσατε μια από τις Παροιμίες του Σολομώντα που λέει: « Άνθρωπος όστις ελεγχόμενος σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή και χωρίς ιάσεως.» (Παροιμίες 29:1)

--«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι στη συλλογική μας προσπάθεια υπήρξαν βεβαίως αδυναμίες. Και λάθη έγιναν και λάθη έκανα. Άλλωστε, ανέλαβα προσωπικά την ευθύνη της πρόσφατης ήττας. Όμως ο λαϊκισμός, η ανευθυνότητα, οι μικροκομματικές σκοπιμότητες, παρέμειναν ξένες προς την ιστορία και την διαδρομή μας. Παρέμειναν ξένες προς τις δικές μου αξίες. Είμαι λοιπόν υπερήφανος για την πορεία μου αυτή. Όλοι μας πρέπει να είμαστε περήφανοι για την πορεία της παράταξής μας.
Το όπλο της υπευθυνότητας είναι λοιπόν το ισχυρότερό μας όπλο. Έστω κι αν πρόσκαιρα είχαμε πολιτικό κόστος. Αυτό το όπλο λοιπόν πρέπει να το περιφρουρήσουμε το επόμενο διάστημα. Να το υπηρετήσουμε όλοι. Και να είσθε βέβαιοι ότι θα δικαιωθούμε!»

Ώστε, για να συνοψίσουμε, έγιναν λάθη, γενικώς και αορίστως… Κάνατε και ο ίδιος λάθη, γενικώς και αορίστως… Ώστε υπήρξατε υπεύθυνος στην ανευθυνότητά σας! Και τελικά είστε υπερήφανος για την υπευθυνότητα στην ανευθυνότητά σας! Και ούτε υπήρξε μικροκομματική σκοπιμότητα στην ανευθυνότητα! Αλίμονο! Τώρα, δε, το ρίξατε στις ευχές και τη συναίνεση. Συναίνεση την οποία αρνηθήκατε όταν ήσασταν πρωθυπουργός και δεν καταδεχτήκατε να συγκαλέσετε ούτε μια φορά συμβούλιο αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν προέκυψαν σοβαρά θέματα (πυρκαγιές, επεισόδια Δεκεμβρίου 2008, οικονομική κρίση, κλπ.). Ο υπέρμετρος εγωισμός σας ήταν φαίνεται εμπόδιο σε κάτι τέτοιο.

Και τώρα που απέρχεστε, τι εύχεσθε; «Μακάρι ο ανταγωνισμός των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας να διεξάγεται σε ένα κοινό πεδίο: Εκείνο της υπευθυνότητας, της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας. Στο πεδίο αυτό οφείλουμε να είμαστε οι πρωταγωνιστές! Ενώ θα ήταν αρνητικό για την χώρα, αν μέναμε μόνοι μας, χωρίς ανταγωνιστή!»

Μα τι λέτε τώρα; Ανέκδοτα; Εσείς με τα καμώματά σας καταστήσατε τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χωρίς ανταγωνιστή! Κι αυτό είναι κακό για τη χωλαίνουσα, έτσι κι αλλιώς, Δημοκρατία μας. Και πώς μπορείτε να είστε πρωταγωνιστές σ’ ένα πεδίο που έχετε χάσει παταγωδώς; Μπορείτε να είστε πρωταγωνιστές στην υπευθυνότητα όταν όλως ανευθύνως πολιτευτήκατε, και με προκλητική έλλειψη σοβαρότητας παραδώσατε πρόωρα και υπό το κράτος πανικού την εξουσία στον ανταγωνιστή σας; Μπορείτε να είστε πρωταγωνιστές στην αξιοπιστία όταν η αναξιοπιστία υπήρξε το σήμα κατατεθέν της πολιτικής σας, και για την οποία αναξιοπιστία δεχτήκατε ισχυρότατο ράπισμα από το λαό στις 4 Οκτωβρίου του 2009, ταπεινώνοντας ανηλεώς το κόμμα της ΝΔ ακριβώς την ημέρα των τριακοστών πέμπτων γενεθλίων της;

--«Με τη ολοκλήρωση των εσωκομματικών διαδικασιών οφείλουμε, ως παράταξη, να επενδύουμε πολιτικά σε αυτό ακριβώς το πεδίο. Αταλάντευτα. Αδιαπραγμάτευτα. Χωρίς συμβιβασμούς.
Μέσα από αυτό το πεδίο θα προκύψει η επόμενη νίκη μας. Μέσα από αυτό το πεδίο θα επιβεβαιώσουμε πόσο χρήσιμοι είμαστε για τον τόπο.»

