Οι ιδεότυποι..

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - Ίδρυμα Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου διοργάνωσε στις 17 και 18 Μαρτίου Συνέδριο, με θέμα "Παρόν και μέλλον του ελληνικού Κοινοβουλίου - Συνταγματικές και Πολιτικές Διαστάσεις", στο Αμφιθέατρο Μεγάρου Διοικητού Θεοδώρου Β. Καρατζά. 

 

Εκεί, παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, το Συνέδριο τίμησε η πλειονότητα των αξιόλογων ακαδημαϊκών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας και οι συνεδριάσεις είχαν ξεχωριστό ενδιαφέρον. 

 

Σε μία εξ αυτών, στην πρώτη, με θέμα "Κοινοβούλιο και κοινοβουλευτισμός στη σύγχρονη ελληνική πολιτεία", ένας από τους ομιλητές ήταν και ο κ. Κώστας Χρυσόγονος, καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Στέκομαι στο λόγο του, καθώς θεωρώ ότι περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την λειτουργία του παρηκμασμένου πολιτικού συστήματος. 

 

Σύμφωνα με τον καθηγητή, η λειτουργία αυτή διακρίνεται από κάποια φεουδαρχικά στοιχεία: 

 

1) τους πολιτικούς κληρονόμους (37 οι γόνοι πολιτικών στην παρούσα σύνθεση του Κοινοβουλίου), 

 

2) τους δοτούς (βλ.π. ευρωβουλευτές και βουλευτές Επικρατείας) 

 

3) τους αγοραστές του βουλευτικού αξιώματος (από τα ΜΜΕ και τους opinion leaders, θυμίζοντας την αριστοκρατία του τηβέννου), 

 

4) τους επαγγελματίες πολιτικούς και 

 

5) τις τηλεοπτικές διασημότητες (οι οποίες εξαγοράζουν την αναγνωρισιμότητά τους στην κοινωνία του θεάματος).

Σύμφωνα με το άρθρο 51 του Συντάγματος, οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το έθνος, αλλά στην πράξη υπάρχει έλλειψη προγραμμάτων και καλλιεργούνται προσδοκίες χωρίς δεσμεύσεις, κατά τον κ. Χρυσόγονο...

Παράλληλα, υπάρχει τεράστιο έλλειμμα στις εσωκομματικές διαδικασίες. Ο ρόλος της βάσης εξαντλείται στην εκλογή των πολιτικών αρχηγών, ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται περί εσωτερικής δημοκρατίας, αλλά ηγεμονισμού. Εύκολα μπορεί κάποιος να παραλληλίσει αυτή τη διαπίστωση, τόσο με τη Νέα Δημοκρατία όσο και με το ΠΑΣΟΚ. Τόσο με τον Γιώργο Παπανδρέου, όσο και με τον Αντώνη Σαμαρά...

Επιπρόσθετα, ο ομιλητής με στόμφο σημείωσε ότι ο πρώτος που άνοιξε την διαδικασία αρχηγού από τη βάση ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Την ίδια ώρα, τα συλλογικά κομματικά όργανα ατονούν, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται απευθείας από τους ηγέτες. 

Το πρόβλημα του πρωθυπουργοκεντρισμού, δε, είναι ψευδεπίγραφο, γιατί ουσιαστικά το πρόβλημα ξεκινάει από τον ρόλο του πρωθυπουργού ως ηγεμόνα. Η αντιπροσώπευση στην Ελλάδα είναι πλασματική, καθώς πάνω απ' όλα προσβάλλεται το πελατειακό διακύβευμα. Κυριαρχεί η οικογενειοκρατία και η κλεπτοκρατία.

Λύση κατά τον ακαδημαϊκό είναι τα δημοκρατικά οργανωμένα κόμματα, η εξάλειψη του πελατιασμού, η εξαφάνιση της οικογενειοκρατιας, η διάκριση δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος.

Ανάμεσα στο κοινό, παρευρίσκονταν και κάποιοι βουλευτές. Δύο απ' αυτούς αντέδρασαν και απάντησαν θιγόμενοι. Ο κ. Λυκουρέντζος σε υψηλό και προκλητικό τόνο είπε στον κ. Χρυσόγονο ότι μιλά με την αλαζονεία και την υπεροψία που πηγάζει από τη θέση του και ο κ. Τσιτουρίδης προσέτρεξε να δηλώσει ότι δεν ανήκει σε καμία κατηγορία των ιδεότυπων..

 

O κ. Παυλίδης ορθώς σιώπησε, αλλά δεν γλίτωσε την παγερή αδιαφορία του παριστάμενου κόσμου στο πρόσωπό του και την ουσιαστική απομόνωση..

Ελπίζω οι διαφωνούντες βουλευτές να μην πίστεψαν αφελώς ότι το χειροκρότημα του κοινού στο τέλος ήταν για τους ίδιους..

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"