"27 Σεπτεμβρίου 1989", ... το παρασκήνιο της πρωτοφανούς πολιτικής μεθόδευσης, με στόχο την πολιτική, ηθική και φυσική εξόντωση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.

Προδημοσίευση του βιβλίου ¨Η ΔΙΚΗ του Ανδρέα Παπανδρέου – 20 χρόνια μετά την παραπομπή¨

Πως ο Μητσοτάκης έστησε τη σκευωρία κατά του Ανδρέα

Ένα βιβλίο – ντοκουμέντο από τον γνωστό ποινικολόγο Αντώνη Βγόντζα για μία από τις μελανότερες σελίδες στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας και το παρασκήνιο της πολιτικής μεθόδευσης για την εξόντωση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ 

«Κατηγορώ τους κατηγόρους μου ότι διαστρέβλωσαν με πολιτική ιδιοτέλεια την έννοια της κάθαρσης, για να μπορέσουν έτσι να οργανώσουν αυτόβουλα τον πολιτικό μου διωγμό... Κατηγορώ τους κατηγόρους μου ότι εξοβελίζουν τον πολιτικό διάλογο και με στόχο το κομματικό όφελος θεσμοποιούν αδίστακτα τη συκοφαντία...

«Ειλικρινά λυπάμαι που σε λίγο καιρό οι σημερινοί μου κατήγοροι θα φέρουν πολιτικά και ιστορικά το στίγμα του συκοφάντη... Η παλινόρθωση μίας ρεβανσιστικής και μονεταριστικής και εξαρτημένης Δεξιάς δεν πρόκειται να επιτευχθεί».
Τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, απευθυνόμενα στους πολιτικούς του αντιπάλους, οι οποίοι την ίδια μέρα τον παρέπεμπαν στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, σημάδεψαν ανεξίτηλα τη θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 και σφράγισαν την πολιτική του απάντηση στους εμπνευστές του «βρόμικου 89».

Είκοσι χρόνια μετά τη μέρα εκείνη, η οποία στη συνείδηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού καταγράφηκε ως μία από τις πιο μελανές σελίδες της μεταπολιτευτικής ιστορίας του τόπου, ένα βιβλίο – ντοκουμέντο φέρνει στο φως το παρασκήνιο της πρωτοφανούς πολιτικής μεθόδευσης, με στόχο την πολιτική, ηθική και φυσική εξόντωση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.