Σε ποιο πεδίο είπατε ότι θα επενδύσετε για να προκύψει η επόμενη νίκη της ΝΔ; Στην υπευθυνότητα, τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία; Μα απλά ακολουθείτε κι εσείς την ολέθρια παράδοση της δημοκρατίας των καραγκιόζηδων, όπου τα κόμματα ανακαλύπτουν την υπευθυνότητα, τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία τους μόνο όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, για ν' απεμπολήσουν τις αξίες αυτές όταν έρχονται στην Κυβέρνηση. Αυτό δεν σημαίνει δικαίωση, αλλά εμπαιγμό του λαού και αδυναμία του υπάρχοντος δημοκρατικού μας μοντέλου να λειτουργήσει σωστά για το καλό του λαού και του έθνους.

Κύριε Καραμανλή, χτες στην εκπομπή “Πρόσωπο με Πρόσωπο” του real τσάρου της real δημοσιογραφίας, δηλαδή του υπεράνω κριτικής και αμφισβήτησης από κοινούς θνητούς Νίκου Χατζηνικολάου (κάτι ανάλογο του Πάπα...) είδα στιγμιότυπα από παλιές συνεντεύξεις σας και αναρωτιόμουνα: Πού πήγαν άραγε τόσα όνειρα, τόσα οράματα, τόσες ελπίδες; Υπήρξατε ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός αρχηγός κόμματος, με προσόντα, ικανότητες, ταλέντο και όραμα. Ποιος σας βάσκανε κύριε Καραμανλή; Είναι άραγε αδύνατο σε μια χώρα εμπεδωμένης ασυδοσίας και διαφθοράς όπως η Ελλάδα να κυβερνήσει κανείς αποτελεσματικά και σωστά, ακόμη κι αν έχει τις καλύτερες προθέσεις και ικανότητες;

Από τότε, μαζί με τη διάψευση των δικών σας προσδοκιών κι εκείνων των ψηφοφόρων σας, προσθέσατε και πολλά κιλά. Αναρωτιέμαι, είναι συμπτωματικό αυτό; Μήπως είναι αποτέλεσμα του άγχους και της στενοχώριας από τα πικρά ποτήρια που σας πότισαν συνεργάτες σας και μη κατά την άσκηση της εξουσίας; Όποια και αν είναι η αιτία των πρόσθετων κιλών, πρέπει να προσπαθήσετε να απαλλαγείτε από δαύτα για το καλό της υγείας σας. Ίσως μια συστηματική νηστεία να σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε στο μυαλό σας όλα τα αίτια της αποτυχίας σας, και να σας οδηγήσει να γράψετε ένα βιβλίο αυτοκριτικής και καταγγελίας όλων αυτών των εξωθεσμικών και διαπλεκόμενων κέντρων της διαφθοράς που εμποδίζουν τις κυβερνήσεις να κάνουν το έργο τους. Κάντε τουλάχιστον αυτό μήπως και σώσετε κάτι από την υστεροφημία σας, και μήπως βοηθήσετε τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και τις μελλοντικές ν' αποφύγουν τα ίδια λάθη που κάνατε.

Όσο για το «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι», που εκφράσατε, αναμένοντας την επόμενη νίκη, επιτρέψτε μου να πω ότι αν η ΝΔ δεν αλλάξει φυσιογνωμία, ιδεολογία, ακόμη και όνομα, θ’ αργήσει να ξαναδεί εξουσία. Τα έχω ξαναγράψει αυτά σε προηγούμενα άρθρα μου και κουράστηκα να επαναλαμβάνω τα ίδια που είχα πει στο πρόσφατο παρελθόν (Δείτε εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ.) Αυτά τα λίγα, κύριε Καραμανλή, και πάλι σας ευχαριστώ που αναλάβατε για 5,5 χρόνια το βάρος της πρωθυπουργίας - ένα βάρος που αποδείχτηκε υπέρβαρο για σας - και για όσα καλά καταφέρατε να κάνετε για τη χώρα μας. Το αν εσείς δεν είχατε ούτε καν την ικανότητα ν' αναδείξετε αυτά τα θετικά που πετύχατε, αλλά αναλώσατε την προεκλογική σας εκστρατεία σε καταστροφολογία και φοβέρες, δεν είναι δικό μου σφάλμα ούτε βέβαια σφάλμα των οπαδών σας. Αλήθεια, πού κρύφτηκε ο συνάδελφος Γιώργος Σουφλιάς και το σημαντικό έργο του;

Μαρία Σεφέρου

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"