Βερολίνο - 20 χρόνια "γκρεμισμένα " τείχη

Noέμβρης '89.Το τείχος έπεσε.Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους ,ο Μπόνο και οι U2 τραγούδησαν:
".. one love,one blood,one life..."
Oι σημαίες ανέμισαν,οι ελπίδες ανέμισαν....Ένας κόσμος, ενα όνειρο...
Μόνο που δεν έφτανε αυτό.Δέν είναι τόσο εύκολο.Δεν θα μπορούσε να είναι.Τα σύμβολα είναι μόνο σύμβολα και οι πραγματικότητες πάντα πιο σκληρές απ' ότι θέλουμε να φανταζόμαστε.
" Did I ask too much (ζήτησα πολλά;)
more than a lot (πιο πολλά απο πολλά;)
Yoy gave me nothing (Δεν μου έδωσες τίποτα)
now it's all I got (τώρα ειναι ολο ότι έχω)
We're one (είμαστε ενα)
but we're not the same..." (μα δεν είμαστε το ίδιο)

Το είπε ξανά και φέτος. Εκεί μπροστά στην Πύλη.Το τείχος έπεσε ξανά και ξανά.Κλείσαμε τα μάτια και το είδαμε να πέφτει.Πήραμε ένα κομμάτι και το βάλαμε στην τσέπη για να το δείξουμε σε όλους,πως το τείχος έπεσε. Όμως... ο κόσμος δεν έγινε ενα.Συνέχισαν να υπάρχουν 2 κόσμοι.Οι 2 κόσμοι που υπήρχαν πάντα.Ο κόσμος του πλούτου κι ο κόσμος της φτώχειας.Ο κόσμος των εξουσιαστών κι ο κόσμος των εξουσιαζόμενων.Ο κόσμος τους κι ο κόσμος μας...
Το νου σου φίλε... (Γιώργος Σαρρής)

Σχόλιο: Ότι καλύτερο διάβασα σήμερα για μια ξεχασμένη επέτειο, μέσα από τη καλλιτεχνική ματιά του Γιώργου*.

Νάσος

*

Γιώργος Σαρρής / Κόκκινο πρωί / Eδώ και τώρα
=======================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"