Ο Βάσος μιλάει για τοv ποιητή Βάσο Λυσσαρίδη (3) Τελευταίο...

Όλο το αφιέρωμα εδώ:

http://stoxasmos-politikh.blogspot.co...


Νάσος

Ταπεινός οδοιπόρος στα σταυροδρόμια της ιστορίας απολογούμαι στη δικαιωμένη, τη λεύτερη Δωδεκάνησο για το αδικαίωτο μήνυμα που μεταφέρω από την Κύπρο των άταφων νεκρών, την Κύπρο των αδικαίωτων ονείρων, την Κύπρο των προσφυγικών νεκροταφείων, την Κύπρο του δήθεν διάτρητου συρματοπλέγματος, την Κύπρο των ξεχασμένων αγνοούμενων και των αδούλωτων εγκλωβισμένων.

Με κρατάει άγρυπνο η αναμονή της ώρας που οι ζωντανοί Κύπριοι θ΄ανέβουν στον λευτερωμένο Πενταδάκτυλο για να θάψουν τους άταφους νεκρούς της προδοσίας και της τραγωδίας όπως οι τότε ζωντανοί Δωδεκανήσιοι με το τέλος του παγκόσμιου πολέμου πορεύθηκαν στο νεκροταφείο για ν΄ ανακοινώσουν στους αγωνιούντες νεκρούς πως λευτερώθηκε η Δωδεκάνησος.

Με κρατάει δέσμιο η υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσω στον μητροπολιτικό χώρο για ν΄ανακοινώσω πως στην Κύπρο της προδοσίας και της αντίστασης, την Κύπρο του Ζήνωνα και του Ονήσιλλου, της Λαπήθου που φυλάει ακόμα ακριβά τα΄ αχνάρια του Κανάρη, στην Κύπρο του Δικώμου και του Μακαιρά με το σύγχρονο μολών λαβέ ενός χωρίς περγαμηνές καταγωγής αριστοκράτη, του Γρηγόρη Αυξεντίου που εξευτέλισε τον χρόνο, στην Κύπρο του Δώρου με το ματωμένο πρόσωπο ανάποδα που ακόμα κραυγάζει λευτεριά κι αξιοπρέπεια, στην Κύπρο των βουβών εκκλησιών, της λεβεντιάς αλλά και των βουτυροσπόνδυλων που μετρούν τις αξίες με το μέτρο των αριθμών γκρεμίσθηκαν τα συρματοπλέγματα της ντροπής και ξαναγυρνάμε στα σπιτικά μας όχι ως επιθυμητοί ή ανεπιθύμητοι επισκέπτες αλλά ως νόμιμοι ιδιοκτήτες.

Αυτό το καθήκον εκκρεμεί. Και πρόθεση μου είναι να εκπληρώσω το τάμα ζωντανός ή νεκρός, γιατί ανασαμό δεν θάχω ούτε στη ζωή ούτε στον τάφο ωσότου μαρτυρήσω πατρίδα λεύτερη χωρίς ξένους στρατούς και νέο-αποικιοκρατικές κηδεμονίες.

Αναπολώ τα φοιτητικά μου χρόνια. Βόρειος Ήπειρος και Κύπρος και τα Δώδεκα Νησιά.

Με κοινή κατεύθυνση και τρεις διαφορετικές καταλήξεις.

Έτσι, εδώ στα Δωδεκάνησα, τα δικαιωμένα με τους αγώνες των απροσκύνητων Δωδεκανησίων, αισθάνομαι ακόμα πιο βαρύ το έργο της κατάθεσης απολογισμού πεπραγμένων και ακόμα πιο δύσκολο το έργο της αιτιολόγησης σφαλμάτων και παραλήψεων που οδήγησαν συχνά σε αδιέξοδα και κατολισθήσεις.

Με κυνηγάει το βασανιστικό ερώτημα του δικού σας και δικού μας Διακογιάννη. «Τα νησιά μας δεν είχαν την ίδια τύχη με την τραγική Κύπρο μας». Γιατί ;

Παράλληλη αγωνιστική πορεία.

Με συμμετοχή στον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, πιο ριψοκίνδυνη για τους Δωδεκανήσιους με την Ιταλική κατοχή. Με τους Γλέζους στον μητροπολιτικό χώρο να κατεβάζουν τη ναζιστική σημαία, τους Διακογιάννηδες και τους Κλαδάκηδες τη Βρετανική σημαία, και τον Σολωμό να πληρώνει με τη ζωή του στην προσπάθεια να κατεβάσει την Τουρκική κατοχική σημαία. Τούπαν Θα πεθάνεις για ένα τίποτα. Αποκρίθηκε. Καλύτερα παρά να ζεις για ένα τίποτα. Κι από τότε

Βρώμικος φυσάει ο αέρας από το βορρά.