Ο συγγραφέας του έργου ¨Η ΔΙΚΗ του Ανδρέα Παπανδρέου – 20 χρόνια μετά την παραπομπή¨, γνωστός ποινικολόγος, κ. Αντώνης Βγόντζας, με βασικό εργαλείο του τις 7.000 σελίδες των επίσημων πρακτικών της δίκης προτείνει μία ανοιχτή ανάγνωση της, ενταγμένη στο ιστορικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής. Το ¨ΘΕΜΑ¨ εξασφάλισε για τους αναγνώστες του την προδημοσίευση του πολύ σημαντικού αυτού βιβλίου που κυκλοφορεί αύριο από τις εκδόσεις Λιβάνη και θα συζητηθεί, καθώς αποκαλύπτει τον «σκοτεινό» ρόλο που διαδραμάτισαν οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης.
Για τον συγγραφέα, που διατήρησε επί μακρόν στενή φιλία με τον Ανδρέα Παπανδρέου, στάθηκε στο πλευρό του καθ΄ όλη τη διάρκεια της πολιτικής του δίωξης και διεύθυνε το νομικό γραφείο του κατά την τελευταία πρωθυπουργική θητεία του, εμπνευστής και ενορχηστρωτής της παραπομπής του πρωθυπουργού της Αλλαγής στο
Ειδικό Δικαστήριο υπήρξε ο σημερινός επίτιμος πρόεδρος της Ν. Δ. κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σε συνεργασία με την τότε ηγεσία της Αριστεράς, «Ο Κώστας Μητσοτάκης ήθελε να τιμωρήσει τον Ανδρέα. Για όσα είχαν συμβεί από την είσοδο του Ανδρέα στην πολιτική προδικτατορικά μέχρι τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989. για όλα. Μία σκληρή μονομαχία χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές, και με τον Ανδρέα Παπανδρέου να μην τον αναγνωρίζει ως συνομιλητή του... Την εκλογή του Κώστα Μητσοτάκη ως αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας ο Ανδρέα Παπανδρέου την υποδέχτηκε με τον αφορισμό του ως ¨Εφιάλτη της δημοκρατικής παράταξης, της ίδιας της Δημοκρατίας¨ και αρνήθηκε κάθε διάλογο μαζί του... Ο Χαρίλαος Φλωράκης ήθελε και αυτός να τιμωρήσει τον Ανδρέα. Για τον Χαρίλαο ο Ανδρέας είχε υπεξαιρέσει το ιδεολογικό οπλοστάσιο της Αριστεράς, που ιστορικά δεν του ανήκε. Και δύο πρόσθετοι λόγοι: Ο Χαρίλαος Φλωράκης είχε βγει από τις φυλακές με νομοθετικές και κανονιστικές πράξεις της ¨αποστασίας¨. Και αυτό είχε συμβάλει στη διαμόρφωση ενός εσωτερικού, ανάμεσα στο Χαρίλαο Φλωράκη και τον Κώστα Μητσοτάκη, δεσμού αλληλεγγύης και σεβασμού...Έτσι διαμορφώθηκε μια κοινή πλατφόρμα. Το μόνο αίτημα που άξιζε για να θεμελιώσει μία νέα κυβέρνηση ήταν η ¨κάθαρση¨. Η ¨κάθαρση¨ έπρεπε να συμπεριλάβει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και φυσικά να αποκλειστεί πολιτικά και όλη η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Η συνάντηση της ελληνικής Δεξιάς με την ελληνική Αριστερά λίγους μήνες πριν πέσει το τείχος του Βερολίνου ήταν αναπόφευκτη. Και η δικαστική εξουσία έπρεπε να συμπλεύσει...»
Το πρώτο μήνυμα
Το πρώτο ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Ανδρέα Παπανδρέου για το τι πρόκειται να επακολουθήσει ήρθε στις 19 Φεβρουαρίου 1990 με την προφυλάκιση του υφυπουργού Οικονομικών των κυβερνήσεων του κ. Νίκου Αθανασόπουλου, για την υπόθεση που έμεινε γνωστή ως ¨γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι¨
«Η προφυλάκιση του Νίκου Αθανασόπουλου επικυρώθηκε με βούλευμα. Οι τρεις πρώην συνάδελφοί του έδειξαν εμπάθεια. Ο ίδιος, στο παρελθόν, είχε προκαλέσει τους δικαστές. Δεν στερήθηκε, όμως, την ελευθερία του μόνο γι΄ αυτό. Η προφυλάκισή του ήταν μήνυμα προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το μήνυμα το εξέπεμψε η Ρηγίλλης. Κανείς δεν αμφισβητούσε ποιος ήταν ο αποστολέας. Το μήνυμα ήταν σαφές. Τη δικαστική εξουσία την έλεγχε προσωπικά ο Κώστας Μητσοτάκης. Και θα τη χρησιμοποιούσε. Με αυξανόμενη δραστικότητα».
Αν και η ποινικοποίηση της ζωής του τόπου από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ήταν παραπάνω από ορατή, κανείς δεν έδωσε την πρέπουσα προσοχή στις δηλώσεις του τέως προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλου, ως αρχηγού ΔΗΑΝΑ, κατά τη συνάντησή του με τον κ. Μητσοτάκη το πρωί της Δευτέρας, 9 Απριλίου 1990, μία μέρα μετά την εκλογική του νίκη.
«Οι πολιτικοί συντάκτες που παρακολούθησαν τις επαφές Στεφανόπουλου – Μητσοτάκη και τη συνάντησή τους δεν κατέγραψαν μία αποστροφή του ίδιου του Κωστή Στεφανόπουλου. Δεν την αξιολόγησαν ως σημαντική. Ο έντιμος Κωστής Στεφανόπουλος περιέγραψε ένα πρόσωπο που δεν θα έπρεπε να επιλεγεί, τρεις μήνες μετά, ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Την 1η Ιουλίου 1990. Τον Βασίλειο Κόκκινο!»
