Νέα ειδίκευση ...και, να προωθηθεί η ανάπτυξη στους δύο τομείς της παγκόσμιας οικονομίας όπου η Ελλάδα διαθέτει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα: τουρισμός και ναυτιλία.

Η χώρα πρέπει να ετοιμαστεί και να αρχίσει να κινείται σε δύο άξονες που θα τους υλοποιήσει το αργότερα στο τέλος της παρούσης τετραετίας.

 

Του Νίκου Κοτζιά

Απαραίτητη η πολιτική ανάπτυξης ώστε να μην επέλθει νέα ύφεση

Υποστηρίζω, ότι εάν η κυβέρνηση περιοριστεί κατά ανάγκη στους αριθμούς της λογιστικής των ελλειμμάτων, σημαντικό και κομβικό πρόβλημα, αλλά όχι το μοναδικό της χώρας τότε κινδυνεύει η χώρα να αντιμετωπίσει στο μέλλον μια ακόμα ύφεση.

Ολοι υποστηρίζουμε τις προσπάθειές της κυβέρνησης και ελπίζουμε να πετύχει ως προς τα δημοσιονομικά. Αλλά ακόμα και σε μια τέτοια θετική εξέλιξη, ακόμα και τότε, η χώρα δεν θα έχει αντιμετωπίσει τα ουσιαστικότερα οικονομικά προβλήματά της...

Αναφέρομαι 
α] στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας,
β] αναπτυξιακής δυναμικής,
γ] μεγάλων επενδύσεων σε κλάδους κλειδιά για την οικονομία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Ακόμα και η πιο πετυχημένη λογιστική πρακτική που δεν θα είναι υποταγμένη σε μια αναπτυξιακά και κοινωνικά δίκαιη πολιτική έχει προγραμματίσει την επανάκαμψη των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει σήμερα.

Τα δημοσιονομικά πρέπει να εξυπηρετούν την πραγματική οικονομία και να μην την «καταργούν»
Η Κυβέρνηση θα πρέπει να μην παρασυρθεί σε μονομέρεια που προκύπτει από την πολύ δύσκολη υποχρέωσή της να καλύψει τα ελλείμματα. Διότι ακόμα και αν τα καταφέρει «τέλεια», πάλι το οικονομικό πρόβλημα της χώρας δεν θα έχει λυθεί. Όσο δεν διευρύνεται η παραγωγική βάση της Ελλάδας, όσο η παραγωγικότητα υπολείπεται άλλων κρατών της Ένωσης, και πριν απ' όλα της Γερμανίας, που δεσποτικά επιβάλλει την νομισματική πολιτική στην ΕΕ, όσο πέφτει η ανταγωνιστικότητα της χώρας, θα λειτουργεί ο σιδηρούς κανόνας βάση του οποίου η Ελλάδα θα παράγει και θα αναπαράγει ελλείμματα.

Αυτό θα επιτείνεται και εξαιτίας 

α) της έλλειψης ουσιαστικών μοχλών εθνικής νομισματικής πολιτικής,

β) της κυριαρχίας της κοινωνίας της συνενοχής, καθώς και της

γ) δυσλειτουργικότητας των θεσμικών συστημάτων (κρατικοδίαιτη αγορά, τράπεζες που έχασαν λεφτά στα Βαλκάνια και τείνουν να λειτουργούν ως τοκογλύφοι και μόνο, καθώς και ένα κράτος χωρίς επαρκείς χωρητικότητες και με χαμηλή ποιότητα σε πολλές από όσες διαθέτει).

Ανάπτυξη και ειδίκευση

Παρά τις μεγάλες δυσκολίες ως προς τα ελλείμματα και τη ρευστότητα, η χώρα έχει ανάγκη μεγάλων επενδύσεων σε σύγχρονους κλάδους και υποδομές. Εάν αυτό δεν αρχίσει να καταστρώνεται από σήμερα, τότε, όταν θα νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα να δρέψει η οικονομία της χώρας τους καρπούς από τα σημερινά μέτρα σταθεροποίησης, θα είναι αργά.

Η χώρα πρέπει να ετοιμαστεί και να αρχίσει να κινείται σε δύο άξονες που θα τους υλοποιήσει το αργότερα στο τέλος της παρούσης τετραετίας:

Α) Να επενδύσει σε έναν νέο οικονομικό κορμό που να της διασφαλίσει υψηλή παραγωγικότητα και ορθολογική συμμετοχή στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, από τον οποίο έχει απολέσει σημαντικές θέσεις τα τελευταία χρόνια.
Αυτό σημαίνει πάνω από όλα νέα ειδίκευση.
Η Ελλάδα πρέπει να ειδικευτεί σε συγκεκριμένους τομείς. Δεν μπορεί να έχει όλους τους κλάδους σε πλήρη ανάπτυξη, αλλά αυτούς που θα επιλέξει πρέπει να γίνει ανταγωνιστική. Διατυπώνω και από αυτό το άρθρο την πρότασή μου: μαζί με την δημιουργία αιρετών περιφερειών πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο εξειδικευμένης περιφερειακής ανάπτυξης που να αξιοποιεί τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες κάθε περιοχής.Πιο συγκεκριμένα και ενδεικτικά και μόνο, προτείνω με βάση το παράδειγμα της Βραζιλίας, να δημιουργήσει άμεσα η χώρα νέα επιστημονικά κέντρα για την αγροτική παραγωγή. Αυτά να προωθήσουν άμεσα νέα προϊόντα (όπως είναι η σόγια και η εθαιλόνη, φρούτα θερμοκηπίου, όπως τα ρόδια, που εισάγουμε σήμερα) στην Θεσσαλία και σε περιοχές της Μακεδονίας, της Πελοποννήσου και της Κρήτης. 

Προτείνω, τη δημιουργία κέντρου ιατρικής έρευνας, παραγωγής υπηρεσιών και οργάνων ιατρικής στα Γιάννενα. Επέκταση του αεροδρομίου της πόλης και των οδικών αρτηριών με στόχο να καταστεί η πρωτεύουσα της ηπείρου και η γύρο περιοχή κέντρο ιατρικής περίθαλψης, έρευνας, πώλησης αγαθών και υπηρεσιών όλης της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής.

Προτείνω, δημιουργία σε Κρήτη, με θεμέλιο το πολύ καλό ερευνητικό κέντρο Βιοχημείας Βιογενετικής που διαθέτει, βιομηχανικής ζώνης παραγωγής σύγχρονων αγαθών που προκύπτουν από την εφαρμογή των πιο προωθημένων αποτελεσμάτων αυτών των κλάδων της επιστήμης, όπως είναι στη φαρμακευτική, στη γεωργία, στα νέα υλικά.Προτείνω, τη δημιουργία στην Πάτρα βιομηχανίας και κέντρων υπηρεσιών στην πληροφορική. Κάποτε η πόλη αυτή διέθετε μία από τις καλύτερες ομάδες παγκοσμίως στην πληροφορική.

Προτείνω ακόμα, ίδρυση στην Θράκη σχολής νανοτεχνολογίας και ζώνης παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών σε νέα υλικά και σε υλικά νανοτεχνολογίας. Αυτό σε συνεργασία με την περιφέρεια της Ρούμελης που διαθέτει πολλά παραδοσιακά ορυκτά αγαθά αξιοποιήσιμα σε μια τέτοια κατεύθυνση. Ας μην ξεχνάμε ότι οι τιμές σε ορυκτά και αγροτικά προϊόντα σε αντίθεση με ότι εκτιμούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση (άλλο ένα θεμελιακό λάθος των επιλογών / πολιτικών της) θα βρίσκονται σε συνεχή άνοδο (εξαιτίας της ανάπτυξης σε Ασία, των εκατομμυρίων μεσοστρωμάτων που δημιουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία που επιζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής).Ταυτόχρονα, να δοθούν άμεσα κονδύλια στο πανεπιστήμιο του Βόλου, προκειμένου να εκπονήσει μελέτες πάνω στις περιφερειακή ανάπτυξη και την μετατροπή, σε συνέχεια, της Μαγνησίας σε κέντρο έρευνας, και παραγωγής προτάσεων ρύθμισης και πολιτικής σε αυτούς τους τομείς.

Β) Κεντρική πρότασή μου είναι, δίπλα στην άμεση περιφερειακή ειδίκευση να προωθηθεί η ανάπτυξη στους δύο τομείς της παγκόσμιας οικονομίας όπου η Ελλάδα διαθέτει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα: τουρισμός και ναυτιλία.
  Χρειάζεται να εκπονηθούν προγράμματα επενδύσεων με προσέλκυση ιδιωτών ποιοτικά αναβαθμισμένου τουρισμού, καθώς και ανοίγματα της ελληνικής τουριστικής αγορά σε Κίνα, Ρωσία και άλλες ανερχόμενες χώρες. Καθήκον που ασφαλώς δεν μπορεί να επιτελέσει προσωπικό που δεν έχει παραστάσεις από το παγκόσμιο γίγνεσθαι και τις παγκόσμιες αγορές. Διότι δεν μπορεί να ζητά η κυβέρνηση κατανόηση από τον λαό για τις πολιτικές λιτότητας που είναι υποχρεωμένη σε ένα βαθμό να προωθεί για λόγους που εξήγησα στο προηγούμενό μου άρθρο, και ταυτόχρονα να διορίζει σε ανώτερες διοικητικές κρατικές θέσεις πρόσωπα που δεν έχουν παραστάσεις για το παγκόσμιο γίγνεσθαι σε κλάδους ζωτικής σημασίας για την ελληνική οικονομία, όπως είναι ο Τουρισμός.

Πράσινη ανάπτυξη ως παραγωγική ειδίκευση και όχι ως μοχλός νέων εισαγωγών
Θα ήθελα να αναφερθώ ειδικότερα στην ανάπτυξη που συνηθίσαμε να ονομάζουμε πράσινη. Κατά τη γνώμη μου, αυτή δεν αφορά άμεσα τόσο στην ειδίκευση στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, αλλά στο κουστούμι αυτής της ειδίκευσης, αλλά και εν δυνάμει (το κακό σενάριο) μη ειδίκευσης. Η πράσινη ανάπτυξη μπορεί να αναφέρεται απλά στην «κατανάλωση» ειδών που συνδέονται με αυτήν, πράγμα που δεν λέει τίποτα, ή να συνδεθεί με τη δημιουργία μιας παραγωγικής βάσης που να παράγει αγαθά και υπηρεσίες για την πράσινη ανάπτυξη, επιλογή που εντάσσεται στην ειδίκευση που προτείνω. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση, η πράσινη ανάπτυξη θα μετατραπεί σε μοχλό ενός ειδικού κλάδου εκπαίδευσης, έρευνας και παραγωγής. Ενός κλάδου που έχει την ιδιαιτερότητα ότι αναπτυσσόμενος ο ίδιος, επηρεάζει και μορφοποιεί και όλους τους υπόλοιπους στους οποίους προαναφέρθηκα.

Κατά συνέπεια, πράσινη ανάπτυξη στην κυριολεξία του όρου δεν αφορά, την εισαγωγή από το εξωτερικό υλικών πράσινης τεχνολογίας προκειμένου να εμπεδωθούν σε κτίρια, υπηρεσίες, μηχανές κοκ. Αλλά αφορά την ειδίκευση της Ελλάδας σε συγκεκριμένους πράσινους τομείς τεχνολογίας και οικονομικής-κοινωνικής λογικής, με τρόπο που να τα παράγει για τη δική της αγορά και οικονομία, αλλά και προς εξαγωγές. Διαφορετικά αν απλά εισάγουμε, επί παραδείγματι, φίλτρα από το εξωτερικό και αυτοκίνητα υβριδικής τεχνολογίας, το οικονομικό-δημοσιονομικό πρόβλημα θα παραμείνει.

Ο πολίτης και οι προσδοκίες του στο κέντρο των προτάσεων
Είναι φανερό, ότι αν δεν υπάρξουν άμεσα αποφάσεις σε μια τέτοια κατεύθυνση όπως εξηγώ στο παρόν κείμενο, τότε η Ελλάδα θα μείνει με την σκοτεινή πλευρά της πολιτικής (απαισιοδοξία, φόβο στο καινούργιο και στο μέλλον, συνωμοσιολογία αντί σχέδιο για το αύριο, πολιτικές λιτότητες, πολιτικές χωρίς αύριο, επένδυση στην επανάληψη των σημερινών συνθηκών στο μέλλον).

Μπορεί οι προτάσεις μου να μην είναι οι πιο πετυχημένες. Αλλά πιστεύω ότι η λογική τους είναι ορθή. Αν έχει κάποιος να κάνει καλύτερες είναι παραπάνω από καλοδεχούμενες, θα είναι ανακουφιστικές.

Η προστασία του περιβάλλοντος δεν πρέπει να νοείται μακριά, ή και σε αντίθεση, με την προστασία της ζωής, της υγείας, των προοπτικών και της ελπίδας του πολίτη. Μόνο με μια πολιτική που θα δίνει προοπτικές στην Ελλάδα και ελπίδα στον πολίτη, μπορεί ο τελευταίος να έχει προσδοκίες μέσα στο σημερινό «σκοτεινό περιβάλλον» και να συνδράμει με τις δυνάμεις του στην έξοδο από αυτό. Να έχει εμπιστοσύνη ότι αυτή τη φορά αξίζει τον κόπο. Διαφορετικά η σημερινή πολιτική θα στηρίζεται σε γυάλινα πόδια χωρίς μέλλον. Αλλά επ αυτού την άλλη Κυριακή.

epirusgate

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"