Φέρνει μαζί του αλλόκοτες ξενολαλιές

ξυπνάει βρικολακιασμένες ερρινύες

Τρυπώνει ανενόχλητος στη προσφυγοκαλύβα

Και ο γερομισοπαράλυτος ο Κωνσταντής

από τη Λύση

μάταια πασχίζει με το αγριοραβδί

απ΄την ψυχρή καλύβα να τον

αποδιώξει.

Χτυπάει φουρτουνιασμένος του

αρχοντικού τη διπλοκλειδωμένη

πόρτα

Ανήμπορος, ανίσχυρος να μπει

στου παλατιού τα σάλα.

Το αφεντικό –κι ας έχει

άλλο σκλαβωμένο σπιτικό,-

ρουφάει ήρεμα τον πρωινό καφέ.

Βρώμικος φυσάει ο αέρας από το

Βορρά

Τρυπώνει στην εμπορική τη συνοικία

όπου πωλούνται κάθε είδους υλικά.

Πατρίδες, δικαιώματα, τίτλοι περιουσιών

μισοτιμής, παρθένες σε τιμή

ευκαιρίας.

Φυσάει ανάποδα αδέξια χωρίς

πυξίδα.

Χτυπάει σε τείχους και

πλέγματα αγκαθωτά

Κι εκεί στη τελευταία γωνιά

ουρλιάζει πληγωμένος,

οπισθοχωρεί

Ένα παιδί μ΄ ένα σβησμένο

πια τσιγάρο στα στεγνά

και τα νεκρά του χείλη.

Με μια στερνή ανάσα

Καυτερή.

Σκότωσε την αντάρα του βορρά

στο τελευταίο ασήμαντο

και ταπεινό στενό.

Ο αγριοβοριάς ξεψύχησε στο γυμνωμένο

τώρα ιστό.

Με το ΕΜΠΑ στη Δωδεκάνησο και την ΕΟΚΑ του Αυξεντίου και του Μάτση, με τους δικούς σας Μπιεμάδες και τους επικουρικούς, Τούρκους στη δική μας περίπτωση.

Έγιναν λάθη.

Επιτρέψαμε σε Πόντιους Πιλάτους να μεταβαπτισθούν σε επιδιαιτητές, αποδεχθήκαμε χρονοδιαγράμματα και χωριστά δημοψηφίσματα για προτάσεις που βρισκόντουσαν σε πλήρη σύγκρουση με κάθε αρχή δικαίου και με τις δεσμεύσεις για διασφάλιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Και το σχέδιο Ανάν τέθηκε μπροστά στον λαό.

Και ο λαός απεφάνθη. Και στοιχειώδης αρχή δημοκρατίας απαιτεί σεβασμό της ετυμηγορίας κάθε λαού.

Ο λαός απέρριψε όχι λεπτομέρειες ή επί μέρους πρόνοιες, αλλά την διχοτομική, ρατσιστική, νέο-αποικιοκρατική φιλοσοφία του σχεδίου που εκχωρούσε κηδεμονικά δικαιώματα στην Τουρκία, εσαεί στρατιωτική παρουσία, διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία, καταργούσε τη νομοθετική και κοινοβουλευτική εξουσία με ξένους δικαστικούς να επιλύουν πολιτικά αδιέξοδα και να καταρτίζουν τον προϋπολογισμό του κράτους, με κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παραγκωνισμό των αποφάσεων των Ευρωπαϊκών δικαστηρίων που απέδιδαν τις περιουσίες στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

Ο λαός απεφάνθη. Ο ίδιος ο γ.γ. εξήγγειλε τον θάνατο του σχεδίου. Αλλά δυστυχώς ξένοι και μερικοί ημέτεροι επιχειρούν την λαθροβίωση του. Προειδοποιούμε. Δεν θα ανεχθούμε καταστρατήγηση της λαϊκής ετυμηγορίας με επαναφορά απορριφθέντων σχέδιων με περιθωριακές διακοσμητικές τροπολογίες.