Η απόφαση του κ. Μητσοτάκη ήταν ειλημμένη.
«Οι δίκες θα γίνουν», διαβεβαιώνει στις 24 Απριλίου 1990, παρουσιάζοντας στη Βουλή τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του. «Η Δικαιοσύνη και η κυβέρνηση έδωσαν αμέσως δείγμα γραφής. Κυρίως για τις μεταξύ τους σχέσεις... Το γνωστό έγκυρο περιοδικό ¨Der Spiegel¨, στο πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε με πρωθυπουργό τον Κώστα Μητσοτάκη, επισήμανε, Ακόμα και για τους αφελείς: ¨Θα κυβερνήσω ακόμα και με τη Δικαιοσύνη¨. Το στρατό δεν τον χρειαζότανε. Το χωροφύλακα; Ίσως. Αρκεί να ταυτιστεί με το κράτος».
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η πολύκροτη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο ξεκινά στις 9.00 το πρωί της 11ης Μαρτίου 1991. «Η ΔΙΚΗ μεταδόθηκε, από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης. Ο τηλεοπτικός φακός και το μικρόφωνο δεν σίγησαν, ούτε έσβησαν ποτέ καθ΄ όλη τη διάρκεια της ΔΙΚΗΣ. Τοποθετήθηκαν με απόφαση του ίδιου του Κώστα Μητσοτάκη... Ήταν σαφής ο στόχος. Ο ηττημένος αντίπαλος να απαξιωθεί και να συντριβεί κυριολεκτικά. Οριστικά και τελεσίδικα. Οι χιλιάδες εικόνες της ΔΙΚΗΣ θα εισέβαλαν και στην πιο μακρινή και ακραία κάμαρα του ελληνικού σπιτιού. Και η εικόνα του χαρισματικού ηγέτη θα συντριβόταν. Πριν από τον εξοστρακισμό του, με τη δικονομική διαδικασία και τη δικαστική απόφαση, από το δημόσιο βίο, ο Ανδρέας θα είχε ευτελιστεί στα μάτια των Ελλήνων πολιτών, ευνουχισμένων ως θεατών και ακροατών της ΔΙΚΗΣ». Όμως, η απόφαση του ιδρυτή του Κινήματος να μην παραστεί στο δικαστήριο χάλασε τα σχέδια των εμπνευστών της δίωξής του. «Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν προσήλθε. Ούτε απέστειλε δικηγόρους. Ούτε ανέθεσε σε κανέναν την υπεράσπισή του. Ήταν βασική επιλογή του. Να μη νομιμοποιήσει τη διαδικασία παραπομπής του στο Ειδικό Δικαστήριο. Με οποιοδήποτε μέσο και μέθοδο. Την εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου στο σκαμνί του κατηγορουμένου δεν μπορούσε να την αντέξει κανένας. Ούτε ο ίδιος. Ούτε η δημοκρατική παράταξη...»
Ο ρόλος του Βασίλη Κόκκινου
Η σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου δεν άφηνε πολλά περιθώρια για την έκβαση της διαδικασίας. «Ο πρόεδρος του δικαστηρίου, ο Βασίλης Κόκκινος, ήταν εκλεκτός της Δεξιάς και του Κώστα Μητσοτάκη. Οι περισσότεροι από τους δικαστές ήταν γνωστοί για τις ιδιαίτερα συντηρητικές τους θέσεις. Ορισμένοι δεν έκρυβαν τους δεσμούς τους με αυτό που αποκαλούμε ¨Δεξιά ¨. ένας μάλιστα εξ αυτών ήταν και ανακριτής της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ. Είχε τολμήσει να προφυλακίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στα χρόνια της ¨ανωμαλίας ¨. Δεν είχε μετανιώσει για τίποτα. Και το έδειχνε απροκάλυπτα. Ακόμα και στις δικαστικές διασκέψεις. Δικαστές έχουν διηγηθεί ότι δεν απέκρυπτε την ανυπομονησία του να συμμετάσχει στη δίκη αυτή. Σαν να ήθελε να πάρει την ιστορική του εκδίκηση από τον Ανδρέα Παπανδρέου».
Στο μεταξύ, προφητικό της παραπομπής του πρώην πρωθυπουργού σε δίκη υπήρξε ένα άρθρο του τέως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γιώργου Σανιδά. «Το 1985, δημοσιεύτηκε ένα περίεργο άρθρο σε ένα αυστηρά επιστημονικό νομικό περιοδικό. Χωρίς, όμως, ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον. .. Ο τίτλος του άρθρου: ¨Ποινική ευθύνη Υπουργών και Υφυπουργών. Σκέψεις και Προβλήματα των Κείμενων Διατάξεων¨. Συντάκτης του ο εισαγγελέας, τότε, Πλημμελειοδικών Γεώργιος Σανιδάς. .. Κατά την άποψή του, κανένα κώλυμα δεν είχε οποιοσδήποτε εισαγγελέας να διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση κατά υπουργού! Να συλλέξει στοιχεία σε βάρος του. Να συντάξει πόρισμα! Και να το ανακοινώσει στη Βουλή! Αφορμή; Οποιοσδήποτε δημοσίευμα στον Τύπο και οποιαδήποτε αναφορά οποιουδήποτε στην Ελλάδα! .. Ο ίδιος εισαγγελέας ξαναχτύπησε. Με το ίδιο ουσιαστικά αντικείμενο επιστημονικής έρευνας. Το 2001. ... Ουσιαστικά, παραμονές της ανόδου του στο κορυφαίο αξίωμα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Με απόφαση, στενή και κλειστή κομματικά, της κυβέρνησης της Ν. Δ.»
