Υστερόβουλη κριτική..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Γράφοντας για την πρόσληψη του υιού Αλαμπάνου από την φίλη του πατέρα, Υπουργό κ. Κατσέλη (mediasoup), κάποιοι ευκόλως με κατηγόρησαν για λαϊκισμό και άδικη "επίθεση".

Στο "κάποιοι" βάλε "φίλοι", που θέλησαν να επιδείξουν μια εκ νέου καλή διαγωγή στο κόμμα από το οποίο προέρχονται, καθώς μετά από μία παροχή συμβουλών στην νεοδημοκρατική παρένθεση, θέλουν να επιστρέψουν για να ενισχύσουν τον αγώνα του ΠΑΣΟΚ.

         Καταρχάς, ακόμα δεν έχω καταλάβει τί είδους επίθεση μπορείς να κάνεις όταν απλά περιγράφεις ένα πραγματικό γεγονός. Και όμως, ο κατήγορος βρήκε επιχειρήματα..

        "Μ' αυτή σου τη λογική, το παιδί του κάθε Αλαμπάνου, όσα πτυχία κι αν έχει είναι καταδικασμένο να μείνει στο περιθώριο. Λίγο φασιστική είναι αυτή η τύπου οικογενειακής ευθύνης αντίληψη". Μόνο που ο κ. Αλαμπάνος δεν είναι ο "κάθε" απλός πολίτης. Έχει πολλαπλές ιδιότητες, πρώην Υπουργός και κολλητός της κ. Κατσέλη είναι οι πιο σημαντικές αυτών.

         "Κι από πότε ο γιος -και δη ένας νέος άνθρωπος- ενός πολιτικού πρέπει να καθορίζει τη μοίρα της ζωής του ανάλογα με το επάγγελμα ή την τύχη του μπαμπά ή της μαμάς του; Κι ακόμη περισσότερο, ποιός είναι αυτός που θα θέσει ασυμβίβαστα στη ζωή ενός νεόυ ανθρώπου, επειδή απλά και μόνο ο μπαμπάς ή η μαμά του τυγχάνει να είναι αυτοί που είναι; Διαφωνώ κάθετα και θα επιμείνω ότι είναι φασιστική η αντίληψη αυτή, φίλε Αντώνη!"

          Προσημειώνοντας τον επιτηδευμένο εκφυλισμό της λέξης "φασιστική" και τον εμφανή λαϊκισμό με την πολλαπλή χρήση της λέξης "νέος" από τον φίλο δημοσιογράφο-πρώην πολυθεσίτη, πιστεύω ακράδαντα ότι δια νόμου θα έπρεπε κάθε συγγενής πολιτικού πρώτου βαθμού -για αρχή, μετά έπονται και οι άλλες βαθμίδες συγγένειας- να παραμένει εκτός υψηλόβαθμων ευκαιριακών πλουσιοπάροχων θέσεων στο Δημόσιο, αφής στιγμής εκλείπει η αξιοπρέπεια των πολιτικών να μην καταδέχονται τον διορισμό των παιδιών τους στο πολύπαθο Κράτος.

         Είναι πραγματικά κρίμα, αλλά και άνισο, το επάγγελμα του κάθε γονιού να καθορίζει την τύχη του νέου ανθρώπου. Είναι σίγουρο ότι αν δεν υπήρχε ο συγκεκριμένος μπαμπάς, δεν θα υπήρχε και η συγκεκριμένη θέση και όπου δεν υπάρχουν αντίστοιχοι πατεράδες δεν υπάρχουν καν θέσεις πια.

         Τα επιχειρήματα δε του φίλου μου, ακυρώνουν τα πρωτοσέλιδα για κουμπάρους και για κολλητούς της Καραμανλικής Εποχής. Όταν πια προσλαμβάνονται παιδιά πολιτικών εν ψυχρώ, γιατί να μην στείνονται εταιρίες και αρπαχτές με κολλητάρια;

         Αδημονώ να δω τί επιχειρήματα κατηγορίας εναντίον μου θα βρουν για να σχολιάσουν πάλι κάποιοι τιμητές τη νέα αποκάλυψη για την πρόσληψη της ανιψιάς από την Υπουργό (mediasoup) και ενώ έχει προστεθεί και μια κουμπαριά στο ενεργητικό της (press-gr)..

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"