Το μέτρο της γενναιότητας

Tου Πασχου Μανδραβελη kathimerini

Σήμερα περιμένουν όλοι με αδημονία τα «γενναία μέτρα της κυβέρνησης».
Εστω το περίγραμμά τους.
Αν πιστέψουμε όσα διαβάζουμε, δεν τα περιμένουν μόνον οι Ελληνες πολίτες, αλλά και οι αλλοδαποί τραπεζίτες και οι ξένες αγορές. Για να μας δώσουν μια ανάσα και να μας δανείσουν φθηνότερα.
Σωστά, όλα αυτά: η ελληνική οικονομία, αλλά και η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της χρειάζονται «γενναία μέτρα», αυτό που παλιότερα ονομαζόταν «μεταρρυθμίσεις» και ακόμη πιο παλιά «τομές». Μόνο που δεν ξέρω αν κατάλαβε κανείς ποια πρέπει να είναι αυτά. Απ’ όσα διαβάζουμε και ακούμε, ουδείς έχει δώσει το μέτρο της γενναιότητας ή το μέτρο της δειλίας. Το μόνο που ακούστηκε είναι το πάγωμα αποδοχών των δημόσιων υπαλλήλων άνω των 2.000 ευρώ. Σωστό, αν είναι να γλιτώσουμε μερικά εκατομμύρια από τη διαφορά των spreads, αλλά αρκεί;

Το άλλο, που ακούγεται σωρηδόν, είναι ότι «πρέπει να χυθεί αίμα». Ελπίζουμε ότι η έκφραση είναι μεταφορική, αλλά πάλι ουδείς έχει αποσαφηνίσει πόσο. Απλώς κυκλοφορεί ως έκφραση στον δημόσιο διάλογο.
Τα ερωτήματα αυτά δεν είναι ρητορικά, χρειάζονται για να συνεννοούμαστε. Αλλιώς παίζουμε την κολοκυθιά και μάλιστα ανεπίσημα: «Να φορολογηθούν τα Ι. Χ.». «Και γιατί παρακαλώ τα Ι. Χ.;» «Αμ, τι να γίνει;» «Να μειωθούν οι μισθοί των δημόσιων υπαλλήλων». «Και γιατί να μειωθούν οι μισθοί των δημόσιων υπαλλήλων;» «Και τι να γίνει;» «Να αυξηθεί ο ΦΠΑ» κ. ο. κ.
Η συζήτηση έτσι γίνεται ατέρμονη. Κανείς δεν προτείνει κάτι συγκεκριμένο. Κάποιοι φοβούνται ότι τα μέτρα δεν θα είναι αρκούντως τολμηρά, και άλλοι ανησυχούν για την κοινωνική συνοχή. Μόνο που ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση έχουμε κάτι συγκεκριμένο. Και η «τόλμη» και η «συνοχή» είναι απλώς συνθήματα, που περιφέρονται χωρίς να συγκεκριμενοποιούνται. Ούτε τα κόμματα ούτε οι φορείς προτείνουν κάτι απτό.
Απλώς συζητάμε περί διαγραμμάτων τόλμης και συνοχής έχοντας απλώς το στόχο του περιορισμού του ελλείμματος στο 3% σε τρία μόνο χρόνια.
Τουλάχιστον οι Ιρλανδοί συζήτησαν, όλοι πρότειναν κάποια συγκεκριμένα πράγματα και κατέληξαν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Εβαλαν στο τραπέζι αριθμούς, που μπορούν να ελεγχθούν, όχι υψηλόφρονες ευαισθησίες και σκοτεινούς φόβους. Εκεί, η μείωση των μισθών των δημόσιων υπαλλήλων θα είναι 6%. Οι υψηλόμισθοι (μαζί μ’ αυτούς και ο πρωθυπουργός) θα χάσουν το 20% των εισοδημάτων. Οι αποζημιώσεις των βουλευτών θα μειωθούν κατά 15%. Τα επιδόματα τέκνων θα μειωθούν περίπου 9%. Τα επιδόματα των ανέργων κάτω των 23 ετών θα μειωθούν 6%. Σε εκκρεμότητα μένει μόνο υψηλότερη φορολογία καυσίμων.
Στην Ελλάδα, συζητάμε γενικώς περί τόλμης και συνοχής. Μόνο το ΚΚΕ μοιάζει να έχει συγκεκριμένη πρόταση: 1.400 ευρώ βασικό μηνιαίο μισθό. Δεν εξηγεί πού θα βρεθούν, αλλά τουλάχιστον, λένε, λέει ένα στρογγυλό αριθμό. Οι υπόλοιποι που κόπτονται περί τόλμης, συνοχής και αίματος, δεν έχουν δώσει ούτε ένα νούμερο.

Π. χ.: «Πρέπει να κοπούν οι μισθοί τόσο τοις εκατό». «Πρέπει να τεθεί σε εκκαθάριση ο ΟΣΕ». «Πρέπει να μην πληρωθεί η εθελουσία του ΟΛΠ». Απλώς ανταλλάσσουν συνθήματα, για να ’χουμε να λέμε και να ’χουμε να γκρινιάζουμε...

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"