Ας απειλούν πλανητάρχες, περιφερειάρχες δορυφόροι, αλλά και διεθνείς Πόντιοι Πιλάτοι με μέτρα ένα λαό γιατί δεν υπέκυψε σε πιέσεις και εκβιασμούς. Απαντούμε. Να μας μετρήσουν καλύτερα. Γιατί μέσα στα πολυπλόκως εμπλεκόμενα συμφέροντα οι διαστάσεις των προβλημάτων είναι άσχετες με τις αριθμητικές διαστάσεις των λαών, αλλά και γιατί η Μακρυγιαννέϊκη παράδοση, υπενθυμίζει πως η μοίρα μας έφερε ολίγους, τα θεριά τρώνε από τη σάρκα μας, αλλά μένει πάντα μαγιά.

Άλλωστε οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί. Η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε. Η Τουρκία κι όταν αντιλαμβάνεται ότι η πλήρης ένταξη είναι ανέφικτη ή ανάγεται στο απώτερο μέλλον έχει ανάγκη αναβάθμισης δεσμών με την Ε.Ε. Και αυτό μας προσφέρει δυνατότητες.

Τι ζητούμε; Λύση βασισμένη στις αρχές του διεθνούς δικαίου και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Που να κατοχυρώνει την ενότητα του κράτους και του χώρου και τα δικαιώματα όλων των πολιτών.

Αυτά όχι μόνο δεν συγκρούονται με τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, αλλά το κατοχυρώνουν. Τα ξένα συμφέροντα είναι που πρέπει να αποκλεισθούν. Και θα αποκλεισθούν. Η μυθολογία ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν επιθυμούν λύση αποτελεί προσβολή της διανοητικής ικανότητας κάθε εχέφρονος. Δεν πάσχουμε από πολιτικό μαζοχισμό. Είναι η δική μας πατρίδα που είναι μοιρασμένη. Ούτε το ότι οι ξένοι αγνοούν τι προσδοκούν οι Ελληνοκύπριοι.

Κατατέθηκαν κεφάλαια ανησυχιών. Να κατατεθεί ένα αδρό περίγραμμα που να είναι εναρμονισμένο με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Σεβόμαστε τα δικαιώματα κάθε λαού και κάθε ομάδας.

Σε κανένα δεν εκχωρούμε τα δικά μας.

Θα το επαναλαμβάνω σε κάθε περίπτωση.

Αν ξεχάσω την Κερύνεια θα έχω ενταφιάσει την αξιοπρέπεια μου.

Αν διαγράψω την Μόρφου και το Καρπάσι θα έχω δολοφονήσει την εθνική και την ατομική μου συνείδηση.

Θ΄ αγωνιζόμαστε ασταμάτητα ως τη δικαίωση. Θα πορευθούμε λεύτεροι στον λεύτερο Πενταδάκτυλο.

Αυτό είναι το διαχρονικό συμβόλαιο μου με το έθνος.

Κι εγώ φτωχός μικρός οδοιπόρος στα εθνικά σταυροδρόμια με τις φτωχές μου δυνάμεις, θα παραμείνω να φυλάω τσίλιες στα σταυροδρόμια των εθνικών προοπτικών, γιατί ζωή χωρίς αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα. Θ΄ακολουθήσω τ΄ αχνάρια που κληροδοτώ. Στις χιλιάδες παιδιά μου στον Κυπριακό και μητροπολιτικό χώρο υπενθυμίζω πως καμιά μάχη δεν είναι χαμένη όταν διεξάγεται για αξιοπρέπεια, δημοκρατία και ελευθερία.

Όχι, παιδί μου,

Αυτή η ορφανεμένη ηλιαχτίδα

που πάει να ξεψυχίσει στη ξεπορνεμένη

πια πλατεία

μου θύμισε αυτά που είδα.

Κάλιο, παιδί μου, να πορεύεσαι

με πίκρα

την πίκρα ενός οράματος που ξέφυγε,

παρά τη γλύκα μιας ανώφελης φυγής.

Φίλες και φίλοι της Δωδεκανήσου. Προσκυνούμε τα λεύτερα σας χώματα. Κι εμείς έστω με άλλη κρατική οντότητα θα παραδώσουμε λεύτερα τα αιμοποτισμένα χώματα της Κύπρου. Αυτό είναι συμβόλαιο όχι μόνο ζωής αλλά και θανάτου. Γιατί ούτε ο θάνατος δεν είναι δικαιολογητικό απουσίας.

(Ομιλία Βάσου Λυσσαρίδη στα Δωδεκάνησα 17 Ιουλίου, 2005 )

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"