Οι μάχες του Τσοβόλα
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην παρουσίαση των γεγονότων από τον κ. Βγόντζα, με τη δημοσιοποίηση αυτούσιων διαλόγων από τα επίσημα πρακτικά της δίκης, παρουσιάζει το έκτο κεφάλαιο του βιβλίου με τον τίτλο : «Ο Δημήτρης Τσοβόλας δίνει τις πιο σκληρές μάχες».
«Ο Δημήτρης Τσοβόλας βλέπει καθαρά πια ότι αυτός είναι ο πολιτικός και ποινικός στόχος μελών του δικαστηρίου, που δεν κρύβονται. Αποφασίζει, μόνος του τη ρήξη. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1991, υποβάλλει αίτηση εξαίρεσης του προέδρου του δικαστηρίου για δέκα λόγους. Την επόμενη μέρα, συμπληρώνει την αίτησή του. Ο Βασίλης Κόκκινος προστατεύσει τον Κώστα Μητσοτάκη όταν αρνείται να διατάξει γραφολογική εξέταση σε χειρόγραφο σημείωμα του Κοσκωτά που ο Τσοβόλας είχε επιδείξει στη γραμματεία του Κοσκωτά Μαυρέτα Μαυρομάτη στις 10 Μαΐου 1991. αν ήταν γνήσιο, όπως αρχικά είχε διαβεβαιώσει και η γραμματέας του Γ. Κοσκωτά, τότε το δικαστήριο θα είχε στα χέρια του μία εξώδικη ομολογία συναλλαγής μεταξύ Γ. Κοσκωτά και Κώστα Μητσοτάκη»!
Το πιο τραγικό περιστατικό της δίκης των κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ καταγράφηκε στις 11 Απριλίου 1991, όταν ο πρώην αντιπρόεδρος της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Μένιος Κουτσόγιωργας σωριάζεται στο κάθισμά του ενώ υπέβαλλε ερωτήσεις στον πρώην υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Στάθη Παπαγεωργίου. «Τραγικά το θάνατό του τον είχε προβλέψει! Ήδη, από τη δεύτερα ημέρα της ΔΙΚΗΣ: ¨Αυτή η φόρτιση θα με οδηγήσει εμένα στο θάνατο¨. Τα μέλη του δικαστηρίου ήταν ανυποψίαστα και ανέτοιμα για τις επόμενες φάσεις και τις δικές τους αποφάσεις. ¨Δεν έχω, κύριε Πρόεδρε, τη δυνατότητα...¨Αυτές ήταν και οι τελευταίες του λέξεις. Και στη ΔΙΚΗ. Και στη ζωή... Στις 22 Απριλίου 1991, η Αλίκη χήρα Μένιου Κουστόγιωργα αποθέτει ένα μπουκέτο πασχαλιές στο έδρανο που καθόταν ο άνδρας της. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου Βασίλης Κόκκινος διατάσσει την κράτησή της! Την ανακαλεί μετά από λίγα λεπτά. Δίνει εντολή σε αστυνομικό όργανο να μεταφέρει τα λουλούδια έξω από την αίθουσα. Την απόφαση αυτή δεν την ανακάλεσε ποτέ!»
Η αθωωτική απόφαση για τον Ανδρέα Παπανδρέου ήρθε πανηγυρικά τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Ιανουαρίου 1992. «Κοιτάξαμε στα γρήγορα τα πρόσωπα όλων των δικαστών ... Ψάξαμε στους περισσότερους την εσωτερική γαλήνη. Και ψηλαφήσαμε τη θλίψη των λίγων. Συγκεκριμένα : Του προέδρου του Υπουργοδικείου. Προδόθηκε πολλαπλά. Ακόμα και με την ανάγνωση της απόφασης. Διαβάζοντας την αθωωτική απόφαση, μετέδιδε και θλίψη στο χρώμα της φωνής του. Και ανέγνωσε το σκεπτικό της καταδικαστικής μειοψηφίας, λες και αυτή ήταν η απόφαση. Η φωνή του Βασίλη Κόκκινου είχε τότε σθένος. Στη συνέχεια, τη θλίψη εκείνου του δικαστή που περίμενε αυτή τη στιγμή σαν μία προσωπική ιστορική βεντέτα ανάμεσα σε αυτόν και τον Ανδρέα Παπανδρέου! Κυκλοφορούσε σε όλες τις διασκέψεις, πριν από την έναρξη της ΔΙΚΗΣ του Υπουργοδικείου, έχωνε την μία του παλάμη στην άλλη και την έτριβε δυνατά. ¨Δεν μπορώ να αναλάβω την εισήγηση(πότε της μίας και πότε της άλλης υπόθεσης). Δεν έχω χρόνο. Δικάζω τον Ανδρέα Παπανδρέου. ¨... Και ήταν ο ίδιος που τις πρώτες ημέρες του Υπουργοδικείου απευθυνόταν σε δύο τρεις συναδέλφους τους προσβλητικά. Είχε φανεί από την αρχή πως δεν θα υπάκουαν. ¨Γιατί καθυστερούμε τη δίκη; Γιατί δεν τελειώνουμε; Ο Παπανδρέου είναι ένοχος σε όλα. Δέκα – τρία. Το πολύ¨. Υπαινισσόταν ότι οι απαλλακτικές γνώμες δεν θα ξεπερνούσαν τις τρεις»!
Η μειοψηφία και οι 62 προσθήκες
Στο σημείο αυτό, ο κ. Βγόντζας αποκαλύπτει ότι η απόφαση της μειοψηφίας που υπήρξε καταδικαστική για τον Ανδρέα Παπανδρέου ξαναγράφτηκε μετά την ανάγνωσή της, ενώ περιείχε και ¨περίεργες¨ αναφορές για τον σημερινό πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου! «Ο Ανδρέας Παπανδρέου ποτέ δεν αναζήτησε τα επίσημα πρακτικά και το πλήρες περιεχόμενο της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου».

Ωστόσο, «η σύγκριση ανάμεσα στο κείμενο της απόφασης και του σκεπτικού της, όπως διαβάστηκε τη μεγάλη νύχτα από 16 προς 17 Ιανουαρίου 1992, είναι αποκαλυπτική. Εξήντα διαφορές – προσθήκες! Τόσες είναι οι προσθήκες στο σκεπτικό της μειοψηφίας. Δεν είναι συμπληρώσεις. Δεν είναι βελτιώσεις οριακής φύσης και έκτασης. Ουσιαστικά είναι ξαναγράψιμο. Είναι ένα καινούργιο σκεπτικό. Ένα σκεπτικό που δεν συζητήθηκε. .. Στο όνομα της γνώμης της μειοψηφίας διατυπώνεται αυστηρή κριτική στις θέσεις της πλειοψηφίας. Η μειοψηφία ασκεί, δηλαδή, κριτική στην απόφαση του δικαστηρίου!!! ...

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ποτέ δεν ήταν στόχος της οποιασδήποτε δικαστικής ή κοινοβουλευτικής έρευνας. Το όνομά του δεν περιλαμβανόταν στο κατηγορητήριο. Η ετεροχρονισμένη, όμως, μειοψηφία συχνά αναφέρεται σε αυτόν», ενώ διατυπώνονται «ανεπίτρεπτες και περιττές αρνητικές κρίσεις σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου¨!»... «Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου υπογράφεται από τον Βασίλη Κόκκινο ως πρόεδρό του. Και τον γραμματέα. Ο τελευταίος δεν έχει καμία ανάμειξη στο σκεπτικό της υπόθεσης. Ο Βασίλης Κόκκινος πρέπει να ξέρει ποιος είναι ο αληθινός συντάκτης των 62 προσθηκών».

Για την ιστορία πάντως, «την Πρωτοχρονιά του 1995, ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει δύο σημαντικές του αποφάσεις. Αναστέλλει τις ποινικές διώξεις σε βάρος του Κώστα Μητσοτάκη. Και για την υπόθεση των υποκλοπών και για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ σε κάποια περίεργα ιταλικά συμφέροντα. Η απόφαση αυτή είχε ωριμάσει μέσα του από καιρό. Ήθελε να κλείσει αμετάκλητα το κεφάλαιο ¨Κώστας Μητσοτάκης¨».

Η προδημοσίευση του βιβλίου ¨Η ΔΙΚΗ του Ανδρέα Παπανδρέου – 20 χρόνια μετά την παραπομπή ¨ έγινε την Κυριακή 24.1.2010 στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.


Το βιβλίο του κ. Βγόντζα θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 17.2.2010 στη Στοά του Βιβλίου στην Αθήνα στις 13:00 το μεσημέρι

Πληροφορίες Βιβλίου